ขอขอบคุณมิ่งมิตร ไมตรี
บัวศกลเอ่ยวจี ชื่นชอบ
น้ำใจเอื้ออารี ต่อมิตร ใหม่เฮย
กระบี่ไร้เงา มอบ โคลงแทนขอบคุณ


เจริญในธรรมค่ะ

ท่านกระบี่ ถ่อมตน จนน่าทึ่ง
ช่างลึกซึ้ง ทุกบทกลอน ซ่อนทีท่า
กระบี่ท่าน คมดี มีวิชชา
ใครกันหนา คือครู ผู้ฝึกธรรม

ท่านบอกพบ หนทาง กระจ่างแพร้ว
จึงเดินแน่ว ตามผู้ชี้ ทางดีล้ำ
สู่ธรรมขาว ด้วยการผละ ละธรรมดำ
ดั่งเกวียนย่ำ ตามไป ในรอยวัว

ธรรมทั้งหลาย มีใจเช่น เป็นหัวหน้า
กรรมเจตนา ก่อเกิดผล ดลดีชั่ว
แค่คิดดี กุศลย่อม น้อมติดตัว
ดุจดั่งบัว เหนือน้ำ ล้ำก้านชู

กระบี่ดี แม้ไม่ใช้ เก็บในฝัก
เสียดายนัก คมเด่นหาย กลายเป็นทู่
กระดังงา ลนไฟ ใคร่อยากดู
ด้วยอยากรู้ ธรรมเลิศ ประเสริฐจินต์

อย่าปิดบัง อำพราง หนทางเด่น
อย่าซ่อนเร้น ทางออก บอกให้สิ้น
เปรียบดั่งธาร น้ำใส ที่ไหลริน
ให้ชนกิน แก้กระหาย คลายทุกข์ตรม...กระดังงาลนไฟ

ขออนุโมทนาสาธุ แด่ผู้มีธรรมทุกท่าน...

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๕ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๗
ขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ-ธรรมบท-อุทาน-อิติวุตตกะ-สุตตนิบาต

คาถาธรรมบท ยมกวรรคที่ ๑
[๑๑] ธรรมทั้งหลายมีใจเป็นหัวหน้า มีใจประเสริฐที่สุด สำเร็จ
แล้วแต่ใจ ถ้าบุคคลมีใจอันโทษประทุษร้ายแล้ว กล่าวอยู่
ก็ตาม ทำอยู่ก็ตาม ทุกข์ย่อมไปตามบุคคลนั้น เพราะทุจริต
๓ อย่างนั้น เหมือนล้อหมุนไปตามรอยเท้าโคผู้ลากเกวียนไป
อยู่ ฉะนั้น ธรรมทั้งหลายมีใจเป็นหัวหน้า มีใจประเสริฐ
ที่สุด สำเร็จแล้วแต่ใจ ถ้าบุคคลมีใจผ่องใส กล่าวอยู่ก็ตาม
ทำอยู่ก็ตาม สุขย่อมไปตามบุคคลนั้นเพราะสุจริต ๓ อย่าง
เหมือนเงามีปรกติไปตาม ฉะนั้น ก็ชนเหล่าใดเข้าไปผูกเวร
ไว้ว่า คนโน้นด่าเรา คนโน้นได้ตีเรา คนโน้นได้ชนะเรา คน
โน้นได้ลักสิ่งของๆ เรา ดังนี้ เวรของชนเหล่านั้น
ย่อมไม่ระงับ ส่วนชนเหล่าใดไม่เข้าไปผูกเวรไว้ว่า คนโน้น
ด่าเรา คนโน้นได้ตีเรา คนโน้นได้ชนะเรา คนโน้นได้ลัก
สิ่งของๆ เรา ดังนี้ เวรของชนเหล่านั้นย่อมระงับ



ฝนย่อมไม่รั่วรดเรือน
ที่บุคคลมุงดี ฉันใด ราคะย่อมไม่รั่วรดจิตที่บุคคลอบรมดีแล้ว
ฉันนั้น บุคคลผู้ทำบาปย่อมเศร้าโศกในโลกนี้ย่อมเศร้าโศกใน
โลกหน้า ย่อมเศร้าโศกในโลกทั้งสอง บุคคลผู้ทำบาปนั้น
ย่อมเศร้าโศก บุคคลผู้ทำบาปนั้นเห็นกรรมที่เศร้าหมองของตน
แล้ว ย่อมเดือดร้อน ผู้ทำบุญไว้แล้วย่อมบันเทิงในโลกนี้ ย่อม
บันเทิงในโลกหน้า ย่อมบันเทิงในโลกทั้งสอง

สิ่งที่ควรแสวงหา "กัลยาณมิตร"

หวังว่าคงรับมิตรผู้นี้ด้วยนะครับ

กระบี่ฯ น้อมรับ ไมตรี ที่ท่านให้
จากน้ำใจ ท่านโยธินฯ ยินดียิ่ง
มีเพื่อนธรรม ล้ำค่า คือความจริง
เพราะเพื่อนต่าง มอบสิ่ง มีค่าอนันต์

สิ่งนั้นคือ น้ำใจ ใช่ซื้อได้
ด้วยน้ำใส หล่อไว้ ให้สุขสันต์
ยิ่งเพื่อนธรรม นำสุข ทุกคืนวัน
ขอฝากตัว กับเพื่อนฉัน โปรดเมตตา


เจริญในธรรมค่ะ

พักนี้ ในลานธรรมจักร มีปราชญ์ชุกชุมแท้หนอ

และเมื่อปราชญ์ โผล่มา ปาดน้อยจึงต้องหลบถอยห่าง

คลื่นลูกใหม่ไล่คลื่นลูกเก่า เป็นสัจธรรมแท้หนอ

ไม่อยากจะ said มากเป็นคำกลอน
จะคลื่นลูกเก่า คลื่นลูกใหม่ ก็...

กระดิกเท้าผิวปากรอดูดีกว่า ว่าคลื่นลูกต่อ ๆ ไป จะมีอีท่าไหนโผล่มาอีก



เราว่าเก่า ๆ เก๋า ๆ อย่างคุณ มันก็น่ารักถมถืดแล้ว นะ

เวลาเห็นคุณพูดมาก ก็นึกอยากจะหาอะไรไปอุดปาก
แต่พอเห็นไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจา ก็ ซาบายหู...ดี

กระบี่ฯ น้อมรับ ไมตรี ที่ท่านให้
จากน้ำใจ ทุกท่านนี้ ยินดียิ่ง
มีเพื่อนธรรม ล้ำค่า คือความจริง
เพราะเพื่อนต่าง มอบสิ่ง มีค่าอนันต์

สิ่งนั้นคือ น้ำใจ ใช่ซื้อได้
ด้วยน้ำใส หล่อไว้ ให้สุขสันต์
ยิ่งเพื่อนธรรม นำสุข ทุกคืนวัน
ขอฝากตัว กับเพื่อนฉัน โปรดเมตตา

ท่านบัวศกล ไยเปรียบเป็น เช่น ปาด ปราชญ์
ผู้ฉลาด คบบัณฑิต จิตหรรษา
ท่านกรัชกาย ไยเปรียบ เป็นคลื่นพา
ลูกใหม่กว่า หรือลูกเก่า เน่าเหมือนกัน

เอรากอน กล่าวคำ เป็นปริศนา
ถ้อยวาจา จริงแท้ ไม่แปรผัน
คลื่นใหม่ - เก่า นั้นหรือ ก็คือกัน
มิได้มั่น ตั้งอยู่ได้ ย่อมดับไป

กระบี่ฯ ขอฝากตัว กับพี่พี่
เพราะที่นี่ คือลานธรรมา น่าหลงใหล
มีพระธรรม นำส่อง ผ่องอำไพ
ขอฝากใจ ฝากกลอน อักษรกานต์

ขอมาสร้าง บุญญา พาเสริมส่ง
ช่วยดำรง ธรรมะ ประดิษฐาน
ขอน้อมนำ พระสัทธรรม อันตระการ
สู่ผู้อ่าน สร้างบุญญา เพาะบารมี


เจริญในธรรมค่ะ

กระดังงา ลนไฟ ไร้ที่พึ่ง
จึงรีบบึ่ง เพราะผู้รู้ อยู่ที่นี่
มีคนบอก ว่าลานนี้ มีกวี
ที่วจี สวยล้ำ น่านำพา

ด้วยตั้งใจ ศึกษาธรรม ที่ล้ำเลิศ
ตั้งแต่เกิด ไม่เคยด้น และค้นหา
ได้แต่อ่าน จดจำ จากตำรา
ยากนักหนา พาท้อจิต คิดไม่เป็น

ได้แต่อ่าน อ่านๆ พาลง่วงหลับ
ขอยอมรับ พระไตรฯ ไม่เคยเห็น
อารมณ์ร้อน ทำอย่างไร ก็ไม่เย็น
ทุกข์ลำเค็ญ ด้วยไม่ละ อวิชชา

ขอขอบคุณ กัลยา ณมิตรธรรม
และขอย้ำ ฉันขอเรียน เพียรศึกษา
ฉันไม่หวัง ไปให้ถึง ซึ่งมรรคา
กรรมเจตนา แค่อยากหาย คลายทุกข์ใจ...กระดังงาลนไฟ

ซึ้งใจมากเมื่อมาพบกวีทางธรรมกลุ่มใหญ่ในกระทู้นี้
ขอฝากวาทีเป็นกลอนและร่าย
กลอนนั้นเตือนสติให้รู้นัย
ร่ายนั้นไซร้ เป็นหลักฐาน การปฏิบัติธรรม


*********************โฉลกธรรม
เพราะไม่รู้ จึงอยู่เช่น วัวควาย
กิน ขี้ สี่ นอน ไป เท่านี้
โกรธ โลภ หลง เต็มกาย ทั่วถ้วน
วนว่ายวัฏฏ์สุดลี้ ตราบชั่ว กัปกัลป์
จนกุศลส่งได้ส่งได้ เป็นคน
พบพุทธธรรมช่วยดล จิตให้
พลิกรู้สัจจ์ในตน จบแจ้ง
จึ่งจักอาจพ้นได้ ข่ายทุกข์ สงสาร

จงดูอริยสัจจ ๔ พิจร์ณให้ดีอย่าข้าม เพียรสอบถามผู้รู้ ทางออกสู่เสรี มีอยู่แล้วในตน อย่าวกวนบัญญัติ อย่าผูกมัดสิ่งใด จงเป็นไทยทุกเมื่อ เชื่อคำพระชินวร คำสอนท่านสุดง่าย เฝ้ารู้กายและจิต อย่างพินิจ พิจารณา ณ เพลาปัจจุ จักรู้ลุทั่วตัว ความเมามัวจักหาย หลักใหญ่คืออัตตา อย่าให้มาเข้าร่วม ทิ้งความเห็นเป็นตน กมลมั่นกับธรรม ที่เกิดตามยถา ซึ่งบัญชาไม่ได้ ไร้ศัพท์ใดบัญญัติ จึ่งจักอาจเห็นจริง ตัดทิ้งซึ่งตัวข้า โคนเหง้าแห่งอวิชชา ขาดสิ้น สู่มรรค ผล นิพพาน
********************************************อโศกะ ๒๕๔๓

งามแท้ยามอ่านร่าย ธัมมา
ผู้พ้นโศกอโศกา กล่าวถ้อย
เชิญเรียนรู้ "อริยสัจจา" มั่นไว้ สัทธรรม
สามัญลักษณ์ เรียงร้อย หุ้มห่อ วัฏฏา


อย่ายึดมั่นติดไว้ ตัวกู
อีกยึดว่าตัวสู มั่นแท้
ละสักกายะเพื่อรู้ สัทธัมมา
ละวิจิกิจฉาแก้ เพื่อมุ่งนฤพาน



เจริญในธรรมค่ะ

กระดังงา ลนไฟ ไร้ที่พึ่ง
จึงรีบบึ่ง เพราะผู้รู้ อยู่ที่นี่
มีคนบอก ว่าลานนี้ มีกวี
ที่วจี สวยล้ำ น่านำพา...กระดังงาลนไฟ

อันวจี เคลือบหวานได้ ที่ปลายลิ้น
หวานจนชิน เริ่มรู้ ดูรสา
แต่ความหวาน ที่ท่าน กระดังงาฯ
ลิ้มรสา คือรสธรรม อันอำไพ

สพฺพรสํ ธมฺมรโส ชินาติ นั้น
เข้าผูกพัน ในกมล พ้นสงสัย
กระ่ัดังงา จึ่งชื่นฉ่ำ ในหทัย
เพราะท่านได้ ชิมรสธรรม เกินนำพา

ด้วยตั้งใจ ศึกษาธรรม ที่ล้ำเลิศ
ตั้งแต่เกิด ไม่เคยด้น และค้นหา
ได้แต่อ่าน จดจำ จากตำรา
ยากนักหนา พาท้อจิต คิดไม่เป็น...กระดังงาลนไฟ

พระสัทธรรม ของพระตถาคต
งามหมดจด ผ่องใส มีให้เห็น
มีหน้าที่ ปฏิบัติ ตามประเด็น
อย่าเป็นเช่น หญ้าแพรก แทรกเขาสุเมรุ

เอาปัญญา ปุถุชน คนมีกิเลส
ขยายเหตุ องค์สัมมา พาให้เห็น
ยกคำสอน แทรกคิดเจ้า เคล้าประเด็น
จึ่งกลายเป็น คำสอนใหม่ น่าอายนัก

มาเถิดท่าน กระดังงาฯ มาเพียรรู้
ตามคำสอน บรมครู อย่าตู่ศักดิ์
ทรงชี้ทาง ให้เจริญ อริยมรรค
เพื่อจิตจัก พ้นวัฏฏะ สังสารา


เจริญในธรรมค่ะ

เขาฟาดฟัน กันด้วยกลอน รึนี่

เนื่องด้วยเรากระบี่ทู่ จึงได้แต่ดูอยู่ห่างๆ

ดูด้วยสายตา อันชื่นชม ผสมอิจฉานิดๆ

หากอิฉันเกิดมาอีกครั้งฉันใด ขอให้สุนทรภู่ก็ลงมาเกิดร่วมด้วยกับอิฉัน
และขอให้อิฉัน ได้มีโอกาส แห่งการเป็นศิษย์เอก แสนเก่งกล้าด้วยเทอญ

และเมื่อวันนั้นมาถึง...............

เจ้าบท เจ้ากลอนกันทั้งนั้นเลย

สาธุด้วยครับ