ผม....ไม่มีความรู้....ในการ...เลี้ยงนก...มาก่อนเลย

วันนี้ พบลูกนกเอี้ยง , เข้าใจว่าน่าจะเป็นนกเอี้ยงโครง
คือ มีขนสีดำทั้งตัว ที่ปลายปีกทั้ง 2 ข้าง มีขนสีขาวแซมเล็กน้อย

กำลังถูกแมวกัด มีบาดแผลเล็กน้อย ช่วยไว้ทันยังไม่ถูกกัดเป็นแผลถึงขั้นอันตราย

เป็นลูกนกซึ่งขนแข็งงอกทั้งตัวแล้ว ยังบินไม่ได้สามารถบินได้เล็กน้อย แต่เกาะคอนไม้ได้แล้ว

ตอนนี้ เลยต้องเอามาเลี้ยงไว้ คงต้องเลี้ยวจนโตเต็มวัย จึงจะปล่อยคืนธรรมชาติ

ตอนนี้นำเค้าเลี้ยงไว้ ในตระกร้า 2 ใบ

ใบล่าง....ทำเป็นที่ให้เค้าอยู่ นำน้ำใส่ถ้วยเล็กๆ วางไว้ที่พื้นตระกร้า
ใช้ไม้ขัด เพื่อยึดไว้ไม่ให้พลิกเวลาที่เค้าบินมาเกาะถ้วยน้ำ

นำไม้ไผ่ขนาดเท่าตะเกียบ 2 อัน พาดคู่กันระหว่างตระกร้าทั้ง 2 ด้าน ทำเป็นคอนเอาไว้ให้เกาะ
เค้ากระโดขึ้นเกาะ และยืนบนคอนไม้ทันที และเกาะอยู่อย่างนั้นตลอด ยืนเกาะนิ่งอยู่เช่นนั้นไม่ไปไหนเลย (ดูแล้วน่าสงสารมากๆ , คงคิดถึงแม่มั้ง)

ตระกร้าอีกใบ ครอบไว้ด้านบน , กันไม่ไห้ บินออกจากตระกร้า
เพราะกลัวว่า เค้าจะบินออกไปแล้วไปหลบซ่อนอยู่ในซอกหลืบภายในบ้าน
โชคดีที่บ้านผมไม่ได้เลี้ยงแมว จึงไม่ต้องระวังมาก

นำถาดมาหล่อน้ำไว้ด้านล่างตระกร้ากันมดขึ้น

ปัญหา คือ อยากทราบว่า

1. เวลานกหิวเค้าจะร้องเรียกหรือไม่...?

2. มีแมลงที่อาศัยอยู่บนตัวนกหรือไม่ ...?
ป้องกันโดยใช้ยาหยอดแบบที่หยอดให้แมว ได้หรือไม่ ...?

3. การเลี้ยงไว้ในตระกร้า เช่นนี้ จะมีปัญญาอะไรหรือไม่...?
(คือ ตั้งใจว่า ถ้าโตกว่านี้จะเลี้ยงแบบปล่อย)

ท่านผู้รู้เห็นว่ามีอะไรจะแนะนำเพิ่มเติม ก็ช่วยแนะนำด้วยครับ
เพื่อช่วยให้เค้ามีชีวิตรอดพ้น จากวิกฤตการณ์ในชีวิตของเค้าครั้งนี้

ขอบคุณ และขออนุโมทนาล่วงหน้าครับ

ขออนุโมทนากับ ท่านพี่อิกคิวซัง ด้วยค่า

มัทนาเองก็ไ่ม่มีความรู้เกี่ยวกับการเลี้ยงนกเลย
ตอนเด็กๆเคยอยากเลี้ยงนกหงส์หยก แต่คุณพ่อไม่อนุญาต

แต่ครั้งนึงไม่นานมานี้
มีลูกนกกระจอกตกลงมาจากกิ่งไม้ใหญ่หน้า office
มัทนา และน้องๆ ที่ทำงาน
จึงนำมาเลี้ยงดูแล ให้น้ำ ให้เม็ดข้าวสุก มันกินน่ะค่ะ
เพราะไม่แน่ใจว่ามันจะกินอะไรอื่นๆได้มั้ย
ส่วนสิ่งมีชีวิตอื่น เช่น หนอน ก็หาให้กินไม่ได้
เพราะไม่อยากทำบาป

พอมันแข็งแรง ก็มาปล่อยมันที่เดิม
เพราะเข้าใจว่าแม่มันคอยอยู่...
ตอนนี้มันคงโต บินไปไหนต่อไหนแล้ว

เดี๋ยวจะลองสอบถามผู้รู้ดูให้นะคะ

ไม่มีความรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้เลยค่ะ แต่ขอเอาใจช่วย
ลองเข้าไปอ่านดูนะคะ (แต่ถ้าลองเข้าไปดูแล้วต้องขออภัยค่ะ)
ขออนุโมทนากับกุศลจิตด้วยนะคะ

http://www.narisa.com/forums/index.php?showtopic=22755
สมาคมอนุรักษ์นกและธรรมชาติแห่งประเทศไทย
http://www.bcst.or.th หรือ โทร.0-2691-4816
http://www.bcst.or.th/forum/index.php?topic=811.0
http://www.cookietalkie.com/forum/index.php?topic=238.0

ไม่ได้ ไม่ได้ ยายมัท
ต้องดู ถ้าเป็นนกเอี้ยงเขากินอะไร กินพืช หรือ กินแมลง

ท่านอิกคิว
นกกระโดดเกาะคอนได้ แสดงว่าไม่เล็กมาก
และกำลังหัดบิน

ยังไง หึ หึ คืนนี้ท่านต้องหาทางเลือกให้เขา
ก็คือ
-เนื้อหมู เนื้อไก่ สับให้ละเอียด
-ข้าวสุก และ ข้าวสาร ให้เป็นชิ้นพอให้เขากินใด้
-อาหารนก ถ้ายังพอไปร้านขายอาหารสัตว์ได้นะ
-กล้วย
เพราะนกเอี้ยงเป็นสัตว์ที่กินได้ ทั้งพืช หนอน แมลง
ลูกนกเอี้ยง จะไม่ใช่นกที่ยอมอ้าปากให้ใครป้อนได้ง่าย ๆ นอกจากพ่อกับแม่มันจะป้อน
ดังนั้น เรื่องจะป้อนมัน ไม่ต้องคิดเลย ดื้ออย่างกะอะไร

จริง ๆ นกเอี้ยงเป็นนกที่แหกปากเก่งที่สุด
แต่เห็นท่านว่ามันไม่ร้อง

อืมห์ ทำใจ มองภายนอกเขาอาจจะปกติ แต่ภายในเราไม่รู้

เพราะเท่าที่เคยเจอ ก็คือ ถ้าเก็บได้ และมันยังค่อนข้างแข็งแรง
แน่นอน มันจะแหกปาก และพ่อกับแม่มันจะได้ยิน ซึ่งไม่นานท่านจะเห็น
นกสองตัว กระโดดแฟล็บไปแฟล็บมาแถว ๆ นั้น

กรณีที่เห็นตัวพ่อกับแม่มัน และท่าทางมันพอจะบินได้
ก็คือต้องจับมันไส่ตะกร้า และเอาไปแขวนไว้ ถอยออกมาห่าง ๆ
ลูกนกจะร้อง และพ่อกับแม่เขาจะเข้ามาจัดการเอง

แต่ถ้าไม่เป็นเช่นนั้น ก็คือ ลูกนกยังไม่โตพอที่จะฝึกบิน
แต่แมวดันปีนต้นไม้ไปเจอ และคาบกลับมา
ซึ่งท่านก็จนปัญญา ไม่รู้ว่าไปคาบมาจากไหน

ซึ่งจริง ๆ ถ้าสภาพแวดล้อมอำนวย เพราะพ่อแม่มันรู้ว่าทำลูกหายไปแถวไหน
มันจะวนเวียนอยู่แถว ๆ นั้น และมันก็จำเสียงลูกมันได้
ถ้ามันได้ยินเสียงลูกมันร้อง มันก็จะไปวนเวียนอยู่แถวนั้น

ถ้ามองซ้ายมองขวา พิจารณาแล้ว ไม่เห็นวี่แววอะไร
ท่านก็คงต้องรับมันเป็นบุตรบุญธรรม

แต่กระโดดเกาะคอน แสดงว่ามันได้รับการสั่งสอนแล้วบ้าง

แต่ท่านจะลองเป็นพ่อมันก็ได้ ไม่ง่าย และไม่ยาก
แต่ไม่ต้องไปบังคับมันให้ต้องกิน หรืออะไร
หาทางเลือกให้มันก็พอ
เพราะ การป้อน จะพอทำได้ก็เมื่อมันยังโผล่มาแบบ นกที่ยังเป็นขนอ่อน ๆ น่ะ
ตอนที่มันยัง เบรอ ๆ ไม่รู้ว่าพ่อกับแม่มันหน้าตาเป็นไง
มันยังพอที่จะหลงคิดว่าท่านเป็นพ่อมันได้
อาจจะพอหลอกให้มันอ้าปากได้ โดยการคีบเนื้อสับเล็ก ๆ ไปล่อไว้ตรงปากมัน
ด้วยความหิวมันจะอ้าปากกว้าง ให้ท่านหย่อนอาหารลงคอหอยมัน
หึ หึ
แต่นี่มันจำบุพการีมันได้ และมันเป็นนกที่ไม่จิ๊จะ อ๊ะอ๋า กับคนแปลกหน้า

แต่นี่ มันคงจิกกินเองได้แล้วล่ะ
จิกอาหารกินไม่เป็น พ่อกับแม่มันคงไม่สอนให้จับคอน และเตรียมบินหรอก
แต่ถ้าท่านกลัวมันหิว กลัวมันอด
และมันยังไม่มีทีท่าว่าจะกิน ท่านอาจต้องสวมบทจอมเผด็จการกับมัน
แต่เชื่อเถอะ เอกอนเจอมามากแล้ว ท่านกลัวมันเจ็บเกินกว่าจะทำได้
เพราะทำเบามันก็ไม่ยอม ทำหนักท่านก็คงจะไม่กล้า
คือ จับมันอ้าปาก คือ จับตัวมันจากด้านหลัง ล๊อคหัวมันไม่ให้พลิกไปพลิกมา
ซึ่งถ้ามันดื้อมาก ท่านจะไม่กล้าออกแรงเพราะคอมันอ่อน กลัวออกแรงและคอมันจะหัก
ถ้าล๊อคได้ บีบฐานปากให้อ้า แล้วยัดอย่างไว มันจะสะบัดเก่งมาก
เก่งจนชนิดที่ว่า ท่านอยากจะจับมันยัดเข้าปากแทน อิ อิ

ป้อนสักเท่าไรจึงจะพอ คือลองคลำ ๆ คอ คอจะป่อง เหมือนคนเป็นคอพอก
ให้น้ำมันด้วย

กว่าจะเสร็จกิจกับมัน ท่านจะต้องเผชิญกับความรู้สึกที่ว่า ไม่รู้จะพลาดทำมันตายเมื่อไร
จับเบาก็ดิ้นก็เขี่ย จับแรงก็กลัวคอจะหัก กระดูกจะหัก จะหายใจไม่ออก จะสำลัก

เท่าที่เคยเจอ ๆ มา ไม่มีใครทนป้อนมันได้นะ เพราะมันดื้อ หัวมันไว
แถมเมื่อเอาเข้าปากมันแล้ว มันเอาลิ้นเขี่ยออก
และขามันยาว จะจับมัน มันก็เอาขามาเกะกะ
จะเอาอะไรยัดปากมัน มันก็เอาขามาขวาง และขามันก็เล็ก
และเกะกะที่สุด จนน่าจะหักจิ้มน้ำพริกกิน อิ อิ

อิ อิ ปล่อย ไม่ต้องกังวลกับมันมาก
เตรียมให้เขาเท่าที่เตรียมได้
แล้วบอกกับมันว่า "ชีวิตเอ็ง ขึ้นอยู่กับเอ็งแล้วนะ" อิ อิ

5555 อ้า...อุ อุ ลองเป็นพ่อมันสักคืน

เอ้อ มีอย่างนะ นกเอี้ยง ที่คิดว่ามันมีภัย เมื่อคนอยู่ใกล้มันจะไม่ร้อง
เพราะมันถูกสอนให้เงียบ นิ่ง และไม่ไหว

แต่พอคนไกลตา มันจะร้องและกระโดดอย่างกะลิง

ลองดู ที่มันเงียบ อาจจะเพราะว่ามันเห็นท่านเป็นภัยน่ะ

ซึ่งไอ้เรื่องที่มันจะแสดงอาการอย่างนกที่เห็นว่าท่านเป็นพ่อมันนั้น
ประเภท เดินเข้ามาใกล้ กางปีกเล็กน้อยแล้วสั่นปีกเหมือนเรียกร้องความสนใจ
แล้วร้อง จิ๊บ.... หิวข้าวแล้วพ่อ
จิ๊บ.... พ่อเกาคอให้หน่อย จิ๊บบบบ พ่อจ๋าขอซบปีกหน่อย
ถ้าไม่ใช่นกที่เลี้ยงมาแต่อ้อนแต่ออก ไม่คุ้นเคยกัน มันไม่ทำหรอก...
มันจะเงียบอย่างเดียว ประหนึ่งว่าสิ่งที่อยู่ในใจ

พ่อจ๋าอยู่ไหน นี่ตัวอะไร มันจะทำอะไรหนู
หนูจะอยู่นิ่ง ๆ ไม่ร้อง ไม่แอ๊ะ ให้กลมกลืนกับคอนตามพ่อสอนนะพ่อ
แล้วใยมันไม่ไปสักที หนูยืนจนเมื่อยแล้ววววว....

ถ้าจะให้มันผ่อนคลาย อาจจะนวนขมับ กับเอานิ้วเกาบริเวณสร้อยคอมัน
หึ หึ ถ้าอยากลองเป็นพ่อนกเอี้ยง นะ

5555 มันส์เขาล่ะ

คงไม่ต้องไปถามผู้รู้ไกลๆ ที่ไหนแล้วล่ะค่ะ ท่านพี่อิกคิว

ผุ้รู้ตัวจริงท่านมาเฉลยให้เป็นวิทยาทานเรียบร้อยแล้ว

สาธุด้วยจ้า นู๋ไบกอน

อิ อิ กำลังจะมาต่อ

เรื่องแมลงไม่ต้องกังวล ถ้าอยู่ที่ตัวมันจิกได้
ดังนั้นไม่ต้องกังวลเรื่องหยอดยา
ซึ่งถ้าจะพบหมัดนก อิ อิ เอกอนเรียกงั๊น มันจะชอบอยู่ตรงขอบตา กับใบหู
ไม่ต้องไปแหกตามันหรอก และไม่ต้องไปแหวกใบหูมันด้วย
เอกอนนั่งมองก็ได้แต่ ขำ ขำ

และนกที่เป็นสัตว์หากินตอนกลางวัน สิ่งที่ต้องระวังคือแสงไฟ
พอเย็นปุ๊บ ถ้าช่วงที่มันยังต้องพักฟื้นจากอาการบาดเจ็บ ช้ำเขี้ยว
ท่านต้องหาผ้าคลุมกรงให้มึดเลย เพื่อให้มันหลับตามปกติธรรมชาติของมัน
เพราะพอมืด ตามันจะฟาง มองไม่เห็น มองไม่ชัด
ซึ่งการเปิดไฟ มันจะเข้าใจว่าพระอาทิตย์ยังไม่ตกดิน แต่ทำไมตูง่วงแล้ววะ
จะนอนก็นอนไม่หลับเพราะไฟมันแยงตา อิ อิ
บอกช้าไปมั๊ยนี่ จะห้าทุ่มอยู่แล้ว
จะลองเป็นพ่อนก ต้องหัดนอนแต่หัวค่ำนะท่าน

5555

อิ อิ ห้วย อีกอย่าง
ดูแลเรื่องอากาศ ให้เขาพออุ่น ๆ อุณหภูมิปกติ
คือกลางคืนยังไงก็หาผ้าคลุมกรง เพื่อไม่ให้เขานอนตากลม...

บ้านแม่อยู่ป่า เจอลูกนกเรื่อย ๆ
ส่วนใหญ่ที่เลี้ยงจะเจอตั้งแต่ตัวยังเป็นขน
แต่ก็ไม่ค่อยมีใครอยากเจอ เพราะเข็ด
ล่าสุดที่เจอ แม่ไม่เอาแล้ว ไม่เลี้ยงแล้ว ก็ให้พี่ชายเลี้ยง
จนโต กระโดดตามเท้าคนหย๋อง ๆ โดนเหยียบดังเฟล็บ ไส้ไหล
พี่ชายบอก เข็ดแล้วววว...
คือเวลามันคุ้นคน มันน่ารัก แม่ไปทำสวน ขุดดิน เห็นไส้เดือนโผล่
มันรีบตะครุบแพล็บ เปรมเขาล่ะ พุงงี้ป่อง แกะกะคนจะขุดดิน
เวลามันแพล็บเข้ามา ก็ต้องคอยเอาเท้ายันก้นมันไปให้พ้นทาง
มันก็จะชอบไปทำสวนกับแม่ คือมันติดคน จนกระทั่งมันโตมันก็ติดสาว
เอ้อ เน๊อะ เอ็งจะกินข้าก็ต้องสอน เอ็งจะบินข้าก็ต้องนำ
แต่พอเองจะจีบสาว แม๊ะ...รู้ดีแถะ แถะ...

ส่วนนกเอี้ยง จะเจอแบบใหญ่มาแล้ว
ซึ่งมันไม่มีสัญชาตญาณในการที่จะอยู่กับคนได้
ถ้ามันยังไม่กินในวันแรก ยังไม่ค่อยเป็นไร
เพราะลักษณะกระเพาะอาหารของนกก็คือ มันเก็บอาหารไว้ที่คอ
ถ้าคลำ ๆ ดูแล้ว เป็นก้อน ๆ ก็ไม่ต้องห่วง

ลูกนก กินทีละไม่มาก แต่ต้องกินบ่อย ๆ

พอหลัง ๆ มา เห็นลูกนกไม่ได้ ตกมาจากไหนต้องส่องหารังมันให้เจอ
เอาไปคืนรัง
เพราะทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกัน เข็ดแล้ววววววว.... 5555


แต่ท่านอิกคิว ไม่ต้องคิดมากนะ
การได้นกตามธรรมชาติมาในทุกกรณี ขอให้เข้าใจว่า
การเลี้ยงให้ตาย มันง่ายกว่าการเลี้ยงให้รอด
ถ้ามันไม่กินเอง จนเราต้องบังคับป้อน
มันก็ดูจะไม่พอใจ และโกรธนะ แต่พอกินเสร็จมันก็หายโกรธ จะเล่นล่ะทีนี้
เห็นกรงไม่ชอบ ไม่ยอมให้จับ จิก เพราะรู้ว่าจะถูกจับเข้ากรง
พออยู่ในกรง คนเดินผ่าน จะทำท่าน่ารักให้เราอยากพาเขาออกมาเล่น
และไม่เท่านั้นนะ ต้องรู้ว่าธรรมชาติมีการต่อสู้
เราต้องสอนให้เขารู้จักสู้ ก็คือการเล่นกับเขา ในลักษณะมีการรุกราน
เพื่อให้เขารู้จักกระพือปีก ตีปีก จิก หลบ เอาเล็บจิก จริง ๆ
...

อิ อิ

ขอบพระคุณ คุณเอรากอน และคุณจันทร์ ณ ฟ้า .... มากๆ ครับ

คนในบ้านตั้งชื่อให้เค้าแล้วชื่อว่าเจ้า "ทามะ"
เป็นชื่อแมวของหนู ซาโยจัง ใน การ์ตูน อิกคิวซัง
(โดยที่เค้าไม่รู้หรอกว่าผมใช้ชื่อ ล็อคอิน "อิกคิวซัง")

ตอนนี้ตัดสินใจแล้วว่า จะเอาอาหารปลา ชนิดเม็ด แข่น้ำให้นุ่มก่อน
แล้วเอามาป้อน หากไม่ยอมกินก็คงต้องบังคับ

ได้ความรู้จากคุณเอรากอน และจากลิงค์ที่คุณจันทร์ฯ แนบมา มากๆ เลยครับ

ตอนนี้คิดน่าจะปฏิบัติกับเจ้า ทามะ ได้แบบไม่มีกังวลแล้ว

จากนี้เราคงต้องมีหน้าที่ทำเหตุให้สมบูรณ์ที่สุดเท่าที่จะทำได้
ส่วน "ผล" คงต้องปล่อยให้เป็นหน้าที่ของ "วิบาก" ของเจ้า ทามะ เองแล้วละครับ

ตั้งใจว่า เสาร์หน้าถ้า ทามะ แข็งแรงแล้ว จะนำกลับไปปล่อยที่เดิม ที่ช่วยไว้จากเจ้าแมว

คือ อยู่ที่วัดแห่งหนึ่งชื่อ วัดบางโพธิ์ใน อ.เมือง จังหวัดทุมธานี
อยู่ใกล้ๆ กับวัดหงษ์ ที่อยู่ริมแม่น้ำเจ้าพะยา ที่มีปลาเยอะๆ

ขอขอบพระคุณ คุณมันทนา ณ หิมะวัน ด้วยครับ

ขออนุโมทนาครับ

สาธุ สาธุ สาธุค่ะ...ทุกท่าน

ขอให้ลูกนกอยู่รอดปลอดภัยและกลับคืนสู่ธรรมชาติด้วยดีนะคะ

ธรรมรักษาค่ะ

...เลี้ยงดูโดยเอาใจใส่ดูแลไม่ปล่อยปละละเลย...
...การขังกรงไว้ไม่ใช่ปกติวิสัยของนกตามธรรมชาติ...
...วิธีการเลี้ยงควรถามจากร้านที่ขายสัตว์เลี้ยงประเภทนกค่ะ...
...การเลี้ยงสัตว์ต่างๆ ไม่ควรเลี้ยงแบบขังกรงควรให้อิสระตามสมควร...
...ขออนุโมทนากับการเลี้ยงเพื่อสงเคราะห์ให้หายป่วย+ปล่อยไปสู่ธรรมชาติ...
...ไม่ควรเลี้ยงไว้แบบขังกรงไปตลอด...เพราะจะเป็นการสร้างกรรมให้ตัวผู้เลี้ยงเองค่ะ...

เห็นด้วยครับ
และเชื่อว่า เพราะที่ผมต้องได้พบ และช่วยเหลือ เจ้าทามะ (ชื่อของมันครับ) จากเจ้าแมววัด
ก็น่าจะเป็นการเกิดร่วมชาติกันระหว่างผมกับเจ้าทามะ ในชาตินี้อีกชาติหนึ่งครับ

ผู้ที่พบว่า แมวกำลัวกัด จ้าทามะ อยู่คือ พระ ซึ่งเป็นพี่ของแฟนผม
โดยผมและแฟนไปเยี่ยมนมัสการท่าน ซึ่งบวชอยู่ วัด ที่ อ.เมือง ปทุมธานี
บ้านผมอยู่แถวถนนรามอินทราห่างไกลกับ 50-60 กม. แต่ก็ต้องมาอยู่บ้านเดียวกันจนได้

พอพระท่าน แย่งเจ้าทามะ จากปากแมวได้
(โปรดสังเกตุครับ คนกระทำกรรมต่อแมว คือทำให้แมวโกรธ ไม่ใช่ผม)

ท่านและแฟนผม ร้องเรียกผมให้ไปดูแลทันที โดยไม่มีเหตุผลใดๆ ว่าทำไม่ถึงต้องเรียกผม
ทั้งๆ ที่มีคนอื่นอีกตั้งหลายคนอยู่บริเวณนั้น

ผมเองก็ทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน เพราะไม่รู้วิธีเลี้ยงนกเลย

รับเจ้า ทามะ จากพระมือมาก็ตัดสินใจนำไปใส่ไว้ในตระกร้าเลย
เพื่อให้พักผ่อนให้หายตกใจ

ไม่มีเสียงร้องเรียกใด ทั้งจากเจ้าทามะ และพ่อแม่ของเค้า
ซึ่งหากมีเสียงเรียกก็อาจนำไปคืนอย่างที่คุณเอรากอนแนะนำ

นี่คงเป็นวิบากของผมแล้วละครับ ที่ต้องมารับภาระในสิ่งที่ไม่เคยอยากทำ
และก็ค่อนข้างต่อต้าน ผู้ที่เอานกจากธรรมชาติมาขังกรงไว้ มาโดยตลอด

เมื่อเช้าเอาอาหารไปล่อที่ปากตามที่คุณเอรากอนแนะนำ มันเฉย

จึงตัดสินใจบังคับ ป้อนอาหารได้ 3 เม็ด แล้วใช้ไซริ่งหยอดน้ำตาม
ทำท่าดื้อดึงอยู่ในที แต่ก็กลืนไปจนหมด ไม่มีร้องแม้แต่แอะเดียว

เหตุผล ที่ต้องบังคับเพราะวันนี้ผมต้องไปทำงาน และจะต้องกลับบ้านประมาณ 3-4 ทุ่ม
ไม่มีใครให้อาหารในระหว่างเวลาที่ผมไม่อยู่

ห่วงแห่งวิบากเริ่มหมุนเวียนแล้วครับ

ในขณะป้อนอาหาร จิตใจเราก็แผ่เมตตาให้เค้าไปด้วย ขออโหสิกรรมไป้ด้วย

ถ้าเจ้า ทามะ รู้ว่ามีเพื่อนสนใจและเห็นใจถึงขนาดนี้
มันคงมีกำลังใจอยู่สู้โลกต่อไปแน่ๆ ครับ

แต่ทว่า เมื่อเช้าดูแล้ว เหงาๆ ซึมๆ ไม่มีเรี่ยวแรง น่าสงสารมากครับ