ขอเปิดบ้านหลังน้อยเพื่อให้เป็นกำลังใจ
แด่ชาวลานธรรมจักรทุกท่านครับ

****************************
เหนื่อยใช่ไม๊อยากพักใจสักครั้งหรือยังเพื่อน
ทุกข์ร้อนอ่อนระอาอย่าแชเชือน
มาสิเพื่อนมานั่งลงที่ตรงนี้
เพื่อผ่อนพักทักทายดอกไม้ไหว
ดูน้ำใสใหลเอื่อยละเลื่อยลี่
ฟังลำนำธรรมรสบทกวี
และดื่มทรัพย์สุนทรีให้ชีวิต

****************************
ไก่ขันกระชั้นแว่ว
หอมดอกแก้วกรุ่นกำจาย
น้ำค้างพร่างแพรวพราย
แสงทองฉายที่ปลายฟ้า
ชีวิตเริ่มอีกครั้ง
สิ่งที่หวังยังรอท่า
จุดหมายอาจไกลตา
แต่จะฝ่ามุ่งหน้าไป
และใช่อาจไม่ถึง
แต่ก็ซึ้งและสุขใจ
ไม่ขอท้อสิ่งใด
แม้ทำได้แค่กรุยทาง...

****************************
หลงไหลอะไรนักหรือ
ยึดถือสิ่งใดใครนั่น
ดิ้นรนใขว่ขว้าสารพัน
เสกสรรพอกเพิ่มเสริมอัตรา
ตื่นเถิดฟ้าสางสว่างแล้ว
นั่นดวงแก้วส่องทางอยู่ข้างหน้า
ตะวันธรรมทอแสงแห่งศรัทธา
ชี้มรรคคาสดใสให้ชีวิต

****************************

จงโผผินบินฝ่าสู่ฟ้ากว้าง
แม้อ้างว้างเหว่หว้าก็อย่าถอย
เรียนรู้ฝึกฝนอดทนคอย
อุปสรรคมากน้อยค่อยสร่างซา
ที่โค้งรุ้งทาบแสงตะวันฉาย
คือจุดหมายปลายทางเห็นข้างหน้า
ด้วยดวงใจด้วยปีกแกร่งแรงศรัทธา
จะฟันฟ่าเสรีแห่งชีวิต

มีเพื่อนเป็นคู่คิด
ถูกหรือผิดคอยติงเตือน
ถึงใครเขาแชเชือน
เพื่อนไม่ทิ้งอย่างจริงใจ
ปวดร้าวหลายคราวครั้ง
เพื่อนสร้างหวังให้สู้ใหม่
ร่วมต้านผองมารภัย
พร้อมเสพสุขทุกข์ด้วยกัน
ซึ้งในน้ำใจนี้
เกินวลีเอ่ยรำพัน
จึงร้อยถ้อยจำนรร
แทนมาลัยให้มิ่งมิตร

อรุณรุ่งเหน็บหนาวพราวน้ำค้าง
ใอหมอกบางเย้าหยอกกับดอกหญ้า
ครั้นยามสายแดดจัดลมพัดพา
หยาดน้ำก็หายวับกับแสงตะวัน

กาลเวลาเคลื่อนไหวไม่หยุดนิ่ง
สรรพสิ่งเคลื่อนตามความแปรผัน
เมื่ออาทิตย์ลับดวงจบช่วงวัน
ชีพก็พลันสั้นลงอีกองค์คุลี

เพียงน้ำค้างยังพร่างพรหมห่มใบใม้
ทิ้งร่องรอยสดใสให้ทุกที่
คนสิทิ้งสิ่งใดให้โลกนี้
จึงจะมีคุณค่ากว่าน้ำค้าง

ก็เท่านี้แหล่ะชีวิตป่วยการคิดให้อัปเฉา
เมื่อวันนี้ยังมีเราต้องย่างเท้าก้าวต่อไป
ก้าวไปไม่ละลดอนาคตย่อมสดใส
แม้อาจพลั้งพลาดไปหากก้าวใหม่จะมั่นคง

ก็ผ่านรอ้นผ่านหนาวหลายคราวครั้ง
ผ่านทั้งรักทั้งชังหวังสลาย
ก็ยังยิ้มยังเย็นไม่เห็นตาย
ใช่โชคร้ายจะจองร้างอยู่ข้างเดียว

ขอเพียงมีกำลังขวัญเข้าฝันฝ่า
กระรอกน้อยก็หาญท้าพญาเหยี่ยว
เมื่อบาดเจ็บไร้ผู้อยู่ยาเยียว
จะเด็ดเดี่ยวเลียแผลให้แก่ตน

ก็ผ่านมาแล้วผ่านไปหลายหลายเรื่อง
ก็เปล่าเปลืองปวดใจใจหลายๆหน
ก็ทนเถิดทนให้ทำย้ำให้ทน
เพื่อที่สุดหลุดพ้นเลิกทนทุกข์

ลมหายใจเคลื่อนผ่าน
นั่นคือการที่โบกโบย
ทินกรอ่อนแรงโรย
ม่านราตรีก็คลี่คลุม

ยังเยาว์อยู่วันวาน
พริบตาผ่านวัยสาวหนุ่ม
แก่เฒ่าโรคเร้ารุม
เกิดมาเปล่าก็เศร้าใจ

จุดไฟให้แรงกล้า
โถมศรัทธาสู่เส้นชัย
ปีเดือนที่เคลื่อนไป
คือยิ่งเข้มยิ่งเต็มคน

ช่วงทางยังทอดยาว
ยิ่งต้องก้าวอย่างอดทน
อุปสรรคจะสร้างคน
ขอเพียงเราเข้าถึงธรรม

โมทนาด้วยครับคุณtaktayเพราะเมื่อใจคิดดีเสียอย่าง
เราก็จะใช้ร่างกายนี้ได้อย่างมีประโยชน์อย่างเต็มที่เพื่อพระพุทธศาสนาครับ

สุดปลายที่สายรุ้ง
ต่างคนพุ่งมุ่งค้นหา
ขอเพียงให้ได้มา
โอ้เงินตราล้ำค่านัก

เหนื่อยยากก็ทนได้
ดิ้นกันไปให้ถึงหลัก
ชีวีนี้น้อยนัก
ไหนเล่าหลักที่แท้จริง

เงินหรือคือสรณะ
อันเราจะหวังพึ่งพิง
ใคว่คว้าสารพัดสิ่ง
เพื่อหยุดนิ่งอยู่ที่ศูนย์

ท้องฟ้าแม้กว้างใหญ่
จะบินไปด้วยใจแกร่ง
เคี้ยวเข้มให้เต็มแรง
หนทางไกลไม่อินัง

มิตรดีสหายดี
สามัคคีเป็นพลัง
ประหยัดประโยชน์ยัง
สร้างสังคมที่สมควร

ฟ้าใหม่ใจสว่าง
สงบว่างมิเรรวน
เปลี่ยนปรับใช่แปรปรวน
เพื่อบินตรงสู่งชัย