ท่านที่เป็นชาวพุทธย่อมรู้ซึ้งกันแทบทั้งหมดว่า หัวใจแห่งการปฏิบัติ และเข้าถึงสัจจธรรม ต้องถึงพร้อมด้วยกาย วาจา และ ใจ

คำถาม ง่าย ๆ สั้น ๆ คือ

ทำอย่างไรจะให้ กาย วาจา ใจ รวมเป็นหนึ่ง

ต้องการทราบวิธีปฏิบัติ ที่ได้ผลจริง และพิสูจน์เป็นที่ประจักษ์ได้ ขอร้องอย่าลอกคัมภีร์ หรือท่องจากตำรามาตอบ

รอคำตอบจากทุกท่าน

ก็เพียงแค่เราศึกษาพระธรรมของพระผู้มีพระภาคเจ้าให้รู้ในระดับหนึ่งแล้วต่อจากนั้นก็ลงมือปฎิบัติ แต่เรื่องการปฎิบัตินั้นมีหลากหลายวิธีครับ(สิ่งนี้ขึ้นอยู่ที่การสั่งสมมาไม่เหมือนกัน)แต่สำหรับผมนั้นการปฎิบัติของผมที่ทำอยู่เป็นประจำและเดี๋ยวนี้ก็ยังปฎิบัติอยู่คือการดูจิตภายในกายเราว่ามีการเปลี่ยนแปลงไปตลอดเวลา
แต่ผมไม่ได้นั่งสมาธินะครับเพราะเคยนั่งแล้วจิตไม่ค่อยสงบทั้งๆที่เป็นสถานที่สงบก็ตาม แต่พอตามดูจิตไปเรื่อย ๆทุกขณะที่ทำงานอยู่จิตกลับมีสมาธิสามารถพิจารณาสิ่งที่เกิดขึ้นมาทั้งที่กระทบกับเราหรือไม่ก็ตามพอเราเข้าใจจิตมันก็จะสงบไปเองโดยที่เราไม่ต้องไปบังคับเลย กล่าวคือถ้าจิตเห็นถึงความเป็นจริงในทุกๆสิ่งหรือที่เรียกว่าสภาวะธรรม กาย วาจา และใจก็จะเป็นหนึ่งเดียวกันเพราะเกิดความเห็นที่ถูกตรงตามความเป็นจริงครับ

ศีล..สมาธิ..ปัญญา

ปฏิบัติตาม..มรรคมีองค์ 8

พระพุทธเจ้า..อรหันตเจ้า..ได้พิสูจน์แล้ว

หรือจะเอา..วิธีของกระผม..ที่ยังไม่รู้ว่าผลจะออกมายังงัย

ตอบง่าย ๆ สั้น ๆ "มีสติ"


มีสติ ระลึกรู้ กาย วาจา ใจ ตามความเป็นจริง ในขณะปัจจุบันที่กาย วาจา ใจ กำลังเกิด กำลังดำเนินไป
เมื่อมีสติรู้ชัดทั้งกาย วาจา ใจ ย่อมถึงพร้อมทั้ง กาย วาจา ใจ ย่อมเห็นความจริงของกาย วาจา ใจ ย่อมเข้าใจแจ้งชัดในกาย วาจา ใจ ย่อมละวางกาย วาจา ใจ




ปล. หากปฏิบัติถูกต้องและตรง ไม่ว่าเริ่มอย่างไร จะจบลงที่จุดเดียวกันเสมอ จะพูดเป็นเสียงเดียวกันกับพุทธองค์ จะเห็นสิ่งเดียวกันกับพุทธองค์เสมอ แม้สำนวน คำพูด ลีลาในการพูดแตกต่างกันตามจริตนิสัย แต่ก็จะลงกันได้ด้วยธรรมอันถูกต้องและตรง


เจริญในธรรมยิ่ง ๆ

คำตอบสั้นๆ แต่ไม่ง่าย คือ ตามกายและใจที่เป็นขณะปัจจุบันทันทุกๆขณะ

คนที่ทำผิด..ทำชั่ว..ไม่ใช่เขาไม่รู้นะ..ไม่งั้นคงไม่หลบ ๆ ซ้อน ๆ ทำหรอก..

เขารู้..ว่ามันผิด...แต่ก็ยังทำ


นี้แหละ..ที่สั้น ๆ แต่ไม่ง่าย

ดูก่อนท่านทั้งหลาย.........................

สิ่งที่จะกระทำให้ กาย วาจา และใจ รวมเป็นหนึ่ง และง่ายที่สุด คือ การทำสมาธิ
สงบกาย..... เมื่อกายสงบนิ่งไม่มีการขยับของสังขาร ทางวาจาก็จะไม่เกิดขึ้นเพราะกายส
งบลงแล้ว ทั้งรูปรส กลิ่นเสียง ทางหู ตา จมูก ลิ้น กายสัมผัส ต่อจากนั้นทางใจก็จะสงบตามมา
ขอให้ท่านค่อยๆปฏฏิบัติไม่ต้องรีบหรือเร่ง
แล้วปัญญาในการรู้แจ้งจะเกิดขึ้น

ขอให้ทุกท่านเจริญในธรรม

สวัสดีค่ะ คุณKururin

ขอตอบแบบสั้น ๆ นะคะจากประสบการณ์ตรงค่ะ
"เจริญสมถะภาวนา" กาย วาจา ใจ รวมเป็นหนึ่งได้ดีค่ะ...หรือเรียกว่า เอกคตา (สะกดผิดต้องขออภัยไม่ได้เปิดตำราตอบ) จะทำให้มี "สติ" ระลึกได้และรู้สึกตัว ได้บ่อย ๆ ขึ้น หลังจากนั้นก็นำ
"สมถะภาวนา" ไปเป็นบาทฐานในการ "เจริญวิปัสสนา" เพื่อรู้ใน สามัญลักษณะของรูปของนามที่ดำเนินไปตามกฏของไตรลักษณ์ (การเจริญวิปัสสนาต้องศึกษาปริยัติมาบ้างจึงจะปฏิบัติได้)

ขอให้เจริญในธรรมค่ะ

ธรรมย่อมรักษาผู้ปฏิบัติธรรม

จะทำให้กายสามัคคี จิตสามัคคี จิตต้องรวมสู่ความสงบด้วยอารมณ์การภาวนา
จนเข้าสู่ความสงบเท่านั้นมองเห็นทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้เป็นเพียงแต่ความว่างเปล่า
ทำได้เช่นนี้ จึงเรียกว่ารวมกาย วาจา ใจ เป็นหนึ่งเดียวและเมื่อนั้นจิตถึงจะคลายความกำหนัด
และความยึดมั่นในตัวตนของเรา ในสิ่งที่ใช่เรา ในของๆเรา และในตัวตนเขา ในสิ่งที่ใช่เขา ในของๆเขา
ออกไปได้ และเข้าสู่ความเปนอิสระในที่สุด
รวมเรียกว่าความไม่ประมาท ได้จากฝึกสติและสัมชัญญะ สติทำให้เกิดปัญญาตัวต้น ส่วนสัมปชัญญะทำให้เกิดปัญญาตัวตาม