เราคือครอบครัวเดียวกัน ท่านเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
เราคือครอบครัวเดียวกัน
นี่คือคำขวัญอันสวยหรู
เป็นสิ่งปรารถนาเป็นตราชู
ต่างร่วมรับร่วมรู้มานานแล้ว
ปรารถนาเอื้อเฟื้อและเผื่อแผ่
เรียกพ่อแม่พี่น้องเป็นเชื้อแถว
สถาบันองค์การประสานแนว
เรียกร้องอยู่แจ้วแจ้วประจำมา
เราคือครอบครัวเดียวกัน
เป็นคำขวัญไทยไทยที่สูงค่า
แต่นความเป็นจริงประจักษ์ตา
หลายคนต่างเข่นฆ่าทำลายกัน
นั่นพ่อค้าหน้าเลือดนั่งขูดรีด
นั่นลูกค้าหน้าซีดยืนตัวสั่น
นั่นผู้ถืออาวุธเข้าโรมรัน
นั่นผู้คนทั้งนั้นที่ล้มตาย
ที่อิ่มหมีพีมันสำราญรื่น
ที่ลำเค็ญขมขื่นขูดแรงขาย
นั่นหัวหน้านี่ลูกน้องนั่งเรียงราย
ล้วนฟูมฟักฝักฝ่ายมากมายนัก
มากด้วยความขัดแย้งและแข่งขัน
ประโยชน์ตนเท่านั้นที่เป็นหลัก
ไม่มีพี่มีน้องพวกพ้องพรรค
หาความรักความจริงใจหาไม่พบ
ถ้าเราคือครอบครัวเดียวกัน
คนทั้งนั้นต้องมีจุดที่บรรจบ
จุดที่คนทั้งมวลต้องทวนทบ
สรรพสิ่งที่ประสบนั้นเพื่อใคร
ช่วยกันทำช่วยกันสร้างอย่างพริ้งเพรา
เพื่อพวกเราทุกคนใช่หรือไม่
แผ่นดินนี้โลกนี้มีไว้
เพื่อประโยชน์รับใช้เราทุกคน
ช่วยกันทำช่วยกันสร้างเพื่อสิ่งนี้
เพื่อความดีจะผลิดอกออกเป็นผล
เป็นคุณค่าผาสุกทุกคนยล
ใช่เพื่อตนหรือพวกตนแต่คนเดียว
จะต่างคนต่างอยู่อย่างไรได้
ต้องพึ่งพาอาศัยให้แน่นเหนียว
ร่วมแรงใจแรงกายเป็นกลมเกลียว
ต้านกระแสไหลเชี่ยวแห่งภัยพิษ
พิษภัยในโลกนั้นล้นหลาก
ยังรอคนเป็นอันมากมาร่วมจิต
ช่วยกันทำช่วยกันสร้างอย่างที่คิด
เนรมิตด้วยมือเราให้เพราพริ้ง
ขอให้จิตสำนึกนี้ในวันใหม่
เกิดกับใจทุกใจจงใหญ่ยิ่ง
ขอ “ครอบครัวเดียวกัน” จงเป็นจริง
เพื่อเป็นสิ่งประเสริฐในวันใหม่นี้
(ที่มา : เราคือครอบครัวเดียวกัน โดย ท่านเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ใน “ชีวิตงาม”, หน้า ๑๖)
ขออนุโมทนา สาธุๆๆ ค่ะ