นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นตอนกลางวันบ้าง มีมาแว้บเดียว ยังไม่ทันกำหนดก็หายไปเอง

เมื่อสติไว รู้ทันเร็ว ความคิดนั้นๆก็ก็ดับเร็ว รู้ทันดับๆๆๆ รู้เร็วดับเร็ว



ต่อๆไป จะเหลือแต่พอง-ยุบ กับความรู้ว่า พอง ว่ายุบ แล้วก็เกาะพองยุบไป




เห็นพระพุทธรูปปางประทับยืนขนาดเล็ก ตอนแรกก็ยืนเฉยๆ ต่อมา ท่านตีลังกานานประมาณ 5-6 นาที ฯลฯ

ทั้งหมดเกิดจากความคิดตนเองทั้งนั้นครับ

ไม่ว่าจะเป็นพระพุทธรูปปางใดๆ กำลังยิ้ม ,กำลังหกคะเมนตีลังกา,เสียงหัวเราะ, ฯลฯ
เกิดจากสังขารปรุงแต่งภาพนั้นเสียงนั้นๆขึ้น พูดง่ายๆ ก็เกิดจากความคิดตนเองนั่นเอง

(บริเวณนี้เอง ที่ทำให้นักปฏิบัติบ้านเรา ซึ่งไม่เข้าใจอารมณ์ประมาณนั้น คิดเตลิดไปไหนต่อไหน บ้างก็ไปสวรรค์นิพพาน บ้างก็เพี้ยนถึงกับเข้าโรงพยาบาล บ้างก็เข้าเฝ้าพระพุทธเจ้า บ้างก็ว่าพระพุทธเจ้ามาสอนธรรม บ้างว่ามีอาจารย์มาบอกธรรม บ้างก็ว่า ตนเป็นพระอรหันต์ เพราะเห็นจิตยิ้มๆ ฯลฯ )

ประเด็นนี้ คุณปฏิบัติต่อสิ่งนั้นๆ ถูกต้องแล้ว คือ กำหนดรู้ตามที่มันเป็น
แล้วต่อไปสิ่งที่เห็น จะค่อยๆหมดไป จากการกำหนดรู้ตามที่เห็น ตามที่เป็นนี่แหละครับ






ก็ถูกแล้วครับ คิดก็ “คิดหนอ” ฟุ้งซ่านก็ “ฟุ้งซ่านหนอๆๆ” ไปตามเรื่องนั้นๆ รู้สึกอย่างไร
ก็อย่างนั้น





เป็นธรรมดา ไม่มีอะไรจิรัง ไม่ว่าจะเป้นแรงต้าน หรือ ความรู้สึกว่าตัวพอง

ก็เหมือนทุกสิ่งอย่างที่ เห็น ได้ยิน ได้กลิ่น ฯลฯ ความคิด (ธรรมารมณ์)
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ชั่วขณะ แล้วก็สลายไป ๆๆๆๆๆ





เรื่องเวลา เกี่ยวกับสุขภาพคุณด้วยค่อยๆ ขยับไปทีน้อยๆ เอาสัก ๒๐ นาทีก่อน
ตามที่เคยทำได้ น่าจะดีต่อร่างกายรวมๆ คือ รักษากายไปด้วย ฝึกจิตไปด้วยควบคู่ไปด้วยกัน

นาฬิกา ไม่ต้องตั้งปลุกให้มีดังกริ๋งๆๆๆ ครับ ล๊อกเสียงกริ่งไว้ เอาแค่ดัง แป๊ก พอได้ยิน

หากเป็นกลางคืนบรรยากาศเงียบสงัด เสียงแป๊กก็ยังดัง ก็เอาหมอนหรือผ้าห่มทับอีกชั้นหนึ่ง
เอาแค่พอได้ยินเสียง

เมื่อฝึกพัฒนาจิตอย่างเป็นระบบอย่างนี้ ต่อๆ ไป ครบเวลาก็รู้เอง นาฬิกาก็ไม่จำเป็นอีกแล้ว




แต่เปลี่ยนอิริยาบถแบบนี้จะเป็นอะไรไหมคะ

ไม่เป็นไรหรอกครับ แต่กำหนด ความคิดที่อยากเปลี่ยนเสียก่อน แล้วก็ค่อยขยับๆก็รู้ว่าขยับ
พูดง่ายๆว่า รู้สึกตัวตลอดว่าคิดอะไร ทำอะไร




อย่างที่บอก ไม่มีอะไรจิรัง
กำหนดรู้ตามความเป็นจริงแต่ละขณะๆนี่แหละ อุบายวิธีขจัดตัณหาอุปาทาน ช่องทางพ้นทุกข์




สาธุ สิ่งทั้งหลาย ทั้งนามธรรมรูปธรรม มีความเกิดขึ้น ตั้งอยู่ สลายไป เป็นธรรมดา
ขณะใดรู้สึกอย่างนั้นอีก ก็กำหนดรู้ไปนะครับ

ขอบพระคุณที่กรุณาแนะนำค่ะ

วันนี้นั่งสมาธิตอนสาย เมื่อคืนนอนดึกและง่วงมาก เลยไม่ได้นั่งค่ะ
ไม่ได้เดินจงกรม สวดมนต์เสร็จก็นั่งเลย
กำหนด "ยุบหนอ" "พองหนอ" ประมาณ 2 นาที ก็นึกถึงสิ่งที่เห็นในสมาธิคืนก่อนคือพระพุทธรูปแสดงอาการต่าง ๆ จึงกำหนดว่า "ฟุ้งซ่านหนอๆ" แต่ถ้าได้ยินเสียงข้างนอกห้องคือ เสียงรถมอเตอร์ไซค์ เสียงนก เสียงเปิดประตู เสียงลากของหนัก ๆ ก็กำหนดว่า "ได้ยินหนอ" ความฟุ้งซ่านกับการได้ยินเสียงข้างนอกห้องจะเกิดสลับกันอย่างนี้จนครบ 20 นาที

แต่มีช่วงสั้น ๆ ประมาณ 6 ครั้ง แต่ละครั้งไม่น่าจะถึง 1 นาที ที่ไม่นึกถึงเป็นครั้งแรกอะไรและไม่ได้ยินอะไร จะกำหนด "ยุบ" "พอง" เพราะกำหนด "ยุบหนอ" "พองหนอ" ไม่ทัน และไม่ค่อยรู้สึกว่าหายใจ

และมีบางครั้งที่มัวกำหนด "ยุบ" "พอง" แต่ฟุ้งซ่านหรือได้ยินเสียงข้างนอกห้อง เลยไม่ได้กำหนด "ได้ยินหนอ" หรือ "ฟุ้งซ่านหนอ" พอรู้ตัวก็รีบกำหนด แต่ได้แค่ 2-3 ครั้ง ก็จะหายไป

วันนี้ไม่เห็นอะไรใหม่ๆ เพิ่มขึ้น ไม่มีความรู้สึกว่าตัวพองหรือจะพองแต่ไม่พองค่ะ

ไม่มีความรู้สึกว่าอยากแต่จะนั่งสมาธิ ไม่อยากทำอย่างอื่น แต่รู้สึกว่าไม่นั่งไม่ได้ ต้องนั่ง

เมื่อครบ 20 นาทีแล้วยังไม่ลืมตา แล้วอธิษฐานแผ่ส่วนกุศลให้คนที่เราเคยทำกรรมชั่วต่อเขา (ไม่อยากใช้คำว่า "เจ้ากรรมนายเวร" ค่ะ) ให้ผู้มีพระคุณ และเทวดาที่รักษาตัวเราและครอบครัว และแผ่เมตตา วันนี้เป็นครั้งแรกที่แผ่ส่วนกุศลและแผ่เมตตาก่อนลืมตาขึ้น รู้สึกว่ามีกระแสความสงบวิ่งเข้าสู่หัวใจ แล้วแผ่ไปทั่วร่างกายและขนลุก เป็นเพราะอะไรคะ
ปกติจะแผ่หลังจากลืมตาแล้ว และรู้สึกเฉย ๆ ค่ะ

ถ้าไม่ได้กรวดน้ำจะเป็นไรไหมคะ

เสียงข้างนอก เช่นเสียงรถ เสียงนก เสียงคนเปิด-ปิดประตู่ ฯลฯ เสียงหนอ ๆ กำหนดที่หูเรา
เสียงหนอๆ กำหนดรู้แล้วๆ กัน มาพองหนอ ยุบหนอ นั่งหนอ ต่อไป

เมื่อมีเสียงกระทบอีก จิตไปสนใจเสียงนั้นอีก เสียงหนอๆๆอีก จบ
มาพองยุบ ต่อไป
ไม่ตามเสียงนั้นๆ หรือกำหนดรู้จนเสียงนั้นๆหยุดไปนะครับ เขาจะหยุดหรือไม่หยุดเรื่องของเขา
เราได้ยินกำหนด ไม่ได้ยินก็ไม่ต้อง ตามดูรู้ทันอารมณ์กรรมฐาน คือ พองยุบไป
สังเกตการพองขึ้นยุบลงเงียบๆ

บางครั้งรู้สึกรำคาญเสียงนั้น “รำคาญหนอๆ” กำหนดรู้ตามนั้นจบ พองหนอ ยุบหนอ ต่อไป



ดังกล่าวข้างต้นครับ ข้างนอกไม่ได้ยินก็ไม่ต้องกำหนด หน้าที่เรา คือ ตามรู้ดูทันกรรมฐานคือพองยุบ
กับความรู้สึกข้างใน ข้างนอกไม่ใช่หลัก




พองกับยุบเป็นหลัก ความรู้สึกว่า ตัวพอง มีแล้วก็หมด ไม่จิรัง ไม่แน่นอน เป็นเพียงความรู้สึก
เมื่อสติสัมปชัญญะชัดเจนขึ้น จะไม่มีตัวพองให้เห็นอีก



คิดอย่างไร รู้สึกอย่างไร กำหนดจิตลงไปอย่างนั้น ตรงที่รู้สึกก่อน แล้วพองหนอ ยุบหนอต่อไป





แผ่ไปทั่วร่างกายและขนลุก เป็นเพราะอะไรคะ

เพราะปีติครับ ไม่เสียหาย ให้กำหนดด้วย “ขนลุกหนอๆๆ”




ไม่เป็นไรหรอกครับ แผ่เมตตาแล้วก็เหมือนกรวดน้ำนั่นเอง

สาธุๆๆ

ขอบพระคณค่ะ โดยเฉพาะตรงนี้




สงสัยเรื่องการกำหนดจิตตามเสียงข้างนอกตั้งแต่ยังไม่เข้ามาเว็บนี้แล้วค่ะ ว่าถ้าเสียงไม่หยุดซะทีจะทำยังไง แต่ส่วนมากจะนั่งตอนกลางคืน เลยไม่กังวล

วันนี้นั่งสมาธิตอนเช้า คนเขาจะไปเรียน ไปทำงานกัน เสียงรถดังกว่าเมื่อวาน และมีเสียงอื่น ๆ เยอะกว่าเดิม แรก ๆ กังวลว่าวันนี้จะไหวไหมนี่? แต่ก็กำหนดว่า "เสียงหนอ ๆ" 2-3 ครั้ง แล้วกลับมา "ยุบหนอ" "พองหนอ" ต่อ เสียงรถดังต่อเนื่องกันประมาณ 10 นาที และมีเสียงอื่นแทรก ต้องพยายามมากเลย

หลังจากนั้นเริ่มมีสมาธิมากขึ้น บางช่วงจะไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย มี 2-3 ครั้ง ที่ได้ยินแต่ไม่รำคาญ และกลับมา "ยุบหนอ" "พองหนอ" เอง แต่มี 2-3 ครั้งที่รำคาญ จึงกำหนดว่า "รำคาญหนอๆ"

พอเหลือเวลาอีก 3-4 นาที เห็นเศียรพระพุทธรูปองค์หนึ่งค่อย ๆ เลื่อนเข้ามาใกล้ตัว กำหนดว่า "เห็นหนอ ๆ" 2-3 ครั้ง และไม่กลับมาอีกเลย และมีฟุ้งซ่าน 2-3 ครั้ง ก็กำหนดจิตตาม ต่อมารู้สึกว่าตัวลอยเหนือจากพื้นนิดหนึ่ง ลอยไปสู่ที่ ๆ มีเเสงสีขาวส่องเข้ามา เหมือนถูกดูดให้ลอยเข้าไป และมีความสุข ก็กำหนดว่า "ตัวลอยหนอ ๆ" แม้จะครบ 20 นาทีแล้ว ตอนแผ่ส่วนกุศลและแผ่เมตตายังรู้สึกว่าตัวลอยและมีความสุข ออกจากสมาธิพักหนึ่งจึงจะหาย

คุณกรัชกายคะ ขอประทานโทษนะคะ หนูอยากทราบว่าคุณปฏิบัติตามคำสอนของพระอาจารย์ท่านใด และคุณอยู่จังหวัดอะไรหรือประเทศอะไรคะ

ชื่อพระอาจารย์ เคยมีคนถามก่อนหน้าคุณรินรสคนหนึ่ง

กรัชกายบอกเค้าว่า บอกชื่อไปคุณก็ไม่รู้จัก เพราะพระอาจารย์ไม่มีชื่อเสียงโด่งดังอะไร
นอกจากในวงศิษย์จริงๆ และได้บอกเค้าว่า พระอาจารย์ท่านไปสวรรค์แล้วครับ

อยู่ประเทศไทยที่ประชาชนกำลังแบ่งข้างแบ่งขั่วเป็นเหลือง-แดง-น้ำเงิน อยู่ในปัจจุบันนี่เองครับ


ปล.ขอโทษคุณรินรสนะครับ ปรารภให้ฟังเฉยๆ ธรรมะเมื่อปฏิบัติถูกธรรมแล้ว จะไม่มีของอาจารย์นั่น
อาจารย์นี่ขอรับ เพราะธรรมะหรือธรรมชาติมีเพียงหนึ่งเท่านั้น

หนูเองไม่ได้ติดใจสงสัยอะไรหรอกค่ะ ถ้าติดใจสงสัยคงถามตั้งแต่รู้สึกตัวพองแรก ๆ แล้ว แต่มีคนคิดว่าหนูคุยกับใครก็ไม่รู้
ถ้าเขาถามอีก คงต้องตอบตามที่คุณกรัชกายตอบมา

อาการที่เกิดขึ้นวันนี้หมายถึงดีขึ้นหรือแย่ลงคะ รบกวนคุณกรัชกายช่วยแนะนำหน่อยค่ะ

ติดตามพองยุบ กับความรู้สึกไป

สิ่งที่เห็น ได้ยิน ก็กำหนดไปตามนั้น
เมื่อไม่เห็น ไม่ได้ยิน ก็ไม่ต้อง ดูกรรมฐานคือพอง ยุบ กับความคิดต่อไปเงียบๆ
ให้เหมือนอยู่คนเดียวในโลก




สติสัมปชัญญะสมาธิ เป็นต้น ชัดขึ้นหนักแน่นขึ้นกว่าแต่ก่อนมากแล้ว
แม้ยังอ่อนๆ ช่วง ๓-๔ นาทีสุดท้าย
สาธุๆ เพียรกำหนดต่อไป




ถูกต้องครับ รู้สึกว่า ตัวลอย “ตัวลอยหนอๆๆ”
รู้สึกเป็นสุข “สุขหนอๆๆๆ”

จะสุขจะทุกข์ก็เรื่องของธรรมชาติ เรื่องของเหตุปัจจัยที่พอเหมาะพอดีที่ให้เป็นเช่นนั้นมันก็เป็น
หมดเหตุปัจจัยดังวาก็ดับ ก็ไม่เป็นเช่นนั้น
สรรพสิ่งเกิดจากเหตุปัจจัย
หมั่นกำหนดอารมณ์ต่อไป

ตอบแล้ว คห.บน ดีขึ้นครับ

ขอแนะนำคุณรินเพิ่มเติมว่า คุณย้อนกลับไปทบทวน สภาวะที่ปรากฏกับคุณจาก คห. ข้างต้นก็ได้ไล่ๆ

มาแล้วเทียบเคียง กับความรู้สึกนึกคิดตนตอนนั้นกับขณะนี้สิว่า แตกต่างกับก่อนปฏิบัติกรรมฐานไหม อย่างไร

เช่น เมื่อรับอารมณ์ทางตา ทางหู ฯลฯ ทางใจ สติเกิดไว สัมปชัญญะรู้เท่ารู้ทันความคิดกว่าแต่ก่อนไหม

แล้วความมั่นคงทางอารมณ์เป็นยังไง ตัดอารมณ์ได้เร็วขึ้นไหม

หรือ ยังหวั่นไหวเหมือนเดิมหรือว่าแย่กว่าก่อนหน้า

การดำรงชีวิตในปัจจุบันนี่แหละ ตัววัดใช้สอบอารมณ์สอบความก้าวหน้าการปฏิบัติธรรมของเราขอรับ





(เขาคิดแล้วถามหรอครับ)

หากเขาถามอีก ก็ให้เขาเองนั่นแหละอ่าน คห. ที่กรัชกายตอบคุณไป

โดยบอกเค้าอีกวา หนูก็ไม่รู้เหมือนกันว่า เขาเป็นใคร แต่เขาแก้ปัญหาการปฏิบัติกรรมฐานให้หนูได้
เท่านี้น่าจะพอแล้วมิใช่หรือคะ


ส่วนตัวกรัชกายเองก็ไม่ได้หวังอะไร เพียงคิดว่า ได้ตอบแทนพระคุณอาจารย์และพระพุทธศาสนาก็สุขใจ
แล้วล่ะขอรับ

ตอนนี้กำลังทบทวนอยู่ค่ะ

ภาพ แสง และเสียงที่เห็นและได้ยินระหว่างการปฏิบัติ เป็นนิมิตใช่ไหมคะ นิมิตมากเท่าใดหมายถึงกิเลสของเรามากเท่านั้นหรือคะ





ตอนแรกเล่าให้เขาฟังค่ะว่าคุยในเว็บบอร์ด
เขาเลยพูดว่าคุยกับใครก็ไม่รู้ ถามสิว่าเป็นใคร เรื่องเป็นอย่างงี้ค่ะ

เข้าใจถูกแล้วครับ เป็นกิเลส สังเกตดูครับ เมื่อสติเป็นต้นตามกำหนดนามรูปได้เร็ว (คือรู้สึกตัวเร็ว)
นิมิตก็ดับวูบไป ทั้งจะถูกขจัดหมดไปในที่สุด (ของเสีย)
ความคิดก็ดับเร็ว พอรู้ดับๆๆๆ (ความคิดล้วน ๆ ก็ทำหน้าที่ของมันอยู่)

การเคลื่อนไหวกาย และ ความคิดจะปลอดโปร่งโล่งเบา


คุณรินศึกษาหลักการสติปัฏฐานที่หัวข้อเหล่านี้ น่าจะเข้าใจการปฏิบัติกรรมฐานแนวนี้เพิ่มขึ้น

ลิงค์นี้

viewtopic.php?f=2&t=21861&st=0&sk=t&sd=a


ตามหัวข้อเหล่านี้ขอรับ =>

-บทบาทสติในกระบวนการกำจัดอาสวกิเลส

-ผลของการปฏิบัติ

-เหตุใดสติตามทันขณะปัจจุบันจึงเป็นหลักสำคัญของวิปัสสนา

หากเขาถามอีกนะขอรับ คุณรินก็ให้เขาอ่าน คห.เอง

แต่ช่วงนี้ไม่มีอะไรแล้ว กรัชกายขอฟังเพลงขั้นจังหวะนะขอรับ

http://www.imeem.com/fairypla/music/b-H ... arsha-ost/

ขอบคุณที่แนะนำค่ะ

ขอประทานโทษที่รบกวนทุกวันคุณกรัชกายมา 2 อาทิตย์กว่าแล้ว




คิดว่าเข้าใจผิดเลยชี้แจงเท่านั้นเองค่ะ



แค่ประโยคแรกของเพลงก็เข้าใจแล้วค่ะ

คุณรินรสครับ กรัชกายไม่ถือเป็นการรบกวนนะขอรับ เพราะได้ตั้งเจตนาไว้แต่ต้นแล้วว่า จะให้คำแนะนำ

ผู้ปฏิบัติกรรมฐานเช่นนี้ๆ เท่าที่จะทำได้ คือ อยู่ตรงนี้ (ถ้าไม่อยู่ก็แล้วไป)

เพราะได้เห็นได้สัมผัส ผู้ปฏิบัติภาวนาตามเวปบอร์ดหลายๆแห่งแล้ว เกิดปัญหามากมาย แล้วสงสาร

บางรายได้รับผลกระทบจากการภาวนาแล้วสภาวธรรมหลากหลายรูปแบบปรากฏ แล้วแก้ไขไม่ได้ถึงกับต้องเข้า

โรงพยาบาล เพราะผู้ที่ตั้งตนเป็นวิปัสสนาจารย์ หรือ จะเรียกว่าอะไรสุดแล้วแต่ ไม่เข้าใจสภาวะเช่นนั้นๆ

หรือ ผู้ปฏิบัติเองก็ไม่เข้าใจ คิดเตลิดหลงอารมณ์ไปไหนต่อไหน บางคนหลงหลุดโลกไปก็มี

กรัชกายเฝ้าดูมาตั้งแต่ต้น

เอาเป็นว่า สำหรับคุณรินรส กรัรชกายขอปวารณาตัวให้คำปรึกษาเท่าที่มีเท่าที่เป็น

คุณปฏิบัติไปตามแนวทางที่ให้คำแนะนำไป คิดอย่างไรกำหนดไปอย่างนั้น มีอาการอยาง่ไรก็กำหนดอย่างนั้น

ตามอาการ และคิดว่า คุณพอเข้าใจบ้างแล้วต่อไปอีก แต่เมื่อมีปัญหาอะไรข้องขัด

ถามได้อีกได้นะขอรับ จะตั้งกระทู้ถามโดยตรงก็ได้ หรือถามที่นี่ก็ได้

เหงาหรอทูลหัว