สมาธิ และฌาน สมาบัติ
เป็นข้อวัตร ของฤๅษี ใช่ของสงฆ์
พระคุณเจ้า ตรัสบอก ความจำนง
ให้หลุดพ้น ด้วยปัญญา และความเพียร

มุนีเจ้า ก็เป็น พราหมณ์ก่อนเก่า
เล่าเรื่องราว ครั้นเป็น พระฤๅษี
พระทรงฤทธิ์ ทรงรู้ อิทธิวิธี
แต่หามี ทางไป พ้นจากกรรม

พระทรงรู้ หนทาง ตามวิสัย
ทรงรู้ได้ ด้วยบารมี ที่สั่งสม
สัพพัญญู หาเป็นได้ แต่เพียงลม
เพราะสะสม มาหลายกัป รับรู้ความ

สมาธิ ใช่ทาง จะดับทุกข์
มีความสุข เพียงคราว จะเล่าขาน
มีอิทธิ มีฌาน ปัญญาญาณ
มิอาจหาญ ดับกิเลส ตัวเภทภัย

พระทรงชี้ ทางไป มิให้หลง
ทรงจำนง โปรดสัตว์ มิแบ่งฐาน
ปุถุชน ฤๅษี ทุกวงการ
วางรากฐาน การวิธี ให้สมกัน

เป็นพระบวช เนกขัมมะ สมาธิ
มีวิธี สร้างปัญญา ที่เหมาะสม
ปุถุชน คนดิบ ก็มิตรม
วางให้สม ให้เหมาะ ตรงหลักการ

พวกนักบวช ฤๅษี อยู่ในป่า
มีวิชา สมาบัติ มีอยู่มาก
พระวางราก วางฐาน ไม่พาหลง
ชี้ทางตรง บรรลุ ถึงนิพพาน

บริกรรม ก็ใช้ สมาธิ
ปกติ คนเรา มิสับสน
กิจการ งานทำได้ ไม่วกวน
เพราะคนมี สมาธิ อยู่ติดตัว

ใครไม่มี สมาธิ ก็เป็นบ้า
มิอาจมา ฟังธรรม เพราะฟุ้งซ่าน
มิใช่กาล มิใช่กิจ คิดระราน
เพราะเหตุกาล ผ่านมา ทำไม่ดี

สมาธิ อัปปนา หามีกิจ
ความสงบ เกินไปนิด หาใช่ที่
ดับปัญญา พิจารณา ก็ไม่ดี
แต่ทางมี สำหรับฌาน ลาภีบุคคล

สมาธิ เป็นนิสัย ที่ละเอียด
เนียนละเมียด หาที่ติ ก็ใช่ที่
เป็นนิสัย เป็นปัจจัย ไม่ค่อยดี
สงบนี้ เป็นตัว ดับปัญญา

จะละเลิก อย่างไร ลองใคร่นึก
ลองมาตรึก ว่าตัวเรา มีวิถี
หาควบคุม ตัวเองได้ ใช่ว่าดี
ก็เพราะมี นิสัย เป็นปัจจัย

มีสงบ คอยพึ่งพา หาทุกข์สุข
จะเดินลุก ก็สงบ พบหรรษา
ไม่รับรู้ ไม่รู้สึก จำนรรจา
ก็เพราะว่า ตัวสงบ มันพาไป

ท่านเพ่งอยู่ ที่อารมณ์ ก็เพียงหนึ่ง
จะนึกถึง สิ่งกระทบ อื่นบ้างไหม
ก็เพราะฌาน มีอารมณ์ อยู่ในใจ
ฝึกต่อไป เกิดเป็นพรหม ก็จบกัน

สมาธิ ท่านบอกว่า เป็นของท่าน
ความจริงนั้น ตัวท่าน เปรียบเหมือนผี
ตัวสงบ ครอบงำ ทุกนาที
ชีวิตนี้ สละออก หมดหนทาง

ท่านอยากรู้ โสดา ปัตติมรรค
เราก็จัก ชี้แจง เป็นแก่นสาร
หากเวลา และบุญท่าน ถึงแก่กาล
จะขับขาน เป็นกลอน ให้ท่านฟัง

รูปฌาน อรูปฌาน ก็มีเหตุ
เป็นประเภท ที่เราเรียก ธรรมกุศล
พยายาม มั่นเพียรฝึก สั่งสมจน
อกุศล มิกำเริบ อหังการ

แต่ด้วยตัว ของบุคคล เป็นคนดิบ
เพียงนับหนึ่ง ถึงเลขสิบ อาขยาน
จิตก็คิด อกุศล จนแก่กาล
ปฏิญาณ อย่างไร จึงได้ฌาน

ก็คือศีล ทั้งห้าข้อ ถึงที่สุด
จะได้รุด ถึงความ ตามประสาน
อยู่ในเมือง จะถือศีล ไห้ได้การ
ก็พบพาล สิ่งล่อ ให้ท้อใจ

อย่ากระนั้น ตัวเราจง ตรงเข้าป่า
ขอเทวา ช่วยรักษา ด้วยมั่นหมาย
จะถือศีล บริสุทธิ์ จนวันตาย
เพื่อจะได้ มีไอ้ฌาน อภิญญา

เราจักตั้ง หมายอารมณ์ ไว้เพียงหนึ่ง
จะนึกถึง ได้มิห่าง มิหรรษา
จะวางใจ ไม่ให้ทุกข์ สุขอุรา
ทำจนกว่า จะได้ฌาน อย่างตั้งใจ

พุทธองค์ ท่านบอกว่า มิใช่สุข
เพียงหลบทุกข์ ใช่ความสุข เที่ยงแท้ไม่
ด้วยว่าฌาน ให้สงบ อย่างตั้งใจ
แต่หาได้ ให้ปัญญา ฆ่าอุปทาน

แต่เหตุกลับ ให้มายึด ความสงบ
มิได้จบ อันวงจร น่าสงสาร
กว่าจะฝึก สมาธิ จนได้ฌาน
ก็พบพาน เพียงความสุข เพียงเดี๋ยวเดียว

หากท่านสร้าง ตัวปัญญา เพื่อดับทุกข์
พบความสุข อันถาวร เป็นรากฐาน
เจริญจิต ให้สงบ จนได้ฌาน
จะพบพาล ธรรมชาติ แสนอัศจรรย์

พุทธองค์ ท่านสั่งสอน คนให้คิด
ให้มีจิต รู้ฉันทา รู้สังสาร
ไม่ศึกษา พระธรรม ควรแก่กาล
จะพบพาล ความสุข ได้อย่างไร

คำสอนท่าน ต้องศึกษา เอาให้จบ
ใช่ว่าพบ เพียงบางส่วน ด่วนใจหมาย
ก็เร่งรีบ ปฏิบัติ ให้ถึงปลาย
หารู้ไม่ เดินผิด พิฆาตตน

ดูกรภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงอย่าพูดถ้อยคำแก่งแย่งกันว่า ท่านไม่รู้ทั่วถึงธรรมวินัยนี้ เรารู้ทั่วถึงธรรมวินัยนี้ ท่านจักรู้ทั่วถึงธรรมวินัยนี้ได้อย่างไร ท่านปฏิบัติผิด เราปฏิบัติถูก สิ่งที่ควรพูดก่อน ท่านพูดเสียทีหลัง สิ่งที่ควรพูดทีหลัง ท่านพูดเสียก่อน เป็นประโยชน์แก่เรา ไม่เป็นประโยชน์แก่ท่าน ความเป็นไปอย่างอื่นที่คลาดเคลื่อน ท่านประพฤติแล้ว ท่านยกวาทะขึ้นแล้วเพื่อเปลื้องวาทะของผู้อื่น ท่านถูกข่มขี่แล้ว ท่านจงชำแรกออก ถ้าท่านอาจ ข้อนั้นเพราะเหตุไร? เพราะถ้อยคำนี้ไม่ประกอบด้วยประโยชน์ ไม่ใช่พรหมจรรย์เบื้องต้น ย่อมไม่เป็นไปเพื่อความหน่าย ... นิพพาน ก็เมื่อเธอทั้งหลายจะพูด พึงพูดว่า นี้ทุกข์ ฯลฯ นี้ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทา ข้อนั้นเพราะเหตุไร? เพราะถ้อยคำนี้ประกอบด้วยประโยชน์ เป็นพรหมจรรย์เบื้องต้น ย่อมเป็นไปเพื่อความหน่าย ... นิพพาน ดูกรภิกษุทั้งหลาย เพราะฉะนั้นแหละเธอทั้งหลายพึงกระทำความเพียรเพื่อรู้ตามความเป็นจริงว่า นี้ทุกข์ ฯลฯ นี้ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทา.

ขอท่านอ่าน ในพระสูตร ให้จนจบ
ให้ได้ครบ ให้ได้ความ ตามอรรถา
จบเมื่อใหร่ ช่วยบอก จำนรรจา
เราจักมา แก้สงสัย ให้สิ้นความ

ไม่ได้อ่าน ศึกษาความ ตามปิฎก
คิดไม่ตก เลยว่าความ ตามประสา
สิ่งควรรู้ เลยไม่รู้ สุดระอา
จะถามหา หลักฐาน อะไรกัน

ก็คำตอบ มีอยู่ใน ไตรปิฎก
ไม่โกหก นอกจากท่าน ไม่ศึกษา
เรียนไม่จบ เรียนไม่ครบ ตามตำรา
แล้วจะมา โวยวาย อะไรกัน

ปล: สิกขา หมายถึง เรียนรู้และปฏิบัติด้วย

ขออนุญาต ขอขัด ท่านทั้งสอง
ตามครรลอง คนรอดู อยู่ตรงนี้
หวังความรู้ ระดับครู ที่ท่านมี
อ้างอิงที่ แจ้งชัด ใช่เล่นคำ

เป็นบัณฑิต กล่าวไป ไร้ที่อ้าง
ทำอำพราง ไม่ชัดเจน เห็นน่าขำ
กล่าวออกไป อ้างพุทธพจน์ ไม่ควรทำ
เป็นการตู่ ในคำ องค์สัมมา

ดั่งลบหลู่ ไม่เคารพ องค์สัมพุทธ
ผู้บริสุทธิ์ สั่งสอนไว้ ให้สิกขา
แม้ท่านกล่าว ว่าเป็น พุทธวาจา
ต้องกล้านำ ออกมา เพื่อยืนคำ

แต่อย่าอ้าง ว่าเป็น พุทธพจน์
ว่ากำหนด สอนไว้ ในทางสัมม์
แล้วอ้างให้ ไปศึกษา ในสัทธรรม
จากพระไตรฯ ไม่ควรทำ ใช่ของจริง

งั้นกระบี่ ขอเปิด คำถามใหม่
หวังคงได้ คำตอบ คงไม่นิ่ง
หวังเมตตา จากท่าน Supareak กล่าวคำจริง
หวังอย่ายิ่ง ท่านคงไม่ ไร้น้ำใจ



เจริญในธรรมค่ะ

บำเพ็ญฌาน ได้ญาณ สมาธิ
มีอิทธิ อภิญญา เป็นกุศล
มีเป็นบาท ไว้สำหรับ ฝึกฝนตน
จนได้ผล เป็นมรรค เป็นนิพพาน

อันความนี้ ศาสดา หาได้กล่าว
เป็นเรื่องราว เป็นความ ทำสับสน...Supareak
กระบี่ฯ ขอร่วมวง ด้วยสักคน
เพื่อให้หาย สับสน หายสงกา

จะขอนำ ข้อความ จากไตรปิฎก
มากล่าวยก พร้อมถาม ความปุจฉา
ขอให้ท่าน Supareak ช่วย วิสัชนา
ตามคาถา ที่ยกมา ข้าฯ ขอบคุณ

ตรัสว่าเป็น ผู้กระเทาะ เจาะเปลือกไข่
"อวิชชา" นั้น ไซร้ ได้ธรรมหนุน
บรรลุพระโพธิญาณ ที่ทรงคุณ
ธ ทรงเกื้อ การุณ ตรัสวาที

เริ่มจากพระไตรปิฎก เล่มที่หนึ่ง
ได้กล่าวถึง ตรัสรู้ของ พระทรงศรี
อุปมา ออกจากไข่ ด้วยสวัสดี
ข้าฯ กระบี่ ขอยกให้ ได้ทัศนา



และนี่คือ เล่มที่หนึ่ง ยกมากล่าว
เป็นเรื่องราว ฌาน เป็นบาท ญาณหรือไม่
ท่าน Supareak จะวิสัชนา ว่าอย่างไร
ข้าฯ กระบี่ฯ น้อมใจ น้อมรับฟัง




เจริญในธรรมค่ะ

กระบี่ฯ ขอยก นิวาปสูตร
แทนคำพูด ให้ผู้อ่าน ได้สิกขา
ได้ตรัสสอน ภิกษุ ด้วยพระวาจา
ให้ทำลาย ดวงตา ของหมู่มาร

ด้วยการใช้ ทั้งแปดฌาน ใช่แค่สี่
พระสูตรนี้ จากพระไตรฯ ใช่ไหมท่าน
ท่าน Supareak เมตตาด้วย ช่วยเจือจาน
ช่วยกล่าวขาน ให้ผู้อ่าน ได้เข้าใจ



แม้ยังอ่าน พระไตรฯ ไม่จบหมด
แต่พอจะ กำหนด ยกมาได้
ยกมาด้วย ความเคารพ ทั้งหมดใจ
ที่ถวายให้ แด่องค์ พระสัมมาฯ

ใคร่ขอเชิญ ท่าน Supareak ช่วยชี้นำ
ในองค์ธรรม ที่ยกไว้ ให้สิกขา
ว่าตรัสสอน หมู่ภิกษุ ของศาสดา
หรือตรัสว่า ของฤาษี พวกชีไพร



เจริญในธรรมค่ะ

ท่านกระบี่ มีวาจา เป็นบัณฑิต
รู้จักคิด รู้ใช้คำ ที่คมขำ
ทั้งฉลาด ตั้งปัญหา ในทางธรรม
วิญญูชน เสริญผู้ทำ ในความดี

ขอได้โปรด พิจารณา ว่าวิเวก
ว่าเป็นเหตุ บำบัดใจ กิเลสหนา
จนบรรลุ สมาธิ มีวิชชา
ถามท่านว่า อันวิเวก คืออะไร?

ท่านกระบี่ มีวาจา เป็นบัณฑิต
รู้จักคิด รู้ใช้คำ ที่คมขำ
ทั้งฉลาด ตั้งปัญหา ในทางธรรม
วิญญูชน เสริญผู้ทำ ในความดี

ขอบพระคุณ ในคำชม ยกมาให้
เห็นน้ำใจ ท่านยื่นให้ กับกระบี่ฯ
ถ้อยวาจา กล่าวมา มีไมตรี
พาฤดี ชุ่มชื่นใจ ใคร่สนทนา

ก่อนจะเปลี่ยน เรื่องคุย สู่เรื่องใหม่
ขอน้ำใจ ท่าน Supareak ตอบปุจฉา
ในเรื่องฌาน ที่กระบี่ ได้ยกมา
เพราะอาจเป็น วิสัชนา ต่อเรื่องไป

เพราะอาจนำ วิเวก เข้าสู่เรื่อง
เพื่อประเทือง ปัญญา กระบี่ฯได้
ขอท่านโปรด วิสัชนา ก่อนเป็นไร
ข้าฯ กระบี่ เต็มใจ วิสัชนา


เจริญในธรรมค่ะ