อันหนทาง ชีวิต คิดดูเถิด
เมื่อเราเกิด แล้วต้องแก่ แน่ใช่ไหม
หนีไม่พ้น เจ็บไข้ กายและใจ
จะแก้ไข อย่างไร ให้ทุกข์คลาย

เป็นโรคกาย หมอยา รักษาโรค
ถูกโฉลก ถูกเหตุผล ดลให้หาย
เป็นโรคใจ ภัยรุมเร้า เศร้าปางตาย
ทุกข์มลาย เมื่อรู้ใช้ "โอสถธรรม"

เติมธรรมะ ใช้ชีวิต พิชิตโรค
ดับทุกข์โศก ดับปัญหา อย่าถลำ
ดับกิเลส โลภ-โกรธ-หลง จงหมั่นจำ
ยึดพระธรรม พระศาสดา เป็นยาใจ

คัดลอกจากหนังสือสวดมนต์ ได้รับแจกจากวัดอัมพวัน

อนุโมทนาครับ

สวัสดีครับ..คุณจินตนา..ลุงมีหนังสือมาฝากครับ
ผู้จัดทำได้เล็งความสำคัญในการสวดมนต์ การทำสมาธิ และการเจริญวิปัสสนากรรมฐาน
จึงได้รวบรวมเอาวิธีปฏิบัติเบื้องต้น เรื่องเล่า และบทความเกี่ยวกับการรักษาโรค ที่เกิดจากการสวดมนต์
การทำสมาธิ และการเจริญวิปัสสนากรรมฐาน ทั้งในแง่พุทธศาสตร์ และเชิงวิทยาศาสตร์
โดยหวังว่า หนังสือ ธรรมะโอสถเล่มนี้ จะเป็นยาขนานเอกที่เยี่ยวยารักษากาย และใจของท่านผู้อ่านทุกท่าน
สมดังพุทธสุภาษิตที่ว่า" การไม่มีโรค เป็นลาภอันประเสริฐ "

โอสถใด ๆ ในโลก

ไม่วิเศษเท่า "ธรรมโอสถ"

สวัสดีค่ะ คุณลุงมะตูม และกัลยาณมิตรทุกๆท่าน
ขอขอบพระคุณค่ะ คุณลุง หน้าปกหนังสือสวยจัง อยากได้นะเนี่ย
จริงค่ะ คุณวรานนท์"ธรรมโอสถ"วิเศษจริงๆ รักษามาแล้วค่ะ
ท่านมหาราชันย์แต่งกลอนได้เพราะจริงๆค่ะ
มีรูปน่ารักมาฝากค่ะ สงสัยรักษาด้วย"ธรรมโอสถ"แน่ๆเลย ดูมีความสุข แจ่มใส
ธรรมะสวัสดีค่ะ

ความเร่าร้อน ด้วยพยาธิโรคนั้น
บังเกิดพลัน แก่สรรพสัตว์ มิหมดสิ้น
ทั้งร้อนเร่า เผากายา เป็นอาจิณ
จนชีวิน จะล่วงลับ ดับชีวา

ทั้งความร้อน ที่ลนเผา ดั่งไฟราญ
พลุ่งเผาผลาญ จิตที่เปี่ยม ด้วยตัณหา
ด้วยกิเลส ที่พอกสุม คลุมจินตนา
ไม่มียา พาพ้นภัย จากไข้กาฬ

ธรรมโอสถ ขนาดเลิศ ประเสริฐยิ่ง
ที่สามารถ ดับไข้สิง มหาศาล
ชำระรด หมดจด จากดวงมาน
จิตสราญ ผ่องแผ้ว ดุจแก้วเจียร์

หมู่บัณฑิต ผู้สิ้นสุด การเดินทาง
มิย่อท้อ ในท่ามกลาง ให้ใจเสีย
กิเลสสุม ตัณหาเคล้า เข้าโลมเลีย
ท่านกำจัด ขจัดเขี่ย ไปจากใจ

ด้วยธรรมรส โอสถ ขนาดเลิศ
ที่ประเสริฐ เลิศหล้ากว่าสิ่งไหน
ดับทุกข์เข็ญ ที่ลำเค็ญ หมักหมมใจ
ด้วยพระธรรม อันอำไพ ของศาสดา

มาเถิดท่าน รับโอสถ อันบริสุทธิ์
ผ่องพิสุทธิ์ พุทธศาสน์ ปราศตัณหา
นำชำระ ชะจิตให้ ปราศโรคา
สรรพภยา ทิ้งวัฏฏา สุดทางไกล

ขออำนาจ บุญ บารมี ผองเราท่าน
ผนึกผสาน เป็นพลัง อันผ่องใส
ตบะมั่น หมั่นฝึกจิต พิชิตชัย
ก้าวพ้นภัย บ่วงพาลา พานิพพาน




เจริญในธรรมค่ะ

ประวัติพระอาจารย์มั่น ภูริทัตตเถระ : ตอน ๑๐ ธรรมโอสถ ๑
โดย หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน วัดป่าบ้านตาด จังหวัดอุดรธานี

"พอได้สติจากความวิตกวิจารที่ผุดขึ้นมา

ท่านก็ตัดสินใจและบอกกับตัวเองทันทีว่า

นับแต่บัดนี้เป็นต้นไป

เราจะระงับโรคพรรค์นี้

ด้วยยา คือ ธรรมโอสถเท่านั้น"




พระอาจารย์มั่น ภูริทัตตเถร


ขณะที่พักอยู่ในถ้ำนั้น ในระยะแรกๆ รู้สึกว่าธาตุขันธ์ทุกส่วนปกติดี จิตใจสงบเยือกเย็น เพราะเงียบ

สงัดมากไม่มีอะไรมาพลุกพล่านก่อกวน นอกจากเสียงสัตว์ป่าชนิดต่างๆ ที่พากันเที่ยวหากินตาม

ภาษาเขาเท่านั้น ท่านรู้สึกเย็นกายเย็นใจใน 2-3 คืนแรก พอคืนต่อไปโรคเจ็บท้องที่เคยเป็นมา

ประจำขันธ์ก็ชักกำเริบ และมีอาการรุนแรงขึ้นเป็นลำดับ จนถึงขั้นหนักมากบางครั้งเวลาไปส้วมถึง

กับถ่ายเป็นเลือดออกมาอย่างสดๆ ร้อนๆ ก็มี ฉันอะไรเข้าแล้วไม่ยอมย่อยเอาเลย เข้าไปอย่างไรก็

ส้วมออกมาอย่างนั้น ทำให้ท่านคิดวิตกถึงคำพูดของชาวบ้านที่ว่ามีพระมาตายที่นี่ 4 องค์ เราอาจ

เป็นองค์ที่ 5 ก็ได้ ถ้าไม่หาย เวลามีโยมขึ้นไปถ้ำตอนเช้าท่านก็พาโยมไปเที่ยวหายาที่เคยได้ผลมา

แล้ว มาต้มฉันบ้าง ฝนใส่น้ำฉันบ้าง เท่าที่ทราบเป็นยาประเภทรากไม้แก่นไม้ แต่ฉันยาประเภทใด

ลงไปก็ไม่ปรากฎว่าได้ผล โรคนับวันรุนแรงขึ้นทุกวัน กำลังกายก็อ่อนเพลียมาก กำลังใจก็ปรากฎว่า

ลดลงผิดปกติ แม้ไม่มากก็พอให้ทราบได้อย่างชัดเจน ขณะที่นั่งฉันยาได้นึกวิตกขึ้นมาเป็นเชิงเตือน

ตนให้ได้สติและปลุกใจให้กลับมีกำลังเข้มแข็งขึ้นมาว่า ยาที่เราฉันอยู่ขณะนี้ ถ้าเป็นยาช่วยระงับโรค

ได้จริงก็ควรจะเห็นผลบ้างแม้ไม่มาก เพราะฉันมาหลายเวลาแล้วแต่โรคก็นับวันกำเริบ หากยามีทาง

ระงับได้บ้างทำไมโรคจึงไม่สงบ เห็นท่ายานี้จะมิใช่ยาเพื่อระงับบำบัดโรคเหมือนแต่ก่อนเสียกระมัง

แต่อาจเป็นยาประเภทช่วยส่งเสริมโรคให้กำเริบแน่นอนสำหรับคราวนี้ โรคจึงนับวันกำเริบขึ้นเป็น

ลำดับ เมื่อเป็นเช่นนี้ เราจะพยายามฉันไปเพื่อประโยชน์อะไร พอได้สติจากความวิตกวิจารที่ผุด

ขึ้นมาในขณะนั้นแล้ว ท่านก็ตัดสินใจและบอกกับตัวเองทันทีว่า นับแต่บัดนี้เป็นต้นไป เราจะระงับ

โรคพรรค์นี้ด้วยยา คือ ธรรมโอสถเท่านั้น จะหายก็หาย จะตายก็ตาย เมื่อสุดกำลังความสามารถ

ในการเยียวยาทุกวิถีทางแล้ว ยาที่เคยนำมารักษานั้นจะงดไว้จนกว่าโรคนี้จะหายด้วยธรรมโอสถ

หรือจนกว่าจะตายในถ้ำนี้ จะยังไม่ฉันยาชนิดใดๆ ในระยะนี้ แล้วก็เตือนตนว่าเราจะเป็นพระทั้ง

องค์ที่ได้ปฏิบัติบำเพ็ญทางใจมาพอสมควรจนเห็นผลและแน่ใจต่อทางดำเนินเพื่อมรรคผลนิพพาน

มาเป็นลำดับ ซึ่งควรถือเป็นหลักยึดของใจได้พอประมาณอยู่แล้ว ทำไมจะขี้ขลาดอ่อนแอในเวลาเกิด

ทุกขเวทนาเพียงเท่านี้ ก็เพียงทุกข์เกิดขึ้นเพราะโรคเป็นสาเหตุเพียงเล็กน้อยเท่านั้นเรายังสู้ไม่ไหว

กลายเป็นผู้อ่อนแอ กลายเป็นผู้พ่ายแพ้อย่างยับเยินเสียแต่บัดนี้แล้ว เมื่อถึงคราจวนตัวจะชิงชัยเพื่อ

เอาแพ้เอาชนะกันจริงๆ คือ เวลาขันธ์จะแตก ธาตุจะสลาย ทุกข์ยิ่งจะโหมมาทับธาตุขันธ์และจิตใจ

จนไม่มีที่ปลงวาง เราจะเอากำลังจากที่ไหนมาต่อสู้เพื่อเอาตัวรอดไปได้โดยสุคโต ไม่เสียท่าเสียที

ในสงครามล้างขันธ์เล่า?


พอท่านทำความเข้าใจกับตนเองอย่างแน่ใจและมั่นใจแล้ว ก็หยุดจากการฉันยาในเวลานั้น

ทันที และเริ่มทำสมาธิภาวนาเพื่อเป็นโอสถบำบัดบรรเทาจิตใจและธาตุขันธ์ต่อไปอย่างหนักแน่น

ทอดความอาลัยเสียดายในชีวิตธาตุขันธ์ปล่อยให้เป็นไปตามคติธรรมดาทำหน้าที่ห้ำหั่นจิตดวงไม่

เคยตาย แต่มีความตายประจำนิสัยลงไปอย่างเต็มกำลัง สติปัญญาศรัทธาความเพียรที่เคยอบรมมา

โดยมิได้สนใจคำนึงต่อโรคที่กำลังกำเริบอยู่ภายในว่าจะหายหรือจะตายไปขณะใดในเวลานั้น หยั่ง

สติปัญญาไม่ลดละ คือ ยกทั้งส่วนรูปกาย ทั้งส่วนเวทนา คือ ทุกข์ภายใน ทั้งส่วนสัญญาที่หมาย

กายส่วนต่างๆ ว่าเป็นทุกข์ ทั้งส่วนสังขารตัวปรุงแต่งว่าส่วนนี้เห็นทุกข์ส่วนนั้นเป็นทุกข์ ขึ้นสู่เป้า

หมายแห่งการพิจารณาของสติปัญญาผู้ดำเนินงานทำการขุดค้นคลี่คลายอย่างไม่หยุดยั้ง แต่เวลา

พลบค่ำถึงเที่ยงคืน คือ 24.00 นาฬิกา จึงลงเอยกันได้ จิตมีกำลังขึ้นมาอย่างประจักษ์ สามารถ

คลี่คลายธาตุขันธ์จนรู้แจ้งตลอดทั่วถึงทุกขเวทนาที่กำลังกำเริบขึ้นอย่างเต็มที่จากโรคในท้อง โรคก็

ระงับดับลงอย่างสนิท จิตรวมลงถึงที่ในขณะนั้น

ขอขอบคุณ http://www.fungdham.com/sound/mu

ธรรมโอสถ-ยารักษาใจ
การมาวัดเพื่อมาทำบุญทำทาน รักษาศีล ฟังเทศน์ฟังธรรม ปฏิบัติธรรม เป็นเหมือนกับการให้ยาป้องกันโรคภัยไข้เจ็บทางด้านจิตใจ คือความทุกข์ ความเศร้าหมอง ความเสียใจ ความกังวล ความวุ่นวายใจต่างๆ ไม่มีอะไรในโลกนี้จะระงับหรือป้องกันความทุกข์ใจได้ นอกจากบุญและกุศลเท่านั้น การมาวัดกันอย่างสม่ำเสมอจึงเป็นเหมือนกับการมารับยาไปรับประทาน เหมือนกับไปโรงพยาบาลโดยเฉพาะท่านผู้ที่มีอายุมากแล้ว จะต้องไปโรงพยาบาลอยู่เสมอๆ เพราะแพทย์จะต้องนัดให้ไปตรวจไปรับยา เมื่อมีอายุมากแล้วก็จะมีโรคภัยเบียดเบียนอยู่เรื่อยๆ จำเป็นต้องไปหาหมอ ต้องมียารับประทานเพื่อจะได้ควบคุมโรคภัยต่างๆ ไม่ให้กำเริบจนทำลายชีวิตได้ ฉันใดการมาวัด มาทำบุญทำทาน มารักษาศีล มาฟังเทศน์ฟังธรรม มาปฏิบัติธรรม ก็เป็นการมารับยา คือธรรมโอสถของพระพุทธเจ้าและพระอริยสงฆสาวกทั้งหลาย ซึ่งเป็นเหมือนกับหมอที่เคยได้รับประโยชน์จากยาธรรมโอสถแล้ว ได้เห็นคุณอันวิเศษที่สามารถยกจิตใจของท่านให้อยู่เหนือความทุกข์ต่างๆได้ ไม่ว่าจะเป็นความทุกข์ที่เกิดจากการพลัดพรากจากกันก็ดี ทุกข์ที่เกิดจากการประสบกับสิ่งที่ไม่ปรารถนาทั้งหลายก็ดี จะไม่สามารถเข้ามาเหยียบย่ำทำลายจิตใจได้เลย เพราะธรรมโอสถเป็นเหมือนเกราะคุ้มกันจิตใจ ไม่ให้ความทุกข์ต่างๆ เข้ามาเบียดเบียน

พระพุทธเจ้าและพระอรหันตสาวก ได้พิสูจน์ได้สัมผัสธรรมโอสถที่วิเศษนี้แล้ว จึงได้นำเอามาเผยแผ่ เอามาแจกจ่ายให้กับพวกเรา ซึ่งเปรียบเหมือนกับคนไข้ที่ยังไม่มีภูมิคุ้มกัน เมื่อถูกโรคภัยของจิตใจเข้ามากระทบ ก็จะต้องทุกข์ต้องทรมานใจ แต่ถ้าได้รับการดูแลด้วยธรรมโอสถ ที่เป็นเหมือนกับการรับประทานยาหรือการฉีดยาป้องกันโรคภัยต่างๆแล้ว ก็จะมีภูมิคุ้มกัน ทำให้สามารถต่อสู้กับทุกข์ชนิดต่างๆได้ ใจก็เป็นเหมือนกับร่างกาย ที่ต้องมีภูมิคุ้มกันเช่นเดียวกัน ยาที่จะสร้างภูมิคุ้มกันให้กับจิตใจก็คือ พระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า ที่ทรงสอนให้หมั่นทำความดี ละการกระทำบาปและชำระกายวาจาใจให้สะอาดหมดจด ด้วยการทำบุญให้ทาน รักษาศีล ปฏิบัติธรรม ฟังเทศน์ฟังธรรม อย่างสม่ำเสมออย่างต่อเนื่อง ไม่ใช่ปีหนึ่งจะมากันสักครั้งหนึ่ง แล้วก็ไม่รับยาไปให้ครบด้วย ส่วนใหญ่จะมีแต่ทำบุญตักบาตรถวายทาน แล้วก็กลับบ้านไป ไม่สนใจที่จะรักษาศีล ไม่สนใจที่จะภาวนา ไม่สนใจที่จะฟังเทศน์ฟังธรรม ที่เป็นเหมือนกับยาชนิดต่างๆ ที่มีความจำเป็นต่อการปกป้องคุ้มครองรักษาจิตใจไม่ให้ความทุกข์ต่างๆ เข้ามาเหยียบย่ำทำลายนั่นเอง ถ้ารับประทานยาเพียงตัวเดียวคือการให้ทาน ก็จะไม่เพียงพอต่อการต่อต้านความทุกข์ต่างๆ จึงจำเป็นต้องรับประทานยาให้ครบ

เหมือนกับเวลาเป็นไข้หวัดไปหาหมอ หมอก็จะให้ยามาสามสี่ชนิด ถ้ารับยามาแล้วแต่รับประทานเพียงชนิดเดียว โรคก็จะไม่หาย ถ้าหายก็ช้า ต้องทรมานไปนาน แต่ถ้ารับประทานยาให้ครบ เพียงไม่กี่วันโรคภัยไข้เจ็บก็จะหายไป ฉันใดธรรมะที่พระพุทธเจ้าได้ทรงหยิบยื่นให้กับพวกเราก็เป็นเช่นนั้น เป็นเหมือนยาหลายขนานหลายชนิด ที่ต้องเอาเข้ามาสู่จิตสู่ใจด้วยการศึกษาในเบื้องต้น ต้องได้ยินได้ฟัง เหมือนกับหมอที่ต้องบอกให้รับประทานยาครั้งละกี่เม็ด รับประทานตอนไหน ยาบางชนิดก็รับประทานตอนก่อนอาหาร บางชนิดก็รับประทานหลังอาหาร บางชนิดก็รับประทานวันละเม็ด บางชนิดก็ต้องรับประทานวันละสี่เวลาหลังอาหาร เช้า กลางวัน เย็น และก่อนนอน เป็นสิ่งที่เราต้องรู้ ถ้ารับยามาแล้วไม่รู้ว่าจะรับประทานอย่างไร กินผิดกินถูกเข้าไป โรคภัยแทนที่จะหายกลับมีเพิ่มมากขึ้น เพราะแพ้ฤทธิ์ยา ฉันใดธรรมะคำสอนของพระพุทธเจ้าที่จะมารักษาโรคใจ ก็ต้องศึกษาเสียก่อน คือฟังเทศน์ฟังธรรมหรืออ่านหนังสือธรรมะ เพื่อจะได้รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร ถึงจะเอาธรรมโอสถที่วิเศษเข้ามาสู่ใจได้ ถ้าไม่ได้ศึกษาไม่ได้ปฏิบัติ หรือปฏิบัติไม่ถูกทาง ก็จะไม่สามารถนำเอาธรรมโอสถที่วิเศษเข้าสู่จิตใจได้ ต่อให้ยาจะวิเศษขนาดไหนก็ตาม หมอจะวิเศษจะเก่งขนาดไหนก็ตาม ก็ไม่เกิดประโยชน์กับคนไข้ เพราะไม่สามารถนำเอายาเข้าสู่ร่างกายได้

นี้คือสิ่งที่เราต้องคำนึงต้องพินิจพิจารณาอยู่เรื่อยๆ เพื่อสร้างภูมิคุ้มกันความทุกข์ เริ่มตั้งแต่การทำบุญให้ทาน ที่จะพาให้เราเข้าสู่การรักษาศีลต่อไป เมื่อรักษาศีลได้แล้วก็อยากจะทำจิตใจให้สงบ ทำสมาธิ เพราะเห็นคุณค่าของความสงบที่เกิดจากการรักษาศีล ที่เกิดจากการทำบุญให้ทาน ว่าเป็นความสุขที่แท้จริง และอยากจะได้มากเพิ่มขึ้นไปอีก ก็ต้องภาวนา นั่งทำสมาธิและเจริญปัญญา เพราะเป็นวิธีสร้างความสงบให้กับจิตใจได้เต็มร้อย แต่ต้องเริ่มต้นจากชั้นประถมขึ้นไปก่อน ทำบุญให้ทานอยู่เรื่อยๆ อย่าเสียดายเงินเสียดายทองที่เหลือกินเหลือใช้ ไม่มีความจำเป็นกับเรา ก็เอามาทำบุญทำทาน แล้วก็รักษาศีล ไม่ว่าจะทำอะไรก็ไม่เบียดเบียน ไม่สร้างความเดือดร้อนให้กับผู้อื่น เพราะจะย้อนกลับมาหาเรา เป็นเหมือนเงา หรือเป็นเหมือนกับกระจกที่สะท้อนการกระทำของเรา เวลาเรายืนที่หน้ากระจกทำหน้าบึ้งตึง คนที่อยู่ในกระจกก็ทำหน้าบึ้งตึง เวลายิ้มคนที่ยืนอยู่ในกระจกก็ยิ้ม ฉันใดถ้าเราไม่เบียดเบียน ไม่สร้างความทุกข์ให้กับผู้อื่น ทุกข์นั้นก็จะไม่กลับมาหาเรา เมื่อไม่มีทุกข์ที่เกิดจากการกระทำบาป การกระทำผิดศีลผิดธรรม ใจก็สงบ ใจก็สบาย ก็ทำให้ทำสมาธิได้ง่ายขึ้น เวลานั่งทำสมาธิจะง่ายกว่าคนที่มีความทุกข์ ความวุ่นวายใจ ที่เกิดจากการทำผิดศีลผิดธรรม เมื่อทำจิตให้สงบแล้ว ก็จะมีกำลังที่จะปลงอนิจจังทุกขังอนัตตา พร้อมที่จะรับกับสภาพต่างๆที่จะเกิดขึ้น
ฉันใดธรรมโอสถ ยารักษาใจก็เช่นเดียวกัน ต้องเอาเข้าสู่ใจด้วยการได้ยินได้ฟังธรรมะ คำสอนของพระพุทธเจ้าอยู่เรื่อยๆ เหมือนกับการอ่านฉลากยา ที่จะบอกสรรพคุณและวิธีรับประทาน และจะบอกว่าถ้าเกิดอาการแพ้ขึ้นมาควรจะทำอย่างไร ฉันใดการศึกษาฟังเทศน์ฟังธรรมอยู่เรื่อยๆ ก็เป็นเหมือนกับการศึกษาถึงสรรพคุณของธรรมโอสถ ศึกษาวิธีที่จะนำเอาธรรมโอสถเข้าไปสู่ใจ และถ้าเกิดมีปัญหาต่างๆ ที่เกิดจากการนำเอาธรรมโอสถเข้าสู่ใจ ก็จะได้รู้จักวิธีแก้ไข เพราะธรรมโอสถก็เป็นเหมือนยาที่ต้องรับประทานให้ถูกวิธี ให้ถูกเวลา ถึงจะเกิดประโยชน์เกิดผลอย่างสูงสุด ถ้ารับประทานแบบสุ่มสี่สุ่มห้า อยากจะรับประทานก็รับประทาน ไม่อยากรับประทานก็ไม่รับประทาน หรืออยากจะให้หายเร็วๆ ก็รับประทานไปทั้งกำมือ อย่างนี้โรคแทนที่จะหายกลับทำให้ตายได้ เพราะกินยาเกินขนาด ฉันใดการปฏิบัติตามพระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า ก็เป็นเช่นนั้น ต้องมีความพอดี เรียกว่ามัชฌิมาปฏิปทา ทางสายกลาง ไม่เคร่งจนเกินไป ไม่หย่อนจนเกินไป ให้พอดีกับกำลังความสามารถ ถ้ายังไม่สามารถปฏิบัติขั้นที่สูงกว่าที่จะปฏิบัติได้ พอปฏิบัติไปก็จะเกิดความท้อแท้เบื่อหน่าย ไม่อยากจะปฏิบัติ เพราะไม่เห็นผล จึงต้องรู้จักกำลังของตน เหมือนกับเวลายกของหนัก ต้องรู้ว่ายกได้มากน้อยเพียงไร ถ้ายกมากกว่าที่จะยกได้ ก็จะยกไม่ไหว ถ้ายกน้อยกว่าที่ยกได้ก็จะเสียเวลา แทนที่จะยกได้มากๆ กลับไปยกทีละเล็กทีละน้อย งานก็เลยไม่คืบหน้า

จึงขอฝากเรื่องการมารับยาธรรมโอสถอย่างสม่ำเสมอ ให้ท่านนำไปประพฤติปฏิบัติ เพื่อประโยชน์สุขที่จะตามมาต่อไป

ขอบคุณ ..จิตเหนือโลก..