31291.ขออนุญาติ เล่าสภาวธรรมที่เกิดขึ้น ในขณะใช้ชีวิตประจำวัน

สุทธจิตต์

ทำไมจะไม่ได้ละจ๊ะ :b16:

สาวิกาน้อย

ลิ้มธรรม เขียน:

เล่าสภาวธรรมที่ปฏิบัติในที่นี้ได้เลยมั้้ย??
:b6:

เล่าได้เลยนะจ๊ะ เจริญในธรรมค่ะ :b8:

ลิ้มธรรม

สาวิกาน้อย เขียน:

ลิ้มธรรม เขียน:

เล่าสภาวธรรมที่ปฏิบัติในที่นี้ได้เลยมั้้ย??
:b6:

เล่าได้เลยนะจ๊ะ เจริญในธรรมค่ะ :b8:

ขอบคุณ คุณสาวิกาน้อย เเละ คุณสุทธจิตต์ค่ะ :b8:

Rosarin

...ได้รับข้อความจากคุณลิ้มธรรมในข้อความที่Rosarinโพสต์...
...ในกระทู้จิตคืออะไร...แต่ไม่มีคำถามอะไร...มีอะไรให้ช่วยไหมคะ...
:b12:

...ยินดีต้อนรับสู่ลานธรรมจักรค่ะ...
rolleyes

ลิ้มธรรม

Rosarin เขียน:

...ได้รับข้อความจากคุณลิ้มธรรมในข้อความที่Rosarinโพสต์...
...ในกระทู้จิตคืออะไร...แต่ไม่มีคำถามอะไร...มีอะไรให้ช่วยไหมคะ...
:b12:

...ยินดีต้อนรับสู่ลานธรรมจักรค่ะ...
rolleyes

ตั้งใจจะอนุโมทนาค่ะเเต่ไม่ทราบไปกดอะไรไป ยังไม่เข้าใจวิธี มาใหม่อ่ะค่ะ :b12:

ขอความกระจ่างในสภาวธรรมที่เราโพสต์ไว้ข้างบนด้วยค่ะ :b8:

ถามท่านผู้รู้ทุกท่านด้วยนะคะ ขอบคุณล่วงหน้า :b8:

ลิ้มธรรม

ลิ้มธรรม

walaiporn

เห็นบ่อยๆแล้วจะชินไปเองค่ะ ไม่มีอะไร เป็นเรื่องปกติของสมาธิ

ลิ้มธรรม

เช่นนั้น

สัมมาสมาธิ เป็นไฉน ??

ภิกษุในธรรมวินัยนี้ สงัดจากกาม สงัดจากอกุศลธรรม
บรรลุปฐมฌาน มีวิตก มีวิจาร มีปีติและสุขเกิดแต่วิเวกอยู่

เธอบรรลุทุติยฌาน มีความผ่องใสแห่งจิตในภายใน
เป็นธรรมเอกผุดขึ้น เพราะวิตกวิจารสงบไป
ไม่มีวิตก ไม่มีวิจาร มีปีติและสุขอันเกิดแต่สมาธิอยู่

เธอมีอุเบกขา มีสติ มีสัมปชัญญะ เสวยสุขด้วยกาย
เพราะปีติสิ้นไป บรรลุตติยฌานที่พระอริยทั้งหลาย สรรเสริญว่า
ผู้ได้ฌานนี้ เป็นผู้มีอุเบกขา มีสติอยู่เป็นสุข

เธอบรรลุจตุตถฌาน ไม่มีทุกข์ไม่มีสุข
เพราะละสุขละทุกข์ และดับโสมนัสโทมนัสก่อนๆ ได้
มีอุเบกขาเป็นเหตุให้สติบริสุทธิ์อยู่

อันนี้เรียกว่า สัมมาสมาธิ ฯ

ลิ้มธรรม

เช่นนั้น เขียน:

สัมมาสมาธิ เป็นไฉน ??

เธอบรรลุจตุตถฌาน ไม่มีทุกข์ไม่มีสุข
เพราะละสุขละทุกข์ และดับโสมนัสโทมนัสก่อนๆ ได้
มีอุเบกขาเป็นเหตุให้สติบริสุทธิ์อยู่

อันนี้เรียกว่า สัมมาสมาธิ ฯ

กราบขอบพระคุณ ท่านเช่นนั้น :b8:

noohmairu

ลิ้มธรรม เขียน:

tongue
Nov 23, 2009
เช้าวันนี้ ในที่ทำงาน กำลังยืนอธิบายให้เเฟนBossฟังว่า...อะไรเป็นอะไร
พอพูดจบ เเกก็ตอบมา ประโยคนึง พอประโยคนั้นกระทบหูปุ๊บ--->
ในใจคิดออกมาเลยว่า..อ้าว..พูดไม่ดีนี่----> ปากเราก็ร้องตอบไปว่า.. เฮอะ!!--->เห็น
อัตตา เป็นเงาๆ ปรากฏผุดขึ้นมาทันทีเลย เเล้วก็ ไม่รู้สึกตัวเลย ซักเเป๊บนึง.--->
มารู้สึกอีกทีก็ รู้ว่ากะลัง มองไปข้างหน้าตรงๆสุดสายตา (มองลงต่ำ)เเต่หาโฟกัสไม่ได้ มันเบลอไปหมด
รู้ว่ามองไปตรงจุดๆเดียว ไม่กระดุกกระดิก จิตได้เเต่..นิ่ง..เฉย..เงียบ... ช้่วขณะนึง เเล้วก็รู้สึกว่า
จิตเข้าไปอยู่นะที่ ศูนย์กลางของจุดที่มองนั้น (zoom in)กระดุกกระดิกไม่ได้
เเล้วในรัศมีที่จิตเห็นนั้น มีอะไรไม่รู้ข้างขวาอย่างนึง เเละข้างซ้ายอีกอย่างนึง เปนเงาๆทั้งคู่
เเต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร ได้เเต่นิ่ง..เฉย ชั่วขณะนึง --->
ปุ๊บ ยกเท้าขวากะลังจะก้าว ในใจเห็นเเละรู้สึกว่าเหมือนกำลังเยื้องย่าง(ลอยๆๆ)
เเล้วในใจก็พูดว่า เอ๊ะ เมี่อกี้นี่อัตตาเกิดนี่""""
-->พอเท้าซ้ายยกก้าวตาม---->เห็นเเละจำได้ว่า...
เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เเละไม่มีความรู้สึกตะขิดตะขวงใจอะไรเลย ไม่ได้ขุ่นข้องหมองใจใดเลย
เปนความรู้สึกที่ยากจะอธิบายได้ มันเรียบ โล่งโปร่ง เฉย เบา ไม่รู้สึกรู้สากับเหตุการณ์เมื่อกี้นี้เลย
พอก้าวต่อมาเดินไปทำงานต่อเเล้ว เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย ไม่ได้คิดถึงต่ออีกเลย.

""""(เพิ่มเติม..ความรู้สึกเกิดขึ้นทันที คุณหลับตาเเล้วนึกตามนะคะว่า
กายยืนอยู่ส่วนนึง กำมือขวาทำท่าชกไปที่ซอกคอด้านขวา เหนือไหล่ขวา ใต้ติ่งหู นั่นคือ
ตำเเหน่งของจิต เเล้วคุณยื่นมือขวาไปข้างหน้าด้านขวาให้สุดมือ นั่นคือ ตำเเหน่งของอัตตา ที่ปรากฏ
เเต่คว้าไม่ถึงค่ะ ทั้งหมดคือความรู้สึกที่เกิดขึ้นทันทีค่ะ)

ข้อมูลเพิ่มเติม...
office ประมาณ 6x10 foot (มองสุดสายตา ไม่ไกลเท่าไหร่) อันที่จริงห้องเล็กใหญ่ไม่สำคัญ
เพราะลองทำตาเหล่ ตาเข มองไปข้างหน้า ก็จะเห็นทุกอย่างชัดเจน เเต่ขณะนั้นที่ว่าเบลอๆๆ
มันก็เบลอ เเต่เหมือนกับคนละมิติ คือไม่เห็นอะไรเลย มีเเต่เบลอๆๆๆๆ เเต่รู้ชัดที่จิตอย่างเดียวเท่านั้น

ตอนที่จิตเข้าไปอยู่ที่ศูนย์กลาง คล้ายๆเหมือนกับจิตขดหมอบอยู่เเละมองลงไปข้างล่าง
เเต่กระดุกกระดิกไม่ได้เลย

ขณะที่เกิดไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย เเฟนBoss เขาก็ยังอยู่ที่นั่น เราซะอีกที่เดินออกจากห้องไปก่อนเขา
ไม่รู้ว่าเขาพูดอะไรต่อหรือเปล่าในขณะนั้น..เพราะไม่ได้ยิน หลังจากที่ร้อง เฮอะ ออกไปเเล้ว
ก็ไม่รู้สึกตัวเลย

ขยับเท้าก้าวที่ ๑ ยังเบลอๆ ก้าวที่๒ เบลอกึ่งๆชัด
เเต่พอก้าวที่ ๓ เข้ามาในโลกความเป็นจริงทันที

อิอิ

พอก้าวที่ ๓ ขาดสติเต็มๆ ละจ้าๆ

อนุโมทนาสาธุจ้า :b8:

noohmairu

ลิ้มธรรม เขียน:

Dec 2009,
จำได้ว่ากำลังเปิดน้ำก๊อกล้างมือในซิงค์ในครัว ได้ยินเสียงผ่านกำเเพงครัว
หมายว่าจะต้องเปนคนๆนั้นเเน่นอน ตั้งใจว่าต้องเเกล้งให้ได้ ก็ปล่อยให้น้ำไหลๆๆๆๆ
ปุ๊บ จิตก็เห็น คล้ายๆน้ำไหลบนพื้นดินค่อยๆเคลื่อนตัวเข้าไปปกคลุมส่วนที่เเห้ง
ขณะเดียวกัน ในใจก็เข้าใจขึ้นมาทันทีว่า..อ๋อ นี่เองที่เรียกว่า เสวยอารมณ์ :b8:

เราก็ยืนดูในใจเหมือนกับว่ารอให้มันสุด เเล้วเราก็ปิดก๊อกน้ำเฉยๆ
ความรู้สึกที่จะเเกล้งเขาก็ไม่มี เหมือนว่าไม่มีอไรเกิดขึ้น เเล้วก็ลืมไปเลย. :b8:

อิอิ

เขมือบเข้าไปเรียบร้อยโรงเรียนอารมณ์ ละจ้าๆ

อนุโมทนาสาธุจ้า :b8:

noohmairu

ลิ้มธรรม เขียน:

:b42:

Nov. 20, 2009 สองวันก่อนที่จะเกิดเหตุการณ์ที่เล่าให้ฟังข้างบน
เช้าวันนี้ หัดบริกรรมภาวนาไปเรื่อยๆ ตกๆหล่นๆบ้าง ขณะที่เดินไปห้องซักผ้า
กำลังซักผ้าขี้ริ้ว ใต้ก๊อกน้ำที่กำลังไหลๆๆ อยู่ๆมือก็ตบปิดก๊อกน้ำ ปุ๊บ เเล้วในใจก็
พูดขึ้นมาว่า...ไม่มีเขาไม่มีเรา ( งง ) ..ศีลรักษา (งง)
เเล้วในใจก็พูดอีกว่า..จบเเล้ว..จบบริบรูณ์

(จำได้ว่า หลังจากปิดก๊อกน้ำเเล้ว มันเบลอ เหมือนคนละโลก ไม่เห็นมือ ไม่เห็นอะไร
มีเเต่เห็นตามความรู้สึกในใจที่กำลังเกิดขึ้นเท่านั้น)

พอหลังจาก งง ก็เดินไปทำงานบ้านต่อ รู้ว่าเดินขึ้นๆลงๆบันไดหลายรอบในขณะที่พิจารณา
คำพูดที่ออกมาจากใจทั้งหมด ว่า.. ไม่มีเขาไม่มีเรา ก็คือ ไม่มีของเขา ไม่มีของเรา
คือน้ำที่กำลังไหลอยู่ เปนการเสียผลประโยชน์ ไม่ว่าจะเปนของใครก็ตาม ไม่มีของเขาของเรา
เพราะฉนั้น ทุกอย่างจบสิ้นเเล้ว จบบริบรูณ์เเล้ว ไม่มีอะไรต่อไปอีกเเล้ว
ศีลรักษา...ศีลถูกรักษาเเล้ว คนน่ะมีศีลอยู่เเล้วในตัว ไม่จำเป็นต้องไปสมาทานศีลมาจากพระหรอก
ขอมาก็รักษาได้ไม่ดี มีตกๆหล่นๆ ให้มีสติ รู้ตัวอยู่เสมอๆ
เมื่อเรามีสติ ศีลจะปรากฏ ศีลจะถูกรักษา
ศีลจะรักษาเราไปพร้อมๆกัน เช่นเดียวกันกับ สมาธิ เเละ ปัญญา

(ในขณะที่พิจารณาอยู่มีสมาธิมากๆ มันไหลๆๆออกมาเอง รู้ว่าเดินขึ้นๆลงๆบันไดหลายรอบเเต่ไม่รู้ว่า
ทำอะไร ได้เเต่มีความคิดอย่างเดียว)

นี่หรือที่ เรียกว่า...ธรรม ออกมาจากจิต เป็นอย่างนี้เอง :b8:

เเปลกตรงที่ว่า พอพิจารณาไปเเล้ว ไปอ่านไปฟัง ไปเปิดดูธรรมใน internet ก็จะเจอเรื่องที่เรา
พิจารณา สิ่งใดที่เราคิดถูก ก็จะเจอเรื่องธรรมที่มาสนับสนุน สิ่งใดที่เราเข้าใจผิด ก็จะไปพบ
เเละทำให้เราเข้าใจสิ่งที่ถูกต้องเป็นอย่างไร :b8:

หลังจากนั้น ไปเปิดอ่านธรรมใน internet ก็เจอเเต่ ศีลต้องรักษา ศีลจำเป็นต้องถือนะ
เเละไปอ่านเจอว่า มีพระรูปนึงไปลาพระพุทธเจ้าว่า..เอาศีลมาคืนพระพุทธเจ้า ลาละ เพราะว่า
ทำไม่ได้ มีตั้งเยอะเเยะ เเละพระพุทธเจ้า ก็ตอบในทำนองที่ว่า เเค่มีสติเท่านั้น
จะมีสักกี่ร้อยข้อก็ไม่เป็นปัญหา
หลังจากนั้นมา กลับไปหาอ่านก็ไม่พบ เพราะไม่ได้ เซฟหน้านั้นไว้ ต้องขออภัยด้วยนะคะ
เพราะไม่ได้ศึกษาเกี่ยวกับธรรมมากนัก ได้เเต่อ่านทีละเล็กทีละน้อยค่ะหลังจากมีสภาวธรรมเกิดขึ้น
เเละไม่ค่อยช่างจำเท่าไรนัก :b8:

อิอิ

งง ออกมาจาก จิต ไม่เห็น งง ไหลตาม งง ซะแล่วๆๆ ละจ้าๆ

อนุโมทนาสาธุจ้า :b8:

กฎการใช้บอร์ด

31291.ขออนุญาติ เล่าสภาวธรรมที่เกิดขึ้น ในขณะใช้ชีวิตประจำวัน

ผู้ใช้งานขณะนี้