26553.ขอเชิญทุก ๆ ท่าน สนทนากับคุณ "เอรากอน"

เอรากอน

มหาราชันย์ เขียน:

ทุกข์อันไม่น่ายินดี
ย่อมครอบงำคนผู้ประมาท
โดยความเป็นของน่ายินดี

ทุกข์อันไม่น่ารัก
ย่อมครอบงำคนผู้ประมาท
โดยความเป็นของน่ารัก

ทุกข์อันเร่าร้อน
ย่อมครอบงำคนผู้ประมาท
โดยความเป็นสุข

เจริญในธรรมครับ
.....................................................

ช่างเหมาะเหม็งโดยแท้

ธรรมบทนี้ รู้ความ ตามนัย
พระบ้านนอก สอนเช่นไร เช่นนั้น
เสี่ยวจิ้งเพียร ตามคำสอน ไม่เว้นวัน
แต่ฉับพลัน ชั่วข้ามวัน คำสอนกลาย

:b5:

ด้วยคำกลอน....ท่าจะไปไม่รอด... :b12:

คือทุกครั้งท่านจะสอนให้เราเท่าทัน กิเลส เห็นโทษของกาม และเพียรที่จะออกจากกาม

แต่วันนั้น ได้มีโอกาสไปถวายอาหารเพลท่าน
ท่านก็นั่งมองมาที่เรา สายตาพระอาจารย์ในวันนั้น
ท่าทางท่านครุ่นคิดในสิ่งที่ท่านจะกล่าวอย่างหนัก
ก็น่าจะหนักอยู่ล่ะค่ะ เพราะสิ่งที่ท่านกล่าว มันส่อนัยมุมกลับ

ท่านกล่าวถึง กิเลส กามคุณ ประหนึ่งมูลสัตว์
แต่กระนั้น มูลสัตว์ นั้น เขาเอาไปทำปุ๋ย

วาทะ ประโยคนี้ จิ้งเฝ้าขบมาหลายเพลา
คุณ มหาราชันย์ มีความเห็นเช่นไร
พระอาจารย์ท่านต้องการสื่อสิ่งใด หรือ...
จะว่าท่านสอนผิด ก็ไม่น่าใช่ เพราะเท่าที่ผ่าน ๆ มา
ท่านก็ให้เราเห็นโทษและ เพียรสำรวม ไม่ประมาทเสมอ...

:b1:

กระบี่ไร้เงา

เอรากอน เขียน:

อดที่จะเขิ๋ลลล ไม่ได้ แต่ต้องปั้นหน้าหงบเหงี่ยมเอาไว้

ขอบคุณอีกหลาย ๆ รอบ สำหรับคุณกระบี่ ที่มิไร้เงาอย่างชื่อ และคุณมหาราชันย์

" ความเอื้ออาทร และกำลังใจจากกัลยาณมิตร เป็นเพชรงามอันล้ำค่า สำหรับผู้ปฏิบัติ "
คริ คริ ดูเหมือนเสี่ยวจิ้งจะเป็นนักบริหารชั้นเซียนน่ะค่ะ
ที่...ทำงานไม่เป็นหรอก แต่มอบหมายงานเก่ง :b4:

จากบริหาร ชั้นเซียน เปลี่ยนบทบาท
ผู้เก่งกาจ อาจหาญ ชำนาญยิ่ง
แม้รู้เขา หรือรู้เรา เนาเข้าอิง
ก็จะยิ่ง รู้ซึ้ง ถึงไมตรี

:b48:

สหายธรรม ขอมา ย่อมจัดให้
จัดด้วยใจ มอบให้ มารศรี
เอื้ออาทร มีน้ำใจ มากไมตรี
ดุจน้องพี่ เอื้ออารี มีต่อกัน

:b48:

ด้วยกัลยาณมิตรธรรมล้ำสูงค่า
เปรยธัมมา มามอบไว้ ให้สุขสันต์
มิเกรงกริ่ง มิหยิ่งผยอง ปองผูกพัน
ด้วยเราทั่น(ท่าน) นั้นล้วน บัณฑิตชน

:b48:

รู้สัทธรรม ส่งมอบธรรม อันล้ำค่า
ขององค์พระศาสดา พาฝึกฝน
การหลุดพ้น ย่อมหลุดได้ ในแต่ละคน
แต่มิลืม ชวนปวงชน ขนกันไป

:b48:

ธรรมสหาย เกินสาธยาย คุณประโยชน์
เพราะไร้โทษ มากประโยชน์ ได้อาศัย
ด้วยพร้อมพรัก ชักชวนเพื่อน เตือนเมื่อไกล
ลื่นไถล ออกนอกมัคค์ จักอับจน

:b48:

กัลยาณมิตรธรรม งามล้ำค่า
องค์ศาสดา ตรัสไว้ให้ ไม่สับสน
เป็นพรหมจรรย์ ทั้งสิ้นแล้ว แคล้วพาล ยล
ให้กัลยาณชน พ้นภัยพาล

Quote Tipitaka:

จาก พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๙ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๑ สังยุตตนิกาย มหาวารวรรค อุปัฑฒสูตร

[๔]สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ นิคมของชาวศักยะชื่อสักระ
ในแคว้นสักกะของชาวศากยะทั้งหลาย ครั้งนั้น ท่านพระอานนท์เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ
ถวายบังคมพระผู้มีพระภาคแล้ว นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ครั้นแล้ว ได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคว่า

ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ
ความเป็นผู้มีมิตรดี มีสหายดี มีเพื่อนดี นี้เป็นกึ่งหนึ่งแห่งพรหมจรรย์ เทียวนะ พระเจ้าข้า.

:b41:

[๕] พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรอานนท์ เธออย่าได้กล่าวอย่างนั้น เธออย่าได้กล่าวอย่างนั้น
ก็ความเป็นผู้มีมิตรดี มีสหายดี มีเพื่อนดี นี้เป็นพรหมจรรย์ทั้งสิ้นทีเดียว

ดูกรอานนท์ อันภิกษุผู้มีมิตรดี มีสหายดี มีเพื่อนดี พึงหวังข้อนี้ได้ว่า
จักเจริญอริยมรรคประกอบด้วยองค์ ๘ จักกระทำให้มากซึ่งอริยมรรคประกอบด้วยองค์ ๘.

:b41:

ธรรมเจ็ดประการ ผู้ใดเกิด ประเสริฐแน่
ดั่งมิตรแท้ รีบไขว่คว้า มาผสาน
ฉลาดพูด ลึกซึ้ง ถึงธรรมการณ์
อดทนคำ ที่ระราน นั่นควรคบ

:b48:

ไม่ชักนำ ในมรรคา ที่พาผิด
ที่พาจิต ถลำไป ไม่สงบ
ห่างศาสนา ของศาสดา พาก่อภพ
มิรู้จบ ต้องเวียนว่าย ในวัฏฏา

Quote Tipitaka:

[๓๔] ดูกรภิกษุทั้งหลาย
ภิกษุผู้ประกอบด้วยธรรม ๗ ประการควรเสพ ควรคบเป็นมิตร ควรเข้าไปนั่งใกล้ แม้ถูกขับไล่

ธรรม ๗ ประการเป็นไฉน คือ

ภิกษุเป็นที่รักใคร่พอใจ ๑ เป็นที่เคารพ ๑ เป็นผู้ควรสรรเสริญ ๑ เป็นผู้ฉลาดพูด ๑
เป็นผู้อดทนต่อถ้อยคำ ๑ พูดถ้อยคำลึกซึ้ง ๑ ไม่ชักนำในทางที่ไม่ดี ๑

ดูกรภิกษุทั้งหลาย
ภิกษุผู้ประกอบด้วยธรรม ๗ ประการนี้แล ควรเสพ ควรคบเป็นมิตร ควรเข้าไปนั่งใกล้ แม้ถูกขับไล่ ฯ

เอรากอน เขียน:

คริ คริ ดูเหมือนเสี่ยวจิ้งจะเป็นนักบริหารชั้นเซียนน่ะค่ะ
ที่...ทำงานไม่เป็นหรอก แต่มอบหมายงานเก่ง :b4:

พอจะร่วมสนุกกับเสี่ยวจิ้งอีกสัก หนึ่งบทคำกลอนได้รึเปล่าคะ :b12:

การต่อคำ ต่อกลอน อักษรนั้น
ไมตรีบั่น ถ้าจิตนั้น มั่นมิจฉา
แม้ขอด้วย ดวงจิตที่ มีเมตตา
กวีพจน์ นั้นจะพา ล้ำค่าอนันต์

:b48:

เพราะทุกบท ทุกคำ นำคาถา
องค์ศาสดา ตรัสนำมา พาสร้างสรรค์
ให้มิตรได้ สดับที่นี่ มีค่าอนันต์
เรียงร้อยฉัน- ทลักษณ์กวี ศรีอักษรา

รูปภาพ

ด้วย กระบี่ฯ อัญเชิญ คาถา ธรรมบท
ธรรมรส พุทธบาท ศาสนา
จากพระไตรฯ ด้วยเคารพ ในพระกรุณา
ขององค์พระศาสดา มหามุณี

รูปภาพ

สาธุ ..... เจริญในธรรมค่ะ :b48:

เอรากอน

Supareak Mulpong เขียน:

....
มรรคเบื้องสูง สำหรับ อริยะ
ผู้หลุดพ้น วัฏฏะ อย่าสับสน
ธรรมสำหรับ อริยะ ฝึกฝนตน
จนหลุดพ้น ถึงนิพพาน ชาตินี้เอย ... :b8:

ถ้าเราได้ยินใครเล่ามาว่าคุณแต่งธรรมเป็นคำกลอนได้
เราก็มิอาจเชื่อ ถ้าไม่ได้มาเห็นด้วยตาเช่นนี้

รูปภาพ

และเหมือนจะได้รับเทียบเชิญไปเป็นผู้ฟังซะแล้วสิ่ :b12:

เอรากอน

คุณกระบี่คะ...
จิ้งไม่ถนัดภาษาพูด แต่จิ้งชอบภาษาเงียบ...
มอบให้คุณค่ะ...

:b48:

จากภาพของจิ้ง พอจะเห็นคำกลอนใดเหมาะบ้างค่ะ

กระบี่ไร้เงา

Supareak Mulpong เขียน:

บำเพ็ญฌาน ได้ญาณ สมาธิ
มีอิทธิ อภิญญา เป็นกุศล
มีเป็นบาท ไว้สำหรับ ฝึกฝนตน
จนได้ผล เป็นมรรค เป็นนิพพาน

อันความนี้ ศาสดา หาได้กล่าว
เป็นเรื่องราว เป็นความ ทำสับสน
เพียงปัญญา ความว่า รู้จักตน
ก็พาพ้น วัฏฏะ น่าอัศจรรย์

บำเพ็ญฌาน ได้ญาณ สมาธิ
มีอิทธิ อภิญญา เป็นกุศล
มีเป็นบาท ไว้สำหรับ ฝึกฝนตน
จนได้ผล เป็นมรรค เป็นนิพพาน

อันความนี้ ศาสดา หาได้กล่าว
เป็นเรื่องราว เป็นความ ทำสับสน...Supareak
กระบี่ฯ ขอร่วมวง ด้วยสักคน
พาผองเพื่อน ให้พ้น ความสงกา

:b48:

จะขอนำ ข้อความ จากไตรปิฎก
มากล่าวยก พร้อมถาม ความปุจฉา
สงเคราะห์ด้วย ท่าน Supareak ช่วย วิสัชนา
ตามคาถา ที่ยกมา ข้าฯ ขอบคุณ

:b48:

ตรัสว่าเป็น ผู้กระเทาะ เจาะเปลือกไข่
"อวิชชา" นั้น ไซร้ ได้ธรรมหนุน
บรรลุพระโพธิญาณ ที่ทรงคุณ
ธ ทรงเกื้อ การุณ ตรัสวาที

:b48:

เริ่มจากพระไตรปิฎก เล่มที่หนึ่ง
ได้กล่าวถึง ตรัสรู้ของ พระทรงศรี
อุปมา ออกจากไข่ ด้วยสวัสดี
ข้าฯ กระบี่ ขอยกให้ ได้ทัศนา

Quote Tipitaka:

[๓] ดูกรพราหมณ์ เปรียบเหมือนฟองไข่ ๘ ฟอง ๑๐ ฟอง หรือ ๑๒ ฟอง
ฟองไข่เหล่านั้น อันแม่ไก่พึงกกดีแล้ว อบดีแล้ว ฟักดีแล้ว
บรรดาลูกไก่เหล่านั้น ลูกไก่ตัวใดทำลาย กระเปาะฟอง ด้วยปลายเล็บเท้า หรือด้วยจะงอยปาก
ออกมาได้โดยสวัสดีก่อนกว่าเขา ลูกไก่ตัวนั้นควรเรียกว่ากระไร จะเรียกว่าพี่หรือน้อง.

เวรัญชพราหมณ์ : ท่านพระโคดม ควรเรียกว่าพี่ เพราะมันแก่กว่าเขา.

เราก็เหมือนอย่างนั้นแล พราหมณ์ เมื่อประชาชนผู้ตกอยู่ในอวิชชา
เกิดในฟองอันกระเปาะฟองหุ้มห่อไว้ ผู้เดียวเท่านั้นในโลก ได้ทำลายกระเปาะฟอง คือ อวิชชา แล้ว
ได้ตรัสรู้พระสัมมาสัมโพธิญาณอันยอดเยี่ยม เรานั้นเป็นผู้เจริญที่สุด ประเสริฐที่สุดของโลก
เพราะความเพียรของเราที่ปรารภแล้วแล ไม่ย่อหย่อน สติดำรงมั่นไม่ฟั่นเฟือน กายสงบ
ไม่กระสับกระส่าย จิตตั้งมั่น มีอารมณ์เป็นหนึ่ง

เรานั้นแล สงัดแล้วจากกาม สงัดแล้วจากอกุศลธรรม
ได้บรรลุปฐมฌาน มีวิตก มีวิจาร มีปีติและสุขซึ่งเกิดแต่วิเวกอยู่

เราได้บรรลุทุติยฌาน มีความผ่องใสแห่งจิต ณ ภายใน เป็นธรรมเอกผุดขึ้น
ไม่มีวิตกไม่มีวิจาร เพราะวิตก วิจาร สงบไป มีปีติและสุขซึ่งเกิดแต่สมาธิอยู่

เรามีอุเบกขาอยู่ มีสติ มีสัมปชัญญะ และเสวยสุขด้วยนามกาย เพราะปีติสิ้นไป
ได้บรรลุตติยฌาน ที่พระอริยะทั้งหลายสรรเสริญว่า เป็นผู้มีอุเบกขา มีสติ มีสุขอยู่ ดังนี้ อยู่

เราได้บรรลุจตุตถฌาน ไม่มีทุกข์ไม่มีสุข เพราะละสุขละทุกข์และดับโสมนัส โทมนัส
ก่อนๆ มีอุเบกขาเป็นเหตุให้สติบริสุทธิ์อยู่

เรานั้น เมื่อจิตเป็นสมาธิ บริสุทธิ์ ผุดผ่อง ไม่มีกิเลส ปราศจากอุปกิเลสอ่อน ควรแก่การงาน
ตั้งมั่น ไม่หวั่นไหว อย่างนี้แล้ว ได้น้อมจิตไปเพื่อบุพเพนิวาสานุสสติญาณ

เรานั้นย่อมระลึกชาติก่อนได้เป็นอันมาก คือ
ระลึกชาติได้หนึ่งชาติบ้าง สองชาติบ้าง สามชาติบ้าง สี่ชาติบ้าง ห้าชาติบ้าง สิบชาติบ้าง ยี่สิบชาติบ้าง สามสิบชาติบ้าง สี่สิบชาติบ้าง ห้าสิบชาติบ้าง ร้อยชาติบ้าง พันชาติบ้าง แสนชาติบ้าง
ตลอดสังวัฏฏกัลป์เป็นอันมากบ้าง ตลอดวิวัฏฏกัลป์ เป็นอันมากบ้าง
ตลอดสังวัฏฏวิวัฏฏกัลป์เป็นอันมากบ้าง ว่าในภพโน้นเราได้มีชื่ออย่างนั้น มีโคตรอย่างนั้น
มีผิวพรรณอย่างนั้น มีอาหารอย่างนั้น เสวยสุขทุกข์อย่างนั้นๆ มีกำหนดอายุเพียงเท่านั้น

ครั้นจุติจากภพนั้นแล้ว ได้ไปเกิดในภพโน้น แม้ในภพโน้นนั้น เราก็ได้มีชื่ออย่างนั้น มีโคตรอย่างนั้น
มีผิวพรรณอย่างนั้น มีอาหารอย่างนั้น เสวยสุขทุกข์อย่างนั้นๆ มีกำหนดอายุเพียงเท่านั้น

ครั้นจุติจากภพโน้นนั้นแล้ว ได้มาเกิดในภพนี้ เราย่อมระลึกถึงชาติก่อนได้เป็นอันมาก พร้อมทั้งอุเทส
พร้อมทั้งอาการ ด้วยประการฉะนี้

พราหมณ์ วิชชาที่หนึ่งนี่แล เราได้บรรลุแล้วในปฐมยามแห่งราตรี
อวิชชา เรากำจัดได้แล้ว วิชชาเกิดแก่เราแล้ว
ความมืดเรากำจัดได้แล้ว แสงสว่างเกิดแก่เราแล้ว
เหมือนที่เกิดแก่บุคคลผู้ไม่ประมาท มีความเพียรเผากิเลส ส่งจิตไปแล้วอยู่ฉะนั้น
ความชำแรกออกครั้งที่หนึ่งของเรานี้แล ได้เป็นเหมือนการทำลายออกจากกระเปาะฟองแห่งลูกไก่ฉะนั้น.