กลอนบทนี้...คุณสิทธิชัย บุพศิริ เป็นผู้แต่งไว้แล้วให้ผมลองอ่านดู เขาบอกผมว่าคุณจะเลือกข้อไหน
ส่วนเขามีคำตอบได้เลือกไว้ในใจแล้ว พอผมได้อ่านแล้วก็โดนใจได้คิดว่ามันก็หน้าจะโดนใจกับผู้
ที่ตั้งใจศึกษาและกำลังปฏิบัติธรรมเช่นกัน...

จิตตั้งมั่น ต่อนิพพาน อยู่ไกลลิบ
แต่คนดิบ อย่างเรา หน้าสงสาร
ริจะสู้ ซึ่งหน้า พญามาร
แต่สันดาน กิเลสหนา ท้วมทวี
ห้วงวัฏฏะ สงสาร ยาวนานนัก
ห้วงความรัก ยิ่งยากเกิน จะหลบหนี
จะหาใคร หน้าใหน ในปฐพี
เป็นผู้ชี้ ทางสว่าง ได้ดังใจ
แล้วเมื่อไหร่ จะถึงฝั่ง ที่พ้นทุกข์
มัวเสพสุข กามโลกีย์ จนเหลวใหล
แต่ไม่รู้ ว่านั้น มันคือไฟ
เผาดวงใจ ยับเยิน จนเกินพอ
จิตตั้งมั่น สูงสุด คือพุทธะ
แต่จะละ กิเลสใจ อยากจริงหนอ
จะก้าวไป สู่ฝัน วันที่รอ
(ก).จะไม่ท้อ จะไม่หวั่น อันตราย
(ข).เหนื่อยจนท้อ ขอเที่ยวก่อน ก็แล้วกัน

ปล.ผมกับคุณสิทธิชัยนั้นเป็นลูกศิษย์ของ พนมฉัตร ผู้เขียน"อาถรรพ์ป่าดิบ"
ความรู้ส่วนใหญ่ในพระพุทธศาสนา ในเรื่องบาป-บุญ พระพุทธ,พระธรรม,พระสงฆ์ ก็มาจากท่าน
เรื่อง"อาถรรพ์ป่าดิบ"นั้น เขียนขึ้นจากประสบการณ์จริงของท่าน ซึ่งท่านได้นำเอาเนื้อเรื่อง มาโพสต์
ให้ลองอ่านดู ผมก็ได้ติดตามอ่านเป็นตอนที่นำมาโพสต์แล้วเนื้อหา ชวนติดตาม ตื่นเต้น หน้าสนใจมากครับ ส่วนคุณสิทธิชัย ก็กำลังทำต้นฉบับเขียนนิยาย ประเภทเกี่ยวกับเรื่องจริง อิงธรรมมะอยู่ครับ ถ้าเสร็จเมื่อไหร่ จะให้เขานำมาโพสต์ให้ลองอ่านกันครับ...

สวัสดีค่ะ คุณเล็ก อาจินไตย

ขอแลกเปลี่ยนสนทนาธรรมร่วมกัน

เลือกข้อ (ก).จะไม่ท้อ จะไม่หวั่น อันตราย

เกือบทุกท่าน เข้ามาในเว็ปธรรมะนี้ เพราะ
มองเห็นทุกข์ และหาทางพ้นทุกข์ ด้วยกัน

ส่วนใครจะตั้งใจศึกษา พัฒนาเพื่อให้เห็นความจริง
นั้น ขึ้นอยู่กับความเพียร และมองเห็นโทษภัย ของ
การเวียนว่าย ในวัฏฏะ ถ้าอินทรีย์กล้าก็จะเพียรจนข้าม
พ้นฝั่งถ้าอินทรีย์ยังอ่อน ยังไม่เกิดความเบื่อหน่าย
ก็ยังไม่ตั้งใจอยากจะพ้นไปจริง ๆ

คนไร้สาระ ได้ยินคำพระท่านว่า ผู้ที่ศึกษาธรรม
มาในระยะหนึ่งจะเห็นโลกจืด ๆ ไม่สนุกครึ้นเครงเช่นแต่ก่อน
บางท่่านมองเห็นความจริง เพราะอินทรีย์กล้าอบรมมามาก
ก็จะตั้งใจข้ามให้พ้น หลาย ๆ ท่านก็กลับไปคลุกกับโลกเช่น
เดิม เพราะจิตยังมองไม่เห็นความจริงยังยินดีอยู่

ในวันหนึ่ง ๆ จิตเรากระเพื่อมหวั่นไหวไปตาม สภาวะ
ที่เกิดขึ้น จิตมีการให้ค่้าตลอดเวลาเก็บบันทึกไว้โดยไม่
ขาดตกบกพร่อง สำหรับนักปฏิบัติธรรมจะมองเห็นอีกส่วน
คือส่วนที่อยู่ตรงกลาง แต่ยากเหลือเกิน ถ้าขาดสติ ตัวตน
โผล่เพราะจิตเกิดการให้ค่า ก่อกรรมทางจิต สร้างภพชาติ

ด้วยความเคยชิน ที่จะไหลลงที่ต่ำ จิตจึงเกิดอกุศล
ค่ิอนข้างมาก ตัณหาที่อยู่เบื้องหลัง ผลักดันให้ "อยาก" ซึ่ง
เป็นเหตุแห่งทุกข์ แต่เรามองไม่เห็น และไม่รู้ว่าเป็นทาสอยู่

เราจึงต้องศึกษา พัฒนา มีกัลยาณมิตร สนทนาธรรม
เพื่อให้ได้เห็นความจริง ขอแลกเปลี่ยนเท่านี้ ผิดพลาด
ประการใดโปรดพิจารณา อนุโมทนาสาธุ ค่ะ

ยินดีมากเลยครับคุณคนไร้สาระ ถ้ามีข้อคิด ข้อปฏิบัติดีๆ ก็นำมาแลกเปลี่ยนกันได้นะครับ เพราะบางมุมเราอาจจะไม่รู้ ไม่เห็นไม่เคยได้ยินได้ฟัง ก็ได้ครับ บางมุมเราอาจจะรู้ อาจจะเห็น แต่คนอื่นไม่เห็น ไม่เคยได้ยินได้ฟังก็ได้ครับ ฉะนั้นแล้วถ้ามีข้อแนะนำอะไรที่เป็นประโยชน์ ต่อส่วนรวมก็นำมาแลกเปลี่ยนสนทนากันได้ครับ จะเป็นประโยชน์มากครับ ขออนุโมทนาสาธุ ครับ.