เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้างหวังว่าคงดีขื้น

อ้อจ๋า…..

พิมเข้าใจค่ะ ....
ที่อ้อโทรไปหาเขา .... อ้อระแวงใช่ไหมคะ
ที่อ้อ SMS ไปหาเขา .... อ้อก็ระแวงอีกใช่ไหมคะ
อ้อจ๋า .... อาการระแวง ... อาการทุรนทุราย ... มันเป็นจุดที่ทำร้ายจิตใจอ้อเองนะคะ มันคือมีดที่อ้อหยิบขึ้นมาทำร้ายใจตัวเอง ... ด้วยตัวของอ้อเอง... ด้วยมือของอ้อเอง...และอ้อก็ยังคงทำร้ายตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า

สิ่งที่อ้อคิด.. อ้อยึดติด คือคำว่า “ความรัก”
ความรัก...ที่อ้อคิดว่ามันไม่ควรเปลี่ยนแปลงจากอ้อเป็นอื่นใช่ไหมคะ

อ้อจ๋า... เวลามันยังเปลี่ยนแปลงเลย ... แล้วอ้อจะให้ทุกสิ่งทุกอย่างมันหยุดนิ่งได้อย่างไรเล่า...
ทุกสิ่งในโลกมันก็เป็นไปตามกฎไตรลักษณ์ ... เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป

ณ วันนี้.. สิ่งที่ทั้งพิมและอ้อจะคุยกับสามีคงต้องเป็นการคุยอย่างผู้ใหญ่ด้วยเหตุผล ปราศจากอารมณ์ และความรู้สึกเป็นเจ้าของ เช่น อาจจะขอให้เขากลับบ้านตามเวลาที่เหมาะสม เพื่อดูแลลูก เล่นกับลูก ขอเวลาวันเสาร์-วันอาทิตย์ในการพาลูกทำกิจกรรมบางอย่างด้วยกัน ขอให้เขารับผิดชอบค่าใช้จ่ายบางอย่างที่เขาควรจะช่วย (แต่... คงต้องมองด้วยใจเป็นกลาง .. ขอในส่วนที่คิดว่าเขาทำได้ เขาควรรับผิดชอบ โดยไม่เป็นการกดดันหรือเอาเปรียบเขาจนเกินไปนะคะ ) อาจจะขอให้เขาทำหมันซะด้วย (หากเขายอมเพื่อตัดปัญหาที่จะเกิดกับลูก)

เวลาและเงินทองนอกเหนือจากนี้ เขาจะไปไหน ไปกับใคร ใช้อะไร... ก็คงต้องปล่อยวางบ้าง.. คิดเสียว่า ...ปล่อยให้เขาไปสู่สุขคติ ไปที่ชอบ ที่ชอบ ในบางครั้ง

เวลาที่เขาอยู่บ้าน ... อยู่กับลูก... ขอเพียงแต่ให้เขาทำหน้าที่พ่อให้ดีที่สุด ... ขอให้ลูกมีความสุขที่สุด .. เท่านั้นก็พอนะคะ .....สำหรับพิม


********
อ้อจ๋า.....
การที่สามีทำผิด... พิมว่า .. เขาเองก็รู้อยู่แก่ใจนะคะ ... เขาเองก็รู้สึกผิดโดยที่เราไม่จำเป็นต้องเข้าไปตอกย้ำเขาอีก... มองเขาเฉยๆ ก็พอ

บางที... การที่เราเข้าไปย้ำเขา ... มันก็อาจทำให้เขายิ่งตะแบงไปเรื่อยๆ

ซึ่งมันก็เหมือนกับ การที่เราบอกข้อเสียของผู้หญิงคนนั้น ... มันก็ยิ่งทำให้เขาพยายามหาข้อดีของเธอคนนั้นขึ้นมาหักล้างอีก ....

เมื่อลองพิจารณาดีๆ พิมเองก็เพิ่งเห็นสิ่งดีๆ แปลกๆ ที่เขาพยายามทำให้พิม ... นี่เองละมั้ง ที่เรียกว่าอาการสำนึกผิดของสามีพิม


*********
พิมเองก็เคยเอาใจวิ่งตามสามีนะ ... สุดท้าย ... พิมเองนั่นแหละที่เหนื่อย... เหนื่อยทั้งกาย... เหนื่อยทั้งใจ......หยุดวิ่งตามเขาเถอะอ้อ... เอาใจกลับมาอยู่ที่ตัวของเราดีกว่านะคะ...

พิมรักอ้อนะคะ
พิม...

เป็นเวรกรรมน่ะใช่ค่ะ การชดใช้กรรม ไม่ใช่การปล่อยเขาไปค่ะ แต่นั่นเป็นการตัดกรรมค่ะ ส่วนจะต้องใช้กรรมแบบไหน ให้กรรมตัดสินค่ะ เราไม่รู้หรอกค่ะ

การตัดกรรม อันนี้ขึ้นอยู่กับคุณนะคะ สามีคุณมีเมียน้อย แสดงว่า เขาและเมียน้อยมีกรรมเกี่ยวเนื่องกันมาค่ะ ส่วนคุณก็เหมือนกัน เกี่ยวกันสามคน และคุณมีบุญในเรื่องนี้น้อยกว่าเขา มันเลยเป็นแบบนี้

ทางธรรม - คุณควรตัดกรรม โดยการให้อภัย วางอุเบกขา แล้วก็แผ่เมตตา ชาติหน้าจะได้ไม่ต้องมาเป็นแบบนี้อีก

ทางโลก - แล้วแต่คุณค่ะ อยู่แบบเขาดูแลในระดับนึง หรือเลิกน่ะค่ะ

อ้อจ๋า....

พิมว่าสถานการณ์ระหว่างสามีและอ้อยังเป็นสถานการณ์ที่ดีอยู่นะ...
พิมอยากให้อ้อรักษาสถานการณ์นี้ไว้..... จุดที่เขายังคง "เกรงใจ" อยู่
เมื่อเขาเกรงใจ เขาก็จะไม่กล้าทำอะไรที่เปิดเผยและยังคงให้ความสำคัญกับเราอยู่

แต่... อ้อคงต้องระวังนิดหนึ่งนะ ...
คำว่า "เกรงใจ" กับคำว่า "เบื่อ" มันใกล้กันมากเต็มที

ถ้าเขาหมดความ"เกรงใจ" .. มันจะกลายเป็น"เบื่อ"ขึ้นมาทันที
ถ้าเขาเบื่อ ... เขาจะไม่ใส่ใจเรา ไม่แคร์ความรู้สึกของเราแล้ว

อ้อคงต้องผ่อนสั้นผ่อนยาว .... เพื่อรักษาระดับให้เขา "เกรงใจ" อย่าให้เขา "เบื่อ" นะจ๊ะ

รักอ้อนะ
พิม

พิม...ที่อ้อโทรหาไม่ได้เกิดความระแวงหรอกค่ะ....คือเป็นห่วง
โดยปกติเมื่อเขาไปต่างจังหวัด ตอนกลางคืนเราจะโทรหากันเสมอ
(ส่วนใหญ่อ้อเป็นฝ่ายโทรไป) SMS ก็เช่นกัน คือเมื่อคุยไม่ได้ก็เลยส่ง
SMS ไปเป็นบอกให้รู้ว่าเราเป็นห่วงเขา เท่านั้น

พี่ ๆ ทุกคน และเพื่อน ๆ ทุกคนค่ะ
เมื่อวานเขากลับมา โทรให้เราไปรับ น้ำเสียงปกติ
แต่พอรับกลับมาถึงบ้าน ก็ทำท่าเฉยเมยกับเรา
ก็เลยต้องง้อนิดนึง (ก็รู้ตัวว่าตัวเองผิด แต่ไม่รู้ว่าผิดตรงไหน)
เข้าไปกอดเขานะ เขาไม่กอดตอบ เราก็เลยยกมือไหว้ขอโทษไป
เขาก็เฉย เราก็เลยเดินออกจากห้องไป (คิดว่าทำดีที่สุดแล้ว)
ปล่อยเวลาให้เขาได้คิด ในใจคิดว่าอะไรจะเกิดก็คงต้องยอมรับ

เขาเงียบไปพักใหญ่ แล้วก็เดินเข้ามาถามว่า อ้อกินข้าวรึยัง
(ใครจะไปกินลง) แล้วเขาก็มาดึงแขนเราไปกินข้าว
เราก็พยายามทำบรรยากาศให้เหมือนปกติที่สุด
แต่ปวดหัวมากเลยค่ะ (ไมเกรนขึ้น) ก่อนนอนกินยาแก้ปวด
กับยาคลายเครียด กะว่าจะนอนให้หลับ ๆ แต่เมื่อคืนก็นอนไม่หลับ
ตื่นเช้ามาวันนี้เลยเบรอ ๆ งก ๆ เงิ่น ๆ

ขอบคุณสำหรับทุกคำแนะนำค่ะ ยอมรับว่า พอเขาทำท่าเหมือนจะไปจากเรา
เราเองก็แย่ ยอมรับกับตัวเองเลยว่ายังรัก รัก เขาอยู่มาก ๆ
จริง ๆ ก็ทำเหมือนพิมบอก จับขึ้นตาชั่ง ถ้ามีความดีมากกว่า
ก็ปล่อย ๆ ไปเถอะ หรือที่พี่ทักทายบอกว่าให้โบนัสเขาไป
เราเองช่วงก่อนนี้ก็เริ่มทำได้บ้างแล้วนะ แต่ที่เราพูดวันนี้แค่ต้องการระบาย
คืออยากให้เขารับรู้ความรู้สึกเราบ้าง แต่กลับกลายเป็นว่าเราว่าเขาเลา ซะงั้น

เอาเป็นว่าจะตั้งต้นกับตัวเอง กับใจตัวเองใหม่ค่ะ

สามีของพี่เป็นแบบที่ 4 นี่พี่ทักทายเลือกตามแบบนิสัยสามี
หรือเลือกตามแบบที่พี่อยากทำนะเนี๊ยะ (ล้อเล่นนะค่ะ)

ของอ้อ นี่น่าจะเป็นแบบไหนนะ

พี่ทำมาแล้วทั้งสามวิธี ไม่มีอะไรดีขึ้น เหลือวิธีที่สี่ยังไม่กล้าทำ กำลังชั่งใจอยู่
ความรู้สึกของคุณเพ็ญญาตอนนี้คล้ายๆของพี่เลย มันยังคาๆใจอยู่ เพียงแต่ของคุณเพ็ญญาไม่เรื่องผู้หญิงมาเกี่ยวข้อง มันก็เป็นความน้อยใจกันคนละแบบ เอาเถอะนะ เดี๋ยวอะไรๆมันก็คงจะดีขึ้น พวกเรามีจิตใจที่ดี ย่อมได้รับสิ่งที่ดีๆกลับมา สาธุ

หมายถึงวิธีการที่เราจะเลือกใช้
กับพระเดชพระคุณท่านนะค่ะ โดยที่ศึกษานิสัยใจคอของท่าน
บางท่านก็ใช้แค่วิธีเดียว แต่บางท่านอาจต้องใช้ทั้งสี่วิธี
โดยการดู สภาวะ โอกาส อารมณ์ ในขณะนั้นๆ
ถ้าเขาอ่อนเราก็แรง ถ้าเขาแข็งเราก็เว้น ลองดูใหม่
เด้อ นาง เด้อ...ไปกินไก่งวงก่อนเด้อ...แว่บๆๆๆๆ

จริงอย่างที่พี่ PENYA ว่านั้นแหละค่ะ
พักหลัง เวลาอยู่ด้วยกันเราพยายามเก็บสิ่งขุ่นมัวต่าง ๆ ไว้ในใจ
(ถึงมันไม่มากเท่าตอนรู้เรื่องแรก ๆ แต่ก็ยังขุ่นอยู่)
ทำบรรยากาศให้ดูดี สนุกสนาน เพราะไม่อยากให้เขารู้สึกไม่ดี
เราก็เลยเหมือนเก็บกดพอเวลาอยู่คนเดียว
บางครั้งก็แว๊บเข้ามาต้องมานั่งร้องไห้คนเดียว ปวดหัว (ไมเกรน)
พ่อเจ้าพระคุณก็คงคิดว่าจิตใจเราดีแล้ว (คิดเองเข้าข้างตัวเอง)
ก็นึกอยากทำอะไรก็ทำ เราเลยรู้สึกว่า น่าจะต้องเล่า ต้องบอกให้เข้าใจความรู้สึกเราบ้าง
ไม่ได้คิดจะตอกย้ำความผิด (ความเลว) ของเขาเลย
ประมาณว่าอยากกระตุกไว้บ้าง ไม่ให้เหลิง

ถึงวันนี้เราขอโทษเขาไปแล้ว เราและเขาก็ไม่พูดถึงเรื่องนั้นอีก
บรรยากาศทั่วไปเลยยังเป็น บรรยากาศของบ้าน ครอบครัวอยู่ไม่ใช่สนามรบ
(ตอนแรกคิดว่าถ้าพูดกันไม่เข้าใจ กะจะใส่ตะเบงมาน ถือดาบมากออกรบแล้วเชียว)
หรือไม่ก็ใช้วิธีที่ 4 ของพี่ทักทาย

พี่ทักทาย วัน วัน นอนกี่ชั่วโมงค่ะเนี๊ยะ
เห็นตอนนี้พี่ยัง online อยู่เลย

ดูแลสุขภาพด้วยนะค่ะ
จะได้มีกำลังใจส่งมาให้น้อง ๆ มาก ๆ

พี่ทุกข์ใจ จะใช้แบบที่ 4 เมื่อไหร่ก็ให้พี่ทักทาย สอนกลเม็ด ให้นะค่ะ
หรือพี่ทักทายจะเปิดสอนเป็นทางการ อ้อจะได้ไปเรียนด้วย