ธรรมคือสภาพทรงความเป็นจริง...
เห็นความจริงก็เท่ากับเห็นธรรม
พระมหาอุเทน ปัญญาปริทัตต์ (สัจจัง)
วัดชนะสงคราม ราชวรมหาวิหาร กรุงเทพฯ

สนฺตกาโย สนฺตวาโจ
สนฺตมโน สุสมาหิโต
วนฺตโลกามิโส ภิกฺขุ
อุปสนฺโตติ วุจฺจติฯ

(ขุ. ธ. ๒๕ / ๒๒ / ๓๘)



ภิกษุที่กายวาจาใจสงบ
ตั้งมั่นดี มีอามิสในโลกคืนคาย
เราเรียกว่าผู้สงบระงับ

ภิกษุกายวาจาใจผ่องใสนิ่ง
ไม่สุงสิงสุขสงบพานพบเห็น
ยืนเดินนั่งอภิรมย์อยู่ร่มเย็น
ช่างผ่องเพ็ญยิ่งนักประจักษ์ตา

เธอเป็นคนตั้งมั่นมิหวั่นหนอ
อามิสก็คายคืนตื่นหรรษา
อยู่เหนือสิ่งสมมติผุดโสภา
เราเรียกว่าผู้สงบพบเห็นธรรมฯ



(มีต่อ)

ธ รรมคือสภาพทรงความเป็นจริง (ธาเรตีติ ธมฺโม)
เห็นความจริงก็เท่ากับเห็นธรรม
ทว่าน้อยคนนักที่จะเห็น

ทั้งนี้เพราะสายตาของมนุษย์ถูกม่านอวิชชาปิด
จึงตกหลุมพรางติดกับของโลกสมมติ หลงโลกบัญญัติกันอยู่เสมอ
ไม่สามารถพบเห็นความจริงของโลกปรมัตถ์

แท้ที่จริงโลกปรมัตถ์ หรือโลกของความจริงนั้น
ก็อยู่กับโลกสมมติโลกบัญญัตินี่เอง
แต่ถูกปกปิดด้วยม่านอวิชชา

การเห็นธรรมไม่ใช่เรื่องเหนือวิสัย
เพียงเพียรเขาย่อมมองโลกสมมติ โลกบัญญัติด้วยวิปัสสนา
เมื่อม่านอวิชชาค่อยๆ คลี่ออก
โลกปรมัตถ์ในมุมมองใหม่ก็ค่อยๆ แจ่มชัดขึ้นเอง

อย่างไรก็ตาม คนที่ประจักษ์แจ้งโลกปรมัตถ์
ก็ยังคงอยู่ร่วมกับโลกสมมติ โลกบัญญัติเหมือนเดิม
เพียงแต่ ทรรศนะเปลี่ยนไป
(เซน เรียกว่า “ซาโตริ”)
มองโลกสมมติ โลกบัญญัติด้วยสายตาสงบนิ่งเยือกเย็น
ไม่รุ่มร้อนวุ่นวายเหมือนแต่ก่อน

คนเช่นนี้แหละไม่ถูกเกี่ยวด้วย “เหยื่อล่ออามิส” และสายน้ำโลกธรรม
คือ ลาภ เสื่อมลาภ ยศ เลื่อมยศ สุข ทุกข์ นินทา สรรเสริญ
ก็ไม่สามารถพัดขึ้นพัดลง

เขาย่อมตั้งมั่นอยู่อย่างสงบสุข
ปลอดภัยจากการบีบคั้นของทุกข์และภยันตรายต่างๆ
เหมือนลิ้นอยู่ในปากอสรพิษร้าย

คนที่อยู่กับโลกร้อนด้วยความสงบเยือกเย็นอย่างนี้
นอกจากท่านจะเรียกว่า “ผู้สงบ” แล้ว ยังเรียกว่า “คนเหนือโลก”



(ที่มา : เสียงธรรมจากพระโอษฐ์ ๑๐๘ คาถา อมตพจนาจากพระไตรปิฎก,
พิมพ์ครั้งแรก กุมภาพันธ์ ๒๕๕๓ โดย บริษัทสร้างสรรค์บุ๊คส์ จำกัด, หน้า ๔๔-๔๕)

สวัสดีค่ะ คุณกุหลาบสีชา
ได้อ่านธรรมะแล้วรู้สึกดีขึ้น.......
คือตอนนี้กำลังมีทุกข์...มากค่ะ...เรื่องงาน...
รู้สึกเหนื่อย ท้อ ไม่อยากสู้...แต่ก็ปล่อยไม่ได้
เพราะไม่ใช่ของเราคนเดียว เป็นของครอบครัว....จะเสียเพราะเราผิดพลาด
วันนี้นั่งคิด......ทั้งวัน...อยากไปอยู่ที่สงบๆ...ไม่อยากคิดอะไร
สักระยะ.....แต่ปัญหาจะตามมาอีกมาก....ก็ทำไม่ได้
ขอกำลังใจหน่อยซิคะ

ธรรมสวัสดีค่ะ คุณ O. wan

อย่าเครียดทุกข์ใจไปเลยนะคะ
ถ้าเหนื่อยก็พัก...รู้สึกหนักก็วางบ้าง

หากยังหาทางออกไม่ได้...ก็หยุดคิดซักพักก่อน
หาอะไรที่เราทำแล้วรู้สึกผ่อนคลาย
ดูหนังฟังเพลง ทำกับข้าว ปลูกต้นไม้
เมื่อสมองปลอดโปร่ง อาจช่วยให้ได้ทางออกที่ดีได้

หรือหากยังช่วยไม่ได้ รู้สึกฟุ้งซ่าน
ก็สวดมนต์ซักบท หาบทที่ยาวๆหน่อย
เช่น ยอดพระกัณฑ์ไตรปิฎก รับรองจิตจะเป็นสมาธิได้เร็ว
หรืออ่านหนังสือธรรมะก็ได้ค่ะ

ท้อได้...แต่ถอยไม่ได้
แต่ถ้าเรารู้ว่าถอยไม่ได้
ก็ต้องสร้างกำลังใจให้ตนเอง....แล้วสู้ต่อไปใช่มั้ยคะ

อย่างไรก็ตามโรสเป็นกำลังใจให้นะคะ

หาก คุณ O. wan เชื่อมั่นว่า...
มันจะผ่านพ้นไปด้วยดี
เชื่อเถอะค่ะว่า..
มันก็จะผ่านพ้นไปด้วยดี....ในที่สุด

ทั้งสุข และทุกข์ก็ไม่จีรัง
แล้วเดี๋ยวมันก็หมดไป



(มีต่อ)

ไม่มีทุกข์ใดใหม่บนโลกใบนี้

โบราณท่าน สมมติ มนุษย์นี้
ยากแล้วมี ใหม่สำเร็จ ถึงเจ็ดหน
อย่าร้องไห้ ฟูมฟาย ทุรายทุรน
เกิดเป็นคน ควรมีหวัง พลังใจ

เมื่อขัดสน จนยาก ลำบากทุกข์
ก็ต้องสุข เสร็จสม อารมณ์ได้
ทุกสิ่งอย่าง เกิดดับ สลับไป
อยู่ภายใต้ กฏเกณฑ์ ของโลกา

จงอดทน ยิ้มรับ กับทุกสิ่ง
ทั้งความจริง ความเท็จ อย่าเข็ดหนา
อะไรเกิด ก็ต้องเกิด เปิดอุรา
เป็นบทเรียน ศึกษา ทุกท่าที

โบราณท่าน สมมติ มนุษย์โลก
มีสุขโศก เกิดดับ สลับสี
ตราบเมื่อถึง วันวาย ตายชีวี
จึงไม่มี สุขโศก วิโยคเอย



(ที่มา : บทกลอน โดย ท่านจันทร์)

อนุโมทนาครับท่านกุหลาบสีชา

คุณO.wan ครับ เราทั้งหลายต่างไม่สามารถเลือกได้ว่าจะทุกข์สุขเมื่อไร สิ่งเหล่านี้เกิดด้วยเหตุปัจจัยทั้งนั้น...เสียอะไรเสียได้ แต่ถ้าใจเสียแล้วก็เสียทั้งหมดทีเดียว รักษาใจนะครับ ..เป็นกำลังใจให้ครับ..

ขอแสดงมุทิตาจิตและอนุโมทนาทุกท้่านด้วยนะครับ
"ณ ที่แห่งนี้มีธรรมะ และกัลยาณมิตรจุ๊บๆ "

ผมกำลังเฝ้ามองอยู่เชียว ตั้งแต่ที่คุณเปรย ๆ ออกมา

เรื่องที่จะทำให้ผู้หญิงที่มีครอบครัว
และเป็นคุณแม่...ทุกข์ได้ มีเพียงไม่กี่เรื่อง

และดูจะเป็นเรื่องที่ลำบากที่จะเล่าซะด้วย...
ผมคิดว่างั๊น...เพราะผิดวิสัยคุณ



ทำให้ผมนึกถึงคุณแม่ของผม...
คุณแม่ของผมก็...ตะลุยมาไม่น้อยครับ...

ผมไม่อาจจะหยั่งพลังของจิตใจผู้หญิงผู้ซึ่งเป็นแม่ได้เลย...
และผมก็เชื่อว่าคุณก็มีจิตใจที่เข้มแข็งเหมือนแม่ผมเช่นกัน...
ความเจ็บปวดที่สุดที่แม้แต่ผู้ชายก็ไม่อาจจะทานได้ แต่ผู้หญิง..ทำได้
เพราะธรรมชาติสร้างผู้หญิงให้มีศักยภาพเช่นนั้น...

ผมไม่ได้เชื่อ...แต่ผมมั่นใจ...
เพราะผมรู้อยู่แล้ว...เพราะคุณคือผู้ซึ่งกุมหัวใจของความเป็นแม่...
...

เรื่องที่หนักใจ ถ้าระบายได้ ก็ทำเถอะครับ
ผมเชื่อมือพ่อเจ้าประคุณ ชาติสยาม ...
กับ พ่อเจ้าประเคน dd-
ผมว่าเขาเองก็คงเฝ้ามองคุณอยู่ด้วยสายตามิตรที่เป็นห่วงคุณอยู่...เช่นกัน...
และผมก็เห็นว่าเขานี่...มือโปรในตำแหน่งที่ปรึกษา...เลยล่ะ...

....

...



แม้ตัวเองยังไม่เคยมีโอกาสเป็นแม่ใคร
แต่ก็เชื่อเช่นเดียวกันกับ คุณ yahoo ค่ะว่า

พลังแห่งความเข้มแข็ง และอดทนของผู้เป็นแม่
มีมากเกินกว่าที่ผู้ใดจะหยั่งได้ ยกเว้นผู้เป็นลูก...

เพราะเราในฐานะลูก ย่อมตระหนักได้ดีเสมอว่า
แม่ของเรา....ทำได้ทุกอย่าง...เพื่อลูก

ฉะนั้น จึงมั่นใจเช่นกันค่ะว่า
คุณ O.wan ผู้ "กุมหัวใจของความเป็นแม่" ไว้
จะฝ่าฟันอุปสรรคทุกอย่างได้เพื่อลูก และครอบครัว

คำว่า "ซาบซึ้งใจ" น้อยเกินไปจริงๆ ค่ะ
สำหรับคำกล่าวของ คุณ yahoo





เห็นด้วยอย่างยิ่งเช่นกันค่ะ
หากไม่สะดวกระบายให้ฟังตรงนี้ หลังไมค์ก็ได้ทุกเวลา
เชื่อว่ากัลยาณมิตรทุกท่านในที่นี้...ยินดีเสมอนะคะ

ขอน้อมคาราวะจากใจจริง
รู้สีกตื้นตันจริงๆค่ะ ที่มีกัลยาณมิตรที่แสนดี
แม้จะรู้จักแค่ตัวหนังสือ แต่คำแนะนำ กำลังใจที่ส่งถึง
ดูมันทำให้มีแรงที่จะสู้ปัญหา.....
ทั้งคุณกุหลาบสีชา คุณอาสยาม คุณdd+คุณลูกโป่ง
คุณyohoo(ขาดคุณบัวอีกคนนะ)
ไม่ใช่เรื่องลูกหรอกค่ะ แต่เป็นเรื่องที่เราได้หมายจะยึดบ้านน้องชาย
ซึ่งเมื่อหลายปีก่อน ขอยืมมาทำธุระกิจกับพี่สาว
แต่เมื่อไม่ประสบผลปัญหาก็ตามมาน่ะค่ะ
แต่วันนี้เราก็ไปคุยกันมา รอผลสรุปอยู่
ทุกคนให้เราขายบ้านไปก็จบ เหลือก็เอาเงินให้น้องไป
แต่ทำไม่ได้จริงๆค่ะ รู้สึกผิดมากถ้าทำแบบนั้น
เค้าเป็นน้องคนเล็กที่เรารักเค้ามากๆเลย เค้าเกิดมาอาภัพ
แม่เสียตั้งแต่ 3 ปี เป็นลูกชายคนเดียวที่มี 4 พีสาว
โตมาก็เป็นคนเครียสง่าย ย้ำคิดย้ำทำ
ต้องกินยา หาหมอมาตลอด ทุกวันนี้เค้าก็แค่ 70%เอง
เราว่าเค้าเกิดมาใช้กรรมจริงๆ
อีกประมาณ 1-2 ปี นี้พี่ก็จะได้เงินมาไถ่
แต่คดีมาก่อนนี่ซิคะ
คิดไม่ออกเลยค่ะ คุยกับbank ก็พูดคนละภาษา
เพราะมูลค่าทรัพย์มากกว่าหนี้ เค้าก็ไม่แคร์เราอยู่แล้ว
ยอมรับว่าทุกข์.....มากเลยค่ะ อาทิตย์ที่ผ่านมา
เพราะคนรอบข้างไม่เข้าใจ แม้สามีเป็นทนายก็ยังให้เราขาย
ดีกว่าจะไปคอยเวลาจะได้จบ ฟังดูมันง่าย
จะทำไปได้อย่างไร เราก็ต้องคืนให้น้อง
ก็ได้แต่สวดมนต์ค่ะ ทุกข์มาก...มันท้อแท้....เหนื่อค่ะ
ก็ไม่รู้จะระบายให้ใครฟัง เหมือนความคิดของเรามันผิด
แต่ตอนนี้ได้เล่าออกมา เหมือนที่คุณกุหลาบสีชา กล่าว
ท้อได้...แต่ถอยไม่ได้
แต่ถ้าเรารู้ว่าถอยไม่ได้
ก็ต้องสร้างกำลังใจให้ตนเอง....แล้วสู้ต่อไปใช่มั้ยคะ
เพราะยังไงก็ถอยไม่ได้ค่ะ แต่กำลังใจมันไม่สู้ไปกับเราน่ะค่ะ
เสียอะไรเสียได้ แต่ถ้าใจเสียแล้วก็เสียทั้งหมดทีเดียว
รักษาใจนะครับ ..เป็นกำลังใจให้ครับ..
ผมไม่ได้เชื่อ...แต่ผมมั่นใจ...
เพราะผมรู้อยู่แล้ว...เพราะคุณคือผู้ซึ่งกุมหัวใจของความเป็นแม่...
...

เรื่องที่หนักใจ ถ้าระบายได้ ก็ทำเถอะครับ
ผมเชื่อมือพ่อเจ้าประคุณ ชาติสยาม ...
กับ พ่อเจ้าประเคน dd-
ผมว่าเขาเองก็คงเฝ้ามองคุณอยู่ด้วยสายตามิตรที่เป็นห่วงคุณอยู่...เช่นกัน...
ขอบคุณคุณ yohoo นะคะที่แนะนำให้ระบาย
ครั้งแรกคิดว่า มันไม่ใช่ปัญหาธรรมะ ก็เกรงใจท่านอื่นๆ
แต่ตอนนี้ก็รู้สึกสบายใจขึ้นค่ะ
ก็จะพยายามสู้ต่อไป แม้คนรอบข้างจะไม่เข้าใจ
แต่กำลังใจจากตัวหนังสือที่ ทุกคนมอบให้ตรงนี้
ก็เหมือนกับเราไม่ได้สู้คนเดียว
รู้สึกว่าตัวเองก็เกิดมารับกรรมนะคะ
เพราะ ดูอะไรมันผิดพลาดไปหมดในหลายปีมา
ก็จะมีแค่ลูกเท่านั้นที่ไม่มีปัญหา
ก็จะหมั่นสอนเค้าโดยเอาตัวเราเป็นตัวอย่าง
ความผิดพลาดในตัวเราเป็นบทเรียนที่ดีสำหรับเค้า
ได้รู้ได้เห็นในอดีต เพื่อได้ใช้เป็นบทเรียนในอนาคต
ไม่รู้ว่าคิดถูกไม๊ ถ้าอยากไปบวชสัก 7 วันน่ะค่ะ
เมื่อตอนต้นปีไปบวชที่วัดโสมนัส มา7 วัน แต่ตอนนั้นอยากไปถือศีล
แต่ครั้งนี้มันรู้สึกอยากที่จะสงบ ไม่คิดอะไร ตัดจากโลกไปเลย
มันเหมือนเราหนีปัญหา หรือเปล่า เพราะเมื่อเรากลับมา
ก็ต้องเจอกับแบบเดิมๆ อีก เลยไม่แน่ใจว่าเราจะได้บุญหรือเปล่า
นี่ก็เป็นปัญหาที่ อยากให้แนะนำค่ะ

ใจเย็นๆ นะคะ คุณ O.wan
ปัญหาทุกอย่างมีทางแก้ไข หรือบรรเทาลงได้ หากเรามีสติ
จริงๆ แล้วทุกเรื่องที่เกิดขึ้นในชีวิต ไม่มีเรื่องไหน ไม่เป็น "ธรรมะ" เลยค่ะ

ก่อนอื่นต้องขออนุญาตถามว่า

ได้มีการเจรจาต่อรอง ขอประนอมหนี้กับธนาคารบ้างแล้วหรือยังคะ
อาจขอผัดผ่อน หรือผ่อนผัน ชำระเป็นรายเดือน
หรือขอรีไฟแนนซ์ไปยังธนาคารของรัฐที่ดอกเบี้ยถูกลง
น่าจะเป็นทางออกที่สามารถตกลงกันได้

(ต้องขออภัย เพราโรสเองก็ไม่สันทัดเรื่องกฏหมาย
เดี๋ยวรอให้ผู้รู้จริงมาให้คำแนะนำเรื่องนี้อีกครั้งดีกว่า...นะคะ)





ตามความเห็นส่วนตัวคิดว่า

หาก คุณ o.wan ต้องการถือศีลเจริญญภาวนา
เพื่อความสงบและนำอานิสงส์ของการปฏิบัติธรรมครั้งนี้มาช่วยบรรเทาปัญหา
โดยไม่กระทบกระเทือนกับภาระงานประจำที่ทำอยู่
ก็น่าจะสามารถทำได้นะคะ

และหากมีโอกาส ขออนุญาตแนะนำเพิ่มเติมว่า
ควรทำสิ่งเหล่านี้เป็นการเร่งด่วน นั่นคือ

การชำระหนี้สงฆ์ หรือการทำบุญที่ให้ผลเรื่องเงิน
เช่น กฐิน สังฆทาน และวิหารทาน

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
หากมีโอกาสได้ไปถวายสังฆทานกับพระอริยะ หรือพระอรหันต์
(แม้เราเองอาจไม่รู้ หรือรู้ได้ยาก
แต่ให้ใช้การสังเกตปฏิปทาของท่าน ด้วยศรัทธาอันแรงกล้าของเรานำ)
ที่ท่านเพิ่งออกจากนิโรธสมาบัติ

จากนั้น ให้กรวดน้ำอุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวร
ของทั้งคุณ O.wan และน้องชาย
(ควรนำน้องชายไปด้วย ยิ่งหากเขาสามารถถือศีลได้ยิ่งดีนะคะ)
อธิษฐานขออานิสงส์ผลบุญแห่งการถวายทาน และถือศีล เจริญภาวนาในครั้งนี้
จงส่งผลให้ข้าพเจ้าพบทางออก
และหมดหนี้สิน หรือบรรเทาเบาบางลงด้วยเทอญ



ลองปฏิบัติดูนะคะ...
และขอเป็นกำลังใจให้ทุกอย่างคลี่คลายไปในทางที่ดีขึ้นในเร็ววันนะคะ

ข้อมูลของคุณกุหลาบสีชา ดีมากเลยครับ

ผมบางทีก็เห็นความจริง แต่บางทีก็ไม่เห็น

คราวที่เห็นก็โดนกิเลส เบี่ยงเบนไปเหมือนกัน
ไม่เคยเอาชนะกิเลสได้เลย
คงต้องเรียนรู้ธรรมมะมากขึ้นเพื่อดับทุกข์ทางใจที่มีมาก

ไม่เคยวางอุเบกขา คิดสะระตะทุกเรื่อง แคร์คนไปทุกคน

จิตว้าวุ่นมาก ได้ข้อมูลของคุณแล้วจะนำไปโอปนยิโกครับ

เห็นด้วยกับคุณกุหลาบสีชานะคะ
ว่าทุกอย่างในชีวิตล้วนเป็นธรรมะมาให้เราได้ศึกษา
มาให้เราได้เรียนรู้ และใช้ปัญญาแก้ไข

ลูกโป่งขอเป็นกำลังใจให้อีกแรงนะคะ
น้องชายคุณO.wan ช่างโชคดีที่มีสาวที่น่ารัก ที่เข้าใจและเห็นใจอย่างคุณ
ลูกโป่งเชื่อทุกปัญหามีทางออกเสมอค่ะ ค่อยๆตั้งสตินะคะ
หรืออาจลองสอบถามจากธนาคารอื่นดูก่อนก็ได้
ว่าหากเราพบปัญหาแบบนี้ เราจะแก้ไขอย่างไรบ้าง
เผื่อเขาจะได้ช่วยเราได้ เพราะเขาเชี่ยวชาญบางเรื่องมากกว่าเรา

เรื่องที่คุณสอบถามเรื่องอยากปฏิบัติธรรม
ลูกโป่งว่า หากทำได้และมีความสะดวกที่จะเข้าร่วมปฏิบัติธรรมก็ยิ่งดีนะคะ
เพราะความสงบเป็นบ่อเกิดแห่งปัญญา
แต่ต้องตั้งใจทำ ศรัทธาทำนะคะ
ตอนปฎิบัติอยู่ก็ต้องตัดเรื่องปัญหาต่างๆ อย่ากังวล ปล่อยวางเอาไว้ที่บ้านก่อน
คิดว่าเรามาสร้างบุญ สะสมปัญญา เพื่อว่าเมื่อเรากลับมา
เราจะได้สติ ได้ปัญญา ได้แรงใจ เป็นพลังให้หาทางออกที่ดีได้มากขึ้น

อย่ากังวลมากไปนะคะ...รักษาจิตใจให้ดี ค่อยๆหาทางออกนะคะ
เรายังมีคนอีกมากมายที่รักและเป็นห่วงเรา
เราต้องดูแลเขาอีก อ่่อนแอไม่ได้นะคะ...คนดี

จะคอยอยู่ข้างๆกัน...และเป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ

อืมมมมมม์

อนุโมทนาครับ