สวยใบหน้าพาใจให้ไหลหลง
คิดจำนงจำนรรจาพากายใกล้
ยิ่งสบตาพาซึ้งดวงหทัย
ช่างวิไลเลิศฟ้าหาใดปาน

เพียงได้สบสายตาเหมือนฟ้าฟาด
เสียวดวงใจแทบขาดหายอาจหาญ
วาบในอกอึกอักรักคล้องพาน
โอ้นงคราญเธอนั้นฉันขอจอง

ผิวละเมียดละไมไร้ตำหนิ
รักแรกผลิไม่มีที่บกพร่อง
แม้กลิ่นกายก็ล้วนชวนชื่นมอง
นวลละอองช่างงามอร่ามตา

เปลือกในหน้าน้ำมันนั้นห่อหุ้ม
ดูน่าชุ่มแวววามงามหนักหนา
ไม่ครุ่นคิดใต้ผิวแห่งกายา
ขอเพียงตาเห็นผิวผ่องก็พอ