วันเวลาปัจจุบัน 28 มี.ค. 2024, 23:05  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


กฎการใช้บอร์ด


อ่านนิทาน จากบอร์ดเก่า
http://www.dhammajak.net/board/viewforum.php?f=5



กลับไปยังกระทู้  [ 47 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1, 2, 3, 4  ต่อไป  Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 18 ก.ย. 2009, 15:59 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 ส.ค. 2005, 10:46
โพสต์: 12074

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว www


รูปภาพ

รูปภาพ

รูปภาพ

รูปภาพ


ที่มา... http://www.jitdrathanee.com/akstudio/PD ... Kaew02.pdf

:b48: :b8: :b48:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 18 ก.ย. 2009, 16:06 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 ส.ค. 2005, 10:46
โพสต์: 12074

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว www


รูปภาพ

รูปภาพ

รูปภาพ

รูปภาพ

รูปภาพ

รูปภาพ


ที่มา... http://www.jitdrathanee.com/akstudio/PD ... Kaew03.pdf

:b48: :b8: :b48:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 07 ธ.ค. 2009, 14:58 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 ส.ค. 2005, 10:46
โพสต์: 12074

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว www


รูปภาพ

:b48: หูตั้ง กับ เหมียว เหมียว :b48:

เจ้าหูตั้ง สุนัขตัวผู้ เป็นเพื่อนรักกับ “เหมียว เหมียว” แมวตัวเมีย
ทั้งสองอยู่ร่วมในบ้านหลังหนึ่งอย่างมีความสุข

วันหนึ่งเจ้าหูตั้งพลัดตกลงไปในร่องสะพานไม้ จนขาหัก
เจ้าของนำมันไปรักษา แต่ก็รักษาให้เหมือนเดิมไม่ได้
เจ้าหูตั้งจึงไม่สามารถที่จะวิ่งไปวิ่งมาได้รวดเร็วเหมือนอย่างเคย
มันรู้สึกเสียใจมาก ไม่ยอมกิน อะไร จนร่างกายผ่ายผอม
วันๆมันก็เอาแต่นั่งๆนอนๆมองดูขาที่พิการของมัน
ด้วยความอาการเศร้าซึม และเป็นทุกข์

“ฉันกลายเป็นหมาพิการไปแล้ว ฉันวิ่งเล่นกับเธอไม่ได้”
มันบ่นกับเหมียว เหมียว เพื่อนรัก

เหมียว เหมียว รู้สึกเห็นใจเจ้าหูตั้งมาก จึงได้พูดปลอบใจว่า

“อย่าเสียใจไปเลยหูตั้ง ลองดูที่ขาเธอซิ
เห็นมั้ย เธอยังมีขาดีเหลืออยู่อีกตั้ง 3 ขา
แล้วเธอก็ยังเดินได้ แค่วิ่งไม่ได้เท่านั้นเอง
แล้วเธอยังมีหลายสิ่งในตัวที่ดีๆอีกเยอะนะ ไม่ได้เสียไปทั้ง หมดหรอก”

หูตั้งนิ่งฟังเพื่อนรัก พร้อมกับหันไปมองที่ขาของตัวเอง
แล้วมันก็เห็นว่าจริงอย่างที่ เหมียว เหมียว พูด มันจึงเอ่ยขึ้นว่า

“ก็จริงของเธอ แต่ฉันยังมีอะไรที่ดีกว่าขาที่พิการอีกล่ะ”

“มีซิ ก็จมูกของเธอไง เธอมีจมูกที่ยอดเยี่ยม สามารถดมกลิ่นได้ดีกว่าฉันเสียอีก”

“จริงซินะ” หูตั้งทำตาโตพร้อมกับทำจมูกฟุดฟิด

เหมียว เหมียว จึงพูดต่อไปว่า “แล้วเธอยังมีสายตาที่เฉียบคม
ไว้เฝ้ามองคนแปลกหน้า หรือพวกขโมยที่จะมาป้วนเปี้ยนแถวบ้านเรา”

“ฉันก็ได้แต่เฝ้ามองเท่านั้นเอง เพราะฉันทำอะไรไม่ได้มากไปกว่านี้
ไม่สามารถวิ่งไล่งับพวกหัวขโมยได้” หูตั้งรำพึง

“ได้ซิ เธอลืมไปแล้วหรือว่า เสียงเห่าของเธอน่ะดังยังกับฟ้าร้อง
ฟังดูน่ากลัวมาก บางครั้งฉันยังกลัวเลย
แค่เธอส่งเสียงเห่าดังๆ มันก็ทำ ให้คนตกใจกลัวกันแล้ว”

คำปลอบโยนของเหมียว เหมียว ทำให้หูตั้งคิดขึ้นได้
และมันก็กลับมาเป็นหูตั้งตัวเดิมที่มีความสุขอีกครั้งหนึ่ง
.......

ยังมีเรื่องดีๆในชีวิตอีกมากมาย ที่บางครั้งหลายคนลืมมองดูตัวเอง
การสูญเสียบางสิ่งบางอย่างในชีวิต มิได้หมายถึงการสูญเสียทุกอย่างของชีวิต
อย่างน้อยๆชีวิตที่มีลมหายใจ ก็ยังมีโอกาสสร้างสรรค์สิ่งที่ดีให้กับตนและคนอื่นๆ



(จากหนังสือธรรมลีลา ฉบับที่ 106 กันยายน 2552 โดยไม้หอม)

ที่มา...
http://www.manager.co.th/Dhamma/ViewNew ... 0000100385

:b48: :b8: :b48:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 07 ธ.ค. 2009, 15:03 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 ส.ค. 2005, 10:46
โพสต์: 12074

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว www


รูปภาพ

:b48: ขุดหาทองคำ :b48:

ชายหนุ่มคนหนึ่งมีที่ดินอยู่หลายสิบไร่ แต่เขาไม่มีแรงและไม่มีเงินมากพอ
ที่จะจ้างใครมาพรวนดินปลูกพืชได้ เขานั่งคิดอยู่นานว่าจะทำอย่างไรดี
ในที่สุดก็คิดอุบายได้อย่างหนึ่ง

เขาจึงนำแหวนทองวงเล็กมาหลอมให้เป็นเศษเล็กเศษน้อย
แล้วนำไปกระจายฝังลงในที่ดินของเขา
จากนั้นก็เที่ยวไปประกาศว่า เขาขุดพบทองคำในที่ดิน

ชาวบ้านที่รู้ข่าวต่างแตกตื่น คิดว่าที่นี่เป็นเหมืองทอง
จึงอ้อนวอนขอเข้าไปขุดหาทองคำบ้าง ชายหนุ่มเห็นดังนั้น จึงแกล้งบอกไปว่า

“ที่จริงข้าไม่อยากให้ขุดหรอก แต่ข้าก็สงสารพวกท่าน
เอาเป็นว่า..ถ้าพวกท่านจะมาขุด ห้ามขุดลงไปเป็นหลุมลึกเด็ดขาด
มิฉะนั้นที่ดินของข้าจะเสียหาย และข้าจำเป็นต้องให้ท่านชดใช้”

ชาวบ้านต่างตกลงรับปาก พร้อมกับนำจอบเสียมมากมายมาขุดดิน
แรกๆหลายคนที่ได้พบเศษทองต่างดีใจ และประกาศกันไปทั่ว
จึงทำให้ผู้คนจากหมู่บ้านต่างๆ แห่มาร่วมขุดเป็นการใหญ่

ไม่ช้าที่ดินหลายสิบไร่ก็ถูกขุดจนหมด แต่ก็ไม่มีใครพบทองคำอีกเลย
ทุกคนต่างเก็บจอม เสียมกลับไปด้วยความผิดหวัง เพราะคิดว่าตัวเองโชคไม่ดี

มีเพียงชายหนุ่มเจ้าเล่ห์คนเดียวเท่านั้นที่นั่งยิ้มด้วยความพอใจ
เพราะเขาลงทุนเพียงน้อย นิด และไม่ได้ลงแรงเลย
แต่ตอนนี้ที่ดินของเขาพร้อมที่จะเพาะปลูกแล้ว

ต่อมาชาวบ้านได้ทราบว่าถูกชายหนุ่มเจ้าเล่ห์หลอกให้ขุดดินหาทองคำ
เพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง จึงรวมตัวกันไม่คบหาสมาคมด้วย
ปล่อยให้ชายหนุ่มอยู่อย่างโดดเดี่ยวเพียงลำพัง
ผลผลิตจากพืชพันธุ์ที่ปลูกในที่ดินของเขาก็ไม่มีใครซื้อ
ในที่สุดชายหนุ่มก็อยู่ในเมืองนั้นไม่ได้อีกต่อไป
.......

โบราณ ท่านกล่าวไว้ว่า “คนโง่ย่อมตกเป็นเหยื่อของคนฉลาดเสมอ”
แต่คนฉลาดที่ใช้ปัญญาไปในทางที่มิชอบ เช่น ฉลาดในการโกง
ฉลาดในการเอารัดเอาเปรียบ ฉลาดในการหลอกหลวง เป็นต้น
ท้ายที่สุดแล้ว ชีวิตก็จะประสบกับความหายนะอย่างแน่นอน



(จากหนังสือธรรมลีลา ฉบับที่ 105 สิงหาคม 2552 โดยไม้หอม)

ที่มา...
http://www.manager.co.th/Dhamma/ViewNew ... 0000087580

:b48: :b8: :b48:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 07 ธ.ค. 2009, 15:18 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 ส.ค. 2005, 10:46
โพสต์: 12074

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว www


รูปภาพ

:b48: เพชรกับพลอย :b48:

ในบรรดาอัญมณีทั้งหลาย เพชร ได้ชื่อว่ามีค่าที่สุด และราคาแพงที่สุด
ด้วยเหตุนี้ จึงทำให้เพชรมีความหยิ่งผยอง ถือตัวว่าเด่นที่สุดไม่มีใครเกิน
มันมักจะพูดกับพวกพลอยสีต่างๆว่า

“พวกเธอมันเป็นแค่พลอย สู้ฉันไม่ได้ ฉันทั้งสวยทั้งแกร่ง
จนใครๆยกให้เป็นอัญมณีที่งดงามที่สุด ราคาแพงที่สุด
เวลาใครจะแต่งงานก็ต้องนำฉันไปหมั้นหมายคู่รัก
เขาถือว่าฉันเป็นสัญลักษณ์ของความรักและการแต่งงาน
ไม่มีใครอยากได้พลอยหรอก”

พวกพลอยรู้สึกไม่พอใจคำพูดของเพชร พลอยสีแดงจึงเอ่ยขึ้นว่า

“แต่ในโลกนี้ พวกฉันมีมากกว่าเธอ
และคนในโลกนี้ก็นำฉันไปทำเป็นเครื่องประดับมากกว่าเธอ
พวกฉันจึงมีอยู่ทุกหนทุกแห่ง”

“ก็เพราะเธอราคาถูกน่ะซิ แถมหาได้ง่ายๆ ใครๆก็เลยมีกันไว้เยอะแยะ
แต่สำหรับฉันนั้นหายาก ต้องคนรวยเท่านั้นจึงจะครอบครองได้”
เพชรพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย

พลอยสีน้ำเงินจึงโต้ตอบไปว่า “พลอยสีน้ำเงินอย่างฉันก็หายากเหมือนกัน
บางครั้งก็มีราคามากกว่าพวกเพชรซะอีก”

ทั้งเพชรและพลอยต่างถกเถียงกันไปมาว่าใครดีกว่าใคร
จนกระทั่งนกฮูกที่อยู่บนต้นไม้ใกล้ๆ ซึ่งนิ่งฟังการโต้เถียงอยู่นาน ก็พูดขึ้นว่า

“ได้โปรดฟังฉันหน่อย เพชรและพลอย เธอทั้งคู่จะมาทะเลาะโต้เถียงกันทำไม
ว่าใครดีกว่าใคร ตอนนี้ฉันว่าไม่มีใครดีไปกว่าใครหรอก”

ทั้งเพชรและพลอยได้ยินดังนั้น ก็พูดขึ้นพร้อมกันว่า “ไม่จริงหรอก”

“จริงซิ” นกฮูกตอบ “เพราะตอนนี้พวกเธอทั้งสองก็อยู่ในดินเหมือนกัน
มีสภาพไม่ต่างอะไรกับเม็ดดินเม็ดกรวดเม็ดทราย
ถ้าไม่มีคนมาเจอพวกเธอ ทั้งเพชรและพลอยก็ไม่มีค่าอะไรทั้งนั้น
และสำหรับฉัน แล้ว พวกเธอไม่มีค่าอะไรแม้แต่นิดเดียว สู้หนอนตัวหนึ่งก็ไม่ได้
เพราะฉันยังได้กินเป็นอาหาร”

เหล่าเพชรและพลอย เมื่อได้ฟังนกฮูกพูด ก็คิดขึ้นได้ จึงต่างสงบปากสงบคำ
และตั้งแต่นั้นมาก็ไม่มีใครพูดว่าใครดีกว่ากันอีกเลย

.......

คุณค่าของวัตถุสิ่งของนั้นจะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อมีผู้เห็นประโยชน์
และได้ใช้ประโยชน์ ส่วนคุณค่าของคน
โบราณกล่าวไว้ว่า ค่าของคน อยู่ที่ผลของงาน
คือ การได้กระทำตนให้เป็นประโยชน์แก่ตนและผู้อื่นนั่นเอง



(จาก ธรรมลีลา ฉบับ 104 กรกฎาคม 52โดยไม้หอม)

ที่มา...
http://www.manager.co.th/Dhamma/ViewNew ... 0000073491

:b48: :b8: :b48:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 07 ธ.ค. 2009, 15:27 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 ส.ค. 2005, 10:46
โพสต์: 12074

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว www


รูปภาพ

รูปภาพ

:b48: กาอยากเป็นหงส์ :b48:

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ยังมีอีกาฝูงหนึ่งอาศัยอยู่ในถิ่นที่มีอาหารการกินอุดมสมบูรณ์
แต่พวกอีกาไม่พอใจในรูปร่างของตัวเอง โดยเฉพาะขนที่ดำสนิท
มันอยากมีขนสีขาวเหมือนปุยเมฆ

วันหนึ่งหัวหน้าอีกาซึ่งบินออกไปเที่ยวต่างถิ่นได้กลับมาบอกกับบรรดาอีกาทั้งหลายว่า

“ข้ารู้วิธีที่จะทำให้ขนดำๆ ของพวกเรากลายเป็นขนที่ขาวสะอาดแล้วล่ะ”

พวกอีกาทั้งหลายได้ฟังดังนั้นก็ตื่นเต้นดีใจกันใหญ่
หัวหน้าอีกาจึงบอกต่อไปว่า “ไปกับข้าซิ แล้วพวกเจ้าจะรู้”

แล้วมันก็ออกบินนำฝูงกาไปยังบึงน้ำใหญ่แห่งหนึ่งซึ่งเป็นที่อาศัยของหงส์
เมื่อพวกอีกาเห็นบรรดาหงส์ฝูงใหญ่ที่กำลังไซ้ขน และหาอาหารอยู่ในบึงนั้น
แต่ละตัวมีขนสีขาวสะอาดดุจปุยเมฆ ต่างก็รู้สึกอิจฉาในความงามสง่าของหงส์
พวกมันจึงเฝ้าสังเกตกิริยาท่าทางของหงส์ หลังจากนั้นอีกาตัวหนึ่งจึงเอ่ยขึ้นว่า

“ข้ารู้แล้ว เป็นเพราะพวกหงส์มันลงเล่นน้ำและไซ้ขนอยู่เสมอๆ
ขนของมันจึงขาวสะอาด”

หัวหน้าอีกาจึงบอกว่า “ใช่แล้ว ถ้าพวกเราย้ายมาอยู่ที่บึงใหญ่แห่งนี้
และได้ลงเล่นน้ำไซ้ขนเหมือนหงส์ ขนของพวกเราก็จะขาวขึ้นมาได้”

พวกอีกาต่างผงกหัวเห็นด้วยกับความคิดของหัวหน้ามัน
ดังนั้น พวกมันจึงกลับไปพาพวกที่เหลือทั้งหมด อพยพมาอยู่ที่บึงแห่งนี้
และตั้งแต่นั้นมา พวกอีกาทั้งหมดก็พากันลงเล่นน้ำทุกวัน
แต่ละตัวพยายามเอาจงอยปากไซ้ขนของมันเหมือนเช่นที่หงส์ทำ

เวลาผ่านไปจากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี
ผลไม้แถวนั้นที่พวกมันสามารถกินได้ก็ร่อยหรอลงเรื่อยๆ
อีกาแต่ละตัวเริ่มอดอยากผอมโซ แต่ขนของมันก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะขาวขึ้นมาเลย
ยังคงดำสนิทเหมือนเช่นเดิม

“อีกไม่นาน ขนของพวกเราก็จะขาวแล้ว อดทนกันอีกหน่อย”
หัวหน้าอีกาปลอบโยน

ในที่สุด พวกอีกาก็หมดเรี่ยวแรงที่จะเล่นน้ำและไซ้ขน
และไม่มีแรงที่จะบินกลับถิ่นเดิม มันจึงค่อยๆอดตายกันไปทีละตัวๆจนหมดฝูง

.......

นิทาน เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า การพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองให้เหมือนผู้อื่น
ไม่ว่าจะเปลี่ยนในรูปแบบใด เช่น รูปร่างหน้าตา ที่อยู่อาศัย การดำรงชีวิต
โดยไม่คำนึงถึงธรรมชาติดั้งเดิมของตัวเองนั้น
ย่อมนำความทุกข์ และความหายนะมาสู่ตนในที่สุด
(เค้าโครงจากนิทานอีสป)


(จากหนังสือธรรมลีลา ฉบับที่ 109 ธันวาคม 2552 โดยไม้หอม)

ที่มา...
http://www.manager.co.th/Dhamma/ViewNew ... 0000148097

:b48: :b8: :b48:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 07 ธ.ค. 2009, 15:57 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 06 ก.พ. 2009, 20:49
โพสต์: 3979

แนวปฏิบัติ: พอง-ยุบ
งานอดิเรก: อ่านหนังสือ
ชื่อเล่น: นนท์
อายุ: 42
ที่อยู่: นครสวรรค์

 ข้อมูลส่วนตัว


:b8: :b8: :b8:

อนุโมทนาสาธุอีกครั้งครับ

:b8: :b8: :b8:

.....................................................
แม้มิได้เป็นสุระแสงอันแรงกล้า ส่องนภาให้สกาวพราวสดใส
ขอเป็นเพียงแสงแห่งดวงไฟ ส่องทางให้มวลชนบนแผ่นดิน


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 14 ม.ค. 2010, 12:32 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 ส.ค. 2005, 10:46
โพสต์: 12074

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว www


:b48: หมื่นตากับการเดินให้ช้าลง
viewtopic.php?f=5&t=28620


:b48: หมื่นตากับสิ่งที่อยู่เหนือความผิดบาปในใจ
viewtopic.php?f=5&t=28621


:b48: พระคุณแม่ทดแทนเท่าไหร่ไม่รู้หมด
viewtopic.php?f=5&t=28129


:b48: ฮาธรรมะ...พระพยอม
viewtopic.php?f=5&t=24937


:b48: การ์ตูนธรรมะ...ปัญหา 3 ข้อ...
viewtopic.php?f=5&t=24940


รูปภาพ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 14 ม.ค. 2010, 12:42 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 ส.ค. 2005, 10:46
โพสต์: 12074

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว www


:b48: นิทานอีสป...กระต่ายกับเต่า
viewtopic.php?f=5&t=25436


:b48: รวมการ์ตูน...หลวงพี่เอี้ยง วัดมะนาวหวาน
viewtopic.php?f=5&t=25167


:b48: ...ไม่รู้เวลาตาย...
viewtopic.php?f=5&t=24553


:b48: การ์ตูนธรรมะ...สูตรแห่งความสำเร็จในชีวิต
viewtopic.php?f=5&t=24939


:b48: การ์ตูนธรรมะ...ทำบุญ
viewtopic.php?f=5&t=24938


:b48: การ์ตูนธรรมะ...ดีที่เลือกได้
viewtopic.php?f=5&t=24620


:b48: การ์ตูนธรรมะ...ทางที่เลือก
viewtopic.php?f=5&t=24616


:b48: การ์ตูนธรรมะ...ไอ้ตึ๋ง
viewtopic.php?f=5&t=24617


รูปภาพ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 14 ม.ค. 2010, 22:52 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 06 ก.พ. 2009, 20:49
โพสต์: 3979

แนวปฏิบัติ: พอง-ยุบ
งานอดิเรก: อ่านหนังสือ
ชื่อเล่น: นนท์
อายุ: 42
ที่อยู่: นครสวรรค์

 ข้อมูลส่วนตัว


:b8: :b8: :b8:

อนุโมทนาสาธุด้วยครับ

:b8: :b8: :b8:

.....................................................
แม้มิได้เป็นสุระแสงอันแรงกล้า ส่องนภาให้สกาวพราวสดใส
ขอเป็นเพียงแสงแห่งดวงไฟ ส่องทางให้มวลชนบนแผ่นดิน


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 28 ม.ค. 2010, 16:57 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 ส.ค. 2005, 10:46
โพสต์: 12074

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว www


:b48: หมื่นตากับการหยุดเพ่งโทษคนอื่น
viewtopic.php?f=5&t=28751


:b48: หมื่นตากับความรักที่ร่วงหล่น
viewtopic.php?f=5&t=28753


:b48: หมื่นตากับหนทางแห่งความไม่ประมาท
viewtopic.php?f=5&t=29066


:b48: หมื่นตากับนิยามความหมายของการศึกษาที่แท้จริง
viewtopic.php?f=5&t=29067


:b48: หมื่นตากับชีวิตที่แท้จริง
viewtopic.php?f=5&t=29070


รูปภาพ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 28 ม.ค. 2010, 20:49 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 13 มิ.ย. 2009, 09:55
โพสต์: 4062

แนวปฏิบัติ: มรณานุสสติ
อายุ: 0
ที่อยู่: ตรงปลายจมูก

 ข้อมูลส่วนตัว


ขออนุโมทนาค่ะ มีรวมเล่มการ์ตูนด้วย ดีจังเลยค่ะ :b17:

รูปภาพ

.....................................................
~ นิพพานัง ปัจจโยโหตุ ~


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 04 ก.พ. 2010, 15:01 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 ส.ค. 2005, 10:46
โพสต์: 12074

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว www


:b48: นิทานอีสป...วัวสามสหาย กับ สิงห์โต
viewtopic.php?f=5&t=29272


:b48: นิทานอีสป...เรื่องลมและดวงอาทิตย์
viewtopic.php?f=5&t=29271


:b48: ใครสักคน
viewtopic.php?f=5&t=29302


:b48: ให้เพื่อน
viewtopic.php?f=5&t=29303


:b48: ตาชั่ง
viewtopic.php?f=5&t=29304


:b48: วันนี้...
viewtopic.php?f=5&t=29305

รูปภาพ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 04 ก.พ. 2010, 15:06 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 ส.ค. 2005, 10:46
โพสต์: 12074

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว www


:b48: หมื่นตากับกล่องชีวิต
viewtopic.php?f=5&t=29335


:b48: หมื่นตากับใบไม้ไม้ร่วงที่พื้นดิน
viewtopic.php?f=5&t=29336


:b48: หมื่นตากับความยิ่งใหญ่ที่แสนธรรมดา
viewtopic.php?f=5&t=29337


:b48: หมื่นตากับปัจจุบันขณะอันมีค่าดั่งทองคำ
viewtopic.php?f=5&t=29338


รูปภาพ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 14 มิ.ย. 2010, 12:11 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 26 พ.ย. 2009, 15:09
โพสต์: 122

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ขออนุโมทนาครับ


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 47 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1, 2, 3, 4  ต่อไป

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 5 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร