โอเค นั่งเกิน 30 นาทีได้ โดยไม่ต้องไม่บวช พอใจไหม... YOU WIN

อ้างพระสูตรมาซะอย่างดี อ้างมาด้ายยย

ไปดูโพธิปักขิยธรรมหน่อยนะ ๓๗ ประการ
มีครบเลย ทั้งสมาธิ ฯลฯ ยังดูดีกว่าทาน แล้วไปศีลแล้วไปภาวนาที่อ้างมาอีก
รู้จักศีลดีหรือยัง สงสัยรู้แค่เป็นข้อๆ เอางี้ เลี้ยงชีวิตชอบก็เป็นศีล
ฌานก็เป็นศีล วิปัสสนาก็เป็นศีล เยอะแยะไป ดูดีๆมีในคัมภีร์ที่คุณกอดอยุ่นั่นแหละ

รู้จักรถไถนาป่าว เป็นคันๆนี่ไม่ไช่มีแค่เครื่อง ล้อ ดุม น๊อต พวงมาลัย สายพาน ฯลฯ
ไม่ไช่อย่างเดียวแล้วปฏิเสธอย่างอื่น

รู้จักขลัดเกลาทางกายป่าว กายวิเวกอ่ะ นั่นละศีล ช่วยให้จิตวิเวก(สมาธิ) เพราะไม่มีอะไรมาฟุ้งทางกาย
เมื่อจิตวิเวกแล้ว ส่องสภาวะธรรมอะไรก็ชัด นี่ละปัญญา ทิ้งไม่ได้ถ้ายังต้องมี อิงกันอยู่ในกันและกัน

ตกลงจะไปถึงไหนนะคุณ

เอางั้นหรอขอรับ ถ้าอย่างนั้นเต็มๆ สิกขาสาม ได้แก่ อธิศีลสิกขา อธิจิตตสิกขา อธิปัญญาสิกขา ซึ่งเขาเรียกกันง่ายๆว่า ศีล สมาธิ ปัญญา

ศีล = อธิศีลสิกขา
สมาธิ = อธิจิตตสิกขา
ปัญญา= อธิปัญญาสิกขา

เป้าหมาย คือ ศีลเพื่อสมาธิ สมาธิเพื่อปัญญา ปัญญาเพื่อวิมุต

เย้ๆๆ เดี๋ยวนี้เจ้....เก่งภาษานะ
ชอบใจตรงอธิบายพองยุบ

โอเค นั่งเกิน 30 นาทีได้ โดยไม่ต้องไม่บวช พอใจไหม... YOU WIN

เฉยๆ ครับ เพราะกรัชกายไม่มีเจตนาทำเพื่อความพอใจ หรือไม่พอใจ หรือ ต้องการเอาชนะใคร
แต่ทำเพื่อให้ผู้อ่านเห็นจุดลงตัวในการปฏิบัติ ว่าจะทำอะไรต้องถามได้ตอบได้ เช่น มีคนถามว่า ทำอย่างนั้นทำไม ต้องตอบคำถามเขาได้ว่าเพื่ออะไร เป้าหมายคืออะไร

พระอภิธรรมปิฎก ธรรมสังคณี

สัญญา เป็นไฉน ?

การจำ กิริยาที่จำ ความจำ อันเกิดแต่สัมผัสแห่งมโนวิญญาณธาตุที่สมกัน ในสมัยนั้น อันใด นี้ชื่อว่า สัญญามีในสมัยนั้น.

สติ เป็นไฉน?

สติ ความตามระลึก ความหวนระลึก สติ กิริยาที่ระลึกความทรงจำ ความไม่เลื่อนลอย ความไม่ลืม สติ สตินทรีย์ สติพละ สัมมาสติ อันใดนี้เรียกว่า สติ

กำลังคือภาวนา เป็นไฉน?

การเสพ การเจริญ การทำให้มาก ซึ่งกุศลธรรมทั้งหลาย อันใด นี้เรียกว่า กำลังคือ ภาวนา.

วิปัสสนา เป็นไฉน?

ปัญญา กิริยาที่รู้ชัด ฯลฯ ความไม่หลง ความวิจัยธรรม สัมมาทิฏฐิอันใด นี้เรียกว่า วิปัสสนา.

กระทู้มาไกลแล้ว

มีคำถามคุณรินรส เป็นไงบ้างครับ ได้คำตอบบ้างหรือยัง โดนใจบ้างไหม กระจ่างใจขึ้นบ้างหรือยัง

หายสับสนหรือยัง หรือ สับสนยิงกว่าเดิม ได้ข้อสรุปยังไงครับ ฯลฯ พูดมาเลยครับ ไม่ต้องเกรงใจใคร

ทั้งนั้น

มีอะไรที่ยังติดๆขัดๆอยู่ก็ว่าไป

ทุบกระท้อนกันใหญ่



เอาแค่พอให้หวานนะ
อย่าแหลกคามือล่ะ

จาก ผู้เคยโดนทุบมาก่อน
ิ
จริงๆแล้วนึกขึ้นมาอย่างนี้ก้นึกขอบพระคุณคุณกรัชกายก็ดี คุณขันธ์ก็ดี คุณ walaiporn ก็ดี
ที่ช่วยๆกันทุบผมก็ดี จองกฐินผมก็ดี
เคยผลัดกันเอาอีโต้ฟันกันคนละฉับสองฉับอย่างกับการืตูนญี่ปุ่น
อันนี้พูดจริงๆว่า นึกขอบพระคุณจริงๆ

มันเป็นเรื่องปกติหรือยังไม่ทราบ
ว่าผู้เริ่มศึกษาพุทธธรรมนี้ พอเข้ามารู้ได้หน่อยนึงมันจะมีความรู้สึกว่า
เรานี้รู้แล้ว รู้ดี เหนือกว่าคนอื่น หน้านี่ทิ้งไม่หลง กลัวคนหาว่าโง่อวดฉลาด
กลัวเสียหน้าน่ะ ว่าง่ายๆ แบบว่าถือหน้าไว้เหนียวเลย แต่ปากพูดสวรรค์ พูดนิิพานไปนู่นนะ

ตัวผมนี้นะ ตอนนั้นก็รู้สึกว่าคนอื่นโง่หมด เรานี้ฉลาดเหนือธรรมดา
หันไปทางไหนเห้นอะไรก็หงุดหงิดนะว่าเขาโง่จังเลย เลยมาทุกข์ทรมาน
อาจจะคิดว่าเรานั้นรู้มากนะ แต่วันนี้พูดได้ว่า ที่จริงไม่รู้อะไรเลย

ทำไมถึงว่ารุ้มากแต่ที่จริงไม่รู้อะไรเลย
ก็เพราะรู้แล้วใช้อะไรไม่ได้

เหมือนแบกรองเท้าไปไหนมาไหน แต่เดินตีนเปล่า
คือรู้ว่ารองเท้ามันมีไว้ทำอะไร แต่ไม่ได้ใส่
แบกไปถึงไหนก็ไปโพทนาความวิเศษณ์ของรองเท้าที่ตัวแบก

ถ้าไม่ได้คุณพี่ทั้งสามมาทุบ ก็คงจะหลงตัวเองนะ
ว่ารู้มาก รู้ดี รู้จริง แล้วก็ประมาท ไม่ขวนขวาย เต็มแก้ว

แล้วก็มาเห็นคนล้นแก้วด้วย เลยกลัวว่าจะเป้นอย่างเขา
อันนี้ขอบคุณคุณพลศักดิ์ที่ช่วยให้เราเห็นว่าเราไม่อยากเป็นอย่างเขา
เรากลัวมาก

แต่เพราะโดนทุบ โดนคนที่เขาเก๋ากว่า เขาเหนือกว่ามาสกัดดาวรุ่ง
มันทำให้เราละอายว่า ที่จริงเรามันไม่รู้อะไร
ก็เกิดความละอายขึ้นมาว่า โอย เรามันโง่อวดฉลาด
ก็เลยเกิดควมเพียรว่ามันต้องพัฒนาตัวเอง

วิชากระแทกกิเลสก็ดีนะ สำหรับผมนะ
แม้มันโหดร้ายไปหน่อย แต่ถ้ารอดไปได้ก็นับว่าดี
ถ้ากระแทกต่อพอดี ทรมานแต่พอดี ก็ย่อมเป้นประโยชน์

นึกเล่นๆว่าถ้าไปที่ไหนก็ไม่มีใครมาประดาบลับคมกับเรา
เราคงจะเข้าใจว่าเรานี้รู้จริงแล้ว ก้จะทำให้รู้สึกว่าเรานี่เต็ม
ประมาทในธรรม

คงเคยเห็นบางคนกอดพระไตรปิฏกแน่น
คือใครพุดอะไรนี่ปิดประตุลั่นดานไปเลย
คิดว่าตัวแน่ตัวเก่ง เอาพระไตรปิฏกแล้วก็พอแล้วอะไรอย่างนั้น
แล้วก้มาข่มๆขรึมๆแบบสไตล์คนปฏิบัติธรรม
ด่ายังไงก็ไม่โกรธนะ ข่มไว้จนไม่เห็น ว่าไม่โกรธ
ปฏิเสธสภาวะธรรมในใจตัวนะว่าไม่มีความโกรธ ทั้งๆที่มีความโกรธ
แต่แสดงออกว่าไม่มี กลัวเสียแบรนด์เสียหน้านะ
นี่ กิเลสอยากดีมันร้ายขนาดนั้น
แค่ความโกรธ ยังว่าตัวไม่มี


ก็อยากให้คุณพี่ทั้งสามทราบว่าผมรู้สึกของพระคุณตรงนี้นะครับ
ก็เลยขอให้ทุบแบบพอให้มันหวาน ทรมานพอให้มันไม่หย่อน
ถอดแบบกันมาเป๊ะๆแบบนี้ ดูแล้วก้ขำ
อ๊ายอายตัวเองเมื่อก่อน

ทำยังไงเหรอ

ง่ายนิดเดียวนะ

ไปสังเกตุดูว่าใจเราวันวันหนึ่งนี่ มันมีหลากหลายความรู้สึกนะ
เวลาใจเรารู้สึกน่ะ มันไม่ใช่ว่าใจเราคนเดียวนะ กายเรามันเอาด้วย
ดูดีๆว่ามันมีความรู้สึกต่างๆนาๆอยู่
ดูแค่นี้แหละ เพียรดูไป

แรกๆดูก็แค่ดูความรู้สึกว่าปกติอย่างนี้ อย่างนี้ไม่ปกติ
อย่างนี้สบาย อย่างนี้ไม่สบาย
อย่างนี้เราชอบ อย่างนี้เราไม่ชอบ

ทำแค่นี้แหละ อะไรมันจะเรียกว่าอะไรก็ช่างหัวมัน
ทุกขืทั้งปวง รวมความแล้วมันก็อยู่ที่กายที่ใจเรานี้

พูดพล่ามไปอีก 3 แสนปี อ้างอิงหนังสือไปอีกกี่ล้านเล่ม
ถ้าไม่ดูลงที่กายที่ใจมันก็เท่ากับว่างเปล่า
ดูของจริงไปเลย อย่าไปมัวเสียเวลาคิด

ถ้าดูเจอของจริงนะ มันก้ต้องเห้นเหมือนหมด
โลภะ โทสะ โมหะ มันรสชาดอย่างไร มันก็อยู่ที่ในกายในใจนี่แหละ
ไม่ต้องไปควานหาในความคิด มันไม่เจอหรอก

โอยยย .. คุณชาติสยาม .. คุณเล่นพูดแบบนี้ ทำให้นั่งหัวเราะท้องคัดท้องแข็ง

คงต้องขอบคุณ คุณกรัชกายให้มากๆมากกว่าค่ะ เราก็ถูกเขาทุบมาก่อน แต่เผอิญเราก็มีมือ

ก็ไล่ทุบกลับเอาบ้าง พอเหนื่อยก็พัก เสียงปะดาบอีล๊งช๊งเช๊ง แต่ส่วนมากจะแพ้เขา

ในเรื่องศัพท์ภาษาที่ใช้ในการสื่อสาร เลยทำให้ตัวเองขวนขวายหาความรู้มากขึ้น

ไม่เอาแต่ปฏิบัติอย่างเดียว เหมือนเมื่อก่อน ...

แต่ยอมรับว่าไม่เข็ดนะ ยังหาเรื่องเอ๊ยหาความรู้มาสนทนากันเรื่อยๆ ..

เห็นไหมคะว่าลานนี้มีประโยชน์จะตาย ถ้าเรารู้จักหาประโยชน์ใส่ตัว ไม่ใช่วันๆเอาแต่คอยเพ่งโทษผู้อื่น

ว่านี่ปฏิบัติถูก ว่านี่ปฏิบัติผิด มันก็แค่เอาความถูกใจของตัวเองเป็นที่ตั้งทั้งนั้นแหละค่ะ

ต้องขอบคุณผู้ที่โดนทุบ และผู้ที่เป็นฝ่ายทุบนะคะ เพราะผู้ที่ได้ประโยชน์คือทุกๆฝ่าย รวมทั้ง

ผู้ที่เข้ามาอ่านด้วย เพียงแต่ว่า แล้วแต่ใครจะเลือกเก็บเกี่ยวเอาเอง ...

เคยโดนทุบมาก่อนค่ะ ทุกวันนี้ก็ยังโดนทุบอยู่ โดยกิเลสของตัวเองนี่แหละค่ะ

ไม่กลัวหรอกค่ะ เพราะเมื่อใดเรารู้ทันมันได้ว่า สิ่งทั้งหลายทั้งปวง ล้วนเกิดจากอุปทาน

เดี๋ยวก็อยู่กับสิ่งๆนั้นได้เองค่ะ ถูกทุบแค่นี้ไม่ตายหรอกค่ะ แต่ถ้าถูกกิเลสมันหลอกเอานี่

ก่อภพก่อชาติไม่รู้จบ เลือกเอานะคะ ...

สำหรับคุณคามิน หรือคุณชาติสยาม ตัวเองยังงๆอยู่ค่ะ

ว่าเคยเข้าร่วมขบวนการทุบคุณด้วยหรือคะ

ถ้าเคย .. ขออภัยมาณที่นี้ด้วยค่ะ ..

งั้นไม่แปลกใจว่าทำไมตัวเองถึงได้ถูกไล่ทุบจัง เหตุมี ผลย่อมมี อย่างนี้นี่เอง

อย่าใจร้อนเลย
ค่อยๆดุ ค่อยๆศึกษา อย่ารีบร้อนอยากรู้เรื่อง
ลองๆดูไปหลายๆแบบ

ยังไม่ได้เลือกค่ะ ที่มาอธิบายนี่ก็ตามหนังสือเล่มหนึ่งที่ได้อ่านมา (วิถีแห่งความรู้แจ้ง ฉบับรวมเล่ม)
ยังไม่ได้เลือกเลยค่ะว่าสติปัฏฐาน 4 นี่จะเลือกแบบไหนใน 4 แบบนี้ (หรือตามพระอาจารย์ท่านใด)ให้เหมาะกับจริตของตัวเอง แล้วก็ถ้าทำแบบใดแบบหนึ่งได้แล้ว แบบอื่นก็จะได้เอง

ไม่แน่ใจว่าแบบไหนเหมาะกับตัวเองค่ะ

เห็นว่าคุณเข้าใจผิดคิดว่าหนูคิดว่าทำสมาธิแล้วจะเปลี่ยนนิสัยได้ คงเป็นเพราะหนูใช้คำว่าทำสมาธิแทนที่จะใช้คำว่าสติปัฏฐาน 4

อยากรู้เฉย ๆ ค่ะ

ค่อย ๆ ดูไปก็ได้ค่ะ จะได้รู้ว่าแบบไหนเหมาะกับตัวเอง แล้วก็จะไปอ่านที่คุณแนะนำไว้นะคะ

ขอบคุณค่ะ