มาฆบูชา คือวันเพ็ญ กลางเดือนสาม
เสวยยาม มาฆฤกษ์ เบิกวิถี
เรียกทั่วไป ว่ามาฆ ปุรณมี
เป็นวันที่ พุทธองค์ ทรงแสดง

โอวาท ปาติโมกข์ แก่หมู่สงฆ์
ถ้วนทุกองค์ ล้วนอรหันต์ จำรัสแสง
หนึ่งพันสอง ร้อยห้าสิบรูป จัดแสดง
มิเปลี่ยนแปลง มาพร้อมเพรียง มิได้นัด

ไม่ทำกรรม ชั่วช้า สารพัน
ทำแต่ดี เลือกสรรค์ คอยแจงจัด
ชำระจิต ให้ผ่องใส โดยเคร่งครัด
เป็นบรรทัด เป็นหัวใจ ในศาสน์เอย



มาฆบูชา ย่อมาจากคำว่า “มาฆปุรณมีบูชา” แปลว่า การบูชาพระในวันเพ็ญกลางเดือน ๓ ทางสุริยคติอยู่ในราวเดือนกุมภาพันธ์ แต่หากในทางจันทรคติเป็นปีอธิกมาส (ปีที่มีเดือน ๘ สองหน) วันมาฆบูชาจะเลื่อนไปเป็นวันขึ้น ๑๕ ค่ำ กลางเดือน ๔ หรือทางสุริยคติจะอยู่ในราวเดือนมีนาคม

วันมาฆบูชา เกิดเหตุการณ์ที่เรียกว่า “จาตุรงคสันนิบาต” คือการประชุมอันประกอบด้วยองค์ ๔ อันเป็นสิ่งอัศจรรย์เกิดขึ้นพร้อมกัน ได้แก่
๑.พระสงฆ์จำนวน ๑,๒๕๐ รูป ซึ่งจาริกไปเผยแผ่พระพุทธศาสนาในสถานที่ต่าง ๆ เดินทางมาเฝ้าสมเด็จพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า ณ พระเวฬุวันมหาวิหาร กรุงราชคฤห์ แคว้นมคธ
๒.พระสงฆ์จำนวน ๑,๒๕๐ รูปเหล่านี้ล้วนเป็นพระอรหันต์ และได้รับการบวชจากสมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าโดยตรง ด้วยวิธีเอหิภิกขุอุปสัมปทา
๓.พระสงฆ์จำนวน ๑,๒๕๐ รูป ต่างมาประชุมโดยพร้อมเพรียงกันโดยมิได้มีการนัดหมาย
๔.วันที่มาประชุม ตรงกับวันเพ็ญเดือนมาฆะ (วันเพ็ญ กลางเดือน ๓) เป็นวันที่สมเด็จพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงพระธรรมเทศนา อันเป็นหัวใจของพระพุทธศาสนา คือ โอวาทปาติโมกข์

ซึ่งคือข้อธรรมอันเป็นหลักหรือหัวใจสำคัญของพระพุทธศาสนา ๓ ประการ กล่าวโดยย่อ ได้แก่
๑.ไม่ทำความชั่วทั้งปวง
๒.การทำความดีให้ถึงพร้อม
๓.ทำจิตใจให้บริสุทธิ์ผ่องใส



เจริญในธรรมครับ