ขอคำแนะนำจากผู้รู้ด้วยนะค่ะ
คือว่าเพิ่งเริ่มหัดทำสมาธิค่ะ ขณะนี้อาการที่เป็นอยู่คือบริเวณหัวปวดหนึมไเหมือนโดนบีบด้วยอะไรสักอย่างและหน้าชาบ้างครั้งจนร้อนและรู้สึกเหมือนจะเป็นไข้ ขนลุก แต่ความรู้สึกด้านใจคือนิ่งๆไม่อยากรับรู้อะไรอยากแต่จะอยู่เฉยๆ คล้ายๆบ้างครั้งเหมือนคนเหม่อลอย แต่มีสตินะค่ะทำอะไรได้ปกติทุกอย่าง
อาการที่เล่ามาเมื่อออกจากสมาธิก็ยังเป็นอยู่เกือบตลอดเวลานะค่ะ
รบกวนอธิบายด้วยนะค่ะ เป็นมาประมาณอาทิตย์แล้วค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ฝน

อาการที่ปรากฎมีหลายอย่างทั้งทางกายทางใจครับ

คุณฝนไปอ่าน (หัวข้อ) ปัญหาที่เกี่ยวกับภาวนาที

http://fws.cc/whatisnippana/index.php?board=3.0

จากผู้ปฏิบัติหลายๆคนดูนะครับ เพื่อปรับพื้นฐานความเข้าใจก่อน

ความจริงก็ไม่มีอะไรหรอกครับ เป็นธรรมดาของมัน

ควรบอกด้วยว่า ใช้กรรมฐานอะไร แล้วใช้คำภาวนาอะไรยังไง แต่เดาว่าใช้ลมเข้า-ออก แล้วใช้คำบริกรรม "พุทโธ" ถูกไหมครับ

แล้วคุณฝนทำสมาธิเพื่ออะไรครับ

ใช้ภาวนา พุทโธ ค่ะ โดยกำหนดลมหายใจเข้าที่จมูกด้านซ้าย ลมหายใจออกที่จมูกด้านขวาค่ะ
ทำสมาธิเพื่ออะไรงั้นหรือค่ะ
เพื่อให้ใจสงบค่ะ เป็นคนชอบคิดฟุ้งซ่าน คิดเรื่อยเปื่อย

กำหนดลมหายใจเข้าที่จมูกด้านซ้าย ลมหายใจออกที่จมูกด้านขวา

หมายถึงว่า คุณกำหนดลมหายใจที่ล่ะรูจมูกหรอครับ

ใช่ค่ะ กำหนดรู็เข้าทางออกทางค่ะ
แบบนี้ถูกต้องไหมค่ะ แล้วก็ภาวนาพุทโธด้วยค่ะ

ไม่ถึงกับผิดครับ แต่ก็ไม่ค่อยถูกนัก เพราะความรู้สึกจะเกร็งๆขณะปฏิบัติ เพราะคอยระวังคอยจ้องเกินไป

ลองวิธีใหม่ดูนะครับ ใช้ความรู้สึกเกาะจับบริเวณปลายจมูกที่ลมเข้า-ออกกระทบ แล้วรู้สึกเย็นๆตรงนั้นแหละ แล้วก็ภาวนาพุท ลมเข้า โธ ลมออก แค่นี้ก่อน

ขณะนี้อาการที่เป็นอยู่คือบริเวณหัวปวดหนึบๆ เหมือนโดนบีบด้วยอะไรสักอย่าง

นั่น ก็อาการเกร็งจากการปฏิบัติด้วยวิธีดังกล่าวร่วมด้วย นอกนั้นก็เกิดจากที่จิตเริ่มๆจะเป็นสมาธิ แต่ก็ควรแก้ไขให้เป็นปกติ

แต่ยากตรงที่คุณฝนมีพื้นทางภาวนาพุทโธๆ อย่างเดียวโดยไม่กำหนดรุ้สภาวะอื่นนี่สิ เอาไงดี

แต่ลองอ่านวิธีแก้อารมณ์ที่นี่ก่อนสิครับ

viewtopic.php?f=2&t=24320&start=15

รู้สภาวะอื่นหมายถึงอย่างไรค่ะ
ปกติที่ใช้ชีวิตประจำวันตอนนี้อาการที่เกิดขึ้นกับฝนก็คือเวลาหายใจจะต้องท่องพุทโะตลอดเหมือนกับว่าใจเราจดจ่ออยู่ที่ลมหายใจตลอดค่ะ แต่สามารถทำอย่างอื่นได้ปกตินะค่ะ รู้สึกว่าตัวเองนิ่งมากจากอารมณ์โดยปกติที่ผ่านมาค่ะ
จริงๆแล้วเริ่มจากการที่โดนคนๆหนึ่งว่าเพราะฝนไปเขียนกลอนไร้สาระค่ะก็เลยมีเถียงกันนิดหน่อยแล้วตั้งแต่วันนั้นเหมือนมีอะไรบ้างอย่างบอกฝนว่า เจ้าใช้ชีวิยด้วยความประมาท ให้เปลี่ยนใหม่ได้แล้ว นับจากนั้นก็นั่งสมาธิทุกวันค่ะ่ แต่ไม่รู้ว่ามันจะเกี่ยวกันไหมค่ะ

อีกอย่างนะค่ะ ฝนเคยบวชชีพราหมณ์และปฎิบัติสมาธิ ฝนไม่แน่ใจนะค่ะว่าได้ไหมแต่ตอนนั้นที่เป็นคือได้ยินเสียงเพลงธรณีกันแสงตอนวันใกล้จะสึก และตลอดเวลาที่บวชเวลาทำสมาธิก็จะเห็นวิญญาณมานั่งรอบเราเหมือนขอส่วนบุญค่ะ และอีกครั้งที่เกิดขึ้นคือขณะที่นั่งรู้สึกว่าตัวเองเอียงลงไปเรื่อยๆเหมือนจะหมุนหรือมีแรงเหวี่ยงบางอย่างเกิดขึ้นค่ะ
รบกวนอธิบายให้ทราบด้วยนะค่ะ
และล่าสุดเมื่อวานนี้หลวงพ่อ(พ่อฝนเองค่ะ)บอกว่าเห็นฝนไปหาและก็ได้ยินเสียง ก็เลยโทรมาตามให้ไปหาที่วัด ฝนก็ไปหาท่าน ท่านก็ถามว่าถอดจิตมาหาหรือ ฝนก็เลยบอกท่านว่าคิดอยู่เหมือนกันค่ะเลยหัวเราะ เพราะคิดว่าตัวเองคงทำไม่ได้ขนาดนั้นแน่นอน

ความหมายของศัพท์ “สภาวะ”

สภาวะ แปลว่า ความเป็นเอง,มีเอง หมายความว่า สิ่งนั้นๆมันเป็นของมันเองตามเหตุปัจจัย ไม่มีสิ่งดลบันดาลให้เป็น เรียกว่า สภาวะ (หรือสภาวธรรม) ตัวอย่างเช่น สภาวะที่เกิดแก่คนฝนนี่



นั่นแหละเรียกว่า สภาวะหรือสภาวธรรม ที่เราควรกำหนดรู้ตามที่มันเป็น ตามที่รู้สึก

คือให้ตามดูความรู้สึกว่าเป็นอย่างไรแค่ตามดูแล้วรู้ว่าเป็นอย่างไรแล้วเราต้องคิดหาที่มาหรือเหตุผลด้วยไหนค่ะ หรือว่ารู้แล้วก็ปล่อยวาง

อย่างที่กรัชกายกล่าวข้างต้นว่าคุณฝนพุทโธๆๆ อย่างเดียว ความคิด (ท่องพุทโธๆ) จึงเหมือนผูกติดกับลมเข้า-ออก ไม่รับรู้ดูทันปัจจุบันอารมณ์แต่ละขณะๆ แต่ก็ไม่ถึงกับเสีย (หากคุณต้องการแบบนั้นก็ทำไป)




ตั้งแต่วันนั้นเหมือนมีอะไรบ้างอย่างบอกฝนว่า

เป็นความคิด หรือ สังขารธรรมขณะหนึ่ง ความรู้สึกว่าได้ยินเสียงพูด เสียงเตือน เห็นภาพคนพูดด้วย ฯลฯ ลักษณะนี้มีตัวอย่างแยะแยะครับ ไม่เสีย หากไม่ยึดติดคิดว่า เป็นผีสางเทวดา เจ้ากรรมนายเวร หรือ...

กำหนดรู้ตามที่มันเป็นมันมีแล้วๆกัน (หรือจะเรียก ปล่อยวางก็ได้) อะไรเกิดขึ้นปุ๊บ กำหนดรู้ปั๊บเดี๋ยวนั้นทันทีทุกๆขณะ ไม่ต้องคิดหาเหตุผลจะเป็นการคิดความคิดไปครับ

แบบนั้นมีตัวอย่างจากผู้ปฏิบัติเยอะแยะครับ ดูที่นี่

http://fws.cc/whatisnippana/index.php?board=2.0

สภาวะที่ปรากฏเล่ามานั้น เพราะคุณฝนไม่กำหนดตามที่เห็น ตามที่ได้ยิน เป็นต้นนั่นเอง