วันเวลาปัจจุบัน 28 มี.ค. 2024, 19:27  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


กฎการใช้บอร์ด


รวมกระทู้จากบอร์ดเก่า http://www.dhammajak.net/board/viewforum.php?f=8



กลับไปยังกระทู้  [ 344 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1 ... 18, 19, 20, 21, 22, 23  ต่อไป  Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 25 ก.ย. 2009, 14:48 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 06 ก.ย. 2009, 22:11
โพสต์: 111

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว




20658_87001.jpg
20658_87001.jpg [ 60.14 KiB | เปิดดู 9712 ครั้ง ]
๏ในค่ำคืนดึกดื่นแสนมืดมิด
เราเดินตามดวงดาวอยู่ดวงหนึ่ง
เป็นแสงส่องนำทางสว่างจิต
เดินไปถึงทางข้้างหน้าได้สบาย

๏ดวงดาวบอกว่าเราเดินมานาน
ผ่านถนนหนทางร้อยเส้นสาย
เดินตามรอยรับรองว่าสบาย
ถึงที่หมายไม่อยากหากตามมา

๏แม้เดินตามดวงดาวมาแสนนาน
ได้พบพานทางสองแพร่งแปลกนักหนา
แพร่งหนึ่งนั้นดวงดาวบอก"ตามฉันมา"
แต่แพร่งสองที่กลับน่าเดินเข้าไป

๏แม้หลงไหลหนทางในแพร่งสอง
ดวงดาวมองเราเข้าไปไม่สั่นไหว
บอกว่าทางนั้นยังไม่เคยไป
กลัวบรรลัยถ้าส่องทางให้ก้าวเดิน

๏แม้เดินเตะเศษกิ่งไม้ได้หนึ่งก้าน
ในรอบด้านมีความมืดยากเดินเหิน
ใช้ไม้ปัดคลำทางค่อยค่อยเดิน
คงไม่เกินกว่ากำลังหวังในใจ

๏แม้เดินมาได้ช่วงหนึ่งแสนอ่อนล้า
ไม่รู้ว่าจุดหมายไกลแค่ไหน
มือตวัดเศษกิ่งไม้ค่อยเดินไป
สู่เส้นชัยความหวังเห็นแสงที่ปลาย...ฟ้า.

http://ruangkhonggu.blogspot.com/

.....................................................
"ขอมีสติเข้มแข็งดั่งขุนเขา..แต่ขอมีจิตใจอ่อนโอนดั่งขนนก"รูปภาพ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 26 ก.ย. 2009, 17:36 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 28 ก.ค. 2009, 17:51
โพสต์: 189

แนวปฏิบัติ: ดูจิต
สิ่งที่ชื่นชอบ: วรรณกรรม
ชื่อเล่น: ป้าโคม่า
อายุ: 54

 ข้อมูลส่วนตัว




8.bmp
8.bmp [ 354.49 KiB | เปิดดู 9697 ครั้ง ]
..." ทุกอย่างเริ่มต้นที่ใจ "...

เป็นคำสั้นๆ แต่กินในความหมายของการเรียนรู้ชีวิตทั้งหมด...

เพราะหากเราทบทวนชีวิตตามความเป็นจริงแล้ว...

จะเห็นได้ว่าต้นตอของความสุขและความทุกข์นั้น...ล้วนมีจุดกำเนิดมาจากใจทั้งสิ้น...

ถึงแม้เราจะกล่าวว่าลำบากทางกายแต่ในส่วนที่รับรู้ก็ยังชื่อว่าเกิดจากจิตใจอยู่ดี

จิตใจจึงชื่อว่าเป็นต้นกำเนิดในการรับรู้ความเป็นไปของชีวิตอย่างแท้จริง

ขณะเดียวกันจิตใจนั้นก็ต้องอาศัยกายเป็นเรือนพักอาศัยด้วย...จึงก่อให้เกิดเป็นชีวิตขึ้นมา...

ด้วยเหตุนี้กายและใจจึงเป็นศูนย์กลางในการเรียนรู้ชีวิตที่คนเราควรใส่ใจทุกขณะ..

เพื่อความสุขอันงดงามจะได้มาห่อหุ้มตัวเราด้วยความเปรมปรีดิ์...

เพราะการดำเนินชีวิตนั้นเปรียบเสมือนการเดินทางไกลเพื่อก้าวไปสู่เป้าหมายที่มุ่งหวัง

ถึงแม้อาจจะยาวไกลต่างกัน...แต่ก็เป็นสิ่งที่ชีวิตต้องก้าวไปให้ถึง...

อยู่ที่ว่าแต่ละคนจะมุ่งไปให้ถึงฝั่งฝันนั้นได้ใกล้หรือไกลเพียงใด...

ขณะเดียวกันการเดินทางไกลของชีวิต ย่อมไม่ง่ายกว่าที่จะถึงเป้าหมายที่วาดหวังไว้

ทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิต...

ล้วนเป็นการทดสอบว่าคนเรามีความฉลาดรอบรู้ที่จะเป็นเจ้าของชีวิตหรือไม่อยู่ ตลอดเวลาเช่นกัน

ปัญหาที่เกิดขึ้นตามรายทางของชีวิต...

จึงเป็นความท้าทายที่ทำให้ความรู้สึกของคนเรามีรสชาติมากขึ้น...

เปรียบเสมือนการเรียนรู้ที่จะทำอาหารให้มีความอร่อย

ก็ต้องมีเครื่องปรุงต่างๆ เข้ามาผสมด้วย... อาหารนั้นจึงจะมีรสชาติน่ารับประทาน...

แต่ถ้าขาดศิลปะในการปรุงแล้ว...อาหารที่มีอยู่ย่อมไม่ชวนให้น่าชิมลิ้มลองแต่ อย่างใด...

กลับกลายเป็นสิ่งที่ถูกเมินอย่างน่าเสียดาย...

การศึกษาชีวิตก็เช่นเดียวกัน...

กว่าที่จะก้าวไปสู่จุดหมายที่เป็นความสุขและความสำเร็จใช่ว่าจะง่ายเสียทีเดียว...

เพราะทุกขณะของการเดินทางของชีวิต...ก็ต้องเรียนรู้ที่จะฝ่าฝันอุปสรรคนานัปการ...

ต้องเรียนรู้ทั้งบทเรียนที่จะเป็นผู้ชนะและผู้แพ้ให้เป็นในคราวเดียวกัน...

เพราะเมื่อเรียนรู้ทั้งสองฝ่ายด้วยความเข้าใจ...

การเดินทางไกลก็จะมีทั้งสุขและทุกข์คอยเป็นครูสอนชีวิตให้แกร่งขึ้น...

อันจะช่วยนำทางให้เรามีความสุขและความสำเร็จที่ยั่งยืนได้...


.....................................................
รูปภาพ
"จิตที่ให้ย่อมเป็นจิตที่ดี ... จิตที่มีแต่ประชดประชันนั้น ... หาควรแก่การอบอรมสั่งสอนธรรมผู้ใดไม่"


แก้ไขล่าสุดโดย COMA! เมื่อ 26 ก.ย. 2009, 17:36, แก้ไขแล้ว 1 ครั้ง
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 28 ก.ย. 2009, 05:22 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับ 19
สมาชิกระดับ 19
ลงทะเบียนเมื่อ: 23 ก.พ. 2009, 04:12
โพสต์: 1067


 ข้อมูลส่วนตัว




106_20080923135753..jpg
106_20080923135753..jpg [ 50.52 KiB | เปิดดู 9685 ครั้ง ]
cool ดีจ๊ะ :b4:

.....................................................
...นฺตถิตัณหา สมานที...
ห้วงน้ำใหญ่โต เสมอด้วยตัณหาไม่มี
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 29 ก.ย. 2009, 00:45 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 09 ก.ย. 2009, 15:57
โพสต์: 188

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว




43yrcjs.png
43yrcjs.png [ 205.79 KiB | เปิดดู 9816 ครั้ง ]
“เหตุเพราะรักเพื่อนมาก...และต่อมความคิดถึง..ไม่ยอมหยุดทำงาน”

ฝากโพสต์....ด้วยนะ...ทั้งที่ก่อนและหลังส่งเรื่องให้โพสต์...

ข้าพเจ้าพยายามติดต่อ.. “เธอผู้เป็นแรงบันดาลใจ”…

ให้ขีดเขียนเรื่องราวอยู่..หลายครั้ง....ในบ่ายวันนี้....

คง “รบกวน”….ช่วงเวลาทำงานอันมีค่าของเธอ...

ถ้าจะว่าไปแล้ว... “ข้าพเจ้าและเธอเอง...มีอุปนิสัยที่เหมือนกันอย่างหนึ่ง”

ในการประกอบกิจกรรมส่วนตัว....แม้การพูดคุยโทรศัพท์ในช่วงเวลาทำงาน....

และเป็นเพราะด้วยเหตุนี้กระมัง….ที่แม้เราจะมีช่วงเวลาที่เราสนิทกัน

แต่ก็น้อยครั้งเหลือเกินที่เราจะมีโอกาสพูดคุยกัน...ในเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้องกับงาน

และหากมาย้อนคิดถึง..ข้าพเจ้าเองก็รู้สึก...เสียดาย....ที่ตนเอง...ปล่อยให้..

“ช่วงเวลาที่น่าจะสามารถ...เรียนรู้นิสัยใจคอและอุปนิสัยของเธอ”...

แม้จะเห็นว่ามี missing call หลายต่อหลายครั้ง ปรากฏบนในมือถือของตน

ดังนั้นจึงไม่เป็นเรื่องแปลกเลย...ที่เธอจะได้เห็น..หมายเลขโทรศัพท์ของข้าพเจ้า

เป็นหมายเลขซ้ำๆขึ้นบนหน้าเครื่องว่า...โทรมาแล้วเธอไม่ได้รับสาย

แต่ที่ออกจะแปลกก็ตรงที่ก่อนหน้านี้....หากมีการปรากฏว่ามี miss call หลายครั้งมากๆ...

หลังจากนั้นก็จะมีเสียงของเธอมาดังในสายให้ข้าพเจ้าได้ยินเสมอ

แต่คงไม่ใช้สำหรับในช่วงเวลานี้.... “เวลาที่เราสองคนยังมี....ฐานะของเพื่อนเหลืออยู่”...

หากแต่เดินทางไกล..ของข้าพเจ้ากำลังจะจากไปอย่างรวดเร็วโดย....หากมีโอกาสอำลาจากเธอ

...ย่อมที่จะทำให้.....การก้าวออกไปของเธอ...ไม่ราบรื่นอย่างที่มันควรจะเป็น

เรามีโอกาสได้โทรคุยกันตลอด...แต่ในวันนี้...เธออาจเข้าใจผิดเล็กน้อย..เนื่องจากอยู่กับผู้ใหญ่

ข้าพเจ้าอยากพบเธอสักครั้ง..ในเย็นนี้..หลังจากที่เธอเก็บข้าวของเพื่อเดินทางกลับ

ข้าพเจ้า"ไม่มี...แม้โอกาสที่จะกล่าวอำลากัน.”..เพื่อรอพบ และมอบของขวัญที่ตระเตรียมให้เธอ

ช่วงนี้เป็นวันหยุด....ข้าพเจ้ายังคง....พยายามโทรหาเธอ....โดยไม่ได้คาดหวังว่า..

เธอจะโทรกลับ..หากเห็น miss callของข้าพเจ้า....หากแต่หวังว่า.... อาจจะมี..

ช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง..ที่เธอบังเอิญเธอมีมือถืออยู่ใกล้ตัว..หยิบโทรศัทพ์รับสาย

และความนึกถึงที่ส่งมาจากผู้โทรถึงเสียงเพลงรอสายของข้าพเจ้า...เริ่มเป็นเพลงที่คุ้นชินหู

ว่าจะนานเท่าใดก่อนที่จะมีเสียง...ตอบรับอัตโนมัติว่า.."ไม่มีผู้รับสายจากหมายเลขที่ท่านเรียก"

อาจจะต้องให้เวลานาน... “จากวัน...เป็นสัปดาห์...เป็น..เดือน เหรอ”

สำหรับการพยายามติดต่อเธอ...ข้าพเจ้าเองไม่สามารถคาดเดาว่า....อีกนานเท่าใด...

เธอผู้เป็นเจ้าของหมายเลข..จะรับสาย..หรือโทรกลับแต่อย่างน้อยที่สุด...

ในทุกครั้งที่ข้าพเจ้าหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา..พร้อมกดหมายเลขของเธอ....

มันย่อมเป็นเครื่องหมายเตือนใจให้....เธอรู้ว่า...ยังมีคนที่....ห่วยใยนะ

ในเหตุและผลที่ไม่ได้รับสายจากการโทรหาเธอ....และจะด้วยเหตุใด

ก็ตามที่เธอไม่ได้รับสาย.....มันก็ไม่สามารถที่จะเป็นเหตุให้ข้าพเจ้า

“จะหยุดคิดถึง-ห่วยใยเธอ”.....คงที่พยายามโทรถึงเธออยู่นั้นเอง...

ปล.เมล์สายด่วน...ฝากให้ใครบางคน....เค้าอ่านแล้วจะรู้เอง

.....................................................
รูปภาพรูปภาพ
"สันติภาพมิได้เกิดจากสภาวะนิ่งเฉย หากแต่เกิดจากความเข้าใจ"


แก้ไขล่าสุดโดย ป่าอ้อ เมื่อ 29 ก.ย. 2009, 01:01, แก้ไขแล้ว 1 ครั้ง
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 29 ก.ย. 2009, 20:09 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 02 ก.ค. 2006, 22:20
โพสต์: 5977

โฮมเพจ: http://walaiblog.blogspot.com/
แนวปฏิบัติ: กายคตาสติ
อายุ: 0
ที่อยู่: สมุทรปราการ

 ข้อมูลส่วนตัว




.12.bmp
.12.bmp [ 223.3 KiB | เปิดดู 9659 ครั้ง ]

วันนั้นวันที่สับสน เราสู้เราทนอยู่ข้างเคียงกัน
ทั้งความรัก ความหวังดี และห่วงใย
จะมีให้เธอคนดีไม่แปรผัน
จะมีแต่เพิ่มมากมายผ่านคืนวัน
ความรู้สึกดีดีที่ให้กัน ไม่ลบเลือน
ขอขอบคุณฟากฟ้าที่ดลให้
คนดีดีที่จริงใจมาเป็นเพื่อน
ไม่ว่าจะผ่านกี่วันกี่ปีกี่เดือน
มิตรภาพไม่ลบเลือนร้างลา
ถึงห่างกันแสนไกล...เพียงนี้
ขอส่งความรู้สึกดีดี ข้ามขอบฟ้า
จะยังคงนับวันและเวลา
ได้พบหน้าเธอคนดีที่แสนไกล
วันนี้เธออยู่ไกลฉัน ไม่รู้เธอเป็นอย่างไร

ใจฉันได้แต่คอยคิด ชีวิตของเธอสุขทุกข์เพียงใด
อยู่ตรงนั้นเธอลำบากไหม ใจฉันยังเป็นห่วงเธอ

คืนที่เธอหนาว วันที่เธอเหงา
เธอจะปวดร้าวจะเจ็บสักเพียงไหน
เมื่อเธออ่อนล้า เสียใจและร้องไห้
จะมีไหมใครอยู่เป็นเพื่อนเธอ

วันไหนที่เธอสับสน วันไหนมืดมนไม่เหลือใครๆ
จำไว้ว่ายังมีฉัน เพราะฉันยังคงห่วงใย

คืนที่เธอหนาว วันที่เธอเหงา
เธอจะปวดร้าวจะเจ็บสักเพียงไหน
เมื่อเธออ่อนล้า เสียใจและร้องไห้
จะมีไหมใครอยู่เป็นเพื่อนเธอ

ทุกๆค่ำคืนก็ยังคงคิดถึง
และหวังว่าเธอคงปลอดภัย

คืนที่เธอหนาว วันที่เธอเหงา
เธอจะปวดร้าวจะเจ็บสักเพียงไหน
เมื่อเธออ่อนล้า เสียใจและร้องไห้
จะมีไหมใครอยู่เป็นเพื่อนเธอ

จะมีไหมใครอยู่เป็นเพื่อนเธอ
จะมีไหมใครที่เฝ้าคอยดูแลเธอ

http://www.imeem.com/people/EB9EZ9l/mus ... wJ/03-mp3/

http://www.imeem.com/glaibarn/playlist/ ... -playlist/

http://www.imeem.com/bestz/music/rIqeDw5g/peacemaker/


รักนะคะ ....
ขอให้มีความสุขกับเพลงทุกๆเพลงที่ออกมาจากใจ

สายน้ำ

.....................................................
มิจฉาปณิหิตจิต จิตที่ตั้งไว้ผิด ย่อมตามพิชิตตัวเอง

สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ตามการกระทำของแต่ละคน (ตามความเป็นจริง)
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 30 ก.ย. 2009, 00:24 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 09 ก.ย. 2009, 15:57
โพสต์: 188

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว




thbookandcandlepa1.gif
thbookandcandlepa1.gif [ 66.65 KiB | เปิดดู 9662 ครั้ง ]
หยิบกระดาษสีขาวบริสุทธิ์ขึ้นมาแผ่นหนึ่ง

หยิบพู่กันจีนขึ้นมาวางไว้ข้างกระดาษแผ่นนั้น

ฝนหมึกกับน้ำให้เข้ากันดีได้น้ำดำสนิท

วาดเรือลำน้อยลอยกลางมหาสมุทร

วาดหัวใจหนึ่งดวงวางกลางเรือลำนั้น

วาดท้องฟ้าสดใสมีเมฆลอย

วาดฝูงนกโบยบินร่าเริงบนฟ้า

วาดฝูงปลาแหวกว่ายอยู่ใต้น้ำ

วางพู่กันข้างภาพวาดแผ่นนั้น

นั่งเพ่งมอง จ้องดู กระดาษที่เปื้อนหมึก

เห็นคลื่นเริ่มพริ้วระลอกไหว

เห็นเรือลอยลำไปข้างหน้า

เห็นหัวใจหวั่นไหวไร้จุดหมาย

เริ่มวาดฝันเติมแต่งด้วยความหวัง

หวังให้เรือลอยลำไปข้างหน้า

หวังให้เรือแล่นฝ่าคลื่นลมมรสุม

หวังให้เรือเข้าจอดเทียบท่าที่ดินแดนแห่งความรัก

หวังให้หัวใจมีที่พักพิงอันอบอุ่นด้วยไอรัก

หวังว่าสักวันกระดาษที่เปื้อนหมึก

แปรเปลี่ยนจากความฝันเป็นความจริง

.....................................................
รูปภาพรูปภาพ
"สันติภาพมิได้เกิดจากสภาวะนิ่งเฉย หากแต่เกิดจากความเข้าใจ"
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 30 ก.ย. 2009, 12:17 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 ส.ค. 2005, 10:46
โพสต์: 12074

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว www


รูปภาพ

แวะมาเยี่ยมเยียนเหล่ากัลยาณมิตรทุกท่านค่ะ...สบายดีนะคะ


:b48: ระลึกถึงนะคะ :b48:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 30 ก.ย. 2009, 22:55 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 24 ส.ค. 2009, 01:54
โพสต์: 124

อายุ: 44
ที่อยู่: กทม.

 ข้อมูลส่วนตัว




dhamma27.jpg
dhamma27.jpg [ 61.16 KiB | เปิดดู 9638 ครั้ง ]
แผ่นน้ำนิ่งเรียบใสไร้ลมเป่า สะท้อนเงาภูผาและฟ้ากว้าง
ลมสงัดนิ่งสงบภพเวิ้งว้าง น้ำเปลี่ยนทางเมื่อลมแปรกระแสไป

ลมกระทบแผ่นน้ำทำวงแผ่ ระลอกแค่ผิวน้ำทำวงใหญ่
บางสิ่งอันบรรจบกระทบใจ แผ่คลื่นไกลไหวระลอกกระฉอกวน

คือกิเลสตัณหาน่าวิตก พาหัวอกวกไหวใจสับสน
เช่นมหรรณพ์ผันแปรกระแสชล ควรสืบค้นทางสงบจบคลื่นใจ

เปิดใจกว้างยอมรับสรรพสิ่ง วางใจนิ่งน้อมคิดจิตวิสัย
เกิดขึ้นตั้งอยู่และดับไป ทุกสิ่งในโลกนี้ไม่จีรัง

เกิดแก่เจ็บตายกายมนุษย์ เมื่อสิ้นสุดเป็นศพให้กลบฝัง
ทุกข์โศกเศร้าโกรธเกลียดเคียดแค้นชัง ความผิดหวังเกิดคู่ทุกผู้คน

คือความทุกข์ธรรมดาอันสามัญ เกิดทุกวันกับทุกผู้อยู่ทุกหน
อย่ายึดถือมั่นไว้ในตัวตน เลิกทุกข์ทนวนว่ายในสายธาร

อันไหลเวียนเปลี่ยนแปรกระแสโลกย์ วนสุขโศกห้วงวัฏสงสาร
ละตัวตนเลิกยึดติดคิดต้องการ ทุกอย่างผ่านพ้นไปไม่ยั่งยืน

รักษาใจให้สะอาดปราศเศร้าหมอง สติครองความรู้ของผู้ตื่น
ดังแผ่นน้ำนิ่งใสในค่ำคืน ดูสดชื่นสว่างใสในแสงจันทร์

อย่าท้อถอยคอยฝึกใจให้สงบ ย่อมจักพบเส้นทางสว่างนั้น
จิตสะอาดปราศทุกข์เป็นสุขพลัน เลิกยึดมั่นปล่อยวางสร้างปัญญา

ลอยกระแสสายชลอันวนเชี่ยว กลางคลื่นเกลียวโถมถั่งพลังกล้า
โต้คลื่นใจในทะเลกาลเวลา สงบนิ่งสู้ท้าทุกสภาวะใจ

.....................................................
"อักษรพาใจให้สดชื่น..มิต้องการคำตอบหรือวิจารย์..ดอกหนาเยาว์มาลย์"
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 02 ต.ค. 2009, 01:52 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 07 ก.ค. 2009, 01:47
โพสต์: 178

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว




l9.jpg
l9.jpg [ 26.65 KiB | เปิดดู 9605 ครั้ง ]
อ่อนโยน บอบบาง อย่างนั้น
ใครกันปล่อยวางทิ้งขว้างไว้
บาดเจ็บ-ปล่อยความช้ำจม-ลึกลงไป
ทำร้าย ทำลาย จนเจ็บชิน

เสียใจใช่ไหม จึงร้องไห้เพียงลำพัง
ละทิ้ง-ทิ้งทุกอย่าง-ในรอยยิ้ม
สงสารอยากปลอบโยน-เธอคงไม่ได้ยิน
เมื่อเธอได้ทิ้งสูญ-สิ้นศรัทธา

อย่าเลย อย่านะ อย่าร้องไห้
อย่าเลย อย่าทำร้ายตัวเองไปกว่านี้
อย่าเลย อย่าคิดว่าไม่มีใคร นะคนดี
ฉันที่อยู่ตรงนี้ พร้อม เป็นเพื่อนเธอ

อยากจะเห็นรอยยิ้ม เธออีกครั้ง
หัวเราะอย่างสุขใจเสียงดัง ดัง ทำได้มั้ย
หากวันนี้ที่เธอคิดว่า--ไม่มีเหลือใคร
ยังเหลือ ฉันคนนี้ไง เป็นเพื่อนเธอ

ไม่ใช่แค่เธอ...บนโลกใบนี้...ที่ต้องร้องไห้..เพียงลำพัง

.....................................................
"เกิดมาก็เพราะกรรม...ดับไปก็หมดกรรม"รูปภาพ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 03 ต.ค. 2009, 18:34 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
อาสาสมัคร
อาสาสมัคร
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 มี.ค. 2009, 10:12
โพสต์: 905

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว




4c726bb78d83.jpg
4c726bb78d83.jpg [ 170.43 KiB | เปิดดู 9573 ครั้ง ]
ถึงดาว...ดาวดวงนั้นที่ใฝ่หา
ส่องแสงจ้ากลบดาราจันทร์ฉาย
มิอาจเอื้อมไขว่คว้ามาแนบกาย
ดาวสลายเลือนหายในมิติ

เฝ้าและฝัน ฝันและท้อ แต่มุ่งหวัง
ดั่งพลังในกายล้นค้นวิถี
เฝ้าอักษรกลอนในรักดอกขจี
อยากจะมีดาวในฝันวันไม้บาน

กรรมใดหนอรอรักจากฟากฟ้า
กรรมใดมาพบอักษรกลอนรักษา
หรือกรรมเก่าเคยเรียงเคียงคู่มา
กรรมนำพาให้พานพบจบนิรันดร์

.....................................................
"ก้มกราบบ่อยๆ ช่วยขจัดความหยิ่ง-ทะนงออกได้"
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 05 ต.ค. 2009, 01:10 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
อาสาสมัคร
อาสาสมัคร
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 มี.ค. 2009, 10:12
โพสต์: 905

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว




009-8.jpg
009-8.jpg [ 34.67 KiB | เปิดดู 9577 ครั้ง ]
น้ำตา ... ไม่ได้ไหลออกมาแค่เพียงเพราะว่าเสียใจ
ความสุข ความยินดีนั่นก็สามารถนำพาซึ่งน้ำตาได้ด้วยเช่นกัน
วันนี้น้ำตาฉันไหลออกมา ...
เพราะว่า...ดีใจ...ประทับใจ...สุขใจ...ปลื้มปีติใจ

ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยเลยสำหรับคนๆ หนึ่งที่จะมีเรื่องราว
ดีใจอะไรมากมายขนาดนี้ ... แต่เพราะว่าบางครั้งเรื่องราวไม่เป็นเรื่อง
แต่มันกลับทำให้บางส่วนภายในใจถูกระบายออกมาเป็นน้ำตาได้เช่นกัน

แม้มันจะเป็นหยดน้ำตา จากเหตุผลหนึ่งเล็กๆ
แต่ถ้ามันทำให้ฉันสุขใจได้มากมาย แล้วฉันจะมัวแต่มานั่ง
คิดทำไมล่ะว่า เรื่องเล็ก เรื่องใหญ่ เพราะสุดท้ายน้ำตามันก็ไหลมาจาก

... ค ว า ม ตื้ น ตั น ใ จ อ ยู่ ดี ...

.....................................................
"ก้มกราบบ่อยๆ ช่วยขจัดความหยิ่ง-ทะนงออกได้"


แก้ไขล่าสุดโดย ปลายฟ้า...ค่ะ เมื่อ 05 ต.ค. 2009, 01:23, แก้ไขแล้ว 1 ครั้ง
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 05 ต.ค. 2009, 23:34 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 05 ต.ค. 2009, 22:31
โพสต์: 16

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว




00930_28.jpg
00930_28.jpg [ 143.94 KiB | เปิดดู 9554 ครั้ง ]
หวัดดีค่ะ..วันหน้าจะมาร่วมโพสต์ค่ะ

.....................................................
รูปภาพ"..ทุกๆ วันเป็นการเริ่มต้นใหม่..และเป็นโอกาสที่จะแก้ไขสิ่งผิดพลาดในวันวาน..เสมอ.."
"Every day is a new start and a chance to make right what went wrong yesterday."


แก้ไขล่าสุดโดย ผักบุ้ง เมื่อ 06 ต.ค. 2009, 13:23, แก้ไขแล้ว 1 ครั้ง
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 07 ต.ค. 2009, 22:58 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
อาสาสมัคร
อาสาสมัคร
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 มี.ค. 2009, 10:12
โพสต์: 905

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว




0024.jpg
0024.jpg [ 46.25 KiB | เปิดดู 9518 ครั้ง ]
จิตแต่ละขณะ..ล้วนว่างเปล่า..

เมื่อใดที่ปราศจากผู้เฝ้าสังเกต
การเห็นที่แท้ จึงถูกตระหนัก

สำหรับการฝึกในกระแสแห่งแสงกระจ่าง
ไม่มีขั้น ไม่มีตอนให้ค้นพบ
ยืนหยัดในวิริยะแห่งการฝึก
ตราบกระทั่งไร้ผู้ฝึก และไร้การฝึก

ในภูมิแห่งแสงกระจ่างไสว
ที่ซึ่ง นาม และ รูป รวมกันเป็นหนึ่ง
ข้ามองไม่เห็นเหตุ ไม่เห็นปัจจัย
ทั้งหมดคือ ความว่าง

เมื่อผู้แสดง และการแสดงยุติ
การณ์ทั้งหมด จักกลายเป็นความถูกต้อง
ข้อจำกัดทางความคิดทั้งหลายได้มลายไปในพระธรรมธาตุ
โลกธรรมทั้ง ๘ ไม่สามารถพัดทั้ง ความหวัง และ ความกลัว มาสู่

เมื่อไม่มีคำสอน และไม่มีผู้เจริญตามคำสอน
วินัยจึงเกิดขึ้นอย่างแท้จริง
ด้วยตระหนักรู้ว่าจิตตนนั้น คือ ธรรมกายา
เป็นกายแท้แห่งพุทธะ

ตั้งปณิธานแน่วแน่ ที่จะยังประโยชน์แก่สรรพสัตว์
เมื่อข้อควรปฏิบัติ และผู้ปฏิบัติไม่ปรากฏแล้ว
ธรรมะจึงบริสุทธิ์อย่างแท้จริง


ยินดีต้อนรับค่ะ..ผักบุ้ง...

.....................................................
"ก้มกราบบ่อยๆ ช่วยขจัดความหยิ่ง-ทะนงออกได้"


แก้ไขล่าสุดโดย ปลายฟ้า...ค่ะ เมื่อ 07 ต.ค. 2009, 22:59, แก้ไขแล้ว 1 ครั้ง
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 09 ต.ค. 2009, 14:03 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 07 ก.ค. 2009, 01:47
โพสต์: 178

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว




DSC_0772.jpg
DSC_0772.jpg [ 28.51 KiB | เปิดดู 9506 ครั้ง ]
รีบเข้าบอร์ดนะ....อย่าให้รอนานล่ะ....

ยิ้มเหงาๆเศร้าพองามๆ มีคนถามว่าเธอคือใคร

ทั้งๆโลกนี้ก้าวไกลแสนไกล เธอยังสดใสอยู่ในโลกเก่า

ยิ้มเหงาๆของคนงามๆ คนที่แบกหามโลกไว้ครึ่งหนึ่ง

โลกวันนี้แม้งามเพียงครึ่ง ก็ครึ่งของเธอ ที่สร้างที่ทำ

เศร้างามๆโปรดอย่าถาม

ถึงความทรงจำเรื่องความพลัดพรากจากคนที่เธอรัก...

ยิ้มเหงาๆ เศร้าพองามๆ คือนิยามของความทุกข์ยาก

ถ้าครึ่งโลกร้ายที่ฉันค้างคา เป็นครึ่งโลกสวย ขอมอบให้เธอ

เศร้งามๆโปรดอย่าถามถึงความทรงจำเรื่องความพลัดพรากจากคนที่เธอรัก

ยิ้มเหงาๆ เศร้าพองามๆ คือนิยามของความทุกข์ยาก

ถ้าครึ่งโลกร้ายที่ฉันค้างคา เป็นครึ่งโลกสวย ขอมอบให้เธอ

.....................................................
"เกิดมาก็เพราะกรรม...ดับไปก็หมดกรรม"รูปภาพ


แก้ไขล่าสุดโดย ลุงมะตูม เมื่อ 09 ต.ค. 2009, 14:08, แก้ไขแล้ว 1 ครั้ง
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 10 ต.ค. 2009, 00:11 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 24 ส.ค. 2009, 01:54
โพสต์: 124

อายุ: 44
ที่อยู่: กทม.

 ข้อมูลส่วนตัว




2106419et68dkz6yw.gif
2106419et68dkz6yw.gif [ 91.63 KiB | เปิดดู 9481 ครั้ง ]
....."ถามข่าว...ถึงเธอ".....

นกน้อยบินโผผินว่อนตอนใกล้ค่ำ
เลยฝากคำถามคนดีอยู่ที่ไหน
ย่ำค่ำแล้วโอ้แก้วตายอดยาใจ
อยู่ที่ใดรู้ไหมหนอใครรอเธอ
ก่อนจากบ้านออกไปในตอนเช้า
ยังหยอกเย้าเคล้าคลอคู่อยู่เสมอ
เย็นวันนี้น้ำตาคลอรอพบเธอ
นั่งชะเง้อเพราะเธอหายกับสายลม
ถามดาวน้อยลอยเด่นเห็นเธอไหม
ถามอาทิตย์ที่ลับไปใจขื่นขม
ถามเม็ดฝุ่นละอองไอในสายลม
ถามฝนพรมปรายโปรยโรยละออง
ถามที่ใครก็ไม่เคยได้รู้ข่าว
ไร้ร่องรอยเรื่องราวเลยเศร้าหมอง
สะอื้นพร่ำนั่งร่ำไห้น้ำตานอง
รู้ไหมหนอ?ใครรอรับกลับสู่ใจ

.....................................................
"อักษรพาใจให้สดชื่น..มิต้องการคำตอบหรือวิจารย์..ดอกหนาเยาว์มาลย์"


แก้ไขล่าสุดโดย บุหลัน..เลื่อนลอย เมื่อ 10 ต.ค. 2009, 01:32, แก้ไขแล้ว 2 ครั้ง.
แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 344 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1 ... 18, 19, 20, 21, 22, 23  ต่อไป

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 9 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร