.
"ความโกรธคือความไม่ดีของตน"
" .. "ความโกรธไม่ดีเลย" และไม่ใช่ความโกรธของผู้อื่นเท่านั้นที่ไม่ดี ความโกรธของตนเองก็ไม่ดีและสำหรับตนเอง ความโกรธของผู้อื่น แม้ไม่ดีเพียงไร "ความโกรธของตนเองยิ่งไม่ดีกว่ามากมายนัก" เป็นโทษกว่ามากมายนักแน่นอน
แต่พากันคิดผิดเข้าใจผิดไปเสียหมด เวลาตนเองโกรธจึงลืมคิดไปว่าเป็นความไม่ดี "เพราะไปมุ่งเพ่งเล็งปรุงแต่งไปว่าเขาทำอย่างนั้น เขาพูดอย่างนั้น ซึ่งล้วนทำให้เราเกิดความโกรธ" เป็นความผิดความไม่ดีของเขา พุ่งความคิดไปโทษผู้อื่นจนไม่มีความคิดหลงเหลือให้เห็นความโกรธในตนเอง
จึงลืมคิดไปด้วยว่า "ความโกรธของตนก็คือความไม่ดีของตน" และลืมคิดให้รู้แก่ใจว่า ความโกรธที่เกิดแก่ตนทุกครั้งไป ไม่ใช่ความไม่ดีของผู้ใดอื่น แต่เป็นความไม่ดีของตนเองแน่นอน ใคร่ขอให้จำไว้ให้มั่นว่า "ความโกรธไม่มีคุณมีแต่โทษ" ใครโกรธคนนั้นมีความไม่ดีเกิด เสมอไป .. "
"แสงส่องใจ ๒๕๔๕"
สมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงวชิรญาณสังวร
