เด็ดดอกไม้สะเทือนถึงดวงดาว
ธรรมชาติเกิดขึ้นเพื่อพึ่งพา
เป็นสัตว์สาร์เป็นมนุษย์ผุดผสาน
เป็นป่าไม้เป็นภูสูงเป็นสายธาร
ห้วยละหานทะเลลึกผนึกกัน
สรรพสิ่งแวดล้อมหลอมรวมร่วม
เป็นสร้อยสวมเกี่ยวดองทั้งผองมั่น
เด็ดดอกไม้ดอกเดียวจึงเกี่ยวพัน
สะเทือนสั่นถึงดวงดาวร้าวสมดุล
อยู่กับดินอย่างรู้ออมถนอมค่า
อยู่กับป่าอย่างรู้ออมถนอมหนุน
อยู่กับน้ำอย่างรู้ออมถนอมคุณ
อยู่กับชีพอย่างการุณย์ถนอมปราณ
แล้วผืนป่าก็จะฟื้นคืนสัตว์ป่า
แล้วธาราก็จะฟื้นคืนใสสาน
แล้วสัตว์น้ำก็จะฟื้นคืนสู่ธาร
ดั่งเก่ากาลด้วยมนุษย์ผุดไมตรี
อยู่ร่วมกันอย่างรู้อนุรักษ์
เรียนรู้ให้รู้หลักประจักษ์ชี้
สรรพสิ่งต้องพึ่งพาเอื้ออารี
แล้วโลกนี้ก็จะงามตามต้องการ
สิริมงคล ๑๗/๐๘/๕๓
| ไฟล์แนป: |
|
images[5].jpg [ 13.74 KiB | เปิดดู 5934 ครั้ง ] |
