การขวางบุญผู้อื่น ถือว่าเป็นกรรมฝ่ายอกุศลกรรมอีกชนิดหนึ่ง ถือว่าเป็นกรรมใหญ่ที่บั่นทอนรายได้และความเจริญอย่างมาก มีหลายชนิดดังนี้

การขวางบุญโดยไม่ให้ผู้อื่นรักษาศีลและนั่งสมาธิ ถือว่าเป็นกรรมใหญ่ เพราะศีลเป็นบุญชั้นกลาง สมาธิเป็นบุญชั้นสูง คือเป็นครุกรรม คือกรรมหนักฝ่ายกุศล ถ้าผู้ใดไปขวางบุญชนิดนี้ จะทำให้ผู้นั้นได้รับความทุกข์ยากลำบากเป็นอย่างมาก

การขวางบุญในการแสดงธรรม-การฟังธรรม คือ ในขณะที่อาจารย์สอนธรรมะให้คนทั่วไปฟังอยู่นั้น หรือในขณะที่พระทำพิธีสวดมนต์อยู่นั้น อาจจะมีบางคนพุดคุยกันในที่แห่งนั้น ซึ่งทำให้ผู้ที่ถูกชวนคุยนั้นฟังที่อาจารย์สอนไม่รู้เรื่อง และยังทำให้คนข้างๆ เสียสมาธิในการฟังด้วย เป็นการรบกวนคนอื่นรอบข้าง หรือการกระทำใดๆก็ตามคนที่ฟังธรรม ในที่แห่งนั้นเสียสมาธิในการฟัง หรือถูกรบกวนการฟังธรรม ทั้งที่ผู้ที่กระทำนั้นไม่ได้มีความตั้งใจหรือมีเจตนา แต่เขาผู้นั้นจะต้องได้รับกรรมชดใช้ และกรรมของการขัดขวางบุญผู้อื่นแน่นอน และผลกรรมที่ได้รับก็คือ เขาจะเป็นผู้ตาบอด หูหนวก เป็นต้อเนื้อ ต้อกระจก ปากแหว่ง หรืออาจจะปากเสีย

หรือฟันในปากมีปัญหาทำให้ได้รับความเจ็บปวดมาก อาจจะเป็นคนปากเหม็นมาก หรืออาจจะทำให้เขาผู้นั้นเป็นคนโง่เขลาเบาปัญญา ซึ่งจะอยู่กับกรรมที่ทำมา ว่าเขาขวางบุญมากหรือน้อยแค่ไหน แต่เขาจะได้รับโทษอย่างแน่นอน ไม่ว่าชาตินี้หรือชาติไหนก็จะต้องเป็นชาติต่อๆ ไปโดยหลีกเลี่ยงไม่ได้เลย

และใครจะเอาเด็กไปฟังธรรมด้วย ก็ขอให้ดูแลให้ดี มิฉะนั้น ตัวเด็กจะทำบาปโดยไม่รู้ตัว เช่น การส่งเสียงดังรบกวนผู้อื่น

หลายคนอาจสงสัยว่า แค่พูดกันหรือแค่โทรศัพท์อาจจะรบกวนคนอื่นบ้าง แต่ทำไมต้องได้รับโทษขนาดนั้น ก็จะขออธิบายว่า...

การฟังธรรมะ...ไม่เหมือนกับการฟังอาจารย์สอนความรู้วิชาการด้านต่าง ดังที่เราได้เคยร่ำเรียนมา เพราะความรู้เหล่านั้น ไม่สามารถที่จะทำให้เรากลายเป็นคนดีได้ จนทำให้เราพ้นจากนรกหรืออบายภูมิ และความรู้เหล่านั้น ก็ไม่สามารถทำให้เราตายแล้ว ไปเกิดบนสวรรค์ได้ จึงถือว่าเป็นความรู้ที่ธรรมดา ไม่เหมือนกับความรู้ที่ได้จากธรรมะ เพราะถ้าผู้ใดสามารถรู้ และเข้าใจจนสามารถพิสูจน์ได้ เขาผู้นั้นก็จะกลายเป็นคนดี ไม่เบียดเบียนใคร และเมื่อตายไปก็จะรอดพ้นจากนรกหรืออบายภูมิได้ และธรรมะยังทำให้เขารู้หนทางที่จะไปเกิดบนสวรรค์ได้อีกด้วย เพราะฉะนั้นความรู้ในธรรมะจึงถือว่าเป็นความรู้ที่ยิ่งใหญ่ ซึ่งไม่มีความรู้ใดเทียบเท่าได้

เพราะฉะนั้นการขวางบุญในการฟังธรรม จึงเท่ากับขวางแสงสว่างในชีวิตของคนบางคน และขวางความเจริญรุ่งเรืองทั้งในชาตินี้และชาติต่อๆ ไป ของบุคคลผู้นั้นด้วย จึงทำให้ผู้ที่ขวางบุญคนอื่นนั้นได้รับผลกรรมที่หนักพอสมควร ดังที่กล่าวมาแล้วนั่นเอง

การขวางผู้อื่นทำทาน คือ เมื่อเห็นญาติพี่น้อง เพื่อนฝูง หรือแฟน สามี มิตรสหายจะทำบุญหรือให้ทาน เช่น จะทำทานสร้างโบสถ์หรือวิหารสักแห่ง ประมาณ ๑,๐๐๐ บาท ผู้ที่ขวางบุญก็จะบอกว่า ทำแค่ร้อย สองร้อย ก็พอ หรือจะให้เงินขอทานสัก ๒๐ บาท ผู้ที่ขวางบุญก็จะบอกว่า อย่าไปให้เลย เพราะจะเป็นการสนับสนุนเขาให้เป็นขอทาน แต่พอถามว่า เมื่อเขาเป็นคนพิการ คุณจะพาเขาไปหางานทำหรือจะช่วยเหลือเขาหรือเปล่า ผู้ขวางบุญกลับบอกว่า ไม่ใช่ธุระกงการอะไรของผม ซึ่งฟังแล้วแปลกดี

ไม่มีหน้าที่..ช่วย แต่กลับมีหน้าที่..ขวาง..บุญ ซึ่งผลกรรมในการขวางบุญ เรื่องการให้ทานนี้ จะทำให้เขาเป็นผู้ทำมาหากินลำบาก ถูกขัดขวาง เกิดอุปสรรคมากมาย ลาภผลที่จะได้มาไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วย และที่สำคัญ เมื่อเขาตายไปแล้ว ถ้ากลับมาเกิดเป็นมนุษย์อีกครั้ง

อาจจะเป็นมนุษย์ตัวเตี้ยผิดปกติ จนไปถึงกลายเป็นคนแคระก็อาจเป็นไปได้ เป็นผลมาจากการขวางบุญที่เขาเคยทำในอดีตชาตินั่นเอง จะเตี้ยมากหรือน้อย ก็ขึ้นอยู่ที่กรรม ขวางบุญคนอื่นมากน้อยเพียงไร


ที่่มาของบทความ... http://dhammavoice.blogspot.com/2009/09 ... st_24.html

ขึ้นอยู่กับการปฏิบัติของนักปฏิบัติธรรมว่าอยู่ในระดับใด ถ้าปฏิบัติขั้นต้นๆ เช่น ใส่บาตรทุกเช้า ผู้ใดขัดขวางห้ามมิให้ใส่บาตร บาปที่ผู้นั้นจะได้รับก็น้อยลง ผู้ที่นำอาหารไปถวายพระที่วัด รักษาศีลฟังธรรม ผู้ที่ขัดขวาง บาปที่ได้รับก็มากขึ้น สำหรับผู้ที่ไปบวชชีพราหมณ์ ๓ วัน ก็ดี ๗ วันก็ดี ผู้ที่ขัดขวาง บาปที่ผู้นั้นจะได้รับยิ่งมากขึ้น ส่วนผู้ที่มีความตั้งใจมั่นที่จะประพฤติปฏิบัติธรรมเพื่อชำระกิเลสให้หมดไปจากจิตใจ หวังเข้าสู่แดนวิมุต หลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิด ผู้ที่ขัดขวาง บาปที่ผู้นั้นจะได้รับมากเป็นพันเท่าทวีคูณ

ตัวอย่างเช่น ภรรยาทำบุญตักบาตรพระสงฆ์ ทุกวัน สามีขัดขวาง ไปเกิดชาติหน้าสามีจะเป็นคนจนและโง่เขลา เบาปัญญา ถ้าภรรยานำอาหารไปถวายพระที่วัด รักษาศีล ฟังธรรม สามีขัดขวาง ไปเกิดชาติหน้าสามีจะเป็นคนยากจน เป็นอันธพาลโง่เขลา เบาปัญญามากขึ้น ถ้าภรรยาไปบวชชีพราหมณ์ ๓ วัน ๗ วัน สามีขัดขวาง ไปเกิดชาติหน้าสามี จะทำอะไรไม่สำเร็จ จะมีคนมาขัดขวางอยู่ตลอดเวลา กลายเป็นคนล้มเหลวในชีวิต

ภรรยาตั้งใจประพฤติปฏิบัติธรรมตามคำสอนของพระผู้มีพระภาคเจ้า เพื่อชำระกิเลสให้หมดไปจากจิตใจ หวังเข้าสู่แดนวิมุตหลุดพ้น จากการเวียนว่ายตายเกิด สามีขัดขวาง บาปที่สามีจะได้รับหนักมาก ตายไปตกนรกหมกไหม้หลายชาติ เมื่อได้มาเกิดเป็นมนุษย์อีก จะไร้ญาติขาดมิตร อดอยากยากจน ข้นแค้น ไม่มีที่อยู่อาศัย ไม่มีอาหารการกิน เป็นคนใจร้าย รูปร่างหน้าตาอัปลักษณ์ ในชาติต่อไปจะไม่ได้พบกันอีก ไม่ได้เป็นสามีภรรยากันอีกต่อไปเพราะการกระทำในชาตินี้ต่างกัน คนหนึ่งทำแต่ความดี อีกคนขัดขวางและไม่ทำความดี ไม่มีศีลไม่มีธรรม ประกอบแต่กรรมชั่ว เป็นคนตระหนี่เห็นแก่ตัว ปากร้าย พูดแต่คำหยาบ ทำให้ผู้อื่นเสียหาย การกระทำอย่างนี้อาจจะไปเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉาน เป็นสัตว์นรก เป็นเปรต เป็นอสุรกาย ได้รับความทุกข์ทรมานเป็นเวลายาวนาน

เพราะฉะนั้นผู้ใดก็ตามที่ขัดขวางการประพฤติปฏิบัติธรรมดังกล่าวมาแล้ว จะเป็นสามีขัดขวางภรรยา ภรรยาขัดขวางสามี ลูกขัดขวางพ่อแม่ พ่อแม่ขัดขวางลูก หรือญาติพี่น้องขัดขวาง บาปที่ได้รับจะส่งผลเหมือนกัน ดังที่อธิบายมาแล้วข้างต้น...นั้นแล...


ที่่มาของบทความ... http://porjarearntum.igetweb.com/index. ... art=389295

...การขวางบุญมีโทษแน่ๆ...อย่างเวลาทำอะไรก็จะติดๆขัดๆไม่ราบรื่น...
...แถวลานธรรมจักร...มักจะขัดหูขัดตาผู้อ่านในการแสดงธรรมแปลกๆ...
...ใช้คำไม่สุภาพ...ขี้อิจฉาตาร้อนผ่าวๆ...จนลุกเป็นไฟในใจตนเอง...
...พวกนี้จะอนุโมทนาบุญกุศลไม่ค่อยจะเป็น...จิตใจแข็งกระด้าง...
...การอนุโมทนาบุญเป็นการทำบุญแบบได้เปล่าโดยไม่ต้องลงทุน...
...ได้ของแถมอีกอย่างด้วย...ก็ฆ่ากิเลสตัวขี้อิจฉาในจิตใจไงล่ะ...
...เห็นใครทำดีควรส่งเสริม...รีบอนุโมทนาเอาเองเถิด...

นี่ล่ะ โทษแห่งตัวตน อินทรีย์หย่อนเองไม่รู้จักเห็น

ให้คุณค่าในสิ่งอันจิตพาไป แล้ว...

ดวงจันทร์มันเคลื่อนตัวมาบังพระอาทิตย์ ก็เห็นเป็นโทษ
รีบเอากะลามังมาเคาะ ให้ออกไป

ความเป็นธรรมมันอยู่ตรงไหน

ว่าไง sirisAk Rosarin ม๊ดซ์ซ์ซ์

ความเป็นธรรมมันอยู่ตรงไหน

ท่านเอกอน สะกดชื่อเขาผิด เด๋วโดนดุ

sirisAk

...สถานการณ์ไม่น่าให้อภัยอีกต่อไป...
...ใช้อ่อนสยบแข็งแล้วไม่ได้ผลอ่ะนะ...
...พวกขวางโลกใช้เหตุผลด้วยคงไม่ได้...
...เจอตอนอวตารมาโปรดเวไนยบ้างดูสิ...
...ขออภัยท่านผู้อ่านในลานธรรมจักรทุกท่าน...
...สภาพในลานใกล้สภาพกทม.เข้าไปทุกขณะ...
...สมควรที่พวกป่วนลานต้องถูกเคาะกะโหลกความคิดบ้าง...
...ไม่มีสำนึกรับผิดชอบต่อสังคมส่วนรวมในลาน...ก็ต้องโดนบ้างล่ะ...

...ต้องขออนุญาตเจ้าของกระทู้ก่อนเขียนเจ้าค่ะ...
...เรื่องบางอย่างไม้อ่อนดัดง่าย...ไม้แก่มันดัดยาก...
...การสำรวมอินทรีย์สมควรแก่ผู้ที่สำรวมในการเขียน...
...ผู้ประพฤติแบบไม่สำรวมก็ไม่สมควรแก่การสำรวม...
...เช่นเขียนส่งเดช..เขียนหยาบคาย...ไม่มีหิริโอตัปปะ...
...ดังนั้น...การสำรวมจึงสมควรแก่ผู้ที่มีการสำรวมในการเขียน...
...ใครที่มาแปลกๆแหวกแนวมากๆ ทำดีด้วยแล้วย่ามใจไม่สำนึกก็ต้องโดน...
...ไม้ทั้งต้นที่เอามาทำเป็นแผ่นก็ต้องถากแรงๆมันถึงจะเรียบไร้เสี้ยนหนาม...

...ขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปทุกๆท่าน...ตราบเท่าเข้าสู่พระนิพพาน...สาธุ...

ความเข้าใจแม้เพียงเทียนเล่มเดียว ก็จะจุดให้ถ้ำที่มืดมิดมาเป้นล้านๆปี สว่างไสวได้

...ขอแสดงความคิดอาจไม่เกี่ยวกับการขวาง...

...การกระทำเกิดจากการคิดเป็นพื้นฐาน...
...เขียนออกมาโดยไม่คิดก่อนคงไม่มี...
...ผลจึงเกิดมาจากเหตุที่มีการคิดก่อนจึงทำ...
...และผลของกรรมก็ขึ้นกับเจตนาของผู้กระทำ...
...สิ่งที่เกิดขึ้นล้วนแล้วแต่มีธรรมอยู่ในนั้น...
...ผลของการเขียนโดยไม่คิด(หมายถึงคิดไม่รอบคอบ)...
...ผลที่ไม่ดีย่อมสนองแก่ผู้เขียนและนำทุกข์มาให้คนเขียนอ่ะนะ...

...ข้าพเจ้ายืนยันในการเขียนเพราะคิดก่อนเขียน...
...รับผิดถ้าผิดกรรมก็ต้องลงโทษอยู่แล้ว...
...และรับชอบต่อกรรมที่กระทำออกไปทุกประการ...
...และข้าพเจ้ามิได้เขียนด้วยความอวดดีแต่ประการใด...
...และมิได้มีความคับแค้นต่อผู้ใด...จึงไม่เดือดร้อนอันใด...

...ทุกการเขียนของข้าพเจ้ามีสติคิดไตร่ตรองเหตุและผล...
...เจตนาที่เขียนอยู่บนพื้นฐานของการไม่คิดอกุศล...
...มาจากการพิจารณาตามสภาวะจิตและสภาวะธรรม...
...และสิ่งที่มากระทบขณะนั้น...จริงอยู่การไม่พูดก็ดี...
...ดังคำสอนของหลวงปู่ทวดว่า...พูดมากเสียมาก...
...พูดน้อยเสียน้อย...ไม่พูดไม่เสีย...นิ่งเสียโพธิสัตว์...
...แต่บางครั้งการเงียบก็ไม่เกิดประโยชน์ในการอธิบายธรรม...

...หากมีท่านผู้ใดสงสัยในเจตนาที่ข้าพเจ้าเสแสร้งแกล้งกระทำโดยการเขียน...
...โปรดกลับไปอ่านสิ่งที่ข้าพเจ้าเขียนมาตั้งแต่ได้รู้จักกับลานธรรมจักรแห่งนี้...
...ว่าเจตนาที่ข้าพเจ้ากระทำที่ออกมาจากจิตที่ใฝ่ดีและอ่อนน้อมเป็นอย่างไร...

...เอาไปเลย...ให้ใบเหลืองสำหรับผู้ที่คิดในทางอกุศลกับข้าพเจ้า...สาธุ...
...เห็นดอกบัวและความปรารถนาดีเป็นกงจักรอาบยาพิษไปซะได้คนเรา...เฮ้อ...