27416.สัมภาระ แห่ง จิตวิญญาณ

ณ มรณา

ริ้วรอยแห่งกาลอันผ่านเคลื่อน

ฝากคราบซึ้งตรึงเตือนในคุณค่า

เฝ้าคอยเก็บสิ่งฝันวันเวลา

ให้ชีวาบ่งย้ำความสำคัญ

ปรารถนาอันเกิดก่อ

ดังเฝ้ารอกาลล่วงจากห้วงฝัน

ผ่านผิวเผินธรรมดาสามัญ

โลกทิ้งข้ารำพันอยู่เดียวดาย

ให้อ้างว้างอยู่กลางสรรพสิ่ง

อาดูรกับความจริงอันทิ้งหาย

ซุกชีวิตหลบเร้นความเป็นตาย

อย่างคนโง่งมงายเร่สัญจร

แบกสัมภาระจิตวิญญาณ

ไปกับนิสัยสันดานละเอียดอ่อน

ก้าวล่วงห้วงฝันอันสั่นคลอน

ปรารถนาอาวรณ์ในความรัก

ริ้วรอยแห่งกาลผันผ่านล่วง

สิ่งทั้งปวงเห็นซึ้งจึงประจักษ์

ไร้เส้นทางความจริงให้พิงพัก

ไร้แม้เสียงทายทักในวิญญา

จึงพร่ำอ้อนวอนโลกอันโศกเปลี่ยว

ท่ามกระแสกรากเชี่ยวแห่งตัณหา

สัมภาระแห่งวิญญาณผ่านพา

ใกล้สู่ห้วงมรณา ...... วางลงแล้ว

-----------------------

ลานเทวา

รูปภาพ

กระบี่ไร้เงา

เอวเมว โข ได้ตรัสไว้
รูปนั้นไซร้ กลุ่มฟองน้ำ ใช่แก่นสาร
ล้วนเป็นทุกข์ มิคงอยู่ คู่ตามกาล
ต้องแหลกราญ เพราะมิมี ที่ตัวตน

:b48:

เริ่มจากเท่า เมล็ดพุทรา น่าขันยิ่ง
มิพ้นไปจาก ความจริง ยิ่งสับสน
บ้างขยาย ใหญ่คล้าย ดังหัวคน
แต่ไม่พ้น แตกดับ ลับลงไป

:b48:

เวทนา ดั่งฟองน้ำ ที่เกิดได้
ต้องอาศัย หยด ละออง พื้นน้ำไหล
ยามลมพัด รวมตัวกัน ขึ้นฉันใด
เกิดเวทนา เพราะปัจจัย เช่นเดียวกัน

:b48:

เพราะเกิดจาก อายตนะ ใน นอก ไซร้
ผัสสะเกิด ทันใด อารมณ์นั่น
ระลอกกิเลส รวมผสม ผสานกัน
เกิดก่อเป็น เวทนานั้น ไม่ต่างไป

:b48:

ได้ตรัสเปรียบ สัญญาดั่ง พยับแดด
มีแต่แผด เผาให้ยับ จับไม่ได้
บางครั้งลวง ล่อให้หลง ดั่งดงไฟ
หาสาระ ไม่ได้ คือสัญญา

:b48:

สังขารทรง อุปมา ดั่งต้นกล้วย
จะหยิบฉวย สร้างเรือนบ้าง ตังปรารถนา
ไม่สามารถ ใช้ได้ ดั่งจินตนา
ไร้สาระ ไร้ราคา มิน่าชม

:b48:

วิญญาณ ทรงอุปมา ดั่งมายา
กลมายา ล่อให้มี ที่ขื่นขม
บางครั้งลวง ล่อให้จิต ได้ชิดชม
ร้าวระบม สลับสุข ทุกวันคืน

:b48:

อุปทาน ขันธ์ทั้งห้า ไร้แก่นสาร
ดั่งมือมาร เพชฌฆาต ไม่อาจฝืน
ดุจอัคคี ไหม้ศีรษะ ทุกวันคืน
ต้องกล้ำกลืน ทนฝืนไป ในวัฏฏา

รูปภาพ

เจริญในธรรมค่ะ :b48:

กฎการใช้บอร์ด

27416.สัมภาระ แห่ง จิตวิญญาณ

ผู้ใช้งานขณะนี้


ทั่วไป เว็บธรรมจักร