“หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต” กล่าวให้สติ “หลวงปู่พรหม จิรปุญฺโญ”
หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต
หลวงปู่สารณ์ สุจิตฺโต วัดป่าสุจิตตะสังขวนาราม จ.ยโสธร
ท่านศิษย์อาวุโสรุ่นแรกๆ ของหลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต
และเป็นพระอาจารย์รูปแรกของ “หลวงปู่พรหม จิรปุญฺโญ”
หลวงปู่พรหม จิรปุญฺโญ
หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต
หลวงปู่สารณ์ สุจิตฺโต วัดป่าสุจิตตะสังขวนาราม จ.ยโสธร
ท่านศิษย์อาวุโสรุ่นแรกๆ ของหลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต
และเป็นพระอาจารย์รูปแรกของ “หลวงปู่พรหม จิรปุญฺโญ”
หลวงปู่พรหม จิรปุญฺโญ
หลวงปู่พรหม จิรปุญฺโญ ได้เล่าให้หลวงปู่จาม มหาปุญฺโญ ฟังว่า
“...บวชแล้วก็ไปกับครูอาจารย์สารณ์ (สุจิตฺโต) ลุถึงเมืองอุบล อยู่อุบล ๓ ปี ทีนี้จิตคิดแต่อยากสึก คิดถึงบ้าน คิดถึงเมีย แต่บุญยังรักษา ตอนกลางคืนจะเดินจงกรม จะนั่ง จะยืน ก็ได้ยินแต่เสียงกระดิ่ง กระโล้ง เกราะวัวเกราะควายดังทั่วไปหมดในหูนี้ จนนอนไม่หลับ มาพิจารณาดูตนเองว่า จะเอาอย่างใด ทรัพย์ก็ไม่มี เมียก็หนีไปบวช ลูกก็ไม่มี จะออกไปเอาอะไร ทุกข์มิใช่หรือจึงหนีมาบวช
ตื่นเช้าก็เข้าไปขอครูอาจารย์สารณ์ (สุจิตฺโต) ออกเที่ยววิเวกเข้าดงเข้าป่า ข้ามโขงไปจนถึงหลวงพระบาง อยู่หลวงพระบาง ๑ พรรษาแล้วกลับเข้ามาเมืองไทย พบปะอาจารย์ชอบ (หลวงปู่ชอบ ฐานสโม) อยู่ขอนแก่นจึงชวนกันขึ้นเมืองเหนือ หลงทางออกไปลุถึงเมืองพม่า ต้องกลับลงมา จึงได้พบปะครูอาจารย์ใหญ่ (หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต) อยู่เชียงราย ถ้ำพระ เชียงราย จึงพอได้รู้ช่องทาง”
พ.ศ.๒๔๗๗ หลวงปู่พรหมเข้ากราบหลวงปู่มั่นครั้งแรก ช่วงแรกๆ ที่หลวงปู่พรหมได้มาพบและปฏิบัติธรรมใกล้ชิดหลวงปู่มั่นที่ป่าเมี่ยงแม่สายนั้น (สำนักสงฆ์ป่าเมี่ยงแม่สาย อำเภอพร้าว จังหวัดเชียงใหม่) หลวงปู่พรหมตั้งใจทุ่มเทเร่งความเพียรโดยถือเพียงอิริยาบถ ๓ คือ ยืน เดิน และนั่ง เว้นการนอน ไม่ยอมให้หลังแตะพื้นตลอดช่วงเข้าพรรษา โดยถือคติว่า “ธรรมอยู่ฟากตาย ถ้าไม่รอดตายก็ไม่เห็นธรรม” เพราะการเสี่ยงต่อชีวิตจิตใจอันเกี่ยวกับความเป็นความตายนั้น ผู้มีจิตใจมุ่งมั่นต่ออรรถธรรมแดนหลุดพ้น เป็นหลักยึดของพระผู้ปฏิบัติพระกรรมฐานจริงๆ แม้แต่พื้นกุฏิ หลวงปู่พรหมก็ต้องการให้รื้อออกเพื่อจะได้ไม่ต้องนอน ท่านว่าถ้าอยากจะนอนก็ไม่จำเป็นต้องดั้นด้นมาถึงเชียงใหม่ให้ลำบาก จะหลับจะนอนที่ไหนก็ได้
หลวงปู่มั่นจึงกล่าวให้สติท่านว่า “ท่านพรหมอย่าไปทำอย่างนั้นเลย จะทำให้เป็นทุกข์เดือดร้อนแก่หมู่คณะ เพราะสังขารจะต้องพักผ่อนนอนหลับ ถ้าเจ็บไข้ได้ป่วยจะทำให้ลำบากแก่หมู่คณะ...ในการปฏิบัติธรรมเพื่อหลุดพ้นนั้น อุปสรรคต่างๆ ย่อมได้พบอยู่เสมอ ดังครูบาอาจารย์หลายๆ องค์ ถ้าแม้จิตใจไม่แน่วแน่มั่นคงจริงๆ ก็จะทำไม่ได้ บางคราวผู้อดหลับอดนอนมากๆ สูญประสาทเสียจริตไปก็มี บ้างก็เดินชนต้นไม้ใบหญ้าให้วุ่นวาย หรือไม่เวลาออกบิณฑบาตเที่ยวตะครุบผู้คนก็มี เพราะเดินหลับใน เกิดอาการตึงเครียด ไม่สามารถทรงสติตนเองได้ อย่างไรก็ตาม ครูบาอาจารย์ท่านแนะนำให้ปฏิบัติเพิ่มสติกำลังให้แก่กล้าจริงๆ จึงจะทำได้ เมื่อถึงคราวเร่งความเพียรก็ย่อมจะได้พบความสำเร็จโดยไม่ยาก”
หลวงปู่มั่นแนะนำหลวงปู่พรหมให้เดินจงกรมและนั่งสมาธิให้มากเพื่อฝึกจิตเสียก่อน เมื่อกำลังจิตแก่กล้าแล้วจึงค่อยเร่งความเพียรอย่างหนักหน่วงตามความตั้งใจของท่าน ผลย่อมบังเกิดขึ้นอย่างแน่นอน หลวงปู่พรหมท่านเชื่อฟังคำแนะนำของหลวงปู่มั่นและได้น้อมไปปฏิบัติตามด้วยความเคารพ
พ.ศ.๒๔๘๐ หลวงปู่อ่ำ ธมฺมกาโม วัดป่าเขาเขียว อำเภอเนินมะปราง จังหวัดพิษณุโลก ศิษย์อาวุโสของหลวงปู่พรหมเล่าว่า
ขณะที่หลวงปู่พรหมพักจำพรรษากับหลวงปู่มั่นที่วัดพระธาตุจอมแจ้ง อำเภอแม่สรวย จังหวัดเชียงรายนั้น ท่านมีความเพียรมาก เวลาเข้าพรรษาท่านเดินจงกรม ดินลึกลงไป ๓ นิ้วโป้ง ไม่นอน ๓ เดือน บรรลุถึงพระอนาคามี ขณะนั้นที่มีอายุ ๔๘ ปี พรรษา ๑๐
หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต พระบูรพาจารย์ใหญ่สายพระป่ากรรมฐาน ได้กล่าวยกย่องหลวงปู่พรหม จิรปุญฺโญ ว่า “ท่านพรหม...สำเร็จเป็นพระอรหันต์ หลังจากบวชได้เพียงพรรษา ๕”
หลวงปู่ชอบ ฐานสโม
หลวงปู่อ่ำ ธมฺมกาโม
หลวงปู่จาม มหาปุญฺโญ
คัดลอกเนื้อหามาจาก...๑. หนังสือ หลวงปู่พรหม จิรปุญฺโญ พระอรหันต์แห่งบ้านดงเย็น
วัดประสิทธิธรรม อำเภอบ้านดุง จังหวัดอุดรธานี
โครงการหนังสือบูรพาจารย์ เล่ม ๑๔
๒. หนังสือ ประวัติท่านพระอาจารย์พรหม จิรปุญฺโญ
มูลนิธิพระสงบ มนสฺสนฺโต ต.หนองกวาง อ.โพธาราม จ.ราชบุรี
ประวัติและปฏิปทา “หลวงปู่พรหม จิรปุญฺโญ” http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=13&t=19903
ประวัติและปฏิปทา “หลวงปู่จาม มหาปุญฺโญ” http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=13&t=24254
ภาพเก่าๆ ครูบาฯ สายหลวงปู่มั่น หาดูได้ยากมากๆ http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=13&t=42605