วันเวลาปัจจุบัน 29 มี.ค. 2024, 02:18  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง




กระทู้นี้ถูกล็อก คุณไม่สามารถแก้ไขข้อความ หรือ ตอบกลับในกระทู้นี้  [ 338 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 ... 23  ต่อไป  Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 19 ธ.ค. 2010, 03:01 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


กรัชกาย เขียน:
ปากกับเนื้อตรงกันฝรั่งคนนี้เลย :b12:
http://www.youtube.com/watch?v=O9uKvNB2dqo


ฝรั่งคนนี้..น่ารักก็ตรงนี้แหละค่ะ
ขอบคุณค่ะที่ทำให้ยิ้มได้อีกแล้ว... :b13:

หนูวิ เขียน:
แวะมาหาค่ะ คิดถึงทุกๆๆคนเลยค่ะ

สบายดีหรือเปล่าค่ะหนูวิ?
น้องแอน เขียน:
สวัสดีค่ะ เพื่อนๆพี่ทุกท่าน แอนขอขอมาหลบพักใจที่นี่ด้วยคนนะค่ะ
รู้สึกเหนื่อยมากมาย

กำลังวิ่งตามอะไรอยู่...ถึงได้เหนื่อยมากมาย...
หยุดตามซิค่ะจะได้หายเหนื่อย
คิดถึงนะค่ะน้องแอน

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 19 ธ.ค. 2010, 03:06 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


ฝนตกปรอยๆ มาสามวันแล้ว อากาศก็เย็นและสะลึมสะลือ
ความรู้สึกมันปนๆเปๆ บอกไม่ถูก....คนทางเมืองไทยฝากเพลงนี้มาให้ฟัง
ยิ่งฟังก็ยิ่งเหงา...ยิ่งเหงาก็ยิ่งฟัง..ใช้แทนความรู้สึกที่มีอยู่ในขณะนี้ได้...
ฝากให้กับพี่น้องทุกท่านนะค่ะ


http://www.youtube.com/watch?v=7AYsk0n5Qpw

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 20 ธ.ค. 2010, 01:21 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 14 มิ.ย. 2010, 22:30
โพสต์: 104

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


สวัสดีค่ะพี่ทักทาย คิดฮอดหลายๆๆๆๆๆ :b20: สบายดีบ่ อิอิ
คงจะจริงอย่างที่พี่ว่า แอนกำลังวิ่งตาม แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าวิ่งตามหรือวิ่งวนหาทางออกให้ตัวเองอยู่...
เพลงของพี่นี่ฟังแล้วรู้สึกเหงาจับใจจริงๆ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 20 ธ.ค. 2010, 03:37 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


วิ่งตามก็เหนื่อย...วิ่งวนก็เหนื่อย
หยุดตาม...หยุดวนจะได้ไม่เหนื่อย

เหงาที่ไร...ก็จะเปิดเพลงนี้ฟังทุกครั้ง
ฟังแล้วแทนที่จะหายเหงากลับเหงา
จับขั้วหัวใจ...แต่ก็ยังอยากฟัง...
เห็นไหม?...คนเรามักชื่นชอบและยินดี
กับกิเลสโดยไม่รู้ตัวเสมอ....
คิดถึงเช่นกันค่ะ :b1:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 20 ธ.ค. 2010, 22:35 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 14 มิ.ย. 2010, 22:30
โพสต์: 104

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


สวัดสีค่ะทุกๆคน ขอแวะเข้ามานอนเล่นในกระท่อมน้อยซักหน่อยนะค่ะ หุหุหุ :b27:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 20 ธ.ค. 2010, 22:46 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 30 ส.ค. 2010, 12:11
โพสต์: 128

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


สวัสดีค่ะพี่ทักทาย และทุกๆคนค่ะ

คุณ kusumi มาวิ่งออกกำลังดีกว่าค่ะ
นอนมากๆ เดี๋ยว "อวบ" น๊าาา

:b32: :b32: :b32: :b32:

บุญรักษาทุกคนค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 22 ธ.ค. 2010, 01:59 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


เมื่อวานเปิดประตูที่ทำงานออกไป..มีนกพิราบตัวหนึ่งเดินด็อกแด็กๆ
ตัวเปียกมะล่อกมะแล่ก...เห็นแล้วน่าเอ็นดูมาก คงจะมาหาอาหาร ปกติจะมีลานกว้างกลางถนน
ทำเหมือนให้เป็นที่กลับรถ ก็จะมีคนเอาอาหารมาโปรยทิ้งไว้ให้ เขาก็จะลงมากินกันเป็นฝูง
แล้วก็ขึ้นไปเกาะบนยอดตึก...แต่สี่ห้าวันที่ผ่านมา ฝนตกทุกวัน อากาศก็เย็นมาก คิดว่าคงไม่มีใคร
นำอาหารมาให้....ก็เข้าไปเอาข้าวสารกับขนมปังมาฉีกเป็นชิ้นเล็กๆปนกันแล้วกางร่มข้ามถนนไปฝั่งที่ว่า
ทั้งๆที่ฝนตกค่อนข้างแรง....นกก็บินลงมากินกัน คงจะหิว....มองดูแล้วก็ได้แต่นึกในใจว่า
นกก็ทุกข์อย่างนก...เราก็ทุกข์แบบอย่างของเรา

อากาศแบบนี้...ขนาดเราอยู่ในที่ที่คุ้มแดด คุ้มฝน คุ้มหนาวได้ ยังไม่สบายกาย ไม่สบายใจเลย
แล้วพวกที่เขาไม่มีบ้านอยู่ พวกโฮมเลส ที่ปกติเดินไปเดินมาให้เห็นบ่อยๆ ไม่รู้ไปหลบฝนกันอยู่ที่ไหน
เมื่อวานเห็นคนที่เคยเอาตังค์ให้เขาบ่อยๆเปียกมะล่อมะแล่กเหมือนกัน...แต่ไม่ได้ทัก....เพราะไม่อยากทัก
ไม่อยากคุยกับใคร......

เมื่อก่อนพอเจอกันที่ไรก็เอาตังค์ให้แทบทุกครั้ง..ครั้งละเหรียญบ้าง สองเหรียญบ้าง....
มีอยู่วันหนึ่งพอได้ตังค์ไปสักสองสามชั่วโมง เขากลับมาหาพร้อมกับยี่นบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป
ชาม(โฟม)หนึ่งให้..ต้องรับไว้ หากไม่รับเขาจะถือว่าเราดูถูกเขา ดูราคาแล้ว มากกว่าตังค์ที่ให้ไปในครั้งนั้น
อีกครังหนึ่ง ก็ให้ตังค์ไปตามปกติ อีกสักสองสามชั่วโมง เขาก็นำกลับมาคืนให้
และบอกว่า วันนี้ฉันมีแล้ว.....ก็ต้องรับคืนอีกเช่นกัน....อีกอาทิตย์ต่อมา ตั้งใจว่าจะให้ตังค์เขา
ทุกวัน เพราะไม่ได้ให้เขาหลายวันแล้ว....ทุกครั้งที่จะให้ต้องถามเขาก่อนนะว่า เขาต้องการไหม?
ถ้าเขามีเขาก็จะบอกว่าเขามีอยู่ แต่ถ้าวันไหนเขาไม่มีเขาก็จะถามย้อนกลับว่า "ยูมีหรือปล่า?" ถ้าเป็นแบบนี้
ให้เขาถึงจะเอา อยู่ดีๆไปให้เขา เขาก็ไม่เอา มีอยู่ครั้งหนึ่งให้เขาทุกวัน เพราะคิดว่าเงินแค่เหรียญเดียว
เราไม่เดือดร้อนที่จะแบ่งปัน แต่อาจมีค่าสำหรับเขา...ก็ให้เขาทุกวัน ได้สามสี่วันเท่านั้น พอวัดถัดมา
เขาบอกว่า "ฉันขอบคุณที่เธอใจดี แต่ต้องไม่ทุกวันนะ"....ก็เลยมาคิดว่า เขาคงเตือนเรา ว่าทุกอย่าง
ต้องทำแต่พอดี มากเกินไปก็ไม่ดี น้อยเกินไปก็ไม่ดี

ใครจะมองว่าเขาเป็นแค่คนจรหมอนหมิ่น ไม่น่าคบหา แต่เรากลับเห็นว่า คนคนนี้มีธรรมะอยู่ในใจ
เป็นคนซื่อสัตย์และไม่โลภ....ได้แต่ส่งใจช่วยให้เขาพ้นทุกข์ และพานพบแต่สิ่งที่ดีๆในภายภาคหน้า

วันนี้อากาศเย็นลงกว่าเมื่อวานมาก...สลัวๆ และคงจะเป็นอย่างนี้อีกหลายวัน...บรรยากาศคริสมาสปีนี้
ซึมเซาดีจัง....ทั้งเศรษฐกิจ ทั้งอากาศ ไม่เป็นใจให้ได้ฉลองกันเลย....จริงๆแล้วก็ไม่เคยสนุกสนาน
รื่นเริงกับวันนี้เลยในทุกๆปีที่มาอยู่ที่นี่ เพราะทำให้คิดถึงลูกๆและทางเมืองไทยมาก บางปีได้มีโอกาส
ไปฉลองที่บ้านเพื่อนบ้าง เจ้านายบ้าง ก็ได้แต่ดูๆพวกเขาสนุกสนานกัน อย่างเก่งก็เข้าไปร่วมวงบ้างนิดหน่อย
แล้วก็จะปลีกวิเวก...หามุมถ้าไม่นอน ก็นั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อย....

ปีนี้ไม่มีโปรแกรมที่ไหน?...ความรู้สึกที่เคยคึกคัก ตื่นเต้น มันเลือนหายไปตามกาลเวลา
ไม่มีวันไหนสำคัญ...ไม่มีวันไหนที่สนุกสนาน รื่นเริง บันเทิงใจ...มันหายไปหมด...
จะเหลือก็แต่วันที่ทุกข์มาก หรือทุกข์น้อยเท่านั้นเอง.....

วันนี้ซึมเซาตามอากาศ....ก็เลยออกอาการเพ้อ...ถือว่าเล่านิทานชีวิตสู่กันฟังก็แล้วกันนะ :b1:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 22 ธ.ค. 2010, 08:40 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 30 ส.ค. 2010, 12:11
โพสต์: 128

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ขอบคุณพี่ทักทายมากค่ะ ที่นำนิทานชีวิตมาเล่าสู่กันฟัง
ทำให้มองเห็นความเป็นจริงของสิ่งมีชีวิตในโลกใบนี้
ไม่ว่าจะเป็นสัตว์หรือมนุษย์ สามารถมีความทุกข์ได้ทั้งสิ้น
เพียงแต่สัตว์ไม่สามารถที่จะพูดออกมาให้มนุษย์ฟังได้ว่า
"ฉันมีความทุกข์"

"อยู่อย่างมีสติ จิตอยู่กับธรรมะ"

ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนนะค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 22 ธ.ค. 2010, 12:35 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 07 ธ.ค. 2010, 11:51
โพสต์: 41


 ข้อมูลส่วนตัว


เขาบอกว่า "ฉันขอบคุณที่เธอใจดี แต่ต้องไม่ทุกวันนะ"....ก็เลยมาคิดว่า เขาคงเตือนเรา ว่าทุกอย่าง
ต้องทำแต่พอดี มากเกินไปก็ไม่ดี น้อยเกินไปก็ไม่ดี
ใครจะมองว่าเขาเป็นแค่คนจรหมอนหมิ่น ไม่น่าคบหา แต่เรากลับเห็นว่า คนคนนี้มีธรรมะอยู่ในใจ
เป็นคนซื่อสัตย์และไม่โลภ....ได้แต่ส่งใจช่วยให้เขาพ้นทุกข์ และพานพบแต่สิ่งที่ดีๆในภายภาคหน้า

tongue สวัสดีค่ะคุณทักทาย
ในสังคมทุกวันนี้น้อยนักที่จะเจอตัวละครในนิทานที่คุณทักทายนำมาเล่าส่วนใหญ่ก็มีเท่าไรส่งมาเถอะฉันรับหมดทั้งที่รับไปแล้วจะมีประโยชน์กับตัวหรือไม่ก็ไม่สนใจรับไว้ก่อน
ฐานะจนหรือรวยจะมีการศึกษาสูงหรือต่ำไม่ใช่มาตรฐานของการวัดคุณค่าของคนแต่คุณธรรมในใจต่างหากที่จะบอกว่าเราควรจะยกย่องหรืออยู่ห่างไกลจากคนๆนั้น


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 22 ธ.ค. 2010, 16:10 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 24 ต.ค. 2006, 12:36
โพสต์: 33766

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ยามเยาว์เห็นโลกล้วน แสนสนุก
เป็นหนุ่มสาวก็หลงสุข ค่ำเช้า
กลางคนเริ่มเห็นทุกข์ สุขคู่กันนอ
ตกแก่จึงรู้เค้าว่า ล้วนอนิจจัง.

.....................................................
https://dhammachati.blogspot.com/


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 22 ธ.ค. 2010, 18:19 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 19 ม.ค. 2009, 10:48
โพสต์: 141


 ข้อมูลส่วนตัว


อ่านนิทานของพี่ทักทายแล้วรู้สึกดีจัง เหมือนเรื่องคนเช็ดรถที่พี่ทักทายเคยเล่าให้ฟังอ่านแล้วก็รู้สึกดี ทำให้นึกถึงเรื่องของตัวเองเคยมีครั้งนึงรอรถเมล์อยู่อนุสาวรีย์ชัย มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งอายุประมาณ 14-15 เดินเข้ามาขอตังค์แล้วบอกว่า พี่ครับวันนี้ผมยังไม่ได้กินอะไรเลย ด้วยที่ตอนนั้นอาจพูดได้ว่าเป็นคนมองโลกในแง่ร้าย และรู้สึกไม่ดี เลยเดินหนีเค้าไปเฉยๆ รีบเดินไปขึ้นรถเมย์ แต่ก็หันกลับมาดูภาพที่เห็นคือเค้ากล้มหน้ากับเสาป้ายรถเมย์ พอเห็นภาพนั้นแล้วรู้สึกแย่ทำให้คิดว่าทำไมเราไม่แบ่งให้เค้าสักหน่อย ทำไมถึงต้องคิดว่าเค้าโกหก ทุกวันนี้พอนึกถึงเรื่องนี้ทีไร ก็จะจำภาพเค้าได้เสมอ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 23 ธ.ค. 2010, 05:01 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


ดั่งกัน เขียน:
"อยู่อย่างมีสติ จิตอยู่กับธรรมะ"

อนุโมทนาค่ะน้องฯ :b8:
แสงธรรมส่อง เขียน:
ฐานะจนหรือรวยจะมีการศึกษาสูงหรือต่ำไม่ใช่มาตรฐานของการวัดคุณค่าของคน
แต่คุณธรรมในใจต่างหากที่จะบอกว่าเราควรจะยกย่องหรืออยู่ห่างไกลจากคนๆนั้น

เห็นเป็นเช่นนี้จริงๆ...อนุโมทนาค่ะ :b8:
nuttida เขียน:
นึกถึงเรื่องของตัวเองเคยมีครั้งนึงรอรถเมล์อยู่อนุสาวรีย์ชัย มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งอายุประมาณ 14-15 เดินเข้ามาขอตังค์แล้วบอกว่า พี่ครับวันนี้ผมยังไม่ได้กินอะไรเลย ด้วยที่ตอนนั้นอาจพูดได้ว่าเป็นคนมองโลกในแง่ร้าย และรู้สึกไม่ดี เลยเดินหนีเค้าไปเฉยๆ รีบเดินไปขึ้นรถเมย์ แต่ก็หันกลับมาดูภาพที่เห็นคือเค้ากล้มหน้ากับเสาป้ายรถเมย์ พอเห็นภาพนั้นแล้วรู้สึกแย่ทำให้คิดว่าทำไมเราไม่แบ่งให้เค้าสักหน่อย ทำไมถึงต้องคิดว่าเค้าโกหก ทุกวันนี้พอนึกถึงเรื่องนี้ทีไร ก็จะจำภาพเค้าได้เสมอ

พี่กลัวความรู้สึกแบบนี้ที่สุดเลยค่ะ...มันจะติดอยู่ที่ใจไปนานเลย...เพราะฉะนั้น
ทุกครั้งที่พี่เห็นใครก็ตามที่อยู่ในสภาพแบบนี้...พี่จะไม่ลังเลใจที่จะให้เขาเลย...
หลายๆครั้งคนที่ไปด้วย หรือคนที่เห็นเราให้แบบนี้ จะพูดว่า "มีมือมีเท้า แต่ไม่รู้จักทำมาหากิน"
พี่ก็จะแก้ตัวแทนทุกครั้งว่า "คนเราเกิดมาแต่ละคน "โอกาส" มีไม่เหมือนกัน รู้ได้อย่างไรว่าเขา
ไม่พยายาม....เขาอาจจะพยายามแล้ว แต่ไม่มีใครให้โอกาสแก่พวกเขา...อย่างคนที่เคยติดคุกมา
ไม่ว่าจะมีความรู้มากมายแค่ไหน?...ถ้าออกจากคุกมาแล้ว แทบจะไม่มีสิทธิ์ได้งานทำเลย ในเมื่อ
ทุกคนคิดกันแบบนี้...จึงมีคนไร้ญาติขาดมิตร ขาดที่พึ่งมากขึ้นทุกวัน....แล้วอีกอย่างหนึ่ง
เงินแค่เหรียญสองเหรียญ หากให้เขาไปเราก็มิได้รวยขึ้นหรือจนลงมากมายนัก แต่อาจจะมีค่า
มากมายสำหรับเขาในวันนี้ก็ได้ ที่สำคัญเงินจำนวนน้อยนิดนี้ สามารถซี้อความสุข
ความเบิกบาน อิ่มเอมใจให้เราได้มากกว่า..ที่จะไปเสียในเรื่องอื่นๆเสียด้วยซ้ำ"
ทุกคนจะไม่พูดต่อ แต่รู้ว่าในใจคงหมั่นไส้เราน่าดู

มีเหมือนกันที่เดินผ่านไป พยายามไม่ให้ดู...ปรากฎว่าไปได้ไม่ถึงสิบก้าว
ต้องหันกลับมา....เพราะความรู้สึกผิดในใจจะเริ่มมากขึ้นตาม..ก้าวของเท้า...
พี่สาวที่นับถือซึ่งรู้จักกันมานาน...เขาจะพูดว่า "เจ้าหนี้เยอะจัง" หรือไม่ก็
"โน่น...เจ้าหนี้มาแล้ว"....ทุกครั้งที่เห็น

เคยมีที่แข็งใจไม่ยอมให้...ปรากฎว่ารู้สึกผิด รู้สึกไม่สบายใจ และภาพของคนคนนั้น
ก็จะติดตามไปทุกหนทุกแห่งเป็นนานไม่ยอมลืม...อยากจะย้อนเวลากลับไปทุกครั้ง
ตั้งแต่นั้นมา..มากหรือน้อยจะไม่ลังเลใจที่จะให้เลย....

กรุณาอย่าคิดว่าพี่กำลังโฆษณาตัวเองเลยนะค่ะ....แค่อยากให้คิดว่า..."การให้" ย่อมมีประโยชน์
มากกว่า ทำให้เราสุขใจมากกว่าที่จะ "ไม่ให้" ไม่ว่าผู้รับเขาจะเป็นเช่นไร...หากมุ่งมั่น แน่วแน่แล้ว
ย่อมเกิดประโยชน์กับตัวเรามากกว่าผู้รับ เพราะอย่างน้อยๆ ก็ขัดเกลาความตระหนี่ในใจของเรา
ออกไปได้ที่ละเล็กละน้อย....เพื่อทานอันยิ่งใหญ่ในภายภาคหน้า

วันนี้พระอาทิตย์โผล่มาให้เห็นแบบเหนียมอาย...แป๊ปหนึ่ง...แล้วฝนก็เทลงมาอีก น้ำฝนเลาะ
เข้ามาทางประตูที่ทำงาน...เลยชะโงกหน้าออกไปดูฝน....เห็นหนุ่มคนหนึ่ง(วัยรุ่นตอนกลาง)
ยืนหลบฝนที่ชายคาประตู ซึ่งก็ไม่สามารถพ้นสายฝนที่สาดเข้ามาได้...อากาศทั้งเย็น ทั้งเปียก...
คิดอยู่แว่บหนึ่ง...เพราะที่นี่ใจดีมากๆ อาจะเป็นอันตราย แต่ก็ตัดสินใจเรียกเขาให้เข้ามาหลบฝน
ข้างใน...เขาก็รีบเข้ามาแบบเกรงใจนิดๆ..(คงกำลังหนาว) เอาชาจีนให้ดื่มแก้หนาวแก้วหนึ่ง....
ถามไถ่ปรากฎว่าเป็นคนสเปญ...มาท่องเที่ยวช่วงคริสมาส ปีใหม่คงผิดหวังที่มาเจอพายุฝนแบบนี้..
พอฝนเริ่มซา...เขาขอบคุณและขอตัวกลับไป...ก็ทำให้อิ่มใจได้...แม้บรรยากาศยังคงซึมเซาเหมือน
สองสามวันที่ผ่านมา...แต่การได้แสดงความเอื้อเฟื้อแก่มนุษย์ด้วยกัน...แม้แต่เพียงเล็กน้อย
ก็ทำให้เบิกบาน...และรู้สึกว่าเรายังมีประโยชน์อยู่....

เล่านิทานอีกแล้ว....ถ้าทำให้คนอ่านยิ้มได้...ก็ขอถือเป็นของขวัญวันปีใหม่จากใจ
แด่ทุกท่านนะค่ะ :b12:

ทวดทักทายจ้า

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 23 ธ.ค. 2010, 05:13 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


กรัชกาย เขียน:
ยามเยาว์เห็นโลกล้วน แสนสนุก
เป็นหนุ่มสาวก็หลงสุข ค่ำเช้า
กลางคนเริ่มเห็นทุกข์ สุขคู่กันนอ
ตกแก่จึงรู้เค้าว่า ล้วนอนิจจัง.


แม้จะเห็นเป็นสัจจธรรม
แต่ไม่เข้าใจความหมาย :b10:
กำลังย้ำ...เตือน...หรือชมค่ะทั่น..กะ..ลัด?????

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 23 ธ.ค. 2010, 10:08 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 30 ส.ค. 2010, 12:11
โพสต์: 128

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ได้อ่านแล้วมีความสุขค่ะ พี่ทักทาย
ขอบคุณค่ะ ที่แบ่งปันรอยยิ้มให้กันค่ะ

"ขอให้ทุกวัน เป็นวันที่ทุกข์น้อยที่สุด"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 24 ธ.ค. 2010, 16:29 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 5
สมาชิก ระดับ 5
ลงทะเบียนเมื่อ: 15 ม.ค. 2010, 11:38
โพสต์: 300

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


แบบว่าอ่านเรื่องของพี่ทักทายแล้วอยากเล่ามั่งค่ะ

เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมาเดินซื้อกับข้าวที่ตลาด
เจอเด็ก 2 คนค่ะกำลังคุ้ยขยะอยู่อายุประมาณ 10 - 13 ปี
เดินผ่านไปก็เห็นว่าคนน้องอายุประมาณ 10 ขวบ
กำลังนั่งกินมะละกอที่หาได้จากขยะ
เป็นมะละกอดิบที่แม่ค้าหั่นไว้สำหรับทำแกงส้ม
ใจคิดว่าเขาคงหิวนะถ้าไม่หิวก็คงไม่กิน
ต้องเดินย้อนกลับค่ะเอาเงินให้เขาไป100 บาท
คนพี่บอกว่าแบ่งกันคนละ 50 แต่บอกเขาว่าให้เอาไปให้แม่ซื้อกับข้าว
ก็ไม่รู้ว่าเขาจะจัดการกันอย่างไร

ขออีกเรื่องนะคะ
เคยนั่งกินข้าวอยู่ในตลาดค่ะ
มีผู้ชายคนนึงอายุมากแล้วเดินผ่านมาพร้อมกับมองอาหารของเรา
แล้วก็เดินผ่านไปสักครู่ก็เดินกลับมาอีกพร้อมแววตาที่น่าสงสาร
แต่เขาไม่ขอค่ะคิดว่าเขาคงไม่กล้าขอคงมีความละอาย
ใจนึกถึงพ่อของตัวเองค่ะรีบอิ่มเดินตามไปดูเขา
เขาก็ไปหยุดดูโน่นดูนี่แต่ก็ไม่ซื้ออะไร
ก็เดินเข้าไปถามค่ะว่าลุงกินข้าวหรือยังมีตังค์หรือป่าว
เขาก็บอกว่าไม่มีตังค์อย่างที่เราคิดไว้ก็เลยให้ตังค์เขาไปกินข้าวค่ะ
คนนี้แบบนี้น่าสงสารกว่าคนที่ชอบเดินมาขอตรง ๆ นะคะ
ถ้าเจอขอแบบซึ่ง ๆ หน้าก็ไม่ค่อยให้หรอกค่ะ


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กระทู้นี้ถูกล็อก คุณไม่สามารถแก้ไขข้อความ หรือ ตอบกลับในกระทู้นี้  [ 338 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 ... 23  ต่อไป

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 17 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร