คือว่าเมื่อเดือน พ.ค.53 ผมไปปฏิบัติธรรมที่หนึ่งเป็นแถววิปัสสนานำแล้วก็นำมาปฏิบัติที่บ้านต่อ จนกระทั่งวันที่ 31 ธ.ค. ผมไปปฏิบัติอีกที่หนึ่งซึ่งเป้นแนวสมถนำมา แล้วที่นี่เค้าบอกว่าแนววิปัสนาเป้นแนวสำหรับคนที่มีพื้นฐาน บารมีมาก่อนแล้ว ให้เราปฏิบัติสถมะไปก่อนแล้วค่อยไปต่อวิปัสสนา
ทำให้ผมเกิดข้อสงสัยว่า
1.ผมต้องเปลี่ยนจากแนววิปัสนานำเป็นแนวสมถะนำไปก่อนไหมแล้วค่อยต่อแนววิปัสสนา
2.ผมต้องเปลี่ยนการเดินจงกรมนั่งสมาธิใหม่หรือเปล่า จากกำหนดทุกอริยาบท เป็นกำหนดพูธโธ่อย่างเดียว

ผมไปปฏิบัติธรรมที่หนึ่งเป็นแนววิปัสสนานำแล้วก็นำมาปฏิบัติที่บ้านต่อ จนกระทั่งวันที่ 31 ธ.ค. ผมไปปฏิบัติอีกที่หนึ่ง ซึ่งเป้นแนวสมถะนำมา แล้วที่นี่เค้าบอกว่า แนววิปัสนาเป้นแนวสำหรับคนที่มีพื้นฐานบารมีมาก่อนแล้วให้เราปฏิบัติสมถะไปก่อนแล้วค่อยไปต่อวิปัสสนา

สำนักวิปัสสนานำ เขาสอนวิปัสสนาคุณยังไงครับ จึงว่าวิปัสสนานำสมถะ

แล้วสำนักสมถะนำล่ะ เขาสอนสมถะนำวิปัสสนาแก่คุณยังไงครับ

ตอบตามความรู้ความสามารถ = สมถะ คืออะไร /วิปัสสนา คืออะไร ข้อนี้ ผู้ถามคงจะพอทราบแล้ว ไม่ทราบก็ค้นเองนะ *-*
ทำความเข้าใจ = ทั้ง 2 อย่างนั้นล้วนเป็นสิ่งที่ดีงาม
"แล้วที่นี้เค้าบอกว่าแนววิปัสสนาเป็นแนวสำหรับคนที่มีพื้นฐาน" = พูดถูกต้องแล้ว หรือจะไม่มีพื้นฐาน คุณก็ปฏิบัติได้
"บารมีมาก่อนแล้ว " =น่าจะบอกว่าเคยปฏิบัติมาแล้วหรือปฏิบัติอยู่ประจำ
"ให้เราปฏิบัติสมถะไปก่อนแล้วค่อยไปต่อวิปัสสนา" = อยู่ที่ผู้ปฏิบัติ จะเลือกปฏิบัติ สิ่งในปฏิบัติแล้วเกิดผลมากที่สุด ให้ทำสิ่งนั้น เพราะแต่ละคนจริตไม่เหมือนกัน จงอย่าเชื่อใหนสิ่งที่ตัวเองยังไม่ได้พิสูจน์ ด้วยตนเอง ตถาคต ครูบาอาจารย์ เป็นเพียงผู้ชีทาง มีพระพุทธพจน์ ตรัสเอาไว้ไปศึกษาเอง
ปฏิบัติธรรมที่ใหนก็ตาม จะมีพระอาจารย์ผู้คุมปฏิบัติ อยู่ อย่าปกปิดพูดความจริง สอบอารมณ์ บ่อย ๆ บอกในสิ่งที่รู้ บอกในสิ่งที่เห็น ถ้าปฏิบัติธรรมตรงนี้ /วัดนี้ไม่ชอบแนวทาง ก็มีอีกหลายที่ หลายวัดให้ปฏิบัติ เพราะบางคนปฏิบัติเป็น ร้อยปี ธรรมสักนิดก็ยังไม่เกิด สมาธิสักหน่อยก็ยังไม่มี /แต่บางคน ปฏิบัติไม่กี่เสี้ยวนาที ธรรมก็เกิด เพราะแต่ละคนสั่งสมบุญ บารมี มาไม่เหมือนกัน
เพียรพยายามเข้าไว้ มีศรัทธาอันไม่หวั่นไหว ไม่เบื่อหน่ายละการปฏิบัติ หนทางแห่งธรรม ก็จะมี แต่ท่านผู้แสวงหาเอง

------------
สีเลน เทมีติ ฯ

ขอบคุณมากครับ สงสัยผมต้องศึกษาเพิ่มขึ้นอีกเยอะเลยอะครับ ตอนนี้อายุ 17 ปีอะ เพิ่งเจ้ามาปฏิบัติได้ไม่นาน ผมจะเริ่มต้นยังไงดีอะ แนะนำหน่อยครับบบบ

เจตนาน้อง จขกท. คิดว่าจะปฏิบัติไปเพื่อเหตุผลใดอ่ะครับ

จิตสงบ อยู่กับปัจจุบัน ไม่คิดไปเอง รับมือกับทุกสถานการณ์ในการดำเนินชีวิตประจำวันและเพื่อนพัฒนาจิตใจให้ดีขึ้น

---

สาธุๆๆ

ขอบคุณครับพี่ที่ให้คำแนะนำดีๆๆ แต่ผมสงสัยว่าผมจะปฏิบัติแบบเดิมหรือเปลียนใหม่อะ ตอนเดินจงกรมกับสมาธิอะ

ผมเกิดข้อสงสัยว่า
1.ผมต้องเปลี่ยนจากแนววิปัสนานำเป็นแนวสมถะนำไปก่อนไหมแล้วค่อยต่อแนววิปัสสนา
2.ผมต้องเปลี่ยนการเดินจงกรมนั่งสมาธิใหม่หรือเปล่า จากกำหนดทุกอริยาบท เป็นกำหนดพูธโธ่อย่างเดียว

เมื่อใช้ลมหายใจเข้าออกเป็นกรรมฐานอยู่ แล้วใช้คำบริกรรมพุท-โธ กำกับลมเข้า-ออก เช่นว่า ลมเข้าบริกรรมว่า "พุท" ลมออกบริกรรมว่า "โธ" ไปพร้อมกัน ไม่ก่อนไม่หลังอย่างนี้ก็ใช้ไปตามนั้น
ประเด็นหนึ่ง
แต่อีกประเด็นหนึ่ง ขณะนั้น รู้สึกยังไงเป็นยังไงทั้งทางกายทางใจ ก็พึงกำหนดรู้อารมณ์ความรู้สึก ณ ขณะนั้นอีกด้วย มิใช่เอาแต่พุทโธๆๆๆอย่างเดียว แนวนี้จึงจะอยู่กับปัจจุบันอารมณ์

ส่วนการเดินจงกรม ก็ตามการเคลื่อนไหวกายให้ทันทุกขณะๆ เอาเท่านี้ก่อนนะครับ

มีคำเตือนด้วยความปรารถนาดีว่า การฝึกอบรมจิตนั้น มิใช่เรื่องง่าย อุปสรรคมีอยู่มากทีเดียว เพราะฉะนั้นควรมีผู้รู้คอยให้คำแนะนำขณะภาวนาด้วย

เบื้องต้นแนะนำให้ศึกษาข้อขัดข้องที่ปรากฏแก่ผู้ปฏิบัติกรรมฐานลิงค์นี้เป็นอุทหาหรณ์

http://fws.cc/whatisnippana/index.php?board=3.0

ขอบคุณครับบบ

เบื้องต้น ท่ามกลาง และที่สุด หนึ่ง/กิเลสอยางหยาบ กิเลสอย่างอย่างกลาง และกิเลสอย่างละเอียด หนึ่ง/กิเลสอย่างหยาบควบคุมด้วยศีล กิเลสขั้นกลางควบคุมไว้ด้วยสมาธิ(สมรรถกรรมฐาน/ฌาณ)กิเลสขั้นละเอียดกำราบเสียด้วยกำลังแห่งปัญญา(วิปัสนา) อีกหนึ่ง/ศีลเป็นพื้นดินแน่นๆให้เหยียบยืน สมาธิเป็นชายกำยำถือขวานคมกริบคือปัญญาอยู่(วิปัสนา) ต้นไม้ใหญ่เบื้องหน้าคือกิเลสและอวิชชาทั้งหมด คมขวานที่คมกริบ(ปัญญา)จะไม่สามรถตัดต้นไม้คือกิเลสได้ขาดลง ถ้าขาดชายกำยำคือสมาธิที่ตั้งมั่นเป็นผู้หวดคมขวานลงไปครั้งแล้วครั้งเล่า ชายกำยำก็จะไม่สามารถทรงตัวยืนอยู่ได้ ถ้าพื้นดินอันคือศีลนั้นอ่อนยวบ หรือเหลวเละเป็นโคลนเลน พระพุทธเจ้าท่านตรัสตามลำดับดังนี้ ท่านไม่เคย สอนให้ปฏิบัติจากข้างหลังย้อนมาข้างหน้า ท่านว่าบันไดต้องก้าวขึ้นจากขั้นที่1เสมอ แต่ยามใดที่เราไม่สามรถทำสมาธิให้ตั้งมั่นได้ จงทำสมาธิ ควบคู่ไปกับการเจริญสติเถิด ด้วยการตามรู้กายหรืออิริยาบทเสียให้ชำนาญ เมื่อชำนาญในการตามรู้กายแล้ว ก้พัฒนาต่อไปเป็นการตามรู้เวททนาต่อไป อรหันต์ต้องบำเพ็ญกันหลายชาติ ขอเพียงสร้างเชื้อให้เกิด อย่าทำอะไรตามเขาไปโดยไม่ได้คิด อยาทำอะไรไปด้วยความอยาก ทางโลกการงานจะสำเร็จได้ ความอยากความต้องการคือพลังผลักดัน ทางธรรมจะบรรลุจุดมุงหมายได้ต้องควมคุมความยากทั้งที่เป็นกุศลและอกุศลเสียให้หมด ปฏิบัติไปตามหน้าที่ ปฏิบัติไปเพราะความเพียรเถิด.....เจโตวิมุติ