กัลยาณมิตตตา
๑. คนที่ช่วยเหลือดี ร่วมสุขร่วมทุกจริง
๒. แนะนำในสิ่งที่เป็นประโยชน์ มีความรักใคร่จริง
๓. ป้องกันเพื่อนผู้ประมาท ป้องกันทรัพย์สมบัติของเพื่อนผู้ประมาท
๔. เมื่อมีภัยเอาเป็นที่พึ่งอาศัยได้ เมื่อมีธุระกล้าออกทรัพย์ให้เกินกว่าที่ออกปาก
๕. ปิดความลับของเพื่อนไม่ให้แพร่งพราย
๖. ไม่ทอดทิ้งในยามวิบัติ คอยห้ามไม่ให้ทำความชั่ว คอยแนะนำให้ทำความดี
๗. โต้เถียงคนที่พูดติเตียนเพื่อน รับรองคนที่พูดสรรเสริญเพื่อน

ฉินฺท โสตํ ปรกฺกมฺม
กาเม ปนูท พฺราหฺมณ
สงฺขารานํ ขยํ ญตฺวา
อกตญฺญสิ พฺราหฺมณ.




ดูกรพราหมณ์
ท่านจงพยายามตัดกระแสตัณหาเสีย
จงบรรเทากามทั้งหลายเสีย

ดูกรพราหมณ์
ท่านรู้ความสิ้นไปแห่งสังขารทั้งหลายแล้ว
จะเป็นผู้รู้นิพพานอันปัจจัยอะไรๆ ปรุงแต่งไม่ได้




เจริญในธรรมค่ะ

ขอเข้ามาร่วมในเป้าหมายของบัณฑิตด้วยครับ



ปริโยทเปยย อตตานํ จิตตเกลเสหิ ปณฑิโต
บัณฑิต พึงทำตนให้ผ่องแผ้ว จากเครื่องหมองจิต

อันบัณฑิต พินิจนึก ตรึกตรองซ้ำ
เลยแนะนำ ตนไป ไม่อยู่เฉย
ดำปลดออก ฟอกปลิด ไม่ชิดเชย
จิตก็เลย พ้นหมอง ผุดผ่องพรรณ



อตตานญเจ ตถา กยิรา ยถณญมนุสสาสติ
ถ้าพร่ำสอนผู้อื่นฉันใด ก็ควรทำตนฉันนั้น

ถ้าโอวาท นุสาสน์สอน เขาไฉน
ทำตนให้ แน่วแน่ อย่าแปรผัน
เมื่อสอนได้ ทำได้ ละม้ายกัน
จึงสมขั้น เชิงครู ผู้สอนคน



อตฺตานํ ทมยนฺติ ปณฺฑิตา
บัณฑิต ย่อมฝึกตน

อันบัณฑิต คิดค้น ตนศึกษา
พิจารณา ฝึกตน พ้นหนามเสี้ยน
เนาว์ในธรรม ตามแบบ อย่างแนบเนียน
ทั้งนี้เธียร ให้สมัญญ์ บัณฑิตชน



เจริญในธรรมครับ