27059.คำถาม ??

มหาราชันย์

อ่านธรรมกวี :b42:

มีข้อคิด

จิตสดใส
ถามตอบไป :b42:

ในธรรม

นำความรู้
มียากง่าย :b42:

หลายรส

บทด้อยหรู
ดูกระทู้ :b42:

ย่อมรู้ภูมิ :b42:

ปัญญาคน

มีปัญญา

มากน้อยชัด :b42:

วัดคนถาม
คนตอบความ :b42:

รู้มากน้อย :b42:

คอยเหตุผล
ถามและตอบ :b42:

ชอบด้วยภูมิ :b42:

ปัญญาตน
ใช่ว่าคน :b42:

ถามนั้น

ท่านโง่งม

เพราะรู้น้อย :b42:

ถามถ้อย

ด้อยมีอยู่
เพราะความรู้ :b42:

เพิ่งเริ่มนั้น :b42:

ชั้นประถม
อยากจะเติม :b42:

เพิ่มความรู้ :b42:

สู่อบรม
ให้โง่งม :b42:

จางหาย

มลายไป

เพราะรู้บ้าง :b42:

บางแห่งไซร้ :b42:

ไม่แจ่มแจ้ง
ถามเพื่อแต่ง :b42:

เติมเต็ม

เล่มเกวียนใหญ่
ให้บัณฑิต :b42:

ตอบธรรมะ

กระจ่างใจ
ข้อขานไข :b42:

ปรุงปัญญา

พาก้าวไกล

ถามเพื่อสอบ :b42:

ความรู้

หมู่ลูกศิษย์
เป็นบัณฑิต :b42:

ถึงในธรรม

ร่ำเรียนไหม
คนถามนั้น :b42:

ใช่ว่าโง่

เสมอไป
ไม่เช่นนั้น :b42:

ท่านอาจารย์ :b42:

พาลโง่งม ฯลฯ

เจริญในธรรม

หนอนน้อย

อนุโมทนาครับ
:b8:

กระบี่ไร้เงา

สาธุ ..... อนุโมทนาค่ะ :b48:

จ่าสิบตรี เทวฤทธิ์

กวีธรรม นำใจ ให้รู้คิด
ถูกหรือผิด รู้อยู่ ในผู้ถาม
อีกผู้ตอบ ย่อมรู้ ตามเนื้อความ
จึงตอบตาม ที่รู้ ให้ผู้คน

อันปัญญา จะมากน้อย ใช่สิ่งวัด
ใช่อันดับ ใช่ควรรู้ ตามเหตุผล
ปัญญาน้อย แต่รู้กาล รู้ชุมชน
ธรรมชาติคน มีทิฏฐิ สิน่ากลัว

คนรู้มาก ยากจะหา มาสั่งสอน
บ้างตลอน เสาะหา จนเวียนหัว
รู้มากแต่ ไม่รู้จริง ยิ่งเมามัว
สอนมั่วมั่ว บิดเบือน หลักพระธรรม

บ้างบางท่าน ริอ่าน อวดโอ้อ้าง
ไม่รู้ทาง ไม่รู้ผล จนถลำ
ไม่รู้เหตุ ไม่รู้ตน ไม่รู้กรรม
ไม่รู้ซ้ำ ว่าไหนเท็จ ว่าไหนจริง

การสอนศิษย์ ต้องรู้คน เป็นผลเหตุ
จึงสังเกต รู้วิธี เพื่อสอนสิ่ง
บางศิษย์ดี บางศิษย์ร้าย คิดประวิง
บางศิษย์ยิ่ง กล่าวสอน ยิ่งรู้ดี

อาจารย์โง่ หาไม่ได้ ในโลกสวย
ก็เพราะด้วย รักศิษย์ จิตเป็นศรี
สั่งสอนเพื่อ เหล่าศิษย์ ทั้งหลายมี
ความรู้ที่ เสริมสร้าง พูนปัญญา

อคติ ในใจ ของใครหรือ
เอาแต่ดื้อ กับอาจารย์ ท่านเฟ้นหา
อาจารย์เน้น เด็กดื้อ ให้สร่างซา
กลับตัวมา เป็นเดีกดี ที่น่าชม....ฯ

กระบี่ไร้เงา

ถ้าตอบตาม ที่รู้ ไม่ดีแน่
ตอบดีแท้ ต้องตอบให้ ไม่สับสน
ตอบให้ถูก ตามอรรถธรรม ให้ปวงชน
ก่อนตอบจึง ต้องค้น หาอ้างอิง

:b48:

แหล่งอ้างอิง ทางโลก ล้วนมีมาก
มีหลายหลาก ค้นคว้า พารู้ยิ่ง
แต่ทางธรรม ต้องสัทธรรม ย้ำธรรมจริง
แหล่งอ้างอิง พระไตรปิฎก ยกนำมา

รูปภาพ

สาธุ ..... เจริญในธรรมค่ะ :b48:

กระบี่ไร้เงา

Buddha เขียน:

คนรู้มาก ยากจะหา มาสั่งสอน
บ้างตะลอน เสาะหา จนเวียนหัว
รู้มากแต่ ไม่รู้จริง ยิ่งเมามัว
สอนมั่วมั่ว บิดเบือน หลักพระธรรม

บ้างบางท่าน ริอ่าน อวดโอ้อ้าง
ไม่รู้ทาง ไม่รู้ผล จนถลำ
ไม่รู้เหตุ ไม่รู้ตน ไม่รู้กรรม
ไม่รู้ซ้ำ ว่าไหนเท็จ ว่าไหนจริง

สาธุ...... เจริญในธรรมค่ะ :b48:

เณรน้อย

ฟังบัณฑิต กล่าวมา น่ายกย่อง
เณรน้อยมอง รู้สึก นึกอิจฉา
แต่ละท่าน ล้วนหลาก มากวิชชา
ในธรรมา พุทธองค์ ผู้ทรงชัย

ด้วยเณรน้อย ยังใหม่ ในธรรมะ
ทุกผัสสะ เมื่อประดัง ยังหวั่นไหว
ยินเสียงหวาน ก็เบิกบาน สำราญใจ
เห็นดอกไม้ รู้สึกหอม อยากดอมดม

ทั้งอาหาร หวานคาว ข้าวอร่อย
พอเหลือน้อย ในจิต คิดขื่นขม
สิ่งสวยงาม เห็นที่ไร ให้ชื่นชม
กอดผ้าห่ม ก็ไม่หาย คลายหนาวเย็น

วานบัณฑิต ช่วยแก้ไข ให้ฉันด้วย
ได้โปรดช่วย บ่งชี้ วิธีเด่น
ให้ดุจเหมือน พระจันทร์ คืนวันเพ็ญ
เรื่องผัสสะ จะละเว้น ด้วยเช่นใด

กระบี่ไร้เงา

ท่านมหาราชันย์ งานเข้าแล้ว
ท่านเณรน้อย เปิดแก้ว ขอน้ำใส
เอ่ยคำถาม ตามหัวข้อ กระทู้ไซร้
ท่าน Buddha อย่าพึ่งไป ตอบเณรที

:b48:

ท่านเณรน้อย กอดทั้งรูป รส กลิ่น เสียง
จิตมองเมียง เคียงกามา ว่าเป็นศรี
แต่ก็ยัง รู้ตัวว่า ไม่น่า(จะ)ดี
ท่านครูดี อาจารย์เด่น เห็นเช่นไร

:b48:

กระบี่ฯจะตอบ ใจก็ชอบ ใช่จะชัง
จะเอ่ยปาก คงจะพลั้ง สู่นิสัย
คงต้องขอ ความกรุณา ครูบาไซร้
วินิจฉัย ตอบเณร(น้อย)ไป ด้วยกรุณา

รูปภาพ

เจริญในธรรมค่ะ :b48:

กระดังงาลนไฟ

ถามบ้าง

สวัสดี กวีธรรม ที่ล้ำเลิศ
เณรน้อยเปิด ปัญหา มาคราวนี้
เหมือนลองภูมิ ปัญญา ว่าใครดี
กระดังงาฯ ขอลี้ เพื่อหนีไป

ปล่อยให้ ท่านBuddha มหาฯตอบ
กระดังงาฯ ขอมอบ ข้อสอบให้
ถ้าหากแม้ จะตอบเอง ก็เกรงใจ
เวลาไซร้ ก็ไม่มี ที่ว่างเลย

กระดังงาฯ อยากจะเติม เพิ่มปุจฉา
ให้มหาฯ Buddha พาเฉลย
กรุณา เมตตา อย่าเฉยเมย
โปรดช่วยเผย ชี้ทาง สว่างที

เรื่องตัณหา ราคะ โมหะมนุษย์
เราจะหยุด ได้อย่างไร ไฉนนี่
เพราะใครๆ ล้วนมานะ อยากจะมี
ท่านกระบี่ฯ อย่าเมียงมอง ลองตอบดู...กระดังงาลนไฟ

มหาราชันย์

ยังจิตใด

ให้เกิดสัม- :b42:

มาทิฐิ
เกิดดำหริ :b42:

สังกัปปะ

วาจาสัมม์
กัมมันตะ :b42:

อาชีวะ

สัมมาธรรม
วายามะนำ :b42:

สติสัมม์

สมาธิมี

บัณฑิตนั้น :b42:

ย่อมมีธรรม :b42:

ปฏิสัมภิทา
รู้แจ้งว่า :b42:

ความต่าง

เป็นอย่างนี้
ธรรมในจิต :b42:

บุคคลใด

ฝึกไว้ดี
ผงธุลี :b42:

ขจัดแล้ว

แผ้วผ่องธรรม

:b41:

ทั้งอินทรีย์ :b42:

ทั้งพละ

อริยมรรค
บัณฑิตจัก :b42:

สั่งสมธรรม :b42:

นำอุปถัมภ์
มีธรรมผ่อง :b42:

ส่องจิตแผ้ว :b42:

สิ้นแล้วกรรม
น้อมสู่ธรรม :b42:

ดับขันธ์

ปรินิพพาน

พระโยคาวจรรู้ธรรมต่างๆ เหล่านี้ด้วยญาณใด เป็นอันรู้เฉพาะธรรมต่างๆ เหล่านี้ด้วยญาณนั้นนั่นแล

เพราะเหตุดังนั้นท่านจึงกล่าวว่า ปัญญาในความต่างแห่งธรรม เป็นธรรมปฏิสัมทาญาณ ฯ

เจริญในธรรมครับ

มหาราชันย์

รูปรอยสัมผัสต้อง :b42:

น้องเอย เรือนกาย
เสียงแห่งธรรมเฉลย :b42:

แก่เจ้า
หนุนตักกลิ่นรำเพย :b42:

กายกลิ่น ฟุ้งจรุง
ธรรมบทจากจิตเข้า :b42:

สู่ห้วงดวงใจ

:b41:

บัณฑิตบัณฑิตนั้น :b42:

สนทนา

ธรรมกัน
จิตต่อจิตสื่อมา :b42:

ดับเศร้า
จิตตั้งจิตศรัทธา :b42:

เป็นหนึ่ง

ดวงใจ
ธรรมเสพธรรมคละเคล้า :b42:

ร่วมน้องละกรรม

:b41:

อรรถรสธรรมบทซึ้ง :b42:

ผ่านโสต

ธรรมญาณ
สองต่อสองแก้โจทย์ :b42:

กล่าวแก้
เข้าใจยิ่งปราโมทย์ :b42:

ปีติ

ทรงฌาน
เพราะรักเรามั่นแท้ :b42:

ตราบเข้านิพพาน

:b41:

บารมีที่เพียบพร้อม :b42:

ฝีกฝน

กายใจ
ละโลภโกรธหลงปน :b42:

จิตเศร้า
สังโยชน์คลี่คลายดล :b42:

จิตผ่อง

นิวรณ์
ญาณท่านเจริญเข้า :b42:

เปี่ยมแปล้บริบูรณ์

:b41:

อินทรีย์พละตั้ง :b42:

แปดมรรค

ในใจ
บัณฑิตจิตประจักษ์ :b42:

แก่กล้า
ดวงใจใฝ่ในรัก :b42:

คงมั่น

ธัมมา
มุ่งสู่ทางแจ่มจ้า :b42:

เลิศล้วนนิพพาน

พระโยคาวจรรู้ธรรมต่างๆ เหล่านี้ด้วยญาณใด เป็นอันรู้เฉพาะธรรมต่างๆ เหล่านี้ด้วยญาณนั้นนั่นแล

เพราะเหตุดังนั้น ท่านจึงกล่าวว่า ปัญญาในความต่างแห่งธรรม เป็นธรรม ปฏิสัมภิทาญาณ ฯ

เจริญในธรรมครับ

เณรน้อย

อ้างคำพูด:

บัณฑิตนั้น ย่อมมีธรรม ปฏิสัมภิทา
รู้แจ้งว่า ความต่าง เป็นอย่างนี้
ธรรมในจิต บุคคลใด ฝึกไว้ดี
ผงธุลี ขจัดแล้ว แผ้วผ่องธรรม

ทั้งอินทรีย์ ทั้งพละ อริยมรรค
บัณฑิตจัก สั่งสมธรรม นำอุปถัมภ์
มีธรรมผ่อง ส่องจิตแผ้ว สิ้นแล้วกรรม
น้อมสู่ธรรม ดับขันธ์ ปรินิพพาน

ท่านมหาฯ ใช้บทธรรม นำเฉลย
ดีจังเลย วิธีนี้ มีหลักฐาน
ธรรมทุกอย่าง ต้องฝึกฝน จนเชี่ยวชาญ
แม้หากคร้าน ย่อมไม่ถึง ซึ่งปลายทาง

การรู้แจ้ง ในธรรม ทำได้หรือ ( ธัมมปฏิสัมภิทาญาณ )
ใช่เณรดื้อ ช่วยขานไข ให้กระจ่าง
เพราะญาณนี้ ดูเหมือน ช่างเลือนลาง
แลอ้างว้าง ด้วยยังเป็น เช่นปุถุชน

พุทธองค์ กล่าวไว้ ในทุกขญาณ
เหมือนเปิดม่าน แลเด่น เห็นมรรคผล
การรู้แจ้ง คงทำได้ ไม่ทุกคน
ต้องอดทน ฝึกฝน จนช่ำชอง

Quote Tipitaka:

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๓๑ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๒๓
ขุททกนิกาย ปฏิสัมภิทามรรค

[๒๖๖] ในญาณเหล่านั้น ทุกขญาณเป็นไฉน ฯ
ความรู้ทั่ว ความรู้ชัด ความเลือกเฟ้น ความค้นคว้า ความสอดส่องธรรม
ความกำหนดดี ความเข้าไปกำหนด ความเข้าไปกำหนดเฉพาะ ความเป็นบัณฑิต
ความเป็นผู้ฉลาด ความเป็นผู้ละเอียด ความแจ่มแจ้ง ความคิด ความพิจารณา
ปัญญากว้างขวางดังแผ่นดิน ปัญญาอันทำลายกิเลส ปัญญาอันนำไปรอบ ความ
เห็นแจ้ง ความรู้ทั่วพร้อม ปัญญาดังปะฏัก ปัญญาเป็นใหญ่ ปัญญาเป็นกำลัง
ปัญญาดังศาตรา ปัญญาดังปราสาท ปัญญาเป็นแสงสว่าง ปัญญาเป็นรัศมี ปัญญา
รุ่งเรือง ปัญญาดังรัตนะ ความไม่หลง ความเลือกเฟ้นธรรม สัมมาทิฐิที่ปรารภทุกข์
เกิดขึ้น นี้ท่านกล่าวว่า ทุกขญาณ ฯ

มหาราชันย์

เณรน้อย เขียน:

การรู้แจ้ง ในธรรม ทำได้หรือ ( ธัมมปฏิสัมภิทาญาณ )
ใช่เณรดื้อ ช่วยขานไข ให้กระจ่าง
เพราะญาณนี้ ดูเหมือน ช่างเลือนลาง
แลอ้างว้าง ด้วยยังเป็น เช่นปุถุชน

พุทธองค์ กล่าวไว้ ในทุกขญาณ
เหมือนเปิดม่าน แลเด่น เห็นมรรคผล
การรู้แจ้ง คงทำได้ ไม่ทุกคน
ต้องอดทน ฝึกฝน จนช่ำชอง

สวัสดีครับ :b42:

เณรน้อย

หมั่นคอยฝึก
จิตระลึก :b42:

ในธรรม

นำจิตผ่อง
สาธุที่ :b42:

อ่านพระไตร :b42:

ให้ถูกต้อง
เชิญลิ้มลอง :b42:

ปฏิบัติ

อริยะสัจจา

:b41:

ปฏิสัม

ภิทาญาณ

การรอบรู้
ได้แก่ผู้ :b42:

บรรลุธรรม

สำเร็จค่า
เพราะเจริญ :b42:

อริยะสัจ

ตัดวัฏฏา
ปฏิสัมภิทา :b42:

ก่อเกิดตั้ง :b42:

หลังบรรลุธรรม

:b41:

ปุถุชน

เจริญอริยะ :b42:

สัจจะสี่
โดยที่มี :b42:

ฌานทั้งสี่ :b42:

นี้อุปถัมภ์
อริยะผล :b42:

ตั้งในฌาน

บาทฐานธรรม
ย่อมจักนำ :b42:

ปฏิสัมภิทา :b42:

ญาณมาเอง

มีคนเจริญคาถานี้แล้วบรรลุอรหัตตผลพร้อมด้วยปฏิสัมภิทาญาณ 4

กิเลสเครื่องกังวลใดมีอยู่ในกาลก่อน
เธอจงยังกิเลสเครื่องกังวลนั้น
ให้เหือดแห้งหายไป
กิเลสเครื่องกังวลใด
จงอย่ามีแก่เธอในภายหลัง
ถ้าเธอจักไม่ยึดถือขันธ์ในท่ามกลาง
ก็จักเป็นมุนีผู้สงบระงับแล้วเที่ยวไป....ดังนี้

เจริญในธรรมครับ