วันเวลาปัจจุบัน 29 มี.ค. 2024, 05:19  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง




กลับไปยังกระทู้  [ 19 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1, 2  Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 30 มี.ค. 2010, 14:00 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 4
สมาชิก ระดับ 4
ลงทะเบียนเมื่อ: 09 มี.ค. 2009, 22:32
โพสต์: 283

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว




DSCN8693.JPG
DSCN8693.JPG [ 26.91 KiB | เปิดดู 1520 ครั้ง ]
ชอบเนื้อหาที่ขึ้นกระทู้จังเลยค่ะ...
พ้นน้ำเอง ยอมรับ วางได้เป็นระยะ ระยะค่ะ :b3: :b3: :b3: :b12:
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 30 มี.ค. 2010, 14:01 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 7
สมาชิก ระดับ 7
ลงทะเบียนเมื่อ: 20 พ.ย. 2009, 16:20
โพสต์: 537

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


taktay เขียน:


พอเห็นว่าทุกสิ่งทุกอย่างไม่มีตัวตน ไม่มีอะไรที่จะยึดถือได้สักอย่างเดียว
แม้กระทั้งตัวของเราเอง ก็ยังไม่ใช่ของเรา มองไปทางไหนก็มีแต่ทุกข์
จึงปรารถนาที่จะพ้นทุกข์....ขอแค่พ้นทุกข์ หนทางเดียว
ที่จะให้พ้นทุกข์ ก็คือต้องไม่เกิดอีก...ทางที่จะไม่ให้เกิดอีกก็ต้องเพียรปฏิบัติ
ให้หลุดพ้นให้ได้...โดยที่ไม่ได้คิดเรื่องการเป็นอรหันต์ หรืออะไรทั้งนั้น ขอให้ไม่ต้อง
เกิดอีกแค่นั้นก็พอแล้วค่ะ

อนุโมทนา เจริญในธรรมค่ะ :b8:

สาธุ สาธุ :b8:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 30 มี.ค. 2010, 17:47 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 4
สมาชิก ระดับ 4
ลงทะเบียนเมื่อ: 29 ก.ย. 2009, 09:31
โพสต์: 292

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


สวัสดีค่ะคุณพงพัน กระทู้นี้เป็นกระทู้ที่ชัดเจนในใจปอนด์มากเลยค่ะ ความเจ็บปวดที่แฝงไว้ด้วยความร่มเย็น ครั้งแรกที่เข้ามาพบลานธรรมนี้ก็อกหักมาค่ะ แต่ตอนนี้อาการเจ็บปางตายหมดแล้ว เหลือแต่เจ็บจี๊ดๆค่ะ จี๊ดมากจี๊ดน้อยตามจินตนาการ ตามความคิดของตัวเอง หลังจากที่ได้เข้ามาศึกษาธรรมะ ทำให้เข้าใจชีวิตได้มากขึ้น ทุกอย่างมีเหตุและมีผลที่ต้องเกิดต้องเป็นอย่างนี้ ทำให้ความทุกข์ที่มีค่อยๆน้อยลงๆ แต่ก็ยังไม่สามารถปล่อยวางหรือไม่คิด ทำใจให้เฉยๆได้หมด ยังคงต้องเรียนรู้อีกมากทีเดียว ช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมาเกิดความคิดว่าไม่รู้จะมีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไร ไม่รู้จะดิ้นรนต่อสู้เืพื่ออะไร ชีิวิตทีีเกิดมาจนถึงวันนี้ก็คุ้มแล้ว ไม่ได้มีห่วงอะไรใครอีกแล้ว เบื่อที่ต้องดิ้นรนเพื่องานเพื่อเิงิน สุดท้ายเราก็ต้องตายอยู่ดี และเอาอะไรไปไม่ได้สักอย่าง ไม่ทราบว่าทำไมถึงคิดอย่างนี้เหมือนกัน จนถึงวันนี้ก็ยังคิดอย่างนี้อยู่นะคะ
ตอนนี้รู้สึกขอบคุณคนที่ทำให้รู้จักความผิดหวัง เพราะทำให้ได้เข้ามาใกล้คำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าค่ะ จะพยายามศึกษาต่อไปเพื่อหนทางพ้นทุกข์ค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 31 มี.ค. 2010, 16:57 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 7
สมาชิก ระดับ 7
ลงทะเบียนเมื่อ: 20 พ.ย. 2009, 16:20
โพสต์: 537

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ปริตา เขียน:
สวัสดีค่ะคุณพงพัน กระทู้นี้เป็นกระทู้ที่ชัดเจนในใจปอนด์มากเลยค่ะ ความเจ็บปวดที่แฝงไว้ด้วยความร่มเย็น ครั้งแรกที่เข้ามาพบลานธรรมนี้ก็อกหักมาค่ะ แต่ตอนนี้อาการเจ็บปางตายหมดแล้ว เหลือแต่เจ็บจี๊ดๆค่ะ จี๊ดมากจี๊ดน้อยตามจินตนาการ ตามความคิดของตัวเอง หลังจากที่ได้เข้ามาศึกษาธรรมะ ทำให้เข้าใจชีวิตได้มากขึ้น ทุกอย่างมีเหตุและมีผลที่ต้องเกิดต้องเป็นอย่างนี้ ทำให้ความทุกข์ที่มีค่อยๆน้อยลงๆ แต่ก็ยังไม่สามารถปล่อยวางหรือไม่คิด ทำใจให้เฉยๆได้หมด ยังคงต้องเรียนรู้อีกมากทีเดียว ช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมาเกิดความคิดว่าไม่รู้จะมีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไร ไม่รู้จะดิ้นรนต่อสู้เืพื่ออะไร ชีิวิตทีีเกิดมาจนถึงวันนี้ก็คุ้มแล้ว ไม่ได้มีห่วงอะไรใครอีกแล้ว เบื่อที่ต้องดิ้นรนเพื่องานเพื่อเิงิน สุดท้ายเราก็ต้องตายอยู่ดี และเอาอะไรไปไม่ได้สักอย่าง ไม่ทราบว่าทำไมถึงคิดอย่างนี้เหมือนกัน จนถึงวันนี้ก็ยังคิดอย่างนี้อยู่นะคะ
ตอนนี้รู้สึกขอบคุณคนที่ทำให้รู้จักความผิดหวัง เพราะทำให้ได้เข้ามาใกล้คำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าค่ะ จะพยายามศึกษาต่อไปเพื่อหนทางพ้นทุกข์ค่ะ


สวัสดีครับ
เป็นสิ่งที่ดีครับที่รู้สึกเบื่อหน่ายจากการเห็นสัจธรรม มีเกิดเดี๋ยวก็ต้องดับไป
แล้วจะมีชีวิตอยู่เพื่ออะไร.....
ก็เพื่อทำความดี ละเว้นความชั่ว ทำใจให้บริสุทธิ์ครับ
ในเมื่อหลงเกิดมาในคุกชีวิตนี้แล้วก็ต้องใช้ชีวิตไปตามทางที่ถูกต้อง
ทำแต่สิ่งที่ดี เพื่อความดีงามในชีวิต ความสดชื่นของใจ
แต่ก็ไม่ยึดมั่นในความดีงามนั้น ใช้มันเป็นเพียงเครื่องดำเนินชีวิตเท่านั้น

ผู้ที่ยังไม่พ้นทุกข์ ก็ต้องดำเนินชีวิตตามมรรคมีองค์แปดเพื่อให้ถึงความพ้นทุกข์
ผู้ที่พ้นทุกข์แล้วแต่ยังไม่ตายก็ต้องดำเนินชีวิตด้วยมรรคเช่นกัน รอวันตายจึงจะออกจากคุกวัฏฏะนี้ได้
พยายามทำใจให้บริสุทธิ์โดยการทำสมาธิและวิปัสสนา
ถึงจะเบื่อหน่ายหรือไม่เบื่อหน่ายก็ตาม ปล่อยให้มันเป็นไปตามสภาวะที่มันเกิด ช่างมัน
เบื่อหน่าย ไม่เบื่อหน่าย ปล่อยวางได้ ปล่อยวางไม่ได้ ช่างมันเท่านั้นครับ เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นเดี๋ยวก็ต้องดับไปเป็นธรรมดา เพียรพิจารณาไปแบบนี้
เมื่อปฏิบัติได้ ยอมรับได้ ความสว่างจะเกิดขึ้นได้ที่จิตของผู้ปฏิบัติแน่นอนครับ

อนุโมทนาบุญด้วยกับการปารถนาความพ้นทุกข์ครับ


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 19 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1, 2

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 15 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร