เคลื่อน
ขณะที่สายลมเคลื่อนผ่าน...
เหลืองดอกฝ้ายผลิบาน....
คมเขี้ยวมอดกร่อนกินกรอบหน้าต่าง...
ซากศพของข้ากำลังเดินทาง.....
เดินทางพร้อมการแตกร้าวของเม็ดทราย...
...เหนือรอยย่นของผิวทะเล...
...ข้าได้ยินเสียงละอองน้ำกลั่นร่าง...
...เหนือขุนเขายะเยือก...
...ข้าได้ยินการปลิดขั้วของใบไม้...
...เหนือทุ่งหญ้าอันไพศาล...
...แผ่วเสียงยอดหญ้าอ่อนเหยียดตัวขึ้นผิวดิน...
...ทุกอะตอมชีวิต กำลังเคลื่อนเปลี่ยน
ขณะที่ซากศพของข้าชอนไชไปตามซอกหินผา
เลื่อนไหลเข้าเป็นส่วนหนึ่งของพันธุ์พฤกษ์
ซึมผ่านเม็ดหินที่ย่อยร่างไปสู่การมีชีวิต
สู่สิ่งมีชีวิต ที่กำลังคืนชีวิตให้แก่เวลา..
ข้าได้ยินเสียงดอกราแทรกตัวขึ้นบนขอนไม้ผุ
เสียงวงปีไม้ขยายร่าง
ขณะซากศพของข้าเดินทาง....
......................
แต่ง โดย รมณา โรชา
คัดมาจากหนังสือ....บานไม่รู้โรย
ขณะที่สายลมเคลื่อนผ่าน...
เหลืองดอกฝ้ายผลิบาน....
คมเขี้ยวมอดกร่อนกินกรอบหน้าต่าง...
ซากศพของข้ากำลังเดินทาง.....
เดินทางพร้อมการแตกร้าวของเม็ดทราย...
...เหนือรอยย่นของผิวทะเล...
...ข้าได้ยินเสียงละอองน้ำกลั่นร่าง...
...เหนือขุนเขายะเยือก...
...ข้าได้ยินการปลิดขั้วของใบไม้...
...เหนือทุ่งหญ้าอันไพศาล...
...แผ่วเสียงยอดหญ้าอ่อนเหยียดตัวขึ้นผิวดิน...
...ทุกอะตอมชีวิต กำลังเคลื่อนเปลี่ยน
ขณะที่ซากศพของข้าชอนไชไปตามซอกหินผา
เลื่อนไหลเข้าเป็นส่วนหนึ่งของพันธุ์พฤกษ์
ซึมผ่านเม็ดหินที่ย่อยร่างไปสู่การมีชีวิต
สู่สิ่งมีชีวิต ที่กำลังคืนชีวิตให้แก่เวลา..
ข้าได้ยินเสียงดอกราแทรกตัวขึ้นบนขอนไม้ผุ
เสียงวงปีไม้ขยายร่าง
ขณะซากศพของข้าเดินทาง....
......................
แต่ง โดย รมณา โรชา
คัดมาจากหนังสือ....บานไม่รู้โรย
พิกุลก่น เกลื่อนปฐพี หามีไม่
สาธุ ..... เจริญในธรรมค่ะ 
