ใครคือครู ครูคือใคร ในใจฉัน
ทุกวี่วัน พากันรู้ รู้บ้างไหม
ครูคนแรก คือแม่พ่อ รอห่วงใย
เฝ้าสอนให้ เราเรียนรู้ แลพากเพียร

อีกลุงป้า น้าอาพี่ ที่เคารพ
ตายายครบ ปู่ย่า กล้าขีดเขียน
ญาติผู้ใหญ่ ล้วนเป็นครู ผู้ติเตียน
ให้หัดเขียน หัดอ่าน มานานนม

เหนือจากนั้น คือหลวงพี่ วัดใกล้บ้าน
คอยให้ทาน ทั้งความรู้ ทั้งขนม
ทั้งข้าวปลา เหลือก้นบาตร แสนชื่นชม
ทั้งธรรมบ่ม อบรมให้ ใจมีธรรม

ถึงโรงเรียน มีวิชา ที่ครูสอน
บ้างง่วงนอน ถูกไม้ตี สุดแสนขำ
หลายวิชา สามัญ อันจูงนำ
ให้กระทำ เป็นพื้นฐาน ทุกด้านดี

ครูคือใคร ใครคือครู คงรู้แล้ว
โอ้ครูแก้ว มากหมู่ ชูศักดิ์ศรี
ต่างหวังให้ เหล่าศิษย์ วิชามี
เพื่อชีวี เป็นสุข แทบทุกคน

ใครเคารพ นบกราบ ครูทั่วถิ่น
ตราบชีวิน ทั้งชีวิต ไม่ขัดสน
ปัญญาเกิด เลี้ยงชีพได้ ไม่อับจน
นั้นเพราะผล กตัญญู ต่อครูเอย

จ่าสิบตรี เทวฤทธิ์ ทูลพันธ์
ผู้ประพันธ์
๑๔ ม.ค. ๒๕๕๓

สิบหก มกรา วันทาท่าน
ที่ให้ทาน วิชา ต่อข้าฯนี้
เหล่าครุ(คะรุ) ทุกแขนง บรรดามี
ครูทุกที่ ทุกสาขา ข้าฯกราบองค์

อันว่าครู ครุ(คะรุ)คือ ผู้สอนสั่ง
วิชาหลั่ง สู่ศิษย์ เป็นโขยง
ด้วยมีจิต เมตตา เจตจำนง
ให้ศิษย์คง รู้หลาก มากวิชา

บ้างศิษย์ดี บ้างศิษย์ร้าย ครูหมายมุ่ง
ที่ชักจูง ให้ศิษย์ คิดใฝ่หา
หมั่นเรียนรู้ สนใจ วิทยา
พัฒนา ตัวตน ทุกคนไป

บ้างที่ดี สุขสม อารมณ์หมาย
บ้างที่ร้าย ก็กลับตัว จนสดใส
หากทุกคน นึกถึงครู ทั่วทั้งใจ
งานอันใด ที่เลวร้าย ย่อมดีงาม

ระลึกถึง คำสอน ของครูเถิด
ใครจะเลิศ ด้านใด ใคร่ขอถาม
ถ้าไม่มี ครูสอนให้ ใครก็ตาม
จะได้นาม ว่าเลิศ ประเสริฐฤา...ฯ

จ่าสิบตรี เทวฤทธิ์ ทูลพันธ์
๑๕ มกราคม ๒๕๕๓

กราบพระบาท สมณะเจ้า โคดม
องค์พุทธะ ปิ่นบรม เลิศหล้า
ชี้ทางขึ้นจากตม สู่ห้วง อริยะ
ขอก้มกราบศาสดา ด้วยเกล้าจากจินต์







ได้กราบครู เบื้องต้น ในชาตินี้
เพื่อเป็นศรี เป็นศักดิ์ รักษ์วงศา
อีกคุณครู หมู่เหล่า อุปัชฌาย์
ญาติ บิดา มารดา ครูอาจารย์

อีกครูหนึ่ง บรมครู ผู้ล้ำเลิศ
มิตรประเสริฐ ทางธรรม นำผสาน
ผู้เมตตา กรุณา พาชี้ทาง
ให้สว่าง พ้นพราก จากวัฏฏา




เจริญในธรรมค่ะ

"วันครู..กตัญญูรู้คุณ รู้ตอบแทน"

กตัญญู รู้คุณ ตอบแทนท่าน
ต่ออาจารย์ ครูผู้สอน ศาสตร์และศิลป์
ด้วยอามิส หรือปฏิบัติ เป็นอาจินต์
ทั่วแผ่นดิน ถือนับ รับว่าดี

จะครูไหน ครูใด ก็ตามแต่
หรือพ่อแม่ ญาติวงศ์ ดำรงศรี
ล้วนเป็นสิ่ง พุทธองค์ ทรงกล่าวชี้
เป็นธรรมที่ สุดสูง ของฝูงคน

จะศาสตร์ใด วิชาไหน ย่อมมีหลัก
เกิดด้วยรัก เมตตา อย่าฉงน
หรือฉันทะ พอใจ รักใคร่จน
ความอยากล้น เป็นวิชา นานาพลัน

แต่ทั้งหมด ทั้งหลาย เพราะกายรูป
โดยสรูป เวทนา สังขารขันธ์
อีกสัญญา จดจำ มารวมกัน
อีกสี่นั้น คือดินน้ำ และลมไฟ

กล่าวถึงครู ถึงวิชา หาที่สุด
จึงจำหยุด บทกลอน อันอ่อนไหว
ขอวันทา บูชาท่าน ด้วยหัวใจ
ขอจงได้ สอนศิษย์ อย่าผิดทาง

ถึงบทจบ ขอเคารพ นบเหนือเกศ
หากมีเหตุ ร้ายอันใด ให้พ้นห่าง
ครูภาคใต้ จงพ้นภัย ในทุกปาง
อดทนสร้าง ให้เขา เป็นเหล่าคน....ฯ

จ่าสิบตรี เทวฤทธิ์ ทูลพันธ์
๑๖ มกราคม ๒๕๕๓

ใครคือครู ครูคือใคร ในวันนี้
ใช่อยู่ที่ ปริญญา มหาศาล
ใช่อยู่ที่ เรียกว่า ครูอาจารย์
ใช่อยู่นาน สอนนาน ในโรงเรียน
ครูคือผู้ ชี้นำ ทางความคิด
ให้รู้ถูก รู้ผิด คิดอ่านเขียน
ให้รู้ทุกข์ รู้ยาก รู้พากเพียร
ให้รู้เปลี่ยน แปลงสู้ รู้สร้างงาน
ครูคือผู้ ยกระดับ วิญญาณมนุษย์
ให้สูงสุด กว่าสัตว์ เดรัจฉาน
ครูคือผู้ สั่งสม อุดมการณ์
มีดวงมาน เพื่อมวลชน ใช่ตนเอง
ครูจึงเป็น นักสร้าง ผู้ใหญ่ยิ่ง
สร้างคนจริง สร้างคนกล้า สร้างคนเก่ง
สร้างคนให้ ได้เป็นตัว ของตัวเอง
ขอมอบเพลง นี้มา บูชาครู

ขอกราบอนุโมทนาบุญ สาธุ....... ..
อาจารย์เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์