คุณกบฯ สังคมของอริยะ นับตั้งแต่เกิดอริยบุคคลขึ้นมาในโลก เราจะอยู่รวมกัน ไม่แยกกัน เห็นความจริงเหมือนกัน ก็พูดเหมือนกัน สำหรับพระอริยเจ้า จะอยู่รวมกัน มีพระเถระปกครอง ไม่มีแยกกันอยู่ พระอริยเจ้าต้องร่วมทำสังฆกรรมด้วยกัน ข้อนี้ถูกกำหนดเป็นพระวินัย ไม่มีแยกกันอยู่ ไม่มีแสดงธรรมไม่เหมือนกัน คำพูดไม่ขัดไม่ทะเลาะกันอย่างที่เห็นในปัจจุบัน บางพวกเถไปแบบน้ำขุ่นๆ ว่า ไปพบนิพพานต่างฤดูกัน เลยเห็นมาไม่เหมือนกัน ก็ว่าไปโน่น

ญานของอริยะผิดพลาดหรือเปล่า? เรื่องนี้แสดงให้เห็นชัดลำบาก นอกจากจะรู้เองเห็นเอง อาจารย์ท่านตรวจดูย้อนไปย้อนมาหลายรอบ หลายปี จนแน่ใจว่า ไม่มี ถึงเอามาบอกว่าไม่มี ที่ว่ากันมาว่าเป็นอริยะ เอาตาทิพย์ตามไปดูได้ว่า ตอนนี้อยู่ใหน ถ้าตามจิตเจอก็คือ ยังไม่นิพพาน ถ้าไปเกิดในทุคติภูมิ ก็ฟันธงว่า ไม่ได้อริยะ ยกตัวอย่าง ครูบาพพรมมา ท่านรู้จักสนิทสนมกันดีกับอาจารย์สินธพ เป็นพระสุปติปันโน ท่านทำแต่สมาธิจนได้ฌาน เพราะเชื่อว่าต้องใช้ฌานเป็นฐานวิปัสสนา ตายไปกระดูกเป็นแก้ว ชาวบ้านก็เชื่อว่าเป็นพระอริยะ ตอนนี้ไปเกิดเป็นพรหม อายุราวๆ ๕๐๐๐ ปี ถึงตอนนี้ท่านก็รู้แล้ว่า ท่านปฏิบัติผิด แต่กลับมาบอกใครไม่ได้เลย รอวันตาย รอวันกลับมาแก้ตัวใหม่

ถ้ามีพระเดินมาหาท่าน ท่านมองหน้า ท่านจะรู้ทันทีว่าเ ป็นพระสุปติปันโน หรือเป็นพระปราชิก บวชถูกธรรมหรือไม่ถูกธรรม ถ้าปราชิก ปราชิกเมื่อใหร่ ผิดข้อใหน ถ้านอนกับผู้หญิง นอนมากี่ครั้ง เมื่อใหร่ ที่ใหน ฯ มีพระปราชิกมาลองดีหลายรูปแล้ว รูปล่าสุดไปนอนกับผู้หญิงที่อเมริกามา ก็นึกว่าใครไม่รู้ พออาจารย์บอกไป ท่านก็รีบลุกหนีไปเลย ไม่พูดไม่จา

มีรองผู้ว่าฯ พาพระมาหาท่าน ๒ รูป บอกว่าเป็นพระอรหันต์ พอถามว่า รู้ได้อย่างไรว่าได้อรหันต์ พระท่านก็ตอบว่า มีฤทธิ์ ท่านก็ขอให้พระดูท่านหน่อย ว่าเป็นไครมาจากใหน พระนิ่งไปนาน ก็ไม่เห็นอะไรเลย พระก็เลยโดนไปชุดใหญ่ รองผู้ว่าก็ได้แต่ทำหน้าหงอยๆ

ยังมีเรื่องอีกเยอะ มีใหม่ๆ มาเรื่อยๆ จนพวกเราเห็นเป็นเรื่องปกติไปแล้ว

ผมก็เคยอยากรู้ แต่พอเข้าถึงความจริงที่แท้จริง เรื่องพวกนี้กลับไม่อยู่ในความสนใจ เพราะการได้ปัญญาที่เอามาดับทุกข์ได้ มันวิเศษที่สุดแล้ว เป็นอริยทรัพย์ ไม่มีทรัพย์อื่นใดมาเปรียบได้

ถ้าจะสืบเสาะแบบทางโลก มันก็พอมีหลักฐานในพระไตรปิฏกที่พระพุทธองค์แสดงไว้ว่า ถ้ามีผู้หญิงเพศแม่มาบวช ศาสนาจะตั้งอยู่ได้ไม่นาน พระนาคเสนก็พยากรไว้ว่า ศาสนาจะมีอายุพันปีเท่านั้น ...

หรือให้เอาศีลและวัตรปฏิบัติของพระ ทั้งในอดีตและปัจจุบันมาเทียบธรรมวินัย จะพบว่า ทุกรูป ไม่ได้ทำตามธรรมวินัย ผิดวิสัยพระอริยเจ้า ไม่ได้ปฏิบัติตรงไปที่การดับทุกข์ (อาจเป็นพระสุปติปันโน แต่ไม่ใช่อุชุปฏิปันโน) เมื่อไม่มีใครปฏิบัติเพื่อดับทุกข์ได้ ก็ไม่มีอริยบุคคลเกิด ... ผมเคยแสดงให้เห็นชัดๆ แล้วว่า วิปัสสนาวัดว่า ชวนะจิตเสพอะไร ความจริง หรือความเห็น ที่พวกท่านทั้งหลายได้ปฏิบัติกันมานานกว่าพันปี มันไม่ได้เรียกว่าวิปัสสนาเลย เสพแต่อุเบกขาเวทนาเท่านั้น

พระไชยยะเถระ ท่านไปเที่ยวบอกใครไม่ได้ว่าท่านเป็นพระอรหันต์ เพราะเป็นศีลของท่าน สมัยนั้นมีลูกศิษย์ที่เป็นฆาราวาส ชื่อ นายสัญญชัย ท่านนี้ก็ตั้งหน้าตั้งตาทำสมาธิ จนมีฤทธิ์ แสดงฤทธิ์ได้ สมัยนั้นชาวบ้านมาวัดมาหานายสัญญชัย ปล่อยให้พระอรหันต์อยู่เฉยๆ ในวัด เพราะไม่มีใครรู้ว่าเป็นอรหันต์ กษัตริย์สมัยนั้นก็ไม่รู้ พอท่านดับขันธ์ฯ คำสอนก็หายไปกับท่านด้วย ส่วนนายสัญชัยได้ถูกยกให้เป็นผู้วิเศษประจำเมืองลัพพะ ชื่อ ฤาษีสัญชัย เป็นอาจารย์ของฤาษีสุกะทันตะ และฤาษีสุเทวะ ถือเป็นฤาษีพุทธตนแรกที่เกิดมาในโลก

เมื่อมรรคหายไป พุทธก็ถือได้ว่า ล้ม เต็มปากเต็มคำ เพราะ การจะรู้มรรคได้ ก็มาจากการเรียนรู้เท่านั้น ไม่เช่นนั้นก็ต้องรอพระพุทธเจ้าองค์ถัดไป

ยุคฤาษีสุเทวะ (ชาติหนึ่งของอาจารย์สินธพ) เป็นยุคฤาษีที่รุ่งเรืองที่สุด ท่านมีศิษย์เอก ๓ ตน คือ ฤาษีคะ (นายคง) ฤาษีวะ (นายวัน) ฤาษียะ (นายยืน) สำนักของท่าน ตั้งอยู่ที่ดอยไซ ดอยติ และดอยสุเทพ ยุคนี้มีฤาษีเกิดเป็นพัน สมัยพระนางจามเทวี ลูกเลี้ยงของสุเทวะฤาษี ท่านสร้างสำนักฤาษีใหญ่โตไว้ที่บ้านป่าไผ่ อำเภอลี้ ปัจจุบันขื่อ วัดฤาษีพันตน บ้านดงฤาษี สมัยนั้น ที่นี่เป็นสำนักฤาษีที่ใหญ่ที่สุด

ฤาษีคะ ฤาษีวะ ฤาษียะ เป็นพี่เลี้ยงของพระนางจามเทวีมาตั้งแต่อายุ ๓ เดือน เมื่อท่านได้เป็นกษัตริย์ ท่านสร้างสำนักประจำของพี่เลี้ยงทั้งสามไว้รอบเมืองลำพูน คือ วัดพระยืนของฤาษียะ วัดมหาวันของฤาษีวะ และวัดพระคงฤาษีของฤาษีคง

เพราะฉะนั้น วัดแถวๆ นี้ มีแต่ตำราเครื่องใช้ฤาษีเต็มไปหมด พระเครื่อง พระรอด ฯ เป็นผลงานฤาษีทั้งนั้น เอาธาตุของพวกฤาษีมาทำ สมัยต่อมา ก็มีพระเกจิอาจารย์มาจำวัดแถวๆ นี้ ไปพบของพวกนี้เข้า ทั้งเครื่อใช้ ตำหรับตำรา ก็เข้าใจว่า เป็นของพระในอดีต ก็เอามาฝึก เอามาทำตาม ... เลยกลายเป็นฤาษีกันหมด เหาะเหินเดินอากาศได้ หายตัวได้ อ่านใจคนได้ มีตาทิพย์ หูทิพย์ ฯ แต่ไม่มีใครรู้จักการวิปัสสนาจริงๆ เลย ยังไปเอาพระสูตรที่ท่านตรัสสอนพระอริยะมาปฏิบัติอีก ทีนี้ก็เข้ารกเข้าพงไปเลย

เท่าที่อ่าน ๆ มา..จะรู้สึกได้เลยว่า..

เปรต..น่ากลัวน้อยกว่ามิจฉาทิฐิ...เยอะมาก

ถ้ามี....นอกจากที่เห็น....การเห็นนั้นก็ย่อมเชื่อไม่ได้

แต่ที่เห็นแน่ ๆ ...ก็คือ..ท่านซุปฯเชื่อความเห็นนั้น..มากเกินไป...จนแถบจะไม่มีใจเหลือเผื่อเอาใว้เลย....ทั้ง ๆ ที่ท่านซุปฯก็ไม่ได้เห็นด้วยตัวเอง....

ถ้าจะมีใครเป็นอริยะ..นอกเหนือกลุ่มของท่าน...ท่านจะเชื่อหรือไม??

กระผมเห็น...ไม่ได้เห็นด้วยญาณ...แต่เห็นด้วยสังโยชน์...
คนอื่น ๆ ก็มีเห็นเหมือนกัน...เห็นด้วยญาณก็มี...แต่ไม่ใช่สิ่งที่จะมาใช้เพื่ออ้างอิงอะไร....เพราะมันปัจจัตตังของเขา....ไม่ใช่ของเรา...รู้ก็รู้เฉย ๆ ไป...แค่จำเอาใว้คอยว่าเราเห็นเมื่อไรก็ค่อยว่ากัน..จริงหรือไม่จริง...

แม้แท้ที่จริงแล้ว..การเห็นมุ่งแต่ออกไปข้างนอก..ไม่ใช่เรื่องดีเท่าไร..เราควรเห็นข้างในคือกายกับใจนี้...น่าจะเป็นการเห็นที่เราควรมากทำที่สุด...

คุณกบฯ ไม่มีอริยะจริงๆ เพราะมรรคหายไป นี่คือกุญแจ เป็นประเด็นสำคัญที่สุด ... ไม่มีมรรค ไม่มีอริยะ แล้วใครที่ท่านคิดว่าเป็นอริยะ ถ้ายังอยู่ก็พามา

กาเลียนแบบหงส์ก็คือกา ความเห็นปุถุชนเอาไปวัดว่าใครเป็นอริยไม่ได้ พวกได้ฌาน ๗-๘ ยังแยกไม่ได้เลย เห็นพระพุทธเจ้ายังถามว่า ท่านเป็นใคร

ผมเชื่อว่าการฝึกสมาธิทำให้เราสามารถใช้ชีวิตประจำวันได้ดีขึ้นทำสิ่งใดก็ออกมาดีครับ

คุณ sakan15 ความเชื่อก็คือความเชื่อ แล้วความจริงที่แท้จริงเป็นอย่างไรล่ะครับ?

อาจารย์สินธพที่คุณว่า ใช่อาจารย์ สินธพ ทรวงแก้ว รึเปล่าครับ

คุณ FLAME ใช่ครับ อาจารย์สินธพ ทรวงแก้ว

คุณอานาปานา ถ้าอยกรู้ว่า อริยะจริงหรือเปล่า ก็มาหาอาจารย์สินธพที่ลำพูนดู

ไม่ว่าธรรมส่วนใด ถ้าสำคัญ “ตน” ว่าเสวย เป็นอันผิดทั้งนั้น
หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต

คุณทักษาฝักไผ่ในธรรม การฟังธรรมแสดงธรรม คือ ฟังความจริงแสดงความจริง ถือเป็นบุญกุศลอันยิ่งใหญ่ พุทธรู้ด้วยปัญญา เสวนาธรรมต้องได้ปัญญา ก็ขอให้บุญกุศลในครั้งนี้ เป็นเหตุเป็นปัจจัยให้ท่านเกิดมีดวงตาเห็นธรรมเหมือนกับอริยสาวกทั้งหลายได้เห็นมาในอดีตด้วยเถิด

คุณชิวว์

"สำคัญว่าตน" เพราะ ยังมีสักกายะฯ อยู่ ที่ยังสำคัญว่าตนอยู่ คือ ยังยึดมั่นเพราะเห็นสิ่งที่ไม่เที่ยงว่าเที่ยงฯ สักกายะมีอาการ ๒๐ ล้วนแต่เห็นว่าธรรมชาติเที่ยงทั้งนั้น เห็นว่าธรรมชาติไม่เที่ยงเมื่อใหร่ สำคัญว่าตนก็หายไปเอง ถ้าไปบอกตัวเองทุกวันว่า "ตัวกูไม่มี" คือการไปจับความคิดเป็นหลัก ไปสั่งจิตที่เป้นธรรมชาติที่บังคับบัญชาไม่ได้ กลายเป็นไปเพ่งความคิด หรือ ไปจับอารมณ์ในมโนวิญญานเท่านั้น ไม่ได้อะไรนอกจากสมถะที่ไม่ประกอบด้วยปัญญา

. หลักของพระพุทธศาสนาที่แท้จริงคือ
. การรู้เท่าทันความจริงตามความเป็นจริงนั่นเอง

แล้วอยู่ดีๆ คนจะรู้ทันตามความเป็นจริงได้อย่างไรละครับ?

คิดถึงคุณพลศักดิ์

หัวกระทู้ต้องเติมคำว่ามิจฉานำคำว่าสมาธิและผู้ที่แอนตี้สมถะก็คือพวกมิจฉาทิฐินั่นเอง เดาว่าพวกเดียรถีย์สายปริพาชกที่ตกนรกเมื่อยุคก่อนคงแค้นฝ่ายพระท่านมากเลยพากันมาเกิดจากนรกพอเติบโตขึ้นก็พากันมาสานมิจฉาทิฐิกันวุ่นในNET

ทำไมถึงคิดได้....