ชีวิตคู่ที่ผิดหวังตลอด แต่งงานกับสามีคนแรกเป็นคนอเมริกันอยู่ด้วยกัน 5 ปี เรายิ่งโตและมีเพื่อนเยอะ (ถึงแต่งงานแต่ก็กลับไปเรียนจนจบ ม. เพระไม่ได้จดทะเบียน) เค้าก็อายุมากขึ้นและหึ่งมากที่สุด เค้าเป็นคนมีความสามารถเป็นที่ยอมรับในสังคมระดับแนวหน้า ของคนอเมริกันที่เข้ามาทำงานในเมืองไทย ความดีทุกวันนี้ยังระลึกเสมอ อยู่กับเค้าก็ทำงานที่บริษัทของเค้าด้วยเรียนด้วยแต่จากที่คิดว่ารักเค้าพอรู้ตัวอีกทีกลับกลายเป็นแค่ความเคารพนับถือ พอมีปัญหาพูดกันไม่รู้เรื่องเค้าก็ไปหาผู้หญิงคนอื่นจนทำให้ผู้หญิงท้อง เราจึงได้โอกาสขอเลิกโดยที่เค้าไม่เต็มใจ
จากเป็นภรรยาเจ้าของบริษัทใหญ่มาเป็น ลูกจ้างกินเงินเดือนธรรมดา ได้เจอเทพบุตรในฝันคนนี้เป็นชาวเยอรมัน อายุมากกว่าเรา 3 ปี ทำให้เราวาดฝันถึงวันแต่งงานที่โรแมนติก ตกลงใจแต่งงานไปอยู่ต่างประเทศแต่เหตุการณ์กลับไม่เป็นเช่นนั้น ในคืนก่อนวันเข้าพิธีได้รับโทรศัพท์จากเมืองไทยว่าพี่ชายที่รัก ขับรถประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต อยากกลับเมืองไทยทันทีแต่ว่าที่สามีไม่ให้เดินทางกลับเด็ดขาดต้องอยู่ให้ครบ 3 เดือนเพือ่ต่อวีซ่า วันเข้าพิธีมีแต่ความทุกข์ คิดถึงบ้านคิดถึงพี่ชาย ทุกคนที่อยู่ในงานเลี้ยงไม่มีญาติเราเลย อยู่ด้วยกันได้ 4 เดือนก็จับได้ว่าเค้าไปมีความสัมพันธุ์กับผู้หญิงอื่นซึ่งเป็นคนเยอรมัน ทุกข์มากทนอยู่สภาพนั้นมา 5 ปีผู้หญิงของเค้ารังควานเราตลอดขอหย่าก็ไม่หย่าให้ จนต้องฟ้องศาลพอฟ้องหย่าจึงทราบว่าถูกโกง สามีให้เซ็นต์สัญญาไม่ขอแบ่งสมบัติ และค่าเลี้ยงดูตั้งแต่ตอนจดทะเบียนสมรส เพราะอ่านภาษาเยอรมันไม่ได้ในตอนแรก เค้าให้เซ็นต์อะไรก็ทำเพราะไว้ใจ เสียใจมากทนทุกข์อยู่นาน คิดซะว่าช่างมันไม่ให้ก็ไม่เอาไม่อดตายถ้าเรามีความสามารถ คิดผู้ชายคนนี้ไม่ดีก็เริ่มต้นใหม่ ช่วงระหว่างฟ้องหย่าสามี่ พอหางานทำได้ก็ได้ออกนอกบบ้านมากขึ้นซักพักก็เจอคนใหม่เป็นคนไทยที่ได้ทุนทหารไปเรียนต่อที่นั้น ปลื้มเค้ามากเพราะชอบคนเก่งเป็นทุนเดิมจากสามีคนแรกอยู่แล้ว ไม่เคยมีแฟนคนไทยไม่ค่อยได้มีเพื่อนคนไทยพอเจอคนนี้ก็เชื่อว่าคนชาติเดียวกันพูดกันรู้เรื่องมากกว่า เค้าเป็นสุภาพบุรุษในสายตาเรามาก พอมีปัญหาเค้าก็ช่วยตลอด พอหาที่พักเองได้ เค้าก็ออกมาอยู่ด้วยกันยิ่งได้ใกล้ชิดเค้าก็ยิ่งรักมาก คิดว่าเราคงเจอคนดีแล้ว ผลสุดท้ายเค้าเรียนจบก็ทิ้งเราไปแบบไม่รู้ตัวเพราะยังดูเหมือนรักกันอยู่
หลังจากนั้นเที่ยวหัวลาน้ำ เงินที่ทำงานมาได้ลงขวดเหล้าอย่างเดียว จนไปพลาดมีสัมพันธุ์ลึกซึ้งกับลูกน้องที่ทำงานคนเยอรมัน และมีอายุอ่อนกว่าเรา 10 ปี อยู่ด้วยกัน 4 ปีก็ไปไม่รอดอีกเค้ายังอยากสนุกกับชีวิต แต่เราอยากสร้างครอบครัว พอบอกเลิกกันได้ 2 อาทิตย์ เพิ่งรู้ว่าตัวเองท้องก็กลับมาคุยกันว่าจะเอายังงัยเค้ายังไม่พร้อม เราก็บอกว่าไม่เป็นไร พวกเราก็เป็นพ่อแม่ แต่ไม่ใช้สามีภรรยา ช่วยกันเลี้ยงเด็กคนนี้เราต่างคนต่างอยู่ ตอนแรกเค้าตกลง พอซักพักไม่เอาด้วยจะให้เราไปทำแท้งให้ได้ ทั้งขู่ฆ่า โทรไปฟ้องเจ้านายที่ทำงาน ผลสุดท้ายเปลี่ยนใจเราไม่ได้ก็เลยหนีไปจากชีวิตลูก ไม่รับผิดชอบอะไร เราก็ท้องและคลอดลูกคนเดียวที่เมืองนอก แต่โชคดีที่มีเพื่อนๆ ดีๆ เยอะคอยดูแลและให้กำลังใจ คลอดได้ลูกผู้ชายที่น่ารักได้ 3 เดือนก็กลับไปเรียนเพื่อลูกคนเดียว ต้องเรียนให้จบเราจะได้กลับเมืองไทยซักที ไม่ต้องการผู้ชายคนใดอีกตั้งใจเลี้ยงลูกให้ดีที่สุด แต่ผลสุดท้ายโชคชะตาก็เล่นตลกกับเราอีกครั้ง ให้เราได้ไปเจอคนที่ทำให้เจ็บและอับอายเพิ่มอีก (ยังติดต่อกันกับเพื่อนๆ รุ่นน้องๆ ของแฟนเก่าที่เป็นทหารอยู่เสมอ) ได้มีน้องๆ ทหารโทรให้ไปงานเลี้ยงส่งเพื่อนที่เรียนจบ ก็ได้เจอทหารรุ่นที่ไปเรียนต่อเสนาธิการทหาร น้องๆ ก็ให้เราไปนั่งโต๊ะนั้นจึงทำให้เราได้รู้จักกับพี่เสธฯ ที่มาเรียนรุ่นนั้น มีคนหนึ่งได้ไปขอเบอร์เราจากน้องๆ บอกว่าจะให้เราไปช่วยงาน พรีเซ็นท์เมืองไทย ของโรงเรียนเสนาธิการ เราก็ไปช่วยงานหลังจากงานจบพี่เค้าก็โทรมาคุยอยู่ตลอด จนเราไว้ใจคิดว่าเค้าไม่คิดกับเราทางชู้สาวแน่ เพราะ 1. เรามีลูกแล้ว 2. เคยเป็นอะไรกับรุ่นน้องเค้า แต่ทุกอย่างไม่เป็นอย่างที่คิด วันที่ลูกไปนอนบ้านย่าพี่เค้ามีธุระต้องมาบ้านเรา แล้วก็ชวนออกไปทานอาหารข้างนอก พอขากลับพี่เค้าบอกว่าลืมของไว้ที่บ้านขอกลับไปเอาด้วยได้เปล่า เราก็อนุญาติแต่พอถึงบ้านพี่เค้าบอกว่าเมาเพราะปกติไม่ค่อยดื่ม เราก็ให้พักแต่เค้ากลับเข้ามาปลุกปล้ำ หลังจากนั้นพี่เค้าก็บอกว่าจะรับผิดชอบกับสิ่งที่เกิดขึ้น เราก็บอกว่าให้มันจบไปเถอะแต่เค้าไม่ยอมยืนยันว่าจะรับผิดชอบ เค้าก็พยายามพิสูจตัวเองโดยการเข้ามาดูแลเราและลูกทั้งทางด้านการเงิน ช่วยรับส่งลูก ทำงานบ้านให้บ้างเลี้ยงลูกให้ตลอดทำให้เรามีเวลาเรียนเต็มที่ ลูกเราจะรักเค้ามาก พี่เค้าก็เข้ามาอยู่กับเราเป็นครอบครัว ทำให้ชีวิตเราอบอุ่นขึ้น
พอพี่เค้าเรียนจบกลับมาอยู่เมืองไทยก่อน 2 ปี ตอนกลับก็บอกว่าถ้าเจอใครใหม่ก็ไปเถอะนะ เข้าใจในหน้าที่การงานของเค้า ต้องได้ภรรยาที่เชิดหน้าชูตาเค้าได้ รู้ตัวเองว่าประวัติที่ผ่านมาคงไม่เหมาะที่จะไปเป็นภรรยานายทหารยศสูงอนาคตไกลอย่างเค้า ถ้ามีใครก็บอกกันตอนนี้ชีวิตรักไม่สำคัญเท่าลูกและอนาคต ผ่านอะไรมาเยอะโตแล้วมีอะไรก็บอกกันตรงๆ เรารับได้อย่าหลอกกันเลย พี่เค้าก็ให้ความเชื่อมั่นว่าเค้าไม่เหมือนคนอื่น ระหว่างที่พี่เค้ากลับมาก่อนก็ติดต่อกันตลอด เรามาเที่ยวเมืองไทยกับลูกก็มาดูแลเราและลูกเหมือนเดิม จนพอเราเรียนจบกลับมาอยู่ที่เมืองไทย เค้ากลับไม่เหมือนเดิมเราก็จับได้ว่าเค้าแต่งงานไปก่อนหน้าที่เราจะกลับ 3 เดือน แต่ไม่คิดจะบอก พอเราบอกว่างั้นก็เลิกกันเถอะเค้าบอกว่าไม่เคยมีความคิดที่จะเลิกกับเราในหัวเลย ให้เราแยกแยะให้ออกระหว่างหน้าที่กับความรู้สึก โอ้ยเราจะบ้าตายกับความเห็นแก่ตัวของผู้ชาย เราไล่ออกจากบ้านไป หายไป หลายอาทิตย์ก็กลับมา เราก็งงถามว่าต้องการอะไรจากเรา เค้าบอกไม่ต้องการอะไรแต่เป็นห่วงเราและลูกมากอยากอยู่ดูแลเราและลูกแบบนี้ตลอดไป เราไม่ยอมบอกว่าจะให้เราอยู่ในฐานะอะไร เมียหลวง เมียน้อย นางบำเรอ หรือคู่ขา เค้าบอกว่าไม่ต้องเป็นอะไรนอกจากที่รักของเค้า พูดฟังดูดีเนอะแต่ไม่เชื่อ เราบอกคุณเลือกเค้าแล้วก็กลับไปทำหน้าที่ของคุณให้ดี ฉันก็จะทำหน้าที่แม่ที่ดีเพื่อลูกเท่านั้น(ผิดหวังและน้อยใจมากๆ คบกันมา 5 ปี ไม่รู้อะไรเลยว่าเค้าเป็นเสือผู้หญิง ดื่มเก่งมากๆ ) เค้าบอกถ้าย้อนเวลาไปได้จะไม่แต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นเด็ดขาดเค้าทำพลาดก็ต้องรับผิดชอบ ทุกวันนี้ดิฉันทุกข์มากอยากจะหลุดให้พ้นจากบ่วงรักนี้เหลือเกิน สับสนไปหมด น้อยใจในวาสนาตัวเอง เราทั้งสวย ทำงานก็เก่ง เรียนจบก็สูง หน้าที่การงานก็ดีเลี้ยงตัวเองได้ (ทหารคนแรกที่รู้จัก เคยบอกเราว่า เราจะเป็นคนที่ยิ่งสูงยิ่งหนาว) ทำไมโชคชะตาถึงเป็นแบบนี้ มองเห็นครอบครัวคนอื่นที่ธรรมดาแต่ดูเค้ามีความสุขอบอุ่นกันจังเลย อยากได้ชีวิตแบบนั้นจังมีครอบครัวที่อบอุ่น หันมามองลูกก็สงสารปลอบตัวเองว่าต้องเข้มแข็งเพื่อลูก ต้องเป็นทั้งพ่อและแม่ให้ดีที่สุด ไม่ได้มีเราคนเดียวที่เจอสภาพแบบนี้ ถึงจะตอบตัวเองได้คิดได้ แต่ก็ยังทุกข์และเสียใจ เมื่อไหร่จะพ้นความทุกข์นี้ ไม่ต้องการอยากมีใครใหม่เลยเพราะไม่ต้องการให้ลูกเห็นว่าแม่เปลี่ยนผู้ชายไปเลื่อย

การเลือกเนื้อคู่ที่ดีคือ
๑ มีปัญญาเสมอกัน
๒ มีศีลสมกัน
๓ มีศรัทธาสมกัน
ความรักเกิดด้วยเหตุ ๒ อย่างรักกันมาแต่ชาติที่แล้ว
เกื้อกูลกันในปัจจุบันจนเกิดเป็นความรัก รักให้เป็นจะได้ไม่ทุกข์จะเกิดสุข
สู้ต่อไปครับเป็นกำลังใจให้ครับขอให้สมหวังครับ

ผ่านอะไรมา มากมายเหลือเกินครับ
ใช้ชีวิตที่เหลือกับลูกที่รักของเราดีกว่าครับ

ทำบุญทำทานให้เยอะๆครับ
ถือศีล และภาวนา จะช่วยให้พ้นกรรมได้ครับ

มองมาที่ตัวเรา...ที่ผ่านมามีอะไรผิดพลาดบ้าง...??
เหตุมันมี...ผลมันก็มี ตามมา เป็นเรื่องธรรมดา
ที่ผ่านมา..ดูเหมือน เสียเวลา..ใช้ชีวิตคู่ที่เปลือง...
ต่อไป คงต้อง ระวัง และไม่ประมาท..นะครับ เพราะเรามีทายาท
ชีวิตใหม่ ที่เราควรทนุถนอมดูแล...นั่นมันอาจทำให้ ชีวิตของเราเปลี่ยนแปลงในทางดีขึ้น
คงต้องเข้ามาหาธรรม นะครับ..กรรมฐาน ปฏิบัติธรรม นั่นคือหนทาง ที่ใจคุณจะสงบ เย็น
ประสบการณ์ที่ผ่าน คงจะเพียงพอที่คุณจะเรียนรู้ และ ปล่อยวางมันลงไป
ไม่มีอะไร ที่แน่นอนเลย ในชีวิตของคนเรา
ความแน่นอนก็คือ..ชีวิตเราจะเหลือน้อยลงไปทุกที...อย่าประมาท ในชีวิตครับ
ขอเป็นกำลังใจ
เจริญในธรรม

ถ้าดิฉันเป็นคุณเลิกไปนานแล้วละ
ดิฉันไม่ชอบคนโกหก เราก็ใจสปอร์ต
มีใหม่ให้บอกเลิกกันด้วยดี
กลับเห็นแก่ตัวแต่งงานไม่บอก
เฮ่ยลำบากหัวใจจริงๆ

ขอกราบขอบพระคุณทุกๆ ท่านที่มีจิตเมตตาให้คำแนะนำเพื่อเป็นแสงสว่างส่องนำทางชีวิต จะน้อมรับและนำไปปฎิบัติเพื่อลูกและตนเอง จะเดินก้าวไปข้างหน้าอย่างมั่นคงและหนักแน่น จะเก็บเอาอดีตไว้เป็นบทเรียน ไม่หยุดคิดดีทำดีตราบจนชีวิตนี้จะหาไม่ ซักวันคงจะเป็นวันที่เราได้สมหวัง นั้นคือวันที่ได้เห็นลูกชายอันเป็นที่รักเติบโตขึ้นมาเป็นคนที่มีความดีพร้อมทั้งกายวาจาใจ เป็นยอดเทพบุตรตัวจริงของคุณแม่ ภรรยาและครอบครัว

บางคนมีดวงชะตาที่จะไม่มีคู่ค่ะ อาจจะเนื่องจากเคยผิดศีลข้อ 3 ในอดีตชาติ หรือ บางคนอาจจะมีดวงชะตาที่จะต้องใช้ชีวิตในร่มเงาพระพุทธศาสนา ไม่ว่าจะมีคู่กี่คน ก็จะมีเหตุให้เลิกลากัน

ลองทำใจให้เป็นกลางๆ ไม่เข้าข้างตัวเอง แล้วสำรวจดูว่า ใจเราไปในทางใด เวลามีทุกข์เราคิดถึงสิ่งใดเป็นอันดับแรก ใจเราโหยหาคู่หรือไม่

ค่อยๆสำรวจตัวเองดูค่ะ บางทีคุณอาจจะไม่รู้ตัวว่ามีบุญในทางพุทธศาสนา

อนุโมทนากับคุณนะคะ พระท่านบอกให้เริ่มต้นด้วยใจ
ขอเป็นกำลังใจให้คุณ อย่างที่พี่ทักทายบอกชีวิตคนเรา
ต้องมีดีบ้างแหละ จะไม่ดีไปตลอดเป็นไปไม่ได้คะ
คิดว่าคุณต้องเป็นแม่ที่ดีได้แน่นอนคะ

เรื่องนี้ได้มี อ.ท่านหนึ่งตอนที่ดิฉันไปสัมมนาของกรมส่งเสริมอุตสาหกรรม ท่านเคยเล่าให้ฟังว่า คุณพ่อของ อ. เป็น ทหารรักษาพระองค์รับใช้ใก้ลชิดเบื้องพระยุคลบาท พ่อหลวงของเรา คุณพ่อเล่าให้ อ.ฟังบางเรื่องที่พวกเราคนไทยทั่วไปไม่มีโอกาสจะได้รับทราบ อ. เริ่มถามพวกเราที่ไปสัมมนาว่า พวกคุณทราบมั้ยว่าพ่อหลวงของเรา เวลาท่านสวดมนต์ไหว้พระ ท่านขออะไร ท่านไม่ได้ขอให้เรามีสุขภาพแข็งแรง อายุมั่นขวัญยืนฯลฯ ท่านตั้งจิตอธิฐานแต่เพียงว่า " ขอให้เรามีสติ คิดดีทำดี สมอง ที่สามารถทำปะโยชน์เพื่อส่วนรวมทั้งในวันนี้ วันข้างหน้า และวันต่อๆ ไป " และก็ทรงตรัสถามคุณพ่อของ อ. ก่อนที่จะได้เริ่มงานรับใช้เบื้องพระยุคลบาทว่า "เธอสวดมนต์เป็นมั้ย" คุณพ่อ อ.ตอบว่า เป็นพระพุทเจ้าค่ะ พ่อหลวงของเราท่านตรัสถามเท่านั้น หลังจากนั้นอีก 1 อาทิตย์คุณพ่อของ อ. ก็ได้รับ จม. จากกรมให้ย้ายไปอยู่รับใช้เบื้องพระยุคลบาท จะเป็นจริงอย่างที่ อ.เล่า หรือเปล่าไม่ทราบ(อ. ท่านบอกชื่อยศต่ำแหน่ง ณ ปัจจุบัน ของคุณพ่อด้วย แต่ดิฉันคิดว่าคงไม่เหมาะสมที่จะนำมากล่าวอ้างค่ะ)
และเมื่อวานก่อนนอนได้เข้าไปสวดมนต์ไว้พระที่ห้องพระ ดิฉันก็นำมาอธิฐานขอพรพระตอนเราสวดมนต์เสร็จเช่นกัน และก็ขอถ้าเราเป็นเนื้อคู่กันก็ขอให้เราได้อยู่ร่วม เป็นคู่สร้างคู่สมกันแต่ขอให้มาใขณะที่เค้าหมดพันธะ ถ้าไม่ใช้ก็ขอให้เราได้เป็นกัลยานิมิตรที่ดีต่อกัน เพราะคิดว่าถึงอย่างไรที่ผ่านมาเค้าก็เป็นคนที่ดีกับเราและลูกมากเช่นกัน เค้าช่วยเลี้ยงลูกดิฉันตั้งแต่ลูกอายุได้ 6 เดือน ตอนนี้ลูกชายอีก 2 เดือนจะ 6 ขวบแล้ว และลูกเราก็คิดถึงเค้ามาก เมื่อวานลูกถามว่าคุณแม่ครับไม่เห็นคุณลุงนานแล้ว น้องภูมิโกรธคุณลุงแล้วละ และก็ถามอีกว่า "เมื่อไรคุณแม่จะแต่งงานกับคุณลุงซักทีครับ น้องภูมิรอนานแล้วนะ" ดิฉันถามลูกกลับว่า "ใครสอนให้หนูพูดครับ" ลูกเค้าตอบว่า "สมองบอก" ดิฉันได้แต่ยิ้มตอบลูกไปเท่านั้น ซึ่งเรื่องนี้ดิฉันไม่เคยได้พูดกับลูกเลย ดิฉันได้แต่คิดขมขื่นในใจว่าเด็กเค้าบริสุทธิ์จริงๆ ดิฉันจึงคิดได้ว่าไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะโกรธเกลียด หรือเคลียดแค้นกันต่อไป ถ้าเค้าพร้อมที่จะเป็นเพื่อนที่ดีกับดิฉัน ไม่เข้ามาในทางชู้สาวกับดิฉันอีก รักและหวังดีกับดิฉันและลูกด้วยความบริสุทธิ์ใจจริงๆ ดิฉันก็พร้อมที่จะเป็นเพื่อนที่ดีตอบ
ดิฉันไม่ได้เข้าไปที่ห้องพระนานเท่าไรแล้วไม่รู้
แต่ที่รู้คือเช้านี้ตื่นขึ้นมา รู้สึกสดชื่นขึ้นกว่าวันเก่า

ในโลกนี้ สุข กับ ทุกข์ มันเป็นของคู่กัน อย่าลืมซิ ถ้าหลงสุข มันจะทุกข์ ถ้าหลงทุกข์ มันจะสุข

แต่ถ้าดูจริงๆ ทั้งสองอย่าง กลับไม่มีสุขไม่มีทุกข์ รูปที่ ว่าหล่อ ว่าสวย ว่าขาว ว่านิ่ม

มันเกิดจากการรวมของธาตุสี่ ทั้งนั้น ลองลอกหนังออกดู จะน่าชมแค่ไหน มีแต่เลือดแต่หนอง

ปรกติคนเราเกิดมาก็มีทุกข์ประจำตัวอยู่แล้ว เรือง ปัจจัย4 ที่ต้องหา มาบำเรอร่างกาย แล้วก็หายทุกข์ชั่วขณะ

แต่ไอ้เรื่อง ใจ นี่ซิ ถ้าหาเรื่องบำเรอ แล้วไม่พอ มันอยากต่อไปเรื่อยๆ ถ้าไม่รู้จักห้ามใจ แบบนี้ทุกข์ จนตาย

เพราะ 3 ตัวนี้แท้ ๆ ไม่รู้ ------ อยาก ------- ยึด ต้องใช้ ปัญญา ตัด

สวัสดีค่ะ

ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้นะคะ ที่ผ่านมาก็ถือว่าเป็นครูสอนเรา

ทั้งนี้ทั้งนั้น ขึ้นอยู่ที่ความคิดและจิตใจค่ะ ถามใจคุณดูนะคะว่าความสุขในชีวิตคุณคืออะไร

ถ้าตอบได้แล้ว ตั้งใจทำ ลงมือทำเลยค่ะ ค่ะ เข้าใจนะคะ บางทีพูดง่ายแต่ทำยาก

แต่ยังไงก็ไม่ยากค่ะ ถ้าคิดว่าทำได้ ทำเพื่อลูก รักเค้าโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน

ความรักของแม่เป็นรักที่บริสุทธิ์ คิดบวกนะคะ อย่าเหมือนดิฉัน ทีคิดสั้นเกือบไม่ได้อยู่

ดูแล คนที่เรารัก (ลูกๆๆ) และคนที่รักเรา พ่อ แม่ พี่ น้อง

อย่าพิ่งท้อแท้นะคะ ยังไงคุณก็ เป็นคนมีความสามารถ หน้าตาดี คิดดี ทำดี ได้ดีค่ะ

ต้องดูแลลูกได้ดีแน่นอนค่ะ สู้ สู้ค่ะพี่

เพลงลงเอย..ได้รู้และได้ยินในข่าวร้ายบางอย่าง..........
รักอยู่ที่ใด ทุกข์ใจอกเอ๋ย ขอจงลงเอยกันด้วยดี

ที่ใดมีรักที่นั่นย่อมมีทุกข์ เป็นธรรมดา
คุณคือผู้รู้ซึ้งถึงธรรมแล้วจากความผิดหวัง เมื่อมีทุกข์ย่อมมีทางออกซึ่งการดับซึ่งทุกข์
ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนแล่

ขอให้มีความสุขกับตัวเองให้มากๆ ไม่มีอะไรเป็นของๆเรา
เขาก็ไม่ใช่ของเรารักแท้คือ แม่เราเองและเรารักลูก

ขอเป็นกำลังใจ