คำถามง่าย ๆ คำตอบไม่ง่ายนะครับ
ช่วยกันตอบหน่อยนะครับ..........

จริงๆแล้ว ทุกชีวิตมีเวลาไม่มาก พระพุทธเจ้าตรัส ชีวิตเป็นของมีน้อย
แต่ปุถุชนคนธรรมดา มองไม่เห็น คิดว่า มันยั่งยืน มันเป็นตัวเป็นตน มันยาวไกล
อย่ามัวประมาทอยู่เลย วันนี้ทำหน้าที่ความเป็นมนุษย์ให้ดีที่สุด พรุ่งนี้อาจจะสายเกินไปก็ได้
ขอเจริญในธรรม

ตอบยากมากเลยเพราะเราเองยังขี้เกียจและระมัดระวังกาย วาจา ใจได้ไม่ดีเท่าไรเลย พอคิดถึงความตายขึ้นมาทีไรก็กลัวทุกครั้ง เพราะรู้สึกตัวเองยังเอาดีอะไรไม่ได้เลย แย่จริงๆ

ช่างเป็นคำถามที่หาคำตอบได้ยากมากๆ ครับ แต่ในทรรศนะของผมหรือถ้าต้องเป็นผม ผมคงยึดหลักขององค์พระศาสดาของเรา คือ "หมั่นสร้างคุณงามความดี" ให้สูงยิ่งๆ ขึ้นไปของส่วนเสี้ยวเวลาชีวิตที่เหลือ ครับ

พระพุทธองค์ทรงแสดงการบำเพ็ญคุณงามความดีซึ่งใช้ทรัพย์น้อย มีการตระเตรียมน้อย แต่มีผลมากโดยลำดับ ดังนี้

๑) การให้ทานเป็นนิตย์ อุทิศท่านผู้มีศีล เป็นอนุกูลยัญ คือ รักษาธรรมเนียมที่ดีของตระกูลไว้ ยัญไม่มีการฆ่า ไม่มีการเบียดเบียน พระอรหันต์ทั้งหลายย่อมเข้าไปในยัญเช่นนี้

๒) การสร้างวิหารทาน คือที่อยู่อาศัยถวายอุทิศสงฆ์ที่จรมาจาก ๔ ทิศ

๓) การถึงพระพุทธเจ้า พระธรรม และพระสงฆ์ (ไตรสรณคมน์) ว่าเป็นที่พึ่งที่ระลึก หรือเป็นแสงสว่างนำทางชีวิต เป็นการนำชีวิตเข้าสู่ทิศทางอันถูกต้อง ซึ่งจะก้าวเดินไปได้อีกไกลในวิถีทางแห่งชีวิตอันถูกต้องนั้น

๔) การรักษาศีล ๕ ให้บริสุทธิ์บริบูรณ์

๕) การออกบวชด้วยศรัทธา เป็นผู้สมบูรณ์ด้วยศีลของบรรพชิต

****การบำเพ็ญคุณงามความดีนั้นแม้มีทรัพย์น้อยก็อาจทำได้มาก ถ้าตั้งใจให้ดีและทำให้เป็น ไม่มีทรัพย์เลยก็สามารถบำเพ็ญคุณงามความดีได้สูงกว่าผู้มีทรัพย์เสียอีก ผู้ขัดสนจนทรัพย์ หรือผู้ที่เหลือเวลาแห่งชีวิตไม่มาก จึงไม่ควรท้อถอยและสิ้นกำลังใจในการทำคุณงามความดี

สวัสดีค่ะ คุณ จขกท

ถ้าเรามองชีวิตเป็นเรื่องง่าย.....มันก็ง่ายแต่ถ้ามองเป็นเรื่องยาก....มันก็ยาก
...คนส่วนใหญ่ย่อมรู้กันอยู่แก่ใจว่า เกิดแล้วต้องตายทุกคน...ความตายเป็น"ความแน่นอน" ที่สุด
แต่คนส่วนใหญ่ก็ยังคงใช้ชีวิตอยู่ด้วย "ความประมาท" เพราะยังเคยชินกับการ หลับแล้วต้องตื่น
มีวันนี้...ก็ต้องมีพรุ่งนี้..และการคิดปรุงแต่งว่าตนเองจะมีชีวิตที่ยืนยาว...
...แต่ผู้ที่มีชีวิตอยู่ด้วยความไม่ประมาทย่อมไม่คำนึงถึงวันพรุ่งนี้ ...มีแต่วันนี้และปัจจุบันนี้เท่านั้น
"สิ่งที่อยู่ตรงหน้าคุณนั้น ย่อมสำคัญที่สุด" เพียงแค่คุณทำวันนี้และปัจจุบันนี้ให้ดีที่สุด
วันพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไรไม่สำคัญ...เท่ากับวันนี้

ธรรมย่อมรักษาผู้ปฏิบัติธรรม

ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นนะครับ

ดิฉันจะกตัญญูต่อแม่ และสำรวมกาย วาจา ใจ เร่งทำความเพียรเพื่อนิพพานค่ะ(เหมือนที่ตอนนี้ก็ทำอยู่ แบบไม่รีบแต่ไม่หยุด ปฏิบัติตามกำลังค่ะ)

เร่งสะสมอริยทรัพย์

ถ้าถามว่าจะทำอะไรกันหล่ะในชีวิตที่เหลือน้อย

แล้วพวกเราทำอะไรกันอยู่ตอนนี้หนอ



ขออนุโมทนาครับผม