ดูกรท่านผู้มีอายุทั้งหลาย ที่เรียกว่า สัมมาทิฏฐิๆ ด้วยเหตุเพียงเท่าไรหนอ อริยสาวกจึงจะชื่อว่าเป็นสัมมาทิฏฐิ มีความเห็นดำเนินไปตรงแล้ว ประกอบด้วยความเลื่อมใสอันแน่วแน่ในธรรม มาสู่พระสัทธรรมนี้

เมื่อใดอริยสาวกรู้ชัดซึ่ง อกุศลและรากเง่าอกุศล รู้ชัดซึ่งกุศลและรากเง่าของกุศล อริยสาวกชื่อว่าเป็นสัมมาทิฏฐิ
เมื่อท่านละ ราคานุสัย บรรเทาปฏิฆานุสัย ถอนทิฏฐานุสัย และมานานุสัยว่า เรามีอยู่โดยประการทั้งปวง ละอวิชชา ยังวิชชาให้เกิด ย่อมกระทำที่สุดแห่งทุกข์ในปัจจุบันนี้ ด้วยเหตุเพียงเท่านี้ อริยสาวกชื่อว่าเป็นสัมมาทิฏฐิ
เมื่อใดอริยสาวกรู้ชัดซึ่งอาหารเหตุเกิดแห่งอาหาร ความดับอาหาร และทางที่จะให้ถึงความดับอาหาร แม้ด้วยเหตุเพียงเท่านี้ อริยสาวกชื่อว่าเป็นสัมมาทิฏฐิ
…
…
…
เมื่อใดแล อริยสาวกรู้ชัดซึ่งอวิชชา เหตุเกิดแห่งอวิชชา ความดับอวิชชาและปฏิปทาที่จะให้ถึงความดับอวิชชา แม้ด้วยเหตุเพียงเท่านี้ อริยสาวกชื่อว่าเป็นสัมมาทิฏฐิ

จะย้อนความ ตามที่เรา ได้เคยถาม
อันเป็นความ เกิดประโยชน์ ทุกแห่งหน
หากชาวพุทธ ได้ค้นคว้า จะได้ยล
โสดา ปัตติผล ชาตินี้เอย

อวิชชา มีอะไร เป็นแดนเกิด
ถือกำเนินด ในที่ แห่งหนใหน
อวิชชา มีอะไร เป็นปัจจัย
และสุดท้าย มีอะไร เป็นศัตรู?

อันมัคคา ท่านแบ่ง ไว้เป็นสอง
โปรดคิดตรอง เพื่อจะได้ ไม่หลงใหล
ว่าตัวมรรค เบื้องต่ำ คืออะไร
มรรคเบื้องสูง ท่านมีไว้ ทำไมกัน?

การสละอุปธิที่เป็นรากเหง้าแห่งทุกข์

… ดูกรสุนักขัตตะ ข้อที่ภิกษุนั้นทำความสำรวมในอายตนะอันที่เป็นกระทบ ๖ อย่าง รู้ดังนี้ว่า อุปธิเป็นรากเหง้าแห่งทุกข์ จึงเป็นผู้ปราศจากอุปธิพ้นวิเศษแล้วในธรรมเป็นที่สิ้นอุปธิ จักน้อมกายหรือปล่อยจิตไปในอุปธิ นั่นไม่ใช่ฐานะที่มีได้ เปรียบเหมือนภาชนะมีน้ำดื่มเต็มเปี่ยม ถึงพร้อมด้วยสี ด้วยกลิ่น ด้วยรสแต่ระคนด้วยยาพิษ เมื่อบุรุษผู้รักชีวิต ยังไม่อยากตาย ปรารถนาสุข เกลียดทุกข์ พึงมาถึงเข้าดูกรสุนักขัตตะ เธอสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน บุรุษนั้นจะพึงดื่มน้ำที่เต็มเปี่ยมภาชนะนั้น ทั้งๆ ที่รู้ว่า ดื่มแล้วจะเข้าถึงความตายหรือทุกข์ปางตาย บ้างไหมหนอ ฯ

สุ. ข้อนี้หามิได้เลย พระพุทธเจ้าข้า ฯ

พ. ดูกรสุนักขัตตะ ฉันนั้นเหมือนกันแล ข้อที่ภิกษุนั้นทำความสำรวมในอายตนะอันเป็นที่กระทบ ๖ อย่าง รู้ดังนี้ว่าอุปธิเป็นรากเหง้าแห่งทุกข์ จึงเป็นผู้ปราศจากอุปธิ พ้นวิเศษแล้วในธรรมเป็นที่สิ้นอุปธิ จักน้อมกายหรือปล่อยจิตไปในอุปธิ นั่นไม่ใช่ฐานะที่มีได้ ดูกรสุนักขัตตะ เปรียบเหมือนงูพิษ มีพิษร้ายแรง เมื่อบุรุษผู้รักชีวิต ยังไม่อยากตาย ปรารถนาสุขเกลียดทุกข์ พึงมาถึงเข้า ดูกรสุนักขัตตะ เธอจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน บุรุษนั้นจะพึงยื่นมือหรือ หัวแม่มือให้แก่งูพิษ ที่มีพิษร้ายแรงนั้น ทั้งๆ ที่รู้ว่า ถูกงูกัดแล้ว จะเข้าถึงความตายหรือทุกข์ปางตาย บ้างไหมหนอ ฯ

สุ. ข้อนี้หามิได้เลย พระพุทธเจ้าข้า ฯ

พ. ดูกรสุนักขัตตะ ฉันนั้นเหมือนกันแล ข้อที่ภิกษุนั้นทำความสำรวมในอายตนะเป็นที่กระทบ ๖ อย่าง รู้ดังนี้ว่า อุปธิเป็นรากเหง้าแห่งทุกข์ จึงเป็นผู้ปราศจากอุปธิพ้นวิเศษแล้วในธรรมเป็นที่สิ้นอุปธิ จักน้อมกายหรือปล่อยจิตไปในอุปธิ นั่นไม่ใช่ฐานะที่มีได้ ฯ

กระบี่ไร้เงา เขียน:

ฉ. น หิ อธิมานิกสฺส ภิกฺขุโน ฌานํ สลฺเลโข วา สลฺเลขปฏิปทา วา โหติ

ฌานของภิกษุผู้มีมานะยิ่ง ไม่เป็นสัลเลขธรรมหรือสัลเลขปฏิปทา.

นำมาอ้าง ทั้งที ดูบาลี ด้วย
ไม่งั้นฉวย ความผิด ติดมิจฉา
พระสูตรนี้ กล่าวภิกษุมี "มานะ"มา
จึงตรัสว่า "บางรูป" เท่านั้นหนา ที่ตรัสลง

อย่ายก เพียงบางคำ ตัดประโยค
เท่ากับโยก ความจริงไป ให้เป็นหลง
จะยกธรรม ยกอรรถมา ต้องยกตรง
เพื่อดำรง องค์ธรรม พระสัมมาฯ

มิเช่นนั้น เท่ากับจิต คิดแปลงสาร
ดั่งกับมาร จองผลาญ พระศาสนา
ยกให้ตรง ยกให้ครบ ไตรปิฎกมา
ท่านผู้อ่าน มีปัญญา พิจารณาเอา

ถ้าจะยก อรรถกถา มาให้อ่าน
อย่าแค่ผ่าน เลือกเฉพาะมา จะพาเขลา
เพราะปัญญา ปุถุชน คน ท่าน เรา
ปัญญาเยาว์ อย่าเทียบเขา พระสุเมรุ

ขอบคุณท่าน มหาราชันย์ นำพระสูตร
แทนการพูด มาแสดงชัด จัดให้เห็น
เพื่อผู้อ่าน พิจารณาได้ ตรงประเด็น
กระบี่ฯ นั้น จะขอเน้น ที่กล่าวมา

Quote Tipitaka:

[๑๐๒] ดูกรจุนทะ ก็ข้อนี้เป็นฐานะที่จะมีได้แล ที่ภิกษุบางรูปในพระธรรมวินัยนี้
สงัดจากกาม สงัดจากอกุศลธรรม บรรลุปฐมฌาน มีวิตก มีวิจาร มีปีติและสุขเกิดแต่วิเวกอยู่
ภิกษุนั้นจะพึงมีความคิดอย่างนี้ว่า เราย่อมอยู่ด้วยธรรมเครื่องขัดเกลากิเลส

ดูกรจุนทะ แต่ธรรมคือปฐมฌานนี้ เราไม่กล่าวว่า เป็นธรรมเครื่องขัดเกลา ในวินัยของพระอริยะ
เรากล่าวว่า เป็นธรรมเครื่องอยู่เป็นสุขในอัตภาพนี้ ในวินัยของพระอริยะ

พระอริยะ ท่านละ กิเลสแล้ว
จิตท่านใส ดังแก้ว ไร้ตัณหา
ไม่ต้องขัด ไม่ต้องเกลา กิเลสนานา
จึงอาศัย ฌานนั้นหนา ที่พำนัก

Quote Tipitaka:

[๑๐๒] ดูกรจุนทะ ก็ข้อนี้เป็นฐานะที่จะมีได้แล ที่ภิกษุบางรูปในพระธรรมวินัยนี้
สงัดจากกาม สงัดจากอกุศลธรรม บรรลุปฐมฌาน มีวิตก มีวิจาร มีปีติและสุขเกิดแต่วิเวกอยู่
ภิกษุนั้นจะพึงมีความคิดอย่างนี้ว่า เราย่อมอยู่ด้วยธรรมเครื่องขัดเกลากิเลส

ดูกรจุนทะ แต่ธรรมคือปฐมฌานนี้ เราไม่กล่าวว่า เป็นธรรมเครื่องขัดเกลา ในวินัยของพระอริยะ
เรากล่าวว่า เป็นธรรมเครื่องอยู่เป็นสุขในอัตภาพนี้ ในวินัยของพระอริยะ

ที่กระบี่ฯ ยกของเก่า มาตั้งใหม่
จะได้ไม่ ย้อนกลับไป ให้กังขา
ท่านผู้อ่าน จะได้ พิจารณา
ว่ากระบี่ฯ กล่าวมา ว่าอย่างไร


เจริญในธรรมค่ะ

ที่กระบี่ฯ ยกของเก่า มาตั้งใหม่
จะได้ไม่ ย้อนกลับไป ให้กังขา
ท่านผู้อ่าน จะได้ พิจารณา
ว่า Supareak กล่าวมา ว่าอย่างไร

การนำความ จากไตรปิฎก มาอิงอ้าง
โปรดอย่าวาง เฉพาะตน เข้าใจไซร้
เพราะเท่ากับ บิดเบือน ธรรมภูวนัย
ที่กระบี่ฯ กล่าวไว้ ให้พิจารณา

นำมาอ้าง ทั้งที ดูบาลี ด้วย
ไม่งั้นฉวย ความผิด ติดมิจฉา
พระสูตรนี้ กล่าวภิกษุมี "มานะ"มา
จึงตรัสว่า "บางรูป" เท่านั้นหนา ที่ตรัสลง

อย่ายก เพียงบางคำ ตัดประโยค
เท่ากับโยก ความจริงไป ให้เป็นหลง
จะยกธรรม ยกอรรถมา ต้องยกตรง
เพื่อดำรง องค์ธรรม พระสัมมาฯ

มิเช่นนั้น เท่ากับจิต คิดแปลงสาร
ดั่งกับมาร จองผลาญ พระศาสนา
ยกให้ตรง ยกให้ครบ ไตรปิฎกมา
ท่านผู้อ่าน มีปัญญา พิจารณาเอา

ถ้าจะยก อรรถกถา มาให้อ่าน
อย่าแค่ผ่าน เลือกเฉพาะมา จะพาเขลา
เพราะปัญญา ปุถุชน คน ท่าน เรา
ปัญญาเยาว์ อย่าเทียบเขา พระสุเมรุ




เจริญในธรรมค่ะ

ท่านก็ยัง ดึงดัน ไม่ใส่ใจ
ยังชี้นก ดึงไม้ ให้ประจักษ์
ยิ่งยกมา ยิ่งถลำ จนสำลัก
ยิ่งจมปลัก ที่ตน ดลขุดไว้

ถ้าเช่นนั้น ต้องขอยืม กลอนของท่าน
กลับมาสอน ให้อ่าน กระจ่างใส
ก่อนที่จะ ดึงดัน กันต่อไป
ท่านคงไม่ คิดกล่าวหา ว่ายืมมา



โปรดจงอ่าน พระไตรฯ ข้างล่างนี้
อาจช่วยชี้ ให้ท่าน หายสับสน
แม้ต้องการ รู้พระสูตรไหน ใคร่จะยล
โปรดจงค้น เล่มสิบสี่ นี้ชี้นัย








เจริญในธรรมค่ะ

โสดาปัตติมรรค ไม่ใช่ มรรคจิตดวงที่ ๑

โสดาปัตติมรรค คือ ทางเดินหรือการปฏิบัติเพื่อที่จะทำให้แจ้งซึ่งโสดาปัตติผล อันได้แก่ การชำระอินทรีย์ การละอุปทาน หรือ การพิจารณา ขันธ์ ๕ อินทรีย์ ๖

มรรคจิตดวงที่ ๑ เกิดเพียงขณะเดียวเมื่อจิตเปลี่ยนภพ ในพระอภิธรรมแสดงส่วนประกอบของมรรคจิต เป็นลักษณะของ properties sheet






โสดาปัตติมรรค -> ทำกิเลสทั้งหลายให้สิ้นไป -> อนัญญตัญญัสสามีตินทรีย์ -> โสดาปัตติผล -> อัญญินทรีย์ -> อรหันตผล (พระขีณาสพ) -> วิมุตติญาณ -> บรรลุนิพพาน

ข้อความนี้หมายถึง ภิกษุบางรูปในพระธรรมวินัยนี้ ถึงเป็นพระอริยะ ก็ยังมีทิฏฐิมานะ เข้าใจผิดคิดว่า ฌาน เป็นเครื่องขัดเกลากิเลส

ที่ยกมา บอกเพียงหัวเรื่อง ให้ไปอ่านรายละเอียดเพิ่มเอาเอง ถ้าจะตัดลงมันจะเยอะมาก ถึงบอกให้ไปอ่านเอาเอง โดยเฉพาะ มัชฌิมนิกาย ๓ เล่ม เป็นมรรคาปฏิปทา แสดงทั้งโดยย่อ โดยพิศดาร ยกกรณีศึกษา อ่านจบ รับรองไม่มีหลง ลองอ่านสัก ๒-๓ รอบ แล้วลองบูณาการดู

พระอภิธรรม เป็นการบันทึกของพระอรหันต์โดยพระอรหันต์เพื่อพะรอรหันต์ อย่าได้เข้าใจไปเองว่าเข้าใจ อ่านพระสูตรให้แตกฉานก่อน


พระอริยะยังมีพระเสขะ กับพระอเสขะ


พระเสขะ คือ พระโสดาบัน ถึง พระอนาคามี คำสอนส่วนนี้สำหรับอริยบุคคล ที่กิเลสยังไม่หมด

หากแยกคำสอนของพระพุทธองค์ไม่ได้ว่าสอนผู้ใด สอนบุคคลธรรมดา สอนพระเสขะะ หรือสอนพระอรหันต์ ไปเอาคำสอนมาปนกัน ปฏิบัติผดปฏิบัติถูก เป็นการปฏิบัตะธรรมผิดธรรม ผลออกมาไม่มีทางถูก

“ถ้าท่านพลาดโสดาปัตติมรรค คือ ความแน่นอนแห่งสัทธรรมในศาสนานี้ท่านจะต้องเดือดร้อนใจในภายหลังสิ้นกาลนาน” (เสรีววาณิชชาดก)

สิ่งที่เรา เพียรนัก ซ้ำพร่าบอก
อย่าออกนอก หนทาง ที่สร้างสรรค์
อันโสดา ปัตติมัคค นั้นเป็นทาง
ที่เริ่มสร้าง คุณธรรม ให้แก่ตน

ยังไม่รู้ตัวอีกหรือครับ ว่าแสดงธรรมผิดน่ะครับ หน้ากับหลังของคุณไม่ตรงกันแล้วครับ


จะยอมรับความจริงว่าคุณแสดงธรรมผิด รู้มาผิด ปฏิบัติมาผิดได้แล้วหรือยังครับคุณศุภฤกษ์ ?



โลกุตรอัปปนาวิถี ( มรรควิถี ) = ภ น ท มโน บริ อุป อนุ โคตรภู มรรค....ใช่โสดาปัตติมัคคจิตหรือไม่ ? ผล......ใช่โสดาปัตติผลจิตหรือไม่ ? ผล ภ

ยกสิ่งอ้างอิงมาสนับสนุนผมก็ได้ ขอบคุณครับ

แล้วคุณแสดงว่า โสดาปัตติมรรค ไม่ใช่ มรรคจิตดวงที่ ๑..


จะยอมรับความจริงว่าคุณแสดงธรรมผิด รู้มาผิด ปฏิบัติมาผิดได้แล้วหรือยังครับคุณศุภฤกษ์ ?

จะยอมรับความจริงว่าคุณแสดงธรรมผิด รู้มาผิด ปฏิบัติมาผิดได้แล้วหรือยังครับคุณศุภฤกษ์ ?

จะยอมรับความจริงว่าคุณแสดงธรรมผิด รู้มาผิด ปฏิบัติมาผิดได้แล้วหรือยังครับคุณศุภฤกษ์ ?

สภาวะธรรมต่าง ๆ เกิดภายนอกจิต ไม่เป็นองค์ประกอบของจิตได้ด้วยหรือครับ ??

สุดยอดของความเพี้ยน บิดเบือนคำสอนเอาดังใจนึก

ยังไม่รู้ตัวอีกว่าแสดงธรรมผิด
จะยอมรับความจริงว่าคุณแสดงธรรมผิด รู้มาผิด ปฏิบัติมาผิดได้แล้วหรือยังครับคุณศุภฤกษ์ ?



[๒๑๕] อนัญญตัญญัสสามีตินทรีย์ มีในสมัยนั้น เป็นไฉน?

ปัญญา กิริยาที่รู้ชัด ความวิจัย ความเลือกสรร ความวิจัยธรรม ความกำหนดหมาย ความเข้าไปกำหนด ความเข้าไปกำหนดเฉพาะ ภาวะที่รู้ ภาวะที่ฉลาด ความรู้แจ่มแจ้ง ความค้นคิด ความใคร่ครวญ ปัญญาเหมือนแผ่นดิน ปัญญาเครื่องทำลายกิเลส ปัญญาเครื่องนำทาง ความเห็นแจ้ง ความรู้ชัด ปัญญาเหมือนปฏัก ปัญญา ปัญญินทรีย์ ปัญญาพละ ปัญญาเหมือนศัสตรา ปัญญาเหมือนปราสาท ความสว่างคือปัญญา แสงสว่างคือปัญญา ปัญญาเหมือนประทีป ปัญญาเหมือนดวงแก้ว ความไม่หลง ความวิจัยธรรม สัมมาทิฏฐิ ธรรมวิจัยสัมโพชฌงค์ อันเป็นองค์แห่งมรรค นับเนื่องในมรรค เพื่อรู้ธรรมที่ยังไม่เคยรู้ เพื่อเห็นธรรมที่ยังไม่เคยเห็น เพื่อบรรลุธรรมที่ยังไม่เคยบรรลุ เพื่อทราบธรรมที่ยังไม่เคยทราบ เพื่อทำให้แจ้งธรรมที่ยังไม่เคยทำให้แจ้งนั้นๆ ในสมัยนั้น อันใด นี้ชื่อว่า อนัญญตัญญัสสามีตินทรีย์ มีในสมัยนั้น

อนัญญตัญญัสสามีตินทรีย์ ถึงซึ่งฐานะ ๑ คือเป็นองค์ธรรมในโสดาปัตตมัคคจิต




[๒๗๔] อัญญินทรีย์ มีในสมัยนั้น เป็นไฉน?
ปัญญา กิริยาที่รู้ชัด ความวิจัย ความเลือกสรร ความวิจัยธรรม ความกำหนดหมาย ความเข้าไปกำหนด ความเข้าไปกำหนดเฉพาะ ภาวะที่รู้ ภาวะที่ฉลาด ภาวะที่รู้ละเอียด ความรู้แจ่มแจ้ง ความค้นคิด ความใคร่ครวญ ปัญญาเหมือนแผ่นดิน ปัญญาเครื่องทำลายกิเลส ปัญญาเครื่องนำทาง ความเห็นแจ้ง ความรู้ชัด ปัญญาเหมือนปฏัก ปัญญา ปัญญินทรีย์ ปัญญาพละ ปัญญาเหมือนศาตรา ปัญญาเหมือนปราสาท ความสว่างเหมือนปัญญา ความสว่างคือปัญญา แสงสว่างคือปัญญา ปัญญาเหมือนประทีป ปัญญาเหมือนดวงแก้ว ความไม่หลงความวิจัยธรรม สัมมาทิฏฐิ ธรรมวิจัยสัมโพชฌงค์ อันเป็นองค์แห่งมรรค นับเนื่องในมรรค เพื่อรู้ธรรมที่รู้แล้ว เพื่อเห็นธรรมที่เห็นแล้ว เพื่อบรรลุธรรมที่บรรลุแล้ว เพื่อทราบธรรมที่ทราบแล้ว เพื่อทำให้แจ้งซึ่งธรรมที่ทำให้แจ้งแล้ว ในสมัยนั้น อันใด นี้ชื่อว่า อัญญินทรีย์


อัญญินทรีย์ ถึงซึ่งฐานะ ๖ คือเป็นองค์ธรรมในโสดาปัตติผลจิต สกทาคามีมัคคจิต สกทาคามีผลจิต อนาคามีมัคคจิต อนาคามีผลจิต และอรหัตตมัคคจิต




[color=#008000] [๔๗๑]..
อัญญาตาวินทรีย์ มีในสมัยนั้น เป็นไฉน?

ความรู้ทั่ว ความรู้ชัด กิริยาที่รู้ชัด ซึ่งธรรมทั้งหลายที่รู้ทั่วถึงแล้วนั้นๆ ความวิจัย ความเลือกสรร ความวิจัยธรรม ความกำหนดหมาย ความเข้าไปกำหนด ความเข้าไปกำหนดเฉพาะ ภาวะที่รู้ ภาวะที่ฉลาด ภาวะที่รู้ละเอียด ความรู้แจ่มแจ้ง ความค้นคิด ความใคร่ครวญ ปัญญาเหมือนแผ่นดิน ปัญญาเครื่องทำลายกิเลส ปัญญาเครื่องนำทาง ความเห็นแจ้ง ความรู้ชัด ปัญญาเหมือนปฏัก ปัญญา ปัญญินทรีย์ ปัญญาพละ ปัญญาเหมือนศาตรา ปัญญาเหมือนปราสาท ความสว่างคือปัญญา แสงสว่างคือปัญญา ปัญญาเหมือนประทีป ปัญญาเหมือนดวงแก้ว ความไม่หลง ความวิจัยธรรม สัมมาทิฏฐิ ธรรมวิจัยสัมโพชฌงค์ อันเป็นองค์แห่งมรรค นับเนื่องในมรรค ในสมัยนั้น อันใด นี้ชื่อว่า อัญญาตาวินทรีย์ มีในสมัยนั้น [/color]


อัญญาตาวินทรีย์ ถึงซึ่งฐานะ 1 คือเป็นองค์ธรรมในอรหัตตผลจิต



จะยอมรับความจริงว่าคุณแสดงธรรมผิด รู้มาผิด ปฏิบัติมาผิดได้แล้วหรือยังครับคุณศุภฤกษ์ ?

จะยอมรับความจริงว่าคุณแสดงธรรมผิด รู้มาผิด ปฏิบัติมาผิดได้แล้วหรือยังครับคุณศุภฤกษ์ ?

จะยอมรับความจริงว่าคุณแสดงธรรมผิด รู้มาผิด ปฏิบัติมาผิดได้แล้วหรือยังครับคุณศุภฤกษ์ ?

พระอริยะ ท่านละ กิเลสแล้ว
จิตท่านใส ดังแก้ว ไร้ตัณหา
ไม่ต้องขัด ไม่ต้องเกลา กิเลสนานา
จึงอาศัย ฌานนั้นหนา ที่พำนัก

ขอบพระคุณ ที่ท่านเอ่ย เรื่องอริยะ
อเสขะ และเสขะ ให้ประจักษ์
ดังกระบี่ฯ ต้องการ ให้ท่านทัก
เพื่อรู้จัก สองคำนี้ ที่ต่างไป




สาธุ......

ที่ท่านกล่าว มานั้น พลันชอบยิ่ง
เอาความจริง มาแจ้ง แถลงไข
ท่านคิดว่า โสดาบัน เป็นอย่างไร
หรือภูมิที่หนึ่ง นี่ไซร้ ไม่อยู่เรือน

ท่านสามารถ แยกผู้อ่าน ออกเชียวหรือ
ว่าใครคือ อริยะ หรือ เสมือน
คำพูดท่าน สบประมาท ผู้ครองเรือน
พูดเลอะเลือน แบกหน้า ไม่น่าดู

ผู้สัทธา เข้ามา ลานธรรมจักร
หมายประจักษ์ ธรรมรส กลับอดสู
ด้วยคำพูด ของคน ชนชั้นครู
แบ่งชั้นให้ ผู้อ่านอยู่ ไม่ควรธรรม

ผู้ที่มีจิต สัทธา ไตรรัตน์มั่น
ไม่ไหวหวั่น ใคร่ได้ฟัง ทางสู่สัมม์
กลับต้องพบ ธรรมพื้นๆ ให้กระทำ
เร่งสร้างกรรม ดีดีไว้ เท่านั้นพอ

ความคิดนี้ ไม่แคบไป หน่อยหรือท่าน
ท่านผู้อ่าน ผู้ผ่านมา มากมายหนอ
กินได้มาก รับได้มาก หลากหลายกอ
ปัญญาธรรม แตกหน่อ หรือไม่ดี

ทรงสอนไว้ ในธรรมรวม ใช่ไหมทั่น(ท่าน)
ใครที่บั่น ลดกิเลส เหตุสิ้นศรี
ย่อมบรรลุ ตามเหตุ – ปัจจัยมี
ใยสกัด ความรู้ที่ แค่ปุถุชน

ในการแสดง ธรรมทุกครั้ง องค์พุทธะ
ผู้ฟังละ กิเลสได้ ไม่สับสน
ได้มีตา เห็นธัมมา แม้ไม่ทุกคน
แต่ก็มี ปุถุชน ลุโสดาฯ

เมื่อต้องการ เผยแผ่ธรรม จากพระไตรฯ
เหตุไฉน ไม่นำพุทธ สาสนา (คำสอน)
ที่ตรัสไว้ ทั้งพระสูตร เสนอมา
ใยจึงนำ เอามา แค่ตามใจ

ประโยคเหล่านี้ ท่านกล่าว ได้ถูกต้อง
เป็นทำนอง ถ่องแท้ แก่นิสัย
จะอ้างอิง เนื้อธรรม ตามพระไตรฯ
ต้องยกให้ ตามธรรมที่ บันทึกมา

อย่าไปตี ความเอง ด้วยเก่งกาจ
อวดฉลาด ตัดสินเอง เกรงบาปหนา
ยกเนื้อธรรม ตามความ ที่ตรัสมา
ท่านผู้อ่าน ใช้ปัญญา พินิจเอง

อ่านพระสูตร ให้แตกฉาน ก่อนมากล่าว
รู้เรื่องราว กล่าววาจา อย่าข่มเหง
ตะแบงไป ธรรมไม่ใช่ เป็นเนื้อเพลง
ดนตรีบรรเลง มั่วเนื้อเพลง ยังไพเราะ

เพราะเพลงโลก นั้นต่างกับ เพลงธัมมา
เพลงโลกหนา ร้องอย่างไร ก็เสนาะ
แต่เพลงธรรม เนื้อเพลง นั้นจำเพาะ
จะเสนาะ เฉพาะที่ มีสัทธา

อันที่จริง กระบี่สัทธา ท่านมาก่อน
ที่คิดสอน ใช้พระไตรฯ ตอบปุจฉา
แต่ท่านกลับ ตีความ ของศาสดา
ตามปัญญา ของท่านนั้น ไม่ควรทำ

ทั้งเราท่าน ต่างกำลัง ศึกษาอยู่
เพื่อเรียนรู้ สู่ทางใส ในทางสัมม์
แล้วใยใช้ ความแหล่งอื่น มาเปื้อนธรรม
นำมายำ ผสมมั่ว เกลือกกลั้วไป





กระบี่ฯ เข้าใจ ธรรมที่ท่าน นำมาแสดง
กระจ่างแจ้ง เพราะ บูรณาการ การศึกษา
ใช้ปัญญา ปุถุชน คนธรรมดา
นำคาถา องค์สัมมา สรุปจาร

แสดงว่า ปัญญาสูง กว่าพุทธะ
สูงส่งกว่า อริยะ เชียวนะท่าน
เอาปัญญา พระภูมี ที่งามตระการ
ผสมผสาน บรูณาการ จารขึ้นมา

เฮ้ออออออ ...กรรม




เจริญในธรรมค่ะ