นาวาแห่งแจ้งจักษ์
เขียนโดย : กะว่าก๋า



กลางกระแสธารหลากเชี่ยว
จิตใจเกี่ยวกระหวัด
มิอาจปลดปลงชีวิต

เดินทางลัดเลาะข้างลำธาร
ไล่เลาะไปตามโขดหินผา
ดวงตาไม่อาจรู้แจ้งเห็นธรรม

บุกป่าฝ่าดงหนาม
หนาวแดดร้อน
กรุ่นไออุ่นจากสายลมเย็น

ริ้วรอยบาดแผลทิ่มตำ
จากหกช่องทางรับรู้
หู ตา จมูก ลิ้น กาย ใจ

เดินทางมาแสนนาน
เดินทางมาแสนไกล
จนเกือบสิ้นสุดชีวิต

ยังมิรู้ถึงความเย็นฉ่ำของสายน้ำ
ยังมิทันสัมผัสพลังแห่งสารธารไหล
ดวงไฟแห่งปัญญาพลันจักเหือดแห้งเสียก่อนแล้ว

.......................................

นั่งลงที่ข้างสายธารนั้น
นั่งมองดูสายน้ำฉ่ำตาอยู่เนิ่นนาน
พลันตัดสินใจ

ปลดปล่อยตัวเอง
แล้วเดินลงสู่สายน้ำ
ให้ลำน้ำทาบทาชีวิต

พลันซึมซับรสชาติฉ่ำหวาน
ของสายน้ำแห่งการประจักษ์แจ้ง
ที่แท้หนทางสู่การหยั่งรู้กลับอยู่เบื้องหน้านี่เอง

เฝ้าหลงวนเวียนลัดเลาะดุ่มเดิน
จึงหลงทางห่างเหินทางไปสู่
สู่การรู้แจ้งด้วยปัญญาอันกระจ่างแจ้ง

..........................................

ร่างสลาย
กลายกลืนกับสายน้ำนี้
มิหวนคืนกลับมาเกิดในวัฏสงสารอีกต่อไป.