วันเวลาปัจจุบัน 29 มี.ค. 2024, 03:10  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


กฎการใช้บอร์ด


รวมกระทู้จากบอร์ดเก่า http://www.dhammajak.net/board/viewforum.php?f=8



กลับไปยังกระทู้  [ 3 โพสต์ ]    Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 23 ก.ค. 2009, 18:48 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 6
สมาชิก ระดับ 6
ลงทะเบียนเมื่อ: 02 ก.ค. 2009, 08:46
โพสต์: 405

แนวปฏิบัติ: ดูจิต-อานา
ชื่อเล่น: ขวานผ่าซาก
อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


รักมีให้กับใครสักคนหนึ่ง
มอบใจซึ้งส่งให้ยามไกลขาน
คิดคนเดียวเปลี่ยวใจอยู่ทุกกาล
ปณิธานตั้งมั่นฉันรักเธอ

พากมลด้นดั้นเฝ้าฟันฝ่า
คิดค้นหามีอารมณ์เลยพลั้งเผลอ
อยู่เดียวดายเหม่อไกลคล้ายละเมอ
หวังเพียงเจอสนทนาพูดจากกัน

ใจสดใสกลายขุ้นวุ่นวายนัก
เพราะพิษรักรุมเร้าเฝ้าแต่ฝัน
ยิ่งเห็นเธอมีคู่จู๋จี๋กัน
ใจของฉันแทบสลายให้กลายเป็นจุณ

ทรมานยิ่งนักมีรักนี้
รักเซ้าซี้แซมซุกปลุกเฉียวฉุน
ยิ่งพลาดหวังดั่งนรกล่าทารุณ
โสกาดุนน้ำตานองหน้้าแล


พิษรักพันชาติ

.....................................................
สุ จิ ปุ ลิ...(หัวใจนักปราชญ์)

ปัจจุบันธรรม

โยนิโส มนสิการ
สติ สัมปชัญญะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 23 ก.ค. 2009, 19:10 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 4
สมาชิก ระดับ 4
ลงทะเบียนเมื่อ: 06 ก.ค. 2009, 16:10
โพสต์: 298

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


จะริรักก็ให้รักโดยสุจริต
หวังร่วมชีวิตกันจนวายชีวาสัญ
ร่วมสุขร่วมทุกข์ทุกสิ่งอัน
เออเช่นนั้นจึงจะรักมิเสียแรง

เห็นแต่พักตรสักว่าเพื่อนก็ผูกรัก
สมานสมัครมิทันไรก็หน่ายแหนง
ทุกสิ่งสรรพ์สารพันจะเสียดแทง
เป็นเสี้ยนแสลงแทงจิตให้เจ็บใจ

ถ้อยคำที่ไม่ควรจะเคืองแค้น
จะต้องแสนอัประมาณหมองไหม้
ก็มีเช่นเห็นตระหนักประจักษ์ใน
จงได้คิดเถิดให้ควรสงวนตัว :b16:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 06 ส.ค. 2009, 12:01 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 9
สมาชิก ระดับ 9
ลงทะเบียนเมื่อ: 16 เม.ย. 2009, 06:18
โพสต์: 731

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ปิเยหิ วิปปะโยโค ทุกโข
ความพลัดพรากจากสิ่งเป็นที่รักที่พอใจก็เป็นทุกข์


บรรดาสิ่งอันเป็นที่ตั้งแห่งความใคร่
จะเป็นพวกรูปธรรม คือ รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส
หรือที่เป็นพวกนามธรรม เช่น ยศศักดิ์ สรรเสริญ ก็ดี
ที่เป็นที่ตั้งแห่งความกำหนัดรักนั้น
เป็นเหมือนเหยื่ออันหุ้มเบ็ดไว้
ความสุขอันเกิดจากสิ่งนี้ จึงเป็นสุขปลอม ไม่จีรังยั่งยืน
พระพุทธเจ้าจึงไม่ทรงยกขึ้นเป็นความสุข
เพราะสุขที่แท้จริง คือ ไม่มีเหยื่อล่อ ซึ่งอย่างตำสุดได้แก่ความไม่เบียดเบียนกัน

และเมื่อกำลังเมามัวหลงรักอยู่
ก็ต้องอุทิศหัวใจตนให้เป็นเหมือนเขียงรองสับเนื้อ
ยอมรับทุกๆประการ เพื่อบำรุงบำเรอของรักจนกว่าจะเบื่อหนน่าย
และพร้อมกันนั้นยังเป็นทางเกิดขึ้นแห่งความหึงหวง
อิจฉาริษยา ซึ่งเป็นเครื่องเผาลนอีกเป็นอย่างมาก

ขอกราบอนุโมทนาบุญ สาธุ........ :b8:


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 3 โพสต์ ] 

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 13 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร