ขอบคุณน้องนุชมากนะจ๊ะ ขอให้สอบได้คะแนนดีๆนะคะ อนุโมทนาจ้า

ดิฉันก้อเหมือนกันค่ะที่โดนสามีนอกใจตอนนี้ก้อหลายเดือนแล้วยังทำใจยังไม่ค่อยได้เลยแต่ก้อดีขึ้นเยอะตั้งแต่ได้สวดมนต์และนั่งแผ่แมตตาให้เขาตอนแรกที่รู้แทบเอาชีวิตไม่รอดเหมือนกันค่ะก้อผู้หญิงมาขอสามีเราเลยล่ะเราอยู๋ดว้ยกันมา20ปีแล้วค่ะทั้งสามีและผู้หญิงอายุก้อจะเลข5กันแล้วล่ะค่ะหน้าที่การงานก้อดีแต่ไม่รู้ทำไมคิดไม่ได้กันดิฉันก้อต้องทำใจคิดเสียว่าชาติที่แล้วเราคงทำกรรมไว้ชาตินี้เราต้องมาชดใช้ก้อได้นั่งอโหสิกรรมให้เจ้ากรรมนายเวรและนั่งแผ่เมตตาให้เขาต้องให้เวลาเขาทุกอย่างคงจะดีขี้น

สวัสดีค่ะ คุณแสง คุณดอกหญ้า ขอบคุณที่ให้กำลังใจค่ะ
พี่มีเรื่องนึงจะเล่าให้ฟังค่ะ (อ่านเจอมาจากเวบอื่นค่ะ) คุณผู้หญิงท่านนึง เธอพบปัญหาสามีนอกใจนี่ละค่ะ แต่เธอเข้มแข็งมาก หลังจากคุยกันแบบเปิดอกแล้ว เธอตกลงกับสามีเธอว่าจะยังคงสถานภาพสามีภรรยาอยู่และทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนเดิม ยกเว้นเรื่องความสัมพันธ์ทางเพศ เธอใช้ชีวิตอยู่กับสามีแบบเพื่อน ไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวเขาจะมีใครที่ไหนเธอไม่สนใจ เธอดูแลเขาและลูกตามปกติยังคงไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอ เธอบอกว่าการที่เธอให้อิสระกับสามี ทำให้เธอมีเวลาเป็นของตัวเองมากขึ้น และเป็นอิสระมากขึ้นเช่นกัน ไม่ต้องมาคอยเป็นทุกข์ว่าเมื่อไหร่เขาจะกลับ เขาไปไหนกับใครทำอะไร กังวลจนไม่เป็นอันทำอะไร เธอบอกว่าเธอมีเวลาไปเสริมสวย ไปออกกำลังกาย และที่สำคัญ การที่เปลี่ยนสถานภาพมาเป็นเพื่อนกัน ทำให้คุยกันรู้เรื่อง เข้าใจกันกว่าตอนเป็นสามีซะอีก ทุกวันนี้คนรอบข้างยังไม่รู้ว่าเธอเลิกยุ่งเกี่ยวกับสามีเธอแล้ว และลูกเธอก็มีครบทั้งพ่อและแม่ ครอบครัวอบอุ่นไม่มีเสียงทะเลาะกัน ชีวิตมีความสุข
ตอนที่พี่อ่านเจอเรื่องนี้พี่ทึ่งมาก อยากทำแบบเธอบ้างแต่ใจไม่แข็งพอ กลัวว่าแทนที่จะได้ความเป็นเพื่อน กลับได้ความเป็นโสดแทน
สำหรับหลายๆคน ที่ไม่ค่อยให้ความสำคัญกับเรื่องเซ็กส์เท่าไหร่อย่างคุณแสง อาจใช้เรื่องนี้เป็นแนวทางได้นะคะลองคุยกับสามีคุณดูสิคะ

สวัสดีคะพี่บัวกลม สถานะตอนนี้ของหนูก็ไม่ต่างจากเรื่องราวที่พี่บัวกลมอ่านมาหรอกคะ คือเราไม่เคยมีสัมพันธ์กันเลย เพราะพอจะมีมันไม่เคยสำเร็จสักทีคะ หนูไม่เคยทำได้เลย จนเดี๋ยวนี้เราสองคนก็ไม่เคยมีไรกัน แต่เราก็ไม่ได้มานั่งพูดคุยถึงปัญหากันจริงๆจังๆ หรอกนะคะ คือสามีไม่เคยต่อว่าและบังคับจิตใจ พอไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ไม่พูดอะไรมาก ทุกวันนี้ถึงเป็นปัญหาทำให้เขาต้องไปหานอกบ้าน มันสายไปแล้วคะ เขาบอกว่าหนูปล่อยให้มันเป็นแบบนี้มานานแล้ว แต่หนูก็ยอมให้เขาไปบ้าง แต่ก็ไม่ได้ปล่อยให้เป็นกิจลักษณะหรอกคะ คือยังทำใจไม่ได้จริงๆ แค่แว๊บๆ หนูก็แทบทำใจไม่ได้เลยคะ หนูยังมีความเห็นแก่ตัวอยู่มากยังไม่ใจกว้างพอคะ ก็เลยไม่ได้พูดเป็นเรื่องราวแบบที่พี่อ่านมา คงยังไม่แกร่งถึงขนาดนั้นคะ กลัวกู่ไม่กลับด้วยคะ สถานะภาพตอนนี้ก็คืออยู่แบบไม่มีอะไรกัน กลับมาก็ปรนนิบัติพัดวีเขาตามที่แม่บ้านควรจะทำ (หนูเป็นคนเอาใจเก่งมาก นี้ไม่ได้คุยนะคะ) เรื่องดูแลสามีหนูไม่เคยพร่องเลยคะ ทำงานเสร็จกลับจากทำงานหนูก็ดูแลลูก ทำทุกอย่าง เว้นอย่างเดียวคือเรื่องนั้น แต่เวลานอนหนูกับสามีก็ยังนอนกอดกันจับมือกันทุกวันเลยนะคะ แต่เราไม่ได้ไรกัน บางครั้งก็สาสารเขาเหมือนกันคะ แต่หนูคิดว่าเขาก็มีทางออกของเขา เพราะบางครั้งเขาก็หายไปเหมือนกัน ก็ถือว่าเราต้องให้เขาบ้าง พอเขาอิ่มเขาก็กลับมา คิดแค่นี้คะ (แต่เวลาเขาไปก็แอบแย่เหมือนกัน) ก็ต้องทำใจไปเรื่อยๆ คิดว่าสักวันเราก็ทำใจรับสภาพได้จริงๆสักที ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ เป็นกำลังใจให้พี่บัวกลมเช่นกันคะ

ขอเป็นกำลังใจให้คุณ 01- ด้วยนะคะ สักวันเรื่องราวต่างๆ จะผ่านไปคะ แล้ววันนั้นคงเป็นวันที่คุณ01- จะกลับมามีความสุขอีกครั้งคะ เข้มแข็งและอดทนนะคะ สู้ไปด้วยกันคะ

คุณแสง น้ำยัง งงๆ อยู่ ถ้าคุณแสงบอกว่ามีไรกันไม่สำเร็จ จะด้วยอะไรก็ตาม แต่ก้มีลุกด้วยกันมา คุณ ทำไมตอนนั้นเราถึงทำสำเร้จละคะ เอาความรู้สึกหวานๆตอนนั้น มาใช้กับปัจจุบันได้หรือเปล่าคะ

คุณแสง และ คุณโย เป้นยังไงบ้างคะวันนี้ มีอะไรอึดอัดบ้างหรือเปล่า เล่าสู่กันฟังนะคะ จะได้ช่วยๆกันคะ

คุณอ้อ คุณแสง คุณน้ำ
ตอนนี้ก้อยังมีแว๊บๆค่ะ แต่ก้อพยายามหาอะไรทำเพื่อไม่ต้องคิด การที่เราต้องมาอยู่คนเดียว มันก้อเหงาเป็นเรื่องธรรมดา พยายามจะทำให้ชิน เช้านี้เขากลับมาที่ห้องค่ะ แต่ไมเจอเรา(เลี่ยงที่จะเจอ) คงมาเอาเสื้อผ้าอะไรเนี่ยละค่ะ ไม่แน่ใจ เพราะเขาโทรหาเรื่องจัดห้องใหม่ เพราะเบื่อบรรยากาศเดิมๆ ที่เคยอยู่ด้วยกัน เครียดนักก้อจัดตู้เสื้อผ้า ย้ายเตียงนอน หาดอกไม้มาจัดที่ห้อง ให้มีความสดใจอยู่ (เพราะคนมันไม่มีความสดใสเลย) ก้อกะว่าจะหาต้นไม้มาใส่ห้องน้ำ ให้เขียวๆ แต่ใจก้อยังสั่นอยู่ดี ยิ่งตอนนี้ อยากร้องไห้อย่างเดียวเลย

ขอบคุณค่ะคุณแสงที่ให้กำลังใจตอนนี้จิตใจดีขึ้นเยอะเลยล่ะค่ะ

สวัสดีคะ
จำหนูได้อยู่รึป่าวเอ๋ย
หายไปนาน
ไม่ได้แวะเข้ามาทักทายเลยคะ
ไม่อยากหมกหมุ่นเรื่องพักนี้คะ
ก็เลยไม่ได้เข้ามาหาเพื่อน ๆ ลานธรรมเลยคะ
ตอนนี้ จิตใจ อยู่ในภาวะ ทรงตัวอยู่คะ
ไม่รู้เหมือนกัน ว่าคิดยังไง
เมื่อเช้านี้ก็ถามหย่ากับเค้าอยู่คะ
เค้าบอกว่า ยังไงก็ไม่เลิกกับเรา
ใจหนึ่ง ก็ดีใจ อีกใจ ก็อยากไปให้พ้นจากสภาพแบบนี้
เฮ้ย

ตอบคุณน้ำนะคะ เรื่องที่คุณน้ำคาใจว่าเราไม่มีอะไรกับสามีแล้วมีลูกได้ไง คืองี้คะ ขออนุญาตเล่ายาวหน่อยนะคะ คือเรื่องมันมีอยู่ว่าเราสองคนแต่งงานกันมาก็มีไรกันแบบเฉียดไปเฉียดมาตลอดคือเราไม่ให้เขาแบบเต็มที่สักทีคะ ด้วยสามีเป็นคนใจเย็นและใจดีมากเขาก็ไม่เคยมีปฏิกริยาโมโหหรืออะไรเลยสักครั้ง ก็มีกันไปแบบผิดๆถูกๆมาตลอด แต่สามีบอกว่ามีความสุขทุกครั้ง(คงเพราะสามีก็ไม่สันทัดเรื่องแบบนั้นด้วยมั๊งคะ) จนอยู่กันมาประมาณ5ปี เราชอบดูดวงไปดูหมอดูบอกว่าสามีจะเจอสัตวฺ์สองเท้า (มีผญมาติดพัน) เราก็เลยคิดแบบเด็กๆว่าถ้าเขาจะมีเราต้องมีก่อนจะได้ไม่ช้ำใจ จนมีเพื่อนๆแนะนำให้รู้จักผชคนหนึ่งก็ได้คุยกัน(ไม่เคยมีไรกันคือคบเพื่อกันว่าถ้าสามีมีเราจะได้ไม่น้อยคิดแ่ค่นั้นเองจริงๆ) แล้วมีอยู่วันหนึ่งก็ได้นัดกันไปเที่ยวมีเืพื่อนสาวเราไปกันหลายคน พอจะกลับออกมาจากผับ เห็นสามีมายืนรอตรงหน้าผับแล้วคะ เราก็รีบปลีกตัวจากผช คนนั้นแบบอัตโนมัติเลยคะ เพื่อนสาวก็รีบพา่ผช ชิ่งไปทันทีเหมือนกัน สามีพาเรากลับถึงบ้านปุ๊บก็มีปากเสียงกันแล้วเขาก็ปล้ำเราคืนนั้นเลย จนมีลุกสาวมาคนหนึ่ง หลังจากวันนั้นเราสองคนก็กลับไปมีอะไรกันเหมือนๆ เดิมอีก (แบบเข้าบ้างไม่เข้าบ้าง) เพราเราก็ยังกลัวเหมือนเคย สามีก็ไม่ได้บังคับจิตใจเหมือนครั้งที่ติดลูก (ครั้งนั้นครั้งเดียวจริงๆคะทำให้ติดลูกสาวได้เราสองคนยังงงเลย สามีเรายังบอกว่าเชื้อเขาแรงถ้าเราไม่กลัวมีลูกตั้งนานแล้ว) ผ่านมาหลายปีเราก็ยังปฏบัติกิจกันเหมือนเดิมคือได้บ้างไม่ได้บ้าง พูดไม่ถูกคะคือจะบอกว่าไงล่ะ คือแบบว่าของเขาเข้าไปไม่สุด เพราะเราจะเกร็งตลอด กลัวมาก ไม่รู้จะทำไงเหมือนกันคะ บางทีนึกอิจฉาเด็กสาวสมัยนี้มากที่เขาเสียตัวแบบไม่กลัวกันเลย อยากเป็นแบบเขาบ้าง บางทีตอนนอนยังไม่ค่อยอยากใกล้สามีเลยกลัวเขามีอารมณ์แล้วเราไม่เป็นไปตามใจเขา สงสารเขาเหมือนกัน เวลาเขาอยู่กะดึกจะสบายใจมากกว่า จะได้นอนแบบไม่ต้องกังวล ไม่รู้่ว่าทำไมจิตใจเราถึงได้เป็นแบบนี้ ถ้าเราเหมือนผญ คนอื่นทั่วๆไปสามีคงไม่ต้องออกไปหานอกบ้าน เราก็คิดอยู่นะ ว่าทุกวันนี้เราเห็นแก่ตัวจัง แต่ก็เปิดใจยอมรับความจริงข้อนี้ไม่ได้สักที ไม่ปฏิบัติหน้าที่ภรรยาที่ดีแ่ต่ก็หวงไม่ให้เขาไปหาเอาข้างนอก อายจังคะ อยากทำได้แบบคนที่เขายอมให้สามีไปมีเล็กมีน้อยได้จังคะ แต่ปล่อยวางไม่ได้สักที

สวัสดีคุณโย คุณ 01- เป็นกำลังใจซึ่งกันและกันตลอดไปนะคะ คิดว่าอีกไม่นานเราคงหมดทุกข์คะ คิดดีทำดี ต้องได้ดีนะคะ ยังไงสู้ต่อไปนะคะ ความสุขคงอยู่ไม่ไกลจากเราหรอกคะ

สวัสดีจ้า bestmom หายไปนานเลยนะคะ เป็นห่วงอยู่คะ รักษาระดับจิตใจไว้นะคะ พี่คิดว่าน้องต้องเข้มแข็งมากกว่าเดิมจ๊ะ ยังไงพี่ก็ยังส่งกำลังไปให้อยู่นะคะ มีไรแวะมาเล่าให้กันฟังบ้างนะคะ แล้วเรื่องไปขอหย่ากับเขาพี่ว่าน้องคิดให้ดีก่อนเน้อ อย่าเอาอารมณ์เป็นที่ตั้งนะจ๊ะ ค่อยๆคิด เพราะยังไงเราต้องนึกถึงลูกเราด้วย ยังไงลูกก็ต้องมีพ่อนะจ๊ะ เพราะดูแล้วสามีน้องก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรมากเขาก็พยามจะทำให้้เรื่องทุกอย่างมันจบอยู่แล้วนี่ เขาก็บอกว่าผญ กำลังจะไปแล้ว พี่ไม่อยากให้น้องด่วนตัดสินใจนะ คิดมากๆ ใจเย็นๆ เดี๋ยวเรื่องแย่ๆมันก็ต้องผ่านไปจ๊ะ เรามั่นคิดดีทำดีไว้ น้องปล่อยวางมากขึ้นด้วยนี่นา ไหว้พระสวดมนต์ เดี๋ยวเรื่องดีๆ ต้องเกิดขึ้นกับเราแน่ๆ จ๊ะ คิดถึงนะจ๊ะ