วันเวลาปัจจุบัน 29 มี.ค. 2024, 22:55  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง




กลับไปยังกระทู้  [ 162 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 ... 11  ต่อไป  Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 09 ต.ค. 2010, 19:50 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 26 มิ.ย. 2010, 13:15
โพสต์: 34

แนวปฏิบัติ: สมาถะ วิปัสสนาญาน ลมหายใจมิมีสิ้นสุด มิมีประมาณ
งานอดิเรก: ธรรมะเกิดที่ใจ ไปให้ถึงธรรม จึ่งมีธรรมประจำใจ บ้านเป็นสถานที่ปฏิบัติธรรม
สิ่งที่ชื่นชอบ: ธรรมะ ทุกแนว "รอยเท้าสัตว์ย่อมรวมลงในเท้าช้าง"ฉันใด ก็ฉันนั้น
ชื่อเล่น: out
อายุ: 47
ที่อยู่: จังหวัดแพร่

 ข้อมูลส่วนตัว


:b8: :b8: คุณสำนึกแล้วคะ ลองหันมาพิจารณา..นะคะ ด้วยใจเป็นกลาง
ภายใต้ คำตอบปริศนาธรรม 3 ข้อ
1ตั้งแต่เกิดมาคนสำคัญที่สุดของคุณคือใคร
คำตอบคือ บุคคลใกล้ตัว..มิใช่พ่อหรือแม่หรือแมแต่ลูก
2 เกิดมาแล้วใครเป็นผู้รู้ใจคุณที่สุด
คำตอบคือ ตัวของคุณเอง มิใช่เมียหรือเพื่อนหรือพ่อ แม่อย่าหนีความจริงอีกเลยค่ะ..
3 เกิดมาแล้วในชีวิตเวลาที่ดีที่สุดคืออะไร
คำตอบคือ เวลาปัจจุบัน มิใช่เวลาอยู่ใกล้ครอบครัวหรืออยู่ใกล้คนรัก

ถามว่าแล้ว ลูก เมีย และพ่อแม่ล่ะ นั่นคือหน้าที่ ...
วันนี้คุณทำหน้าที่กตัญญูกตเวทิตาคุณดีที่สุดแล้วหรือยัง
คุณทำหน้าที่พ่อที่ดีที่สุดหรือยัง
คุณทำหน้าที่สามีที่ดีที่สุดหรือยัง

ถามว่าจะทำได้อย่างไรเมื่อสถานการณ์ไม่อำนวย ....
อดีตก็คืออดีต"อดีตผ่านไปเหมือนสายน้ำมิไหลคืนกลับ ฉันใด ก็ฉันนั้น"ให้ผ่านเลยไปมินำกลับมาคำนึง
อนาคตเป็นสิ่งล่วงหน้ายังมาไม่ถึงมิควรฟุงซ่านถึง
สิ่งสำคัญควรกระทำเหตุให้ดีที่สุดในปัจจุบัน..เหตุนั้นจะส่งผลถึงอนาคตเอง..ก็อยู่ที่กรรม เรามีกรรมเป็นของของตนของของตัว.. ทำสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับวันนี้..และอย่าลืมให้อภัย ให้ความเมตตาเป็นบาทฐาน ขออโหสิกรรมแก่ทุกสิ่งที่ได้ล่วงเกิน สุดท้ายควรให้อภัยตนเองด้วย อย่าโทษตนเองอีกเลย..ยังมิสายที่จะทำความดี..
สิ่งสำคุญที่สุดคือคุณต้องรู้จักตัวตนของตนเอง...จึ่งมิผิดทาง
หากตามความอยากได้.. อยากเป็น.. อยากมี...นั่นผิดทางแล้ว..หลงตามกิเลสนั่นเองจึ่งทำให้หลงทาง..
สัจจธรรม คือความจริง สิ่งแท้แน่นอน มิเปลี่ยนแปร..
"ดูกรภิกษุทั้งหลาย ! ความทุกข์ เป็นความจริงประการหนึ่งที่ชีวิตทุกชีวิตจะต้องประสบไม่มากก็น้อย ความทุกข์ที่กล่าวนี้มีอะไรบ้าง? ภิกษุทั้งหลาย ! ความเกิดเป็นความทุกข์ ความแก่ ความเจ็บ ความตายก็เป็นความทุกข์ ความแห้งใจ หรือความโศก ความพิไรรำพันจนน้ำตานองหน้า ความทุกข์กาย ความทุกข์ใจ ความคับแค้นใจ ความพลัดพรากจากบุคคล หรือสิ่งของอันเป็นที่รัก ความต้องประสบกับบุคคล หรือสิ่งของอันไม่เป็นที่พอใจ ปรารถนาอะไรมิได้ดังใจหมาย ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นความทุกข์ที่บุคคลต้องประสบทั้งสิ้น เมื่อกล่าวโดยสรุป การยึดมั่นในขันธ์ห้า ด้วยตัณหาอุปาทานนั่นเอง เป็นความทุกข์อันยิ่งใหญ่"
ขอเป็นกำลังใจนะคะ "ชนะอื่นใดไหนจะเท่าชนะใจตนเอง"

"จิตตั้งมั่น..นั้นหมั่นดู ..หัดหมั่นรู้.. ตัวตนดูรู้ทั่วถึงจึงอาจหาญ
เหตุสงบ ฟุ้งซ่าน หรือรำคาญ หรือเกียจคร้านสังสัยให้ตามดู.
ตามให้เห็นตามรู้อยู่เฉยเฉย .. ฝึกให้เคยตัณหาเคยพาหรู.
ถึงซึมเศร้าเจ้าเป็นไฉนใจเฝ้าดู .. สักว่ารู้สักว่าเห็นพบเย็นเอย"


เจริญในธรรม :b41: :b41: :b41:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 10 ต.ค. 2010, 20:41 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 11 ก.ค. 2010, 17:05
โพสต์: 19

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


****ถ้าคุณมีความพยายาม สักวันเขาคงเห็นใจ แต่ก็ไม่ควรคิดว่าเมื่อไหร่จะดีขึ้น
โดยที่ตัวเรายังไม่ทำอะไร ถึงจะบอกว่ารักลุกและภรรยามาก ก็ต้องแสดงออกให้
เขารู้ทำให้เขาเห็น ถ้าพูดแต่กับตัวเองว่ารักลูกและภรรยามากแต่ไม่พยายามทำอะไรเลย
มั้นคงไม่มีประโยชน์ จะเป็นกำลังใจให้*****


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 10 ต.ค. 2010, 21:59 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 20 เม.ย. 2010, 19:53
โพสต์: 98

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ใต้ฟ้าเป็นกำลังใจให้นะคะ ผู้ชายน้อยคนนักที่จะยอมรับว่าความผิดเกิดจากตัวเอง ขอภาวนาเอาใจช่วยให้คุณและภรรยาได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขพร้อมกับลูกสาวนะคะ

ช่วงนี้ขอให้คุณหันหาธรรมมะให้มาก สวดมนต์ภาวนา ยอมรับความจริงว่าสิ่งที่คุณทำไว้กับภรรยาเป็นบาป ที่จะต้องหมดไปในเร็ววันนะคะ ใต้ฟ้าเชื่อว่าภรรยาของคุณคงเจ็บปวดมาก ถึงยังไม่ยอมให้อภัย สามีใต้ฟ้าเขาทำกลับใต้ฟ้าครั้งแล้วครั้งเล่า ใจอ่อนให้อภัยเขามาตลอดค่ะเพราะลูกนี้แหละค่ะ

ถ้าใต้ฟ้ารู้จักภรรยาคุณ อยากถามว่าร้ายแรงจนให้อภัย และใจแข็งขนาดนี้เลยหรือคะ ปล่อยให้ภรรยาคุณอยู่อิสระแบบสบายใจไปก่อนดีกว่าค่ะ ถ้าใช่คู่กันคงได้กลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมนะคะ

ทำใจให้สบาย ให้กำลังใจใช้ความดีสู้ ๆ นะคะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 12 ต.ค. 2010, 00:27 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 26 พ.ค. 2010, 08:48
โพสต์: 97

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ตอนนี้ที่จะพยายามทำให้ได้คือ มีชีวิตอยู่กับปัจจุบัน ตามที่เพื่อนๆในนี้หลายคนให้คำแนะนำ
แต่มันทำยากชมัด อยากเป็นคนที่นิ่งกว่านี้ เข้มแข็งกว่านี้จังเลยครับ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 12 ต.ค. 2010, 03:15 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


อ้างคำพูด:
ทุกวันนี้ยังกินยาอยู่ มันก็ช่วยผมได้นะครับ เดี๋ยวนี้ผมร้องไห้น้อยลง
ยกเว้นบางวันที่คิดถึงเขา คิดถึงลูกมากๆก็ร้องไห้คนเดียวครับ


ไม่มีใครในโลกนี้ที่เกิดมาแล้วไม่เคยพลัดพราก
ช้าหรือเร็ว เราก็ต้องพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รักด้วยกันทั้งนั้น
เพราะนี้เป็นกฎธรรมชาติ ตายตัวไม่มีใครที่จะหลีกหนีได้พ้น

คุณเศร้าโศรก เสียใจ เพราะมัวแต่คิดถึงอดีตที่มันผ่านไปแล้ว
แก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว....ทำไมไม่เอาใจมาอยู่กับปัจจุบัน..ให้มากที่สุด
ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด...อดีตแม้จะเจ็บปวด รวดร้าวเพียงใด มันก็ผ่านไปแล้ว
ยึดปัจจุบัน อยู่กับปัจจุบันให้ได้ อนาคตเราจะได้ดีกว่าอดีตที่ผ่านมา

อย่างน้อยๆคุณก็ยังไม่ได้ "จากตาย"...คิดถึงเมื่อไหร่?...ก็สามารถไปพูดคุย
ไปสัมผัส เห็นหน้าเห็นตากันได้อยู่....จะเศร้าไปทำไมกัน...สถานะคุณยังดีกว่า
ใครๆอีกหลายๆคน....ที่ไม่มีวันจะได้เห็นกันอีกต่อไป ไม่ว่าชาตินี้หรือชาติไหนๆ

กลับมาอยู่กับปัจจุบันเถอะค่ะ อย่าคร่ำครวญ หวนอาลัย
กับสายน้ำที่มันไหลผ่านไปแล้วเลย....เพราะอย่างไรเสีย
มันก็ไม่มีวันไหลย้อนกลับมาได้.... :b4: :b4:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 12 ต.ค. 2010, 08:58 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 10 ส.ค. 2010, 08:37
โพสต์: 189

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


taktay เขียน:
ไม่มีใครในโลกนี้ที่เกิดมาแล้วไม่เคยพลัดพราก
ช้าหรือเร็ว เราก็ต้องพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รักด้วยกันทั้งนั้น
เพราะนี้เป็นกฎธรรมชาติ ตายตัวไม่มีใครที่จะหลีกหนีได้พ้น

อนุโมทนาสาธุค่ะ :b8: เมื่อใดที่ตัวเราคิดถึงเรื่องที่สามีทำร้ายจิตใจ
เราจะบอกตัวเองเสมอว่า "ปล่อยวางเถิด ไม่มีอะไรเที่ยงแท้และแน่นอน
ทุกคนก็ต้องพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รักด้วยกันทั้งนั้น"

taktay เขียน:
กลับมาอยู่กับปัจจุบันเถอะค่ะ
อย่าคร่ำครวญ หวนอาลัย
กับสายน้ำที่มันไหลผ่านไปแล้วเลย....เพราะอย่างไรเสีย
มันก็ไม่มีวันไหลย้อนกลับมาได้....

มันอาจจะดูยากนะคะ ที่ไม่ให้คิดถึงเรื่องในอดีต
โดยเฉพาะอดีตที่ ขมขืน เจ็บปวด มีแต่ทุกข์ทรมาน
แต่หากเราไม่ยอมทำใจ เรานั้นเองแหละค่ะที่จะถูกอดีต
ฝังกลบตัวเราให้จมลงดิน มองไม่เห็นแสงสว่างเลย

ลุกขึ้นมาหันหน้าเข้าหาพระธรรมเถอะค่ะ
ไม่มีอะไรเป็นที่พึ่งของเราได้นอกจาก "ธรรมะ"
ขอให้เจริญในธรรมค่ะ :b8:

.....................................................
.....................................................................................................................................

อัสฺสามิกตา ปรมา ลาภา
ความไม่มีสามีเป็นลาภอันประเสริฐ
สามิกตา ปรมา ทุกฺขา
การมีสามีเป็นทุกข์อย่างยิ่ง


แก้ไขล่าสุดโดย starfish เมื่อ 12 ต.ค. 2010, 08:59, แก้ไขแล้ว 1 ครั้ง

โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 12 ต.ค. 2010, 17:02 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 ต.ค. 2010, 19:36
โพสต์: 59

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


สวัสดีค่ะ คุณสำนึกแล้ว

"เป็นกำลังใจให้กับความมุ่งมั่นตั้งใจของคุณค่ะ"

เวลา... ที่ผ่าน.. จะพิสูจน์เองค่ะ

.....................................................
มากมาย...


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 12 ต.ค. 2010, 17:20 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 08 ต.ค. 2010, 17:16
โพสต์: 177

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


สวัสดีคะคุณสำนึกผิด อยากให้กำลังใจคะ ไม่เคยมีใครที่เป็น คน ในโลกนี้ไม่เคยทำผิด สำนึกผิดก็ดีแล้วคะ บอกภรรยาคุณหรือยังคะ เห็นทุกข์ที่เกิดแล้วใช่มั้ยคะ พยายามเข้านะคะ ภรรยาคุณอาจอโหสิให้แล้วก็ได้ แต่ไม่ได้การันตีว่าเขาจะกลับมาเป็นนะคะ อย่าหวังสูงเกินไป เผื่อความผิดหวังบ้าง

ชีวิตคนเรามีฝนกระหน่ำก็จะมีฟ้าหลังฝนคะ ตอนนี้ฟ้าเปิดแล้ว อย่างน้อยคุณก็เห็นธรรมที่เป็นทางให้เดินต่อไปคะ อดีตแก้ไขไม่ได้แล้ว ตัดมันทิ้งไปคะ อย่าเอามาเป็นอารมณ์ ปัจจุบันต่างหาก ถ้าภรรยาคุณยังมีเยื่อใย คุณค่อยๆทำความดีให้เขาเห็น แก้ตัวใหม่ แต่อย่าไปคาดหวัง ดิฉันก็ภรรยาคนหนึ่งคะ เชื่อว่าอย่างน้อยคุณก็จะได้รับไมตรีที่ดีกลับมาคะ(ถ้าคุณจริงใจ รักจริง ไม่จำเป็นต้องเป็นเจ้าของคะ)
:b33: :b34: :b20: :b1: การมีกัลยาณมิตรที่ดี จะคงความสัมพันธ์ยาวกว่าสามีภรรยา


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 12 ต.ค. 2010, 22:05 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 26 พ.ค. 2010, 08:48
โพสต์: 97

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


yothininsuk เขียน:
สวัสดีครับ
แวะมาให้กำลังใจครับ
หัวใจของศาสนาพุทธคือ อริยสัจ ๔
คือ ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค
จริง ๆ แล้ว เจ้าตัวแรก มีไว้ให้ "เห็น" ครับ
แต่คนเราส่วนใหญ่จะโน้มรับมา "เป็น" ซะมาก
(ผมด้วยแหละ :b12: )
วันนี้ดีมากแล้วครับ คุณสามารถเห็นเจ้าทุกข์ได้แล้วล่ะ

ทุกข์จะเกิดได้ก็ต้องอาศัยสมุทัยนะครับ
(จุดมุ่งหมายสูงสุดของศาสนาพุทธคือดับเจ้าตัวที่สองครับ)

สมุทัยมันเกิดนานแล้ว ตอนนี้มันส่งผลให้เกิดตัวแรกอยู่ใช่ไหมครับ?
ขอให้สู้ ๆ นะครับ ผ่านมันไปให้ได้ ช่วงที่เลวร้ายนี้

"ใบไม้แห้งร่วงจากต้นตกลงมาเป็นปุ๋ยให้แก่ตัวต้นไม้เอง
ประสบการณ์ที่เลวร้ายจะทำให้เราเติบโตขึ้นครับ"


เจริญธรรมครับผม

:b8: :b8: :b8:

ขอบคุณครับสำหรับกำลังใจ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 12 ต.ค. 2010, 22:11 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 26 พ.ค. 2010, 08:48
โพสต์: 97

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


tongpon เขียน:
:b8: :b8: คุณสำนึกแล้วคะ ลองหันมาพิจารณา..นะคะ ด้วยใจเป็นกลาง
ภายใต้ คำตอบปริศนาธรรม 3 ข้อ
1ตั้งแต่เกิดมาคนสำคัญที่สุดของคุณคือใคร
คำตอบคือ บุคคลใกล้ตัว..มิใช่พ่อหรือแม่หรือแมแต่ลูก
2 เกิดมาแล้วใครเป็นผู้รู้ใจคุณที่สุด
คำตอบคือ ตัวของคุณเอง มิใช่เมียหรือเพื่อนหรือพ่อ แม่อย่าหนีความจริงอีกเลยค่ะ..
3 เกิดมาแล้วในชีวิตเวลาที่ดีที่สุดคืออะไร
คำตอบคือ เวลาปัจจุบัน มิใช่เวลาอยู่ใกล้ครอบครัวหรืออยู่ใกล้คนรัก

ถามว่าแล้ว ลูก เมีย และพ่อแม่ล่ะ นั่นคือหน้าที่ ...
วันนี้คุณทำหน้าที่กตัญญูกตเวทิตาคุณดีที่สุดแล้วหรือยัง
คุณทำหน้าที่พ่อที่ดีที่สุดหรือยัง
คุณทำหน้าที่สามีที่ดีที่สุดหรือยัง

ถามว่าจะทำได้อย่างไรเมื่อสถานการณ์ไม่อำนวย ....
อดีตก็คืออดีต"อดีตผ่านไปเหมือนสายน้ำมิไหลคืนกลับ ฉันใด ก็ฉันนั้น"ให้ผ่านเลยไปมินำกลับมาคำนึง
อนาคตเป็นสิ่งล่วงหน้ายังมาไม่ถึงมิควรฟุงซ่านถึง
สิ่งสำคัญควรกระทำเหตุให้ดีที่สุดในปัจจุบัน..เหตุนั้นจะส่งผลถึงอนาคตเอง..ก็อยู่ที่กรรม เรามีกรรมเป็นของของตนของของตัว.. ทำสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับวันนี้..และอย่าลืมให้อภัย ให้ความเมตตาเป็นบาทฐาน ขออโหสิกรรมแก่ทุกสิ่งที่ได้ล่วงเกิน สุดท้ายควรให้อภัยตนเองด้วย อย่าโทษตนเองอีกเลย..ยังมิสายที่จะทำความดี..
สิ่งสำคุญที่สุดคือคุณต้องรู้จักตัวตนของตนเอง...จึ่งมิผิดทาง
หากตามความอยากได้.. อยากเป็น.. อยากมี...นั่นผิดทางแล้ว..หลงตามกิเลสนั่นเองจึ่งทำให้หลงทาง..
สัจจธรรม คือความจริง สิ่งแท้แน่นอน มิเปลี่ยนแปร..
"ดูกรภิกษุทั้งหลาย ! ความทุกข์ เป็นความจริงประการหนึ่งที่ชีวิตทุกชีวิตจะต้องประสบไม่มากก็น้อย ความทุกข์ที่กล่าวนี้มีอะไรบ้าง? ภิกษุทั้งหลาย ! ความเกิดเป็นความทุกข์ ความแก่ ความเจ็บ ความตายก็เป็นความทุกข์ ความแห้งใจ หรือความโศก ความพิไรรำพันจนน้ำตานองหน้า ความทุกข์กาย ความทุกข์ใจ ความคับแค้นใจ ความพลัดพรากจากบุคคล หรือสิ่งของอันเป็นที่รัก ความต้องประสบกับบุคคล หรือสิ่งของอันไม่เป็นที่พอใจ ปรารถนาอะไรมิได้ดังใจหมาย ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นความทุกข์ที่บุคคลต้องประสบทั้งสิ้น เมื่อกล่าวโดยสรุป การยึดมั่นในขันธ์ห้า ด้วยตัณหาอุปาทานนั่นเอง เป็นความทุกข์อันยิ่งใหญ่"
ขอเป็นกำลังใจนะคะ "ชนะอื่นใดไหนจะเท่าชนะใจตนเอง"

"จิตตั้งมั่น..นั้นหมั่นดู ..หัดหมั่นรู้.. ตัวตนดูรู้ทั่วถึงจึงอาจหาญ
เหตุสงบ ฟุ้งซ่าน หรือรำคาญ หรือเกียจคร้านสังสัยให้ตามดู.
ตามให้เห็นตามรู้อยู่เฉยเฉย .. ฝึกให้เคยตัณหาเคยพาหรู.
ถึงซึมเศร้าเจ้าเป็นไฉนใจเฝ้าดู .. สักว่ารู้สักว่าเห็นพบเย็นเอย"


เจริญในธรรม :b41: :b41: :b41:

ขอบคุณนะครับคุณ tongpon
ผมเนี่ยความเข้มแข็งมันมาแบบขึ้นๆลงๆน่ะครับ บางวันคิดอะไรดีๆ ก็นึกได้เหมือนกันว่า เออ เราไม่ได้อยู่กับแม่ลูกเขาก็ไม่เป็นไรนี่นา ยังไงเราก็รักเขาได้ แค่ไม่ได้ครอบครองเท่านั้น ถ้าคิดจะเป็นฝ่ายให้เสียอย่างมันก็ทำได้เลยไม่ต้องรอไม่ต้องหวังอะไรทั้งนั้น แต่บางวันมันก็จิตตก กลายเป็นคิดนู่นคิดนี่ไปจนหดหู่ ก็หวังจากธรรมะนี่แหละครับน่าจะเป็นทางสว่างที่สุดแล้วสำหรับชีวิตผมตอนนี้ ก็จะเรียนรู้และฝึกหัดไปเรื่อยๆครับ ขอบคุณอีกทีนะครับ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 12 ต.ค. 2010, 22:18 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 26 พ.ค. 2010, 08:48
โพสต์: 97

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


รสา เขียน:
****ถ้าคุณมีความพยายาม สักวันเขาคงเห็นใจ แต่ก็ไม่ควรคิดว่าเมื่อไหร่จะดีขึ้น
โดยที่ตัวเรายังไม่ทำอะไร ถึงจะบอกว่ารักลุกและภรรยามาก ก็ต้องแสดงออกให้
เขารู้ทำให้เขาเห็น ถ้าพูดแต่กับตัวเองว่ารักลูกและภรรยามากแต่ไม่พยายามทำอะไรเลย
มั้นคงไม่มีประโยชน์ จะเป็นกำลังใจให้*****

ขอบคุณคุณรสาครับสำหรับคำแนะนำ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 12 ต.ค. 2010, 22:23 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 26 พ.ค. 2010, 08:48
โพสต์: 97

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ใต้ฟ้า เขียน:
ใต้ฟ้าเป็นกำลังใจให้นะคะ ผู้ชายน้อยคนนักที่จะยอมรับว่าความผิดเกิดจากตัวเอง ขอภาวนาเอาใจช่วยให้คุณและภรรยาได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขพร้อมกับลูกสาวนะคะ

ช่วงนี้ขอให้คุณหันหาธรรมมะให้มาก สวดมนต์ภาวนา ยอมรับความจริงว่าสิ่งที่คุณทำไว้กับภรรยาเป็นบาป ที่จะต้องหมดไปในเร็ววันนะคะ ใต้ฟ้าเชื่อว่าภรรยาของคุณคงเจ็บปวดมาก ถึงยังไม่ยอมให้อภัย สามีใต้ฟ้าเขาทำกลับใต้ฟ้าครั้งแล้วครั้งเล่า ใจอ่อนให้อภัยเขามาตลอดค่ะเพราะลูกนี้แหละค่ะ

ถ้าใต้ฟ้ารู้จักภรรยาคุณ อยากถามว่าร้ายแรงจนให้อภัย และใจแข็งขนาดนี้เลยหรือคะ ปล่อยให้ภรรยาคุณอยู่อิสระแบบสบายใจไปก่อนดีกว่าค่ะ ถ้าใช่คู่กันคงได้กลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมนะคะ

ทำใจให้สบาย ให้กำลังใจใช้ความดีสู้ ๆ นะคะ

เขาเป็นคนใจแข็งครับ ทั้งที่ความจริงเป็นคนขี้สงสารแต่เวลาโกรธขึ้นมา หรือตัดสินใจอะไรจะเด็ดเดี่ยวมาก กับพี่สาวเขาเองก็เคยแบบไม่คุยกันเลยเป็นปีๆ
แต่ที่ผมทำกับเขานั้นมันก็สาหัสจริงๆ ผมก็รับกรรมแหละครับ ผมไม่เหลือทางเลือกอื่นใดแล้วนอกจากทำดีอย่างเดียว กลับเนื้อกลับตัวอย่างเดียว ทำดีกับลูกและคนรอบข้างอย่างเดียว ที่เหลือก็วาสนาแล้วครับ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 12 ต.ค. 2010, 22:26 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 26 พ.ค. 2010, 08:48
โพสต์: 97

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


taktay เขียน:
อ้างคำพูด:
ทุกวันนี้ยังกินยาอยู่ มันก็ช่วยผมได้นะครับ เดี๋ยวนี้ผมร้องไห้น้อยลง
ยกเว้นบางวันที่คิดถึงเขา คิดถึงลูกมากๆก็ร้องไห้คนเดียวครับ


ไม่มีใครในโลกนี้ที่เกิดมาแล้วไม่เคยพลัดพราก
ช้าหรือเร็ว เราก็ต้องพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รักด้วยกันทั้งนั้น
เพราะนี้เป็นกฎธรรมชาติ ตายตัวไม่มีใครที่จะหลีกหนีได้พ้น

คุณเศร้าโศรก เสียใจ เพราะมัวแต่คิดถึงอดีตที่มันผ่านไปแล้ว
แก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว....ทำไมไม่เอาใจมาอยู่กับปัจจุบัน..ให้มากที่สุด
ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด...อดีตแม้จะเจ็บปวด รวดร้าวเพียงใด มันก็ผ่านไปแล้ว
ยึดปัจจุบัน อยู่กับปัจจุบันให้ได้ อนาคตเราจะได้ดีกว่าอดีตที่ผ่านมา

อย่างน้อยๆคุณก็ยังไม่ได้ "จากตาย"...คิดถึงเมื่อไหร่?...ก็สามารถไปพูดคุย
ไปสัมผัส เห็นหน้าเห็นตากันได้อยู่....จะเศร้าไปทำไมกัน...สถานะคุณยังดีกว่า
ใครๆอีกหลายๆคน....ที่ไม่มีวันจะได้เห็นกันอีกต่อไป ไม่ว่าชาตินี้หรือชาติไหนๆ

กลับมาอยู่กับปัจจุบันเถอะค่ะ อย่าคร่ำครวญ หวนอาลัย
กับสายน้ำที่มันไหลผ่านไปแล้วเลย....เพราะอย่างไรเสีย
มันก็ไม่มีวันไหลย้อนกลับมาได้.... :b4: :b4:

จริงที่สุดเลยครับ อย่างน้อยผมก็ยังได้รู้ได้เห็นเขาทั้งคู่ แถมยังรู้ด้วยว่าเขามีความสุขดี ผมก็ต้องมีความสุขด้วยละครับ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 12 ต.ค. 2010, 22:29 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 26 พ.ค. 2010, 08:48
โพสต์: 97

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


มากมาย เขียน:
สวัสดีค่ะ คุณสำนึกแล้ว

"เป็นกำลังใจให้กับความมุ่งมั่นตั้งใจของคุณค่ะ"

เวลา... ที่ผ่าน.. จะพิสูจน์เองค่ะ

ขอให้คุณมากมายโชคดีเช่นกันนะครับ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 14 ต.ค. 2010, 10:42 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 26 พ.ค. 2010, 08:48
โพสต์: 97

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


วันนี้ผมคงหมดหวังจะได้กลับบ้านไปอยู่กับลูกกับเมียอีกแล้วละครับ
เพิ่งได้รับเมล์จากเมียผมมา
ยอมรับว่าวิกฤตหนักมาก วาสนาของผมกับเขาคงมาได้แค่นี้เองมั้งครับ


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 162 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 ... 11  ต่อไป

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 24 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร