ผมอยากทราบว่าเพราะอะไรถึงต้องมามีความทุกข์เกี่ยวกับการแอบชอบใครสักคน ไม่ว่าจะทุกข์ด้วยเหตุที่เขาไม่สนใจเรา หรืออาจจะเขาไปชอบคนอื่น ฯลฯ มีกรรมอะไรที่ทำให้เป็นแบบนี้หรือเปล่าครับ มีวิธีแก้ไขอย่างไรครับ ขอคำชี้แนะด้วยครับ

“ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย การครองเรือนเป็นเรื่องยาก เรือนที่ครองไม่ดี ย่อมก่อทุกข์ให้มากหลาย การอยู่ร่วมกับคนพาลเป็นความทุกข์อย่างยิ่ง”

ภิกษุทั้งหลาย เครื่องจองจำที่ทำด้วยเชือก เหล็กหรือโซ่ตรวนใดๆ เราไม่กล่าวว่าเป็นเครื่องจองจำที่แข็งแรงทนทานเลย แต่เครื่องจองจำคือ บุตร ภรรยา ทรัพย์สมบัติ นี่แลตรึงรัดมัดผูกสัตว์ทั้งหลายให้ติดอยู่ในภพอันไม่มีที่สิ้นสุด เครื่องผูกที่หย่อนๆ แต่แก้ได้ยาก คือ บุตร ภรรยา และทรัพย์สมบัตินี่เอง รูป เสียง กลิ่น รส และโผฏฐัพพะ นั้นเป็นเหยื่อของโลก เมื่อบุคคลยังติดอยู่ในรูปเป็นต้นนั้น เขาจะพ้นจากโลกมิได้เลย ไม่มีรูปใดที่จะรัดรึงใจบุรุษได้มากเท่ารูปสตรี”

“ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ผู้ยังตัดอาลัยในสตรีไม่ได้ ย่อมจะต้องเวียนเกิดเวียนตายอยู่ร่ำไป แม้สตรีก็เช่นเดียวกัน ถ้ายังตัดอาลัยในบุรุษไม่ได้ ย่อมประสบทุกข์อยู่บ่อยๆ กิเลสนั้นมีอำนาจควบคุมอยู่โดยทั่วไป ไม่ว่าในวัยใด และเพศใด”

“ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ความทุกข์ที่เกิดจากการพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รักที่พอใจนั้น เป็นเรื่องทรมานยิ่ง และเรื่องที่จะบังคับมิให้พลัดพราก ก็เป็นสิ่งสุดวิสัย ทุกคนจะต้องพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รัก ที่พอใจ ไม่วันใดก็วันหนึ่ง”

“ความรักเป็นความร้าย ความรักเป็นสิ่งทารุณและเป็นเครื่องทำลายความสุขของปวงชน ทุกคนต้องการความสมหวังในชีวิตรัก แต่ความรักไม่เคยให้ความสมหวังแก่ใครถึงครึ่งหนึ่งแห่งความต้องการ ยิ่งความรักที่ฉาบทาด้วยความเสน่หาด้วยแล้วก็เป็นพิษแก่จิตใจ ทำให้ทุรนทุราย ดิ้นรนไม่รู้จักจบจักสิ้น ความสุขที่เกิดจากความรักนั้นเหมือน ความสบายของคนป่วยที่ได้กินของแสลง

ท่านทั้งหลายอย่าได้พอใจในความรักเลย เมื่อหัวใจยึดถือไว้ด้วยความรัก หัวใจนั้นจะสร้างความหวังขึ้นอย่างเจิดจ้า แต่ทุกครั้งที่เราหวัง ความผิดหวังก็จะรอเราอยู่”


พระพุทธเจ้าท่านทรงตรัสไว้ดังนี้แล้ว ถ้าเชื่อท่าน เราก็คงไม่ทุกข์กันแบบนี้

เป็นเรื่องของกรรมอะไรผมไม่รู้เหมือนกันถ้าอยากรู้ต้องใช้กำลังฌาน

ความทุกข์ของคุณเกิดจากกิเลสที่ชื่อว่าราคะ ตอนนี้เจอทุกข์แล้วก็ต้องดับทุกข์โดยต้องจิตให้อยู่ในฐานใดฐานหนึ่ง ตามหลักสติปัฏฐาน 4 เพื่อป้องกันการส่งจิตออกนอก หรือดูการปฏิบัติของหลวงพ่อจรัญก็ได้

ขอบคุณสำหรับทุกโพสไว้ ณ ที่นี้ครับ

อาการกล้าๆ กลัวๆ ปนตื่นเต้น ปนความคาดหวัง คือทุกข์ของคน ขี้อาย
อาการเสียใจ ของคนถูกหลอกถูกทำร้าย คือทุกข์ของคน รักข้างเดียว
อาการของคนขยาด ที่ถูกคนรักที่ไม่ดีทำร้ายทำลาย คือทุกข์ของคน เจ็บก็ทนช้ำก็ทน

พากันรักพ่อรักแม่รักพี่รักน้องก่อน รักตัวเองห่วงตัวเอง ไม่ไปรักใครชอบใคร เหมือนฝากหัวใจกับเขาหมด เขาเปลี่ยนไป เขาไม่สนใจเขาไปมีรักใหม่ จะได้ถอนตัวถอนใจที่ฝากเขาไว้ทัน

ธรรมดาที่สุดมีแต่ความพลัดพราก เศร้าโศกเสียใจรออยู่ รู้อย่างนี้ ถ้าจะรักก็หัดมีสติไม่หลงลืม จนตัวเองและครอบครัวต้องเป็นทุกข์ไปด้วย เพราะรักต้องเข้าใจ ต้องเสียสละให้กันได้ อภัยให้กันได้ ถ้าไม่เสียสละ ไม่เ้ข้าใจ ให้อภัยไม่ได้ อยู่คนเดียวหาความสงบดีกว่าเยอะ

สวัสดีค่ะ คุณจขกท

เป็นกรรมที่เกิดจากการกระทำของเราเอง เป็นความเห็นผิดของเราที่เข้าใจไปว่า
"ความรัก"จะทำให้เรามีความสุข"
องค์พระศาสดาทรงตรัสไว้ว่า "ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์"
และสิ่งนี้คือสัจจธรรมที่ไม่เนื่องด้วยกาลเวลา

...กิเลสตัณหาเราพาไป...เริ่มจากเราเห็นรูปแล้วเกิดความพอใจ....เมื่อพอใจมากๆก็อยากครอบครอง...
...เมื่อไม่ได้มาซึ่งการครอบครองอันนั้นก็เกิดทุกข์เพราะไม่ได้อย่างที่ต้องการ...สร้างแล้วก็เจ็บเองไง...