สะท้อนเงียในความรู้สึก
สะท้านลึกแต่แผ่วผิว
เคว้งคว้างดั่งสายลมปลิว
ดูลิบลิ่วแต่คล้ายลางลาง
วอมแวมดั่งดาวริบหรี่
ทันทีปรี่จากฟ้าห่าง
กริบ-เฉียบ เฉือนลมแผ่วบาง
แต่ทุกอย่างเป็นจุน
หนักแน่นดั่งขุนเขา
แต่เบาเหมือนปุยนุ่น
ดูคล้ายว่าทารุณ
แต่คือความละมุนแห่งเพลา
คือความเงียบที่กึกก้อง
บรรสานทำนองโหยหา
คือความจริงแห่งธรรมมา
"พระขีณาสพ ท่านพ้นไปแล้ว"