สิ่งธรรมดาคือสิ่งพิเศษ...

ท่าน ติช นัท ฮันท์ พูดเรื่องนี้ไว้ในหนังสือ"ขอบคุณสรรพสิ่ง"

"ปาฏิหารย์ไม่ใช่การเดินบนน้ำ หรือบินอยู่บนอากาศ
แต่ปาฏิหารย์คือ การเดินอยู่บนผืนดินและมีความ สุขในทุกย่างก้าว"

ชีวิตเราเต็มไปด้วยเรื่อง "ธรรมดา" เช่น ตื่นมา อาบน้ำ แปรงฟัน
ขับรถไปทำงาน กินอาหารเที่ยงกับเพื่อนในที่เดิมๆ ตอนเย็นกลับมา
ก็เห็นหน้าภรรยาหรือสามีคนเดิมๆ ใส่ชุดธรรมดาๆ หน้าตาเราหรือก็ธรรมดาๆ
... เราส่วนใหญ่แล้ว ก็เป็นคนธรรมดาๆ มีชีวิตธรรมดาๆ กันทั้งนั้น

แต่ถ้าความ "ธรรมดา" นี้หมดไปล่ะ
เช่น อยู่ดีๆ ลูกเราเกิดเป็นมะเร็ง ไปมีเรื่องนอกบ้าน ติดยา คบเพื่อนไม่ดี
หรือสามีเราตายไม่ว่าจะด้วยเหตุใดก็ตาม หรือเราถูกไล่ออกจากงาน...
เรื่องก็จะ "ไม่ธรรมดา" ไปในทันที
และในเวลานั้นเอง เราจะหวนมาคิดเสียดายความ "ธรรมดา" จนใจแทบจะขาด...

ให้เรารีบชื่นชมกับความ"ธรรมดา" ที่เรามี
และใช้ชีวิตประหนึ่งว่า
สิ่งนั้นคือสิ่งมหัศจรรย์ของ จักรวาล
เพราะสิ่งธรรมดาๆแท้จริงแล้วคือ
สิ่งที่พิเศษที่สุดแล้ว สำหรับมนุษย์อย่างเรา

แต่โดยส่วนตัวคิดว่า ทุกเรื่องมักน็ธรรมดาทั้งนั้น ตั้งแต่การเกิดของเรา ก็ไม่ได้ประหลาดอะไร มนุษย์คนอื่นๆก็เกิดกัน หรือมะเร็ง ก็ไม่แปลก เด็กเกเร ก็ไม่แปลก โลกเป็นแบบนั้นมานานแล้วนี่นา มันก็ธรรมดาไปซะทุกอย่าง

ที่ทำให้สิ่งเหล่านั้นมันไม่ธรรมดาขึ้นมาเพราะใจเราหวั่นไหวจากสิ่งเหล่านั้นต่างหากไม่ใช่หรอคะ หากใจเราไม่หวั่นไหว ทุกอย่างมันก็ธรรมดาทั้งนั้น เพราะมันไม่ได้เกิดกับเราคนแรกครั้งแรก มันเกิดมาแล้วไม่รู้เท่าไรต่อเท่าไร ชิมิ๊

ทุกสิ่งทุกอย่าง ล้วนเป็นไปตามธรรมชาติ เป็นของธรรมดา อยู่ที่ว่าเราจะปล่อยจิตปล่อยใจให้ไปตามธรรมชาติของโลกนั้นเหรอไม่

ขออนุโมทนาครับ