ทุกข์สุขอยู่ที่ใจ

กำลังใจ ที่ฉันได้ ในวันนี้
ทำให้มี พละ ตบะมั่น
แต่นี้ไป จะภาวนา เพื่อฝ่าฟัน
เพราะเวลา ที่เหลือนั้น สั้นเต็มที

จะจาคะ( สละ ) โลภโกรธหลง ดงกิเลส
ออกจากเขต มิเยื่อใย ในวันนี้
อยู่พอเพียง มีแต่ แค่พอดี
ใช้ฌานสี่ ที่เคยเรียน ภาคเพียรไป

อาศัย ฟัง ธรรมา เป็นอาวุธ
ความสงัด สุขที่สุด หยุดตรึงไว้
ใช้ปัญญา พาข้าม บ่อกามภัย ( โอฆะ )
สุขใดๆ คงไม่เท่า เราเข้าฌาน...กระดังงาลนไฟ

“จาโค ปฏินิสฺสคฺโค มุตฺติ อนฺาลโย“
จาโค ปฏินิสฺสคฺโค สละคืนของเดิมไป มุตฺติ อนาลโย ไม่มีอาลัยในสิ่งที่เราจาคะแล้ว

กระทู้นี้ท่านฯตั้งไว้ให้น่าคิด
จะทำจิตอย่างไรให้มีสุข
สภาวะอย่างไรก่อเกิดทุกข์
จะเป็นสุขหรือทุกข์ที่จินตนา

สภาพแวดล้อม นั้นเป็นเพียง ตัวเร่งเร้า
จะมัวเมา คลายกำหนัด ตัดตัณหา
อยู่ที่จิต จะเดินไป ในมรรคา
ตามปรารถนา ตามกามา ที่ลวงไว้

หรือจะเดิน สู่มรรคา ตถาคต
ที่กำหนด ที่หมดจด สุขสดใส
วิหารธรรม ที่อยู่ สุขอำไพ
อยู่ไม่ไกล ในกายา หนาคืบนั้น

ตติยฌาน ฌานสามนี้สุขแน่
เป็นสุขแท้ พระอริยะกล่าว เล่ารังสรรค์
มีสติ อยู่เป็นสุข กอร์ปสัมปชัญญ์
อุเบกขา พาสุขพลัน ด้วยนามกาย




เจริญในธรรมค่ะ

ที่ใดฤา จะอบอุ่น เท่ากายเจ้า
ที่ใดเล่า จะมีสุข สักแค่ไหน
ก็ตัวเจ้า นั้นแหละ สร้างสุขใจ
แล้วทุกข์ใด ฤาจะเท่า กายทุกข์ทน

ที่ใดฤา จะอบอุ่น เท่าความคิด
หากดวงจิต ของเจ้า รู้มรรคผล
ที่ใดฤา จะทุกข์โหม จนท่วมท้น
ในตัวคน คือความคิด พินิจดู