วันเวลาปัจจุบัน 29 มี.ค. 2024, 07:55  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


กฎการใช้บอร์ด


รวมกระทู้จากบอร์ดเก่า http://www.dhammajak.net/board/viewforum.php?f=8



กลับไปยังกระทู้  [ 6 โพสต์ ]    Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 24 ธ.ค. 2009, 20:43 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 5
สมาชิก ระดับ 5
ลงทะเบียนเมื่อ: 26 ม.ค. 2007, 21:52
โพสต์: 348

ที่อยู่: บุรีรัมย์

 ข้อมูลส่วนตัว




คำอธิบาย: ขอบคุณภาพจากอินเตอร์อนต
imagesCAKCQ34B.jpg
imagesCAKCQ34B.jpg [ 1.3 KiB | เปิดดู 3878 ครั้ง ]
หนี
........ ๑ ........

ฉันขดตัวนอนดูผู้คน
ผ่านกรงสีหม่น
คอกขังแห่งความคุ้นเคย

เช้าแล้วเช้าเล่าเฝ้าเผย
ล่วงล้ำก้ำเกย
ค่อนคืนดื่นดึกราตรี

ชีวิตวนเวียนอย่างนี้
ตั้งแต่ตอนที่
ฉันเริ่มลืมตาพร่ามัว

จนตามองเห็นชัดทั่ว
ว่ารอบรอบตัว
คนเรียกตลาดกลางเมือง

พวกเขาขวักไขว่ย้ายเยื้อง
บ้างหยุดชำเลือง
บ้างก้มมามุ่งมุงดู

บ้างลูบบ้างหยิกข่มขู่
บ้างอุ้มฉันชู
โยนหยอกหลอกให้ตกใจ

อุ้มเข้าอุ้มออกคอกไม้
ได้พักปลอดภัย
ต่อเมื่อเหือดห่างผู้คน

เย็นหนึ่งในวันวกวน
ชีพฉันผันผล
ได้ออกจากครอบกรงขัง

นายใหม่ต่อรองเสียงดัง
นายเก่าเฝ้าฟัง
แล้วรับกระดาษนอบน้อม

ฉันถูกทะนุถนอม
ไว้ในโอบอ้อม
วงแขนอันแสนละมุน

รู้สึกถึงความอบอุ่น
ซ่านซับการุณย์
นายใหม่มากด้วยเมตตา

ชีวิตฉันเริ่มมีค่า
นับแต่ได้มา
อยู่ร่วมชายคาเคียงกาย

ที่อยู่ที่นอนผ่อนผาย
ไม่คับแคบคล้าย
เหมือนคู้อยู่กรงคงคลุม

ยามเดินนายแทบจะอุ้ม
ยามกินก็กุม
เกือบป้อนฉันอยู่รำไร

เจ้านายยินดีรับใช้
ไม่ว่าเรื่องใด
จนฉันเติบใหญ่ตามวัน

สองปีสามปีพลิกผัน
ฉันเป็นโรคคัน
ทั่วตัวจนขี้เกียจเกา

เจ้านายหน้าบูดหน้าเง้า
กระชากลากเอา
ให้หมอทิ่มแทงเข็มคม

เจ็บปวดรวดร้าวระบม
ฉันอดทนข่ม
กล้ามเนื้อสะบั้นสั่นรัว

เจ้านายบอกว่าอย่ากลัว
เดี๋ยวค่อยยังชั่ว
เจ็บบ้างแต่ว่าไม่นาน

ทนเอาให้ยาประสาน
ความคันรำคาญ
จะหายในไม่กี่วัน

จากนั้นตัวเธอตัวฉัน
หลีกทางให้กัน
โดยเธอต้องไปอยู่วัด

ทีนั่นไม่มีอึดอัด
ลานเล่นเลาะลัด
กว้างขวางโอ่โถงโยงใย

เธอจะได้พบเพื่อนใหม่
รวมทั้งคู่ใจ
ให้เธอได้เข้าครอบครอง

ฉันฟังด้วยความหม่นหมอง
มิอาจต่อรอง
ร้องขอความเห็นใจใด

เจ้านายบอกช่วยไม่ได้
เป็นเรื้อนทำไม
เดี๋ยวเธอมาปล่อยเชื้อคัน

ให้มาติดต่อถึงฉัน
และที่สำคัญ
เธอโตเกินน่ารักแล้ว...

สิริมงคล


แก้ไขล่าสุดโดย สิริมงคล เมื่อ 24 ต.ค. 2010, 20:40, แก้ไขแล้ว 3 ครั้ง.
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 24 ต.ค. 2010, 20:20 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 5
สมาชิก ระดับ 5
ลงทะเบียนเมื่อ: 26 ม.ค. 2007, 21:52
โพสต์: 348

ที่อยู่: บุรีรัมย์

 ข้อมูลส่วนตัว


........ ๒ ........

ฉันถูกจับใส่ถุงปุ๋ย
มัดกันหลุดลุ่ย
ขยุ้มโยนขึ้นท้ายรถ

ฉันเจ็บจุกจับไปหมด
เสียงล้อรถบด-
ถนนเครื่องยนต์คำราม

รู้สึกหวาดกลัวรัวถาม
ความตายเยี่ยมยาม
แล่นลามหัวใจดายเดียว

คล้ายคล้ายรถวนวนเลี้ยว
หยุดเลื่อนล้อเกลียว
แล้วนิ่งใจเต้นตูมตาม

ประตูถูกผลักผลีผลาม
ถุงถูกลากลาม
โยนลงพื้นดินครามโครม

ความเจ็บจุกแปลบแสบโถม
น้ำตารินโลม
รับรู้ในโชคชะตา

เจ้านายเอื้อมมือมาคว้า
เปิดปากถุงอ้า
ว่าแกอยู่วัดนี้นะ

ลูบหน้าลูบหลังปะเปะ
ฉันไปก่อนหละ
ให้แกนั้นจงโชคดี

แล้วขึ้นรถควบเร็วจี๋
ล้อบดวิถี-
หัวใจฉันแหลกสลาย

สิริมงคล


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 24 ต.ค. 2010, 20:22 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 5
สมาชิก ระดับ 5
ลงทะเบียนเมื่อ: 26 ม.ค. 2007, 21:52
โพสต์: 348

ที่อยู่: บุรีรัมย์

 ข้อมูลส่วนตัว


........ ๓ ........

หมอกฝุ่นมุ่นควันละลาย
ฉันพยุงกาย
คลานออกจากคอกถุงคลุม

สะบัดตัวรัวหนังเรื้อนหุ้ม
เหม็นอับอับสุม
ซับร่างอันแสนโสมม

เหลียวซ้ายแลขวาสูดดม
จับทิศทางลม
หาทางกลับบ้านจนใจ

ไม่รู้อยู่ทางทิศไหน
อกสั่นขวัญไหว
เดียวดายอ้างว้างสับสน

เสียงเห่ากรรโชกโฮกปน
ทุกทิศอึงอล
แวดล้อมถาโถมโจมตี

ตัวนั้นตัวนี้ข่มขี่
ลอบกัดทุกที่
ฉันไร้ท่วงท่าทัดทาน

ท่ามกลางความอลหม่าน
เสียงเจ้าของบ้าน
เบาเบากันหน่อยได้ไหม

เห่าหอนกัดกันอยู่ได้
นั่นใครหนอใคร
เอาหมามาปล่อยอีกแล้ว

พวกเอ็งพอพออย่าแซว
ให้ไอ้บางแก้ว
อยู่ด้วยไม่ได้หรือไร

จากนั้นหมาหมู่น้อยใหญ่
ทยอยหลีกไป
หลบอยู่มุมใครมุมมัน

ค่อนรุ่งของเช้าคืนนั้น
เสียงแหลมสนั่น
เร้ารัวจนเจ็บแก้วหู

เพื่อนเพื่อนต่างโก่งคอชู
ห่อปากหอนสู้
เหมือนแข่งประชันความดัง

เพื่อนบอกคือเสียงระฆัง
กระทบกระทั่ง
ที่พระตีส่งสัญญาณ

ทำวัตรสวดมนต์เข้าฌาน
กิจบริหาร-
กายใจของผู้ทรงศีล

ไม่นานฉันก็คุ้นชิน
ลืมนายเก่าสิ้น
ด้วยเพราะมีเพื่อนมากมาย

ข้าวปลามิต้องขวนขวาย
พวกพระทั้งหลาย
ให้กินอิ่มหนำสำราญ

ฉันได้อยู่ร่วมเรือนชาน
คนทั้งหมู่บ้าน
ด้วยความสงบร่มเย็น

ผิวเคยพุพองเน่าเหม็น
ตัวหมัดตัวเม็น
พระเณรช่วยกันรักษา

ทำความสะอาดฉีดยา
อาบน้ำอาบท่า
จนหายขี้เรื้อนเปื้อนตัว

หลวงพ่อชวนเล่นชวนหัว
แย้มเย้าหยอกยั่ว
พวกฉันซาบซึ้งจริยา

สิริมงคล


แก้ไขล่าสุดโดย สิริมงคล เมื่อ 24 ต.ค. 2010, 20:28, แก้ไขแล้ว 1 ครั้ง

โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 24 ต.ค. 2010, 20:25 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 5
สมาชิก ระดับ 5
ลงทะเบียนเมื่อ: 26 ม.ค. 2007, 21:52
โพสต์: 348

ที่อยู่: บุรีรัมย์

 ข้อมูลส่วนตัว


........ ๔ ........

อีกสองสามปีต่อมา
มีชายชรา
มาขอพึ่งพาใบบุญ

หลวงพ่อผู้มากการุณย์
สนับสนุน
รับไว้ให้ช่วยรักษา

ปัดกวาดเช็ดถูศาลา
แต่งไม้ตัดหญ้า
แบ่งเบาภาระพระสงฆ์

ยามท่านไปกิจจำนง
บุญทานเสริมส่ง
ญาติโยมผู้มีศรัทธา

อันตรายกรายกร้ำย้ำตรา
วันใดถึงครา
ตาเฒ่าเฝ้าวัดลำพัง

วันนั้นพวกฉันมีหวัง
โดนทุบไม่ยั้ง
เหมือนโกรธกันนานแรมปี

วันหนึ่งเพื่อนฉันถูกตี
จนตรอกวิถี
จึงกัดตอบแกจมฟัน

นับเนื่องตั้งแต่วันนั้น
พวกหมาอย่างฉัน
ล้มตายไม่รู้เหตุผล

เหตุไม่ชอบมาพากล
ฉันระวังตน
ไม่กินอาหารของแก

แต่แกยังไม่ยอมแพ้
หาทางเล่นแง่
ลอบยิงชิงตีทุกวัน

หากสงฆ์อยู่พร้อมหน้ากัน
หรือบางรูปนั้น
แกแสร้งวางตัวเมตตา

ขยันขันแข็งต่อหน้า
กุฏิศาลา
วิหารโบสถ์งามวิลัย

แกปรนนิบัติรับใช้
เต็มเปี่ยมหัวใจ
พวกพระคลั่งไคล้เกื้อกูล

ชาวบ้านยกย่องเทิดทูน
วัดวาจำรูญ
จำเริญดูสะอาดตา

สิริมงคล


แก้ไขล่าสุดโดย สิริมงคล เมื่อ 24 ต.ค. 2010, 20:30, แก้ไขแล้ว 1 ครั้ง

โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 24 ต.ค. 2010, 20:35 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 5
สมาชิก ระดับ 5
ลงทะเบียนเมื่อ: 26 ม.ค. 2007, 21:52
โพสต์: 348

ที่อยู่: บุรีรัมย์

 ข้อมูลส่วนตัว


........ ๕ ........

เหตุการณ์เลวร้ายรุดหน้า
เมื่อตาแกคว้า
ท่อนเหล็กเล็งเสียงเปรี้ยงดัง

เพื่อนฉันที่นั่งข้างหลัง
กระตุกตาตั้ง
กระเด็นดิ้นดับชีวัน

เลือดเพื่อนกระเซ็นรดฉัน
ฉันรู้ฉับพลัน
ความตายกำลังมาเยือน

อีกตูมสะท้านสะเทือน
ฉันเจ็บจุกเหมือน
โดนถีบจากรอบทิศทาง

ครั้นเช้าเคล้าหยาดน้ำค้าง
เหน็บหนาวร้าวร่าง
จึงรู้ฉันยังไม่ตาย

กระเสือกกระสนขวนขวาย
เล่าเรื่องถวาย
หลวงพ่อให้ช่วยคุ้มครอง

แต่ก็จนใจครรลอง
เพราะมิอาจผ่อง
ถ่ายทอดเข้าใจวาจา

เอ็งไปไหนมาไอ้หมา
ข้านึกไปว่า
พวกเอ็งตายห่าหมดแล้ว

ช่วงนี้ไม่ว่าหมาแมว
ล้มตายเป็นแถว
ไม่รู้เป็นเพราะเหตุใด

โยมตาช่วยสืบได้ไหม
เป็นเพราะอะไร
ยาเบื่อหรือว่าโรครุม

บารมีฉันไม่พอคุม
บุญไม่พออุ้ม
คุ้มครองผองสัตว์ไฉน

ต่างเก่าต่างก่อนย้อนไกล
เหล่าผู้ใดใคร
อยู่วัดต่างก็ร่มเย็น

ตาเฒ่าหลบตาซ่อนเร้น
แล้วรับประเด็น
ครับครับเดี๋ยวผมจัดการ...


สิริมงคล


แก้ไขล่าสุดโดย สิริมงคล เมื่อ 24 ต.ค. 2010, 20:49, แก้ไขแล้ว 2 ครั้ง.

โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 24 ต.ค. 2010, 20:38 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 5
สมาชิก ระดับ 5
ลงทะเบียนเมื่อ: 26 ม.ค. 2007, 21:52
โพสต์: 348

ที่อยู่: บุรีรัมย์

 ข้อมูลส่วนตัว


........ ๖ ........

ฉันลอดตัวเข้าใต้ฐาน
องค์พระประธาน
ซมซานหนีมือมนุษย์

ไล่ยิงชิงตีอุตลุด
ทิ่มแทงแยงยุด
ปืนผาไม้หมุดแหลนหลาว

กระแทกกระทั้นกราดกร้าว
ทุบทั่วตัวร้าว
ฉันหลบแหลนหลาวลนลาน

มุดเข้าใต้ฐานพระท่าน
หวังเมตตาต้าน
ให้ผ่านรานร้ายมนุษย์

สำนึกสุดท้ายสิ้นสุด
หลาวแหลมแซมทรุด
ไม่หยุดทิ่มแทงแยงย้ำ

แว่วเสียงเขาบ่นงึมงำ
ไม่ร้องสักคำ
หมาระยำมึงตายแน่แล้ว

ฉันหอบหายใจโผยแผ่ว
เสียงระฆังแว่ว
ผ่านแผ่วเสียงพระสวดมนต์

เสียงแผ่เมตตาสับสน
ฉันดิ้นทุรน
ทุกข์ท้นบนแรงสุดท้าย

เสียงพระเอะอะโวยวาย
ว่ามีคนตาย
คือชายใจร้ายคนนั้น

ฉันดิ้นกระตุกสะบั้น
โต๊ะหมู่พลันสั่น
หมามันทำอะไรในนี้

ช่วยดึงมันออกมาที
เอ๊ะหมาเรานี่
ติดอยู่ในนี้จึงตาย

สัพเพสัตตาสุดท้าย
ฟังเสียงคล้ายคล้าย
คนตายหมาตายอัศจรรย์

ต่างไม่มีแผลเลยนั่น
คนดีคนนั้น
อายุช่างสั้นจังเลย ?
......................

สิริมงคล ๒๙/๑๐/๕๐


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 6 โพสต์ ] 

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 10 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร