ในการดำรงชีวิตนั้นการให้ทานที่สูงที่สุดคือการให้อภัยทาน

วิธีการก็คือ

ไม่รับประทานเลือดเนื้อของสัตว์ สูงกว่าการให้ทานอื่นๆ

ในชีวิตประจำวันเรานั้นสามารถทำได้โดยอาจจะเลือกรับประทานแค่ผักในอาหารที่มี

เนื้อสัตว์ปน ยกตัวอย่างเช่น คะน้าหมูกรอบ

ก็เลือกรับประทานเฉพาะคะน้านี้แหละคือการให้ทานที่สูงที่สุด

และการไถ่ชีวิตสัตว์ก็เป็นการให้อภัยทานอีกอย่างหนึ่งเหมือนกับ

อาจจะซื้อกุ้งหอยปูปลามา วันละ 10-15 บาททุกวันมาปล่อย

ตอนนี้จะบอกว่าได้ซื้อหอยแครงมา วันละ 15 บาท ได้ประมาณ

เกือบ 20 ตัว ซึ่งซื้อและก็นำมาปล่อยทุกวัน นี้แหละคือการให้ทานที่เป็นอภัยทาน

ขออยากให้ทุกท่านได้ปฏิบัติบารมีตรงนี้



ส่วนการให้ธรรมะเป็นทานนั้น เป็นการให้ที่ชนะการให้ทั้งปวง

ซึ่งทุกท่านสามารถนำธรรมะดีๆมาโพสต์ได้

หรืออาจจะสนทนาธรรมกันในเว็ปบอร์ดนี้แหละคือการให้ธรรมะเป็นทาน ขออนุโมทนา

สวัสดีครับ คุณรสมน
อนุโมทนากับกุศลจิตที่เว้นบริโภคเนื้อสัตว์และปลดปล่อยชีวิตเป็นทาน
การทำทานที่จะให้ได้บุญกุศลมากที่สุดนั้น คือการให้เวลาชีวิตเป็นทานกับตนเอง ปีละ 2 - 3 ครั้งๆละ 7 - 10 วัน หรือวันละ 1 - 2 ชั่วโมง เพื่อเข้าปฏิบัติวิปัสสนาภาวนาอย่างต่อเนื่อง เป็นประจำ
การปฏิบัติวิปัสสนาภาวนานั้นเป็นการเข้าไปทำหน้าที่ของชาวพุทธหรือพุทธสาวกให้บริบูรณ์ด้วยปฏิบัติบูชา อานิสงฆ์นั้นยิ่งใหญ่นักเพราะจะเป็นการไปทำลายความเห็นผิด(มิจฉาทิฐิ) คือเห็นว่าเป็นอัตตา ตัวกู ของกู ผลก็จะได้ไปเสวยความเห็นถูกต้อง (สัมมาทิฐิ) คือเห็นว่าธรรมทั้งปวงเป็นอนัตตา บังคับบัญชาไม่ได้ ไม่ใช่ตัวกู ของกู ไม่ใช่สัตว์ บุคคล ตัวตน เรา เขา ว่างเปล่า ไร้แก่นสาร ดังนี้เป็นต้น ครับ สาธุ

ผมนึกว่า ธรรมทาน ชนะทานทั้งปวงเสียอีกนะครับ

พุทธพจน์ว่ายังไงนะ
เห็นบ่อยแต่จำไม่ได้สักที

อนุโมทนากับเจ้าของกระทู้ครับ

อภัยทานคือสุดยอดของทานจริง ๆ ครับ

เพราะถ้าเลยจุดนี้ไปก็ต้องไปรักษาศีลกันแล้วครับ

อันนี้เพิ่งได้คุยกะแม่ชีที่วัดชะอำมาง่ะ และก็เพิ่งอ่านเจอในเวปนี้หล่ะว่าการเจริญภาวนา (สวดมนต์ นั่งกรรมฐาน) เราจะได้บุญเยอะที่สุด และลดกรรมได้มากที่สุดด้วยเหมือนกัน แม่ชีบอกกว่าการนั่งกรรมฐาน แล้วแผ่เมตตาให้กับเทพเทวดา สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายให้มีญาณบารมีสูงยิ่ง ๆ ขึ้น และขอให้เจ้ากรรมนายเวร สัมพะเวสีทั้งหลายที่เราเคยล่วงเกินด้วยกายกรรม วจีกรรม มโนกรรม ตั้งแต่อดีตชาติจนถึงปัจจุบันชาติ ทั้งที่ตั้งใจก็ดีหรือไม่ได้ตั้งใจก็ดี ขอให้พ้นจากความทุกข์ทั้งปวง และขอให้มีความสุข...แม่ชีบอกว่าเท่านี้เราก็ลดกรรมได้ด้วยตนเอง และเพิ่มบุญบารมีให้กับตัวเองด้วยเพราะยิ่งแผ่เรายิ่งได้ ไม่ต้องกลัวว่าแผ่เมตตามาก ๆ แล้วบุญเราจะหมด...

A A

สาธุ สาธุ
แต่ก่อน ผมก็เคยสงสัย ว่าเราไม่กินสัตว์นี่มันจะได้บุญตรงไหนเพราะยังไงเขาก็ฆ่ากันทุกวันอยู่แล้ว
ที่แท้ก็เป็นการให้อภัยทานนี่เอง
นึกว่าการอภัยทาน คือ การให้อภัยกันระหว่างคนเราเท่านั้น
ตอนนี้ผมก็ไม่ค่อยกินเนื้อสัตว์แล้ว แต่จะกินเจแบบจริงๆก็จะเป็น ทุกวันพระ
ผมก็เลยอยากชวนเพื่อนๆมากินเจ อาทิตย์หนึ่งเอาจริงๆซักวัน เอาเป็นวันพระ เพื่อนๆว่าดีไหม
หรือใครได้มากกว่านั้นยิ่งดี
สาธุ สาธุ

มันเป็นอภัยทานตรงไหนอะ

ให้อภัย ก็คือเกิดทีหลังความแค้น
แต่เราไม่แค้น เราให้อภัย ก็ถึงเป้นอภัยทาน


การกินเนื้อสัตว์ มันไม่ใช่อภัยทานนะ
ถ้าว่าอภัยทาน ต้องแปลว่า เราแค้นมันมาก อยากจะทำร้ายมัน
เลยจะฆ่ามันเอามากินแก้แค้น แต่ต่อมาเปลี่ยนใจ เลยเลิกแค้น ยกโทษ ให้อภัยมันไป
เป้นอภัยทาน

แหม เกิดมายังไม่เคยเห็นใครไปตลาดแล้ว
แค้นสันในหมู 1 กิโล
แค้นปลาหมึกครึ่งโล
แค้นหอยแครง 3 โล

อย่าเข้าใจผิดนะ

ที่เราไม่กินเพราะเราสงสารต่างหาก สงสารก้คือเมตตา
กลัวมันเจ้บมันตาย ปราถนาจะให้มันพ้นจากการฆ่า อยากให้มันอยู่รอดปลอดภัย
นี่มันเมตตา กรุณา มุทิตา ทั้งนั้นเลยนะ ไม่ใช่อภัยทาน

ถูกต้องเลยครับ เห็นด้วยกับคุณชาติฯ ข้อความของจขกทเป็นความเข้าใจผิดใน
ข้อธรรมครับ ที่จริงต้องยึดหลักพรหมวิหารกับศีลไม่ใช่อภัยทาน
......การจะทำบุญเราต้องใช้ปัญญาด้วยว่า ผลสุดท้ายที่ได้จะเป็นอย่างไร ตัวอย่างเช่น
สั่งผัดคะน้าหมูกรอบมาทาน แต่เราไม่ทานเนื้อสัตว์เราใช่วิธีการเขี้ยเนื้อสัตว์ออก ผมว่า
ผลที่ได้มันจะไปแตกต่างจากการกินเนื้อสัตว์ตรงไหน มันไม่ได้ลดปริมาณการฆ่าสัตว์ลง
เลย ทางที่ดีเราควรสั่งแม่ค้าว่าอย่าใส่เนื้อสัตว์มา เนื้อสัตว์ในส่วนของเรา จะได้ไปทด
แทนในส่วนของผู้ที่ยังกินเนื้อสัตว์อยู่ เป็นการลดการฆ่าสัตว์ทางอ้อม
.....การไถ่ชีวิตสัตว์ก็เช่นกันครับ ต้องดูด้วยนะครับว่า เมื่อเราช่วยหรือปล่อยสัตว์นั้นแล้ว
พวกมันสามารถดำรงชีวิตต่อไปได้ เช่นนำสัตว์ที่มนุษย์เลี้ยงมาแต่เกิดมาปล่อย สัตว์พวก
นี้เมื่อเป็นอิสระ มันหากินไม่เป็นอีกหน่อยมันก็ตายครับ อีกอย่างการปล่อยสัตว์ต้องเลือก
สถานที่สภาพแวดล้อมด้วย ว่าจะสามารถดำรงชีพอยู่ได้ไหม ผมไม่แน่ใจว่า จขกทนำ
หอยแครงไปปล่อยที่ไหน หอยแครงเป็นสัตว์ทะเล ไม่สามารถอยู่ในน้ำตามแม่น้ำลำคลอง
ระวังบุญกลายเป็นบาปนะครับ

เห็นด้วยกับคุณชาติสยามค่ะ รายละเอียดเกี่ยวกับการให้อภัยทาน

นักมังสวิรัตเขาคิดกันอย่างนี้ครับ

อภัย = ไม่มีภัย ตัวเราไม่เป็นภัยกับสัตว์ทั้งหลาย

เช่นที่ หมู่บ้าน หมู่ 10 ต.บุ่งไหม อ.วารินชำราบ จ.อุบลราชธานี
ถ้ามีคนกินหมูก็จะมีคนเอาเนื้อหมูมาขาย ถ้ามีคนกินหลายคน ก็ต้องฆ่าหมูมา
แต่จริงๆแล้วหมู่บ้านนี้ไม่มีใครกินเนื้อสัตว์เลย
ดังนั้นสัตว์ทั้งหลายจำนวนมากจึงไม่ต้องตายเพื่อเป็นอาหารสำหรับคนหมู่บ้านนี้
คนหมู่บ้านนี้จึง ไม่เป็นภัยกับสัตว์จำนวนมากเหล่านั้น

ขออภัยนะครับ ไม่ได้จะมาขัดนะครับว่าแต่ว่า คุณรสมน ซื้อหอยแครงมาปล่อยที่ไหนครับ ถ้าตามแม่น้ำเกรงว่า จะได้บาปขอรับ......เพราะหอยแครงเป็นหอยทะเล.....หากปล่อยทะเล ก็ต้องปล่อยหาดโคลนเท่านั้นนะขอรับ.....ไม่งั้นหอยตายแน่ๆ

ชื่อไทย
หอยแครง
ชื่อสามัญ
COCKLE, ARK SHELL
ชื่อวิทยาศาสตร์
Arca granulosa
ถิ่นอาศัย
พื้นท้องทะเลชายฝั่งตื้น ๆ ที่เป็นโคลนหรือโคลนเหลว พบมากที่จังหวัดชลบุรี เพชรบุรี สุราษฏร์ธานี ปัตตานี
อาหาร
สิ่งมีชีวิตเล็ก ๆ ในทะเล
ขนาด
ความยาวประมาณ 6-7 เซนติเมตร
ประโยชน์
เนื้อใช้สำหรับรับประทาน ส่วนเปลือกใช้ทำเครื่องประดับของชำร่วย หรือบดผสมลงในอาหารไก่ได้

และขอฝากท่านทั้งหลายที่นิยมปล่อยปลาไหล นะครับ....คุณต้องปล่อยแหล่งน้ำนิ่งเช่น บึง หรือคลองน้ำนิ่งๆนะครับ.ไม่ควรปล่อยในแม่น้ำ.นะขอรับ...ไม่งั้นปลาไหลขอคุณ.....ตายแน่..เพราะเขาจะว่ายน้ำจนเหนื่อยตาย...ทรมาณมากๆขอรับ

ปลาไหล ปลาน้ำจืดที่บางท้องถิ่นเรียกว่า "ไหลนา" บ้างก็เรียก "เหยี่ยน" แต่มีชื่อทางวิทยาศาสตร์ว่า Monopterusalbus ปลาไหลมีลำตัวกลมยาว มีสองเพศในตัวเดียวกัน เมื่อยังไม่โตเต็มที่จะเป็นตัวผู้ แต่เมื่อโตเต็มที่แล้วก็เปลี่ยนเป็นตัวเมีย ปลาไหลผสมพันธุ์ด้วยการสร้างหวอดก่อนวางไข่ อาศัยอยู่ตามห้วย หนอง คลอง บึง ซึ่งเป็นแหล่งน้ำนิ่ง และตามร่องสวน ร่องนา บริเวณที่เป็นโคลนเลน กินรากไม้เน่าและซากสิ่งมีชีวิตที่เน่าเปื่อยเป็นอาหาร

แหม เกิดมายังไม่เคยเห็นใครไปตลาดแล้ว
แค้นสันในหมู 1 กิโล
แค้นปลาหมึกครึ่งโล
แค้นหอยแครง 3 โล

ชอบมากกกกกกก

นู๋เอค่ะ