canto

มองผ่านกระจก
ฝนตกโปรยปราย
มองผ่านใจ มีเม็ดฝน

หนึ่ง..สอง เรื่องร้าย
กรายมาพร้อมน้ำฟ้า
หัวใจฉันจมน้ำ

เช้าฝนตกห่าใหญ่
สายคล้ายฟ้าจะพัง
เสียงฟ้าร้องก้องในใจฉัน

ฝนเม็ดสุดท้าย
ตอนบ่ายคล้อย บอกให้รู้
ทุกข์.. ก็ไม่เที่ยง

สาธุค่ะพระคุณเจ้า

ตามเหตุปัจจัยค่ะ^^
อนิจจังๆ
กราบขอบคุณค่ะ

เรียกว่า canto ค่ะ
เป็นร้อยกรองร่วมสมัยของไทยประเภทหนึ่ง
เป็นกลอนเปล่าไม่มีสัมผัส มี ๓ บาท บาทละ ๑ วรรค
แต่ละวรรคไม่กำหนดจำนวนพยางค์
ลักษณะเด่นคือใช้คำน้อย แต่ให้ความหมายลึกซึ้ง คล้ายโคลงไฮกุของญี่ปุ่น

อย่างเช่น

พบภพ
จบพบ
จบภพ

ก็เป็น canto บทนึงที่ดิฉันประทับใจค่ะ
คนแต่งเป็นรุ่นน้องวัยเบญจเพศ ตอนนี้เข้าสู่ร่มกาสาวพัสตร์แบบไม่มีกำหนดสึกค่ะ

เงาสะท้อนกระจก
สายฝนโปรยปราย
น้ำนองผุดฟองรำร่าย

ไหลล้นท้นสาย
กองดินเปื่อยยุ่ยเป็นโคลน
ไหลตามสายน้ำสู่ใด

เห็นใจใครไหม
เขาบอกหัวใจจมน้ำ
หัวใจเขาจมน้ำ

ฝนซาเม็ดลงนานแล้ว
ดินชุ่มฉ่ำแอ่งน้ำลุ่มลึก
สัมผัสกระจกกลับแห้งสนิท

สิริมงคล ๐๓/๐๘/๕๓

ร่วมแจมท่านจันทร์ ณ ฟ้า

สาธุค่ะพระคุณเจ้า

มีใจ"เรา" จึงจม
ไม่มีใจ "ใคร"
ไม่จม^^