หากวันหนึ่งอันใกล้นี้ ความตายมาเยือนท่านๆ มีความพร้อมกันอย่างไรบ้าง?

"เราไม่ปรารถนาความตาย ไม่เพลิดเพลินความเป็นอยู่ แต่เฝ้ารอความตายอยู่

เหมือนลูกจ้างทำงานที่ได้รับว่าจ้างเสร็จแล้ว รอเวลาบอกเลิกงาน ฉะนั้น"

ผมเตือนใจตนด้วยคาถาของพระอรหันตเถระ จากพระไตรปิฎกบทนี้เสมอ

ชื่อกระทู้ วันนี้ไม่มีเรา

ความจริง ไม่มีเราซักวัน

เราทุกคนเมื่อเกิดมา เราได้เตรียมตัวตายอยู่แล้วในทุกๆวัน ทุกวินาที ทุกชั่วขณะทุกๆลมหายใจเข้าออก
เพียงแต่คำถามอยู่ที่ว่าเราได้เตรียมความพร้อม เตรียมใจที่จะตายไว้หรือยัง วันนี้ก็ไม่มีเรา พรุ่งนี้ก็ไม่มี
เรา วันไหนๆก็ไม่มีเรา รูปสังขารและนามสังขารคือสิ่งที่ถูกสมมติขึ้นให้ตั้งอยู่ชั่วขณะและดับไป รูปและ
นามอันจิตและผัสสะได้รับรู้แท้จริงแล้วไม่มีอยู่จริง สมมติทั้งสิ้น เราจึงคือความว่างเปล่าคือความไม่
จริง คือความไม่มี แล้วท่านจะอาวรณ์กับสิ่งใด ท่านจะยึดเอาสิ่งใด ในเมื่อทุกสิ่งทุกอย่างนั้นไม่มีมา
ตั้งแต่ต้น หลายท่านที่ทำใจไม่ได้เมื่อรู้ว่าตนเองกำลังจะตายเพราะจิตของท่านได้ยึดเอาโลกธาตุเป็นที่
พึ่ง ถูกตรึงไว้ด้วยรูปและนามอันสารพัดที่คุ้นเคย ท่านหลงต่อสิ่งเหล่านั้นจนวันที่ท่านต้องละสิ่งเคยยึด
จิตจึงห่วง อาวรณ์ เสียดาย ยังไม่อยากสละซึ่งสิ่งทั้งหลาย แต่จำต้องจากไปตามวาระ เพราะว่าไมมี
อะไรเป็นของใครมาตั้งแต่ต้น ทุกสิ่งว่างเปล่า ไม่มีสิ่งใดใดทั้งสิ้น เตรียมใจและทำใจยอมรับให้ได้ โดย
บอกกับตนเองทุกลมหายใจว่าทุกวินาทีคือความตาย วันนี้มีหน้าที่อะไร วันนี้ต้องทำอะไร วันนี้จะทำ
ความดีอะไร ทำสิ่งทั้งหลายให้ดีที่สุดและทำให้สุดความสามารถก่อนที่จะไม่มีโอกาส เมื่อทำดีที่สุด
และสุดความสามารถแล้ว หากต้องจากไปจะได้ไม่ต้องเสียดายที่ไม่มีโอกาสได้ทำ เพราะไม่แน่ว่า
อาจจะตายในสองสามนาทีข้างหน้านี้ก็ได้ไม่มีใครรู้

ยินดีที่ได้ร่วมสนทนาครับ
ธรรมประสิทธิ์ครับ

ขณิกมรณะ
คือความตายที่เกิดขึ้นตลอดเวลา
ขันธ์เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ตลอดเวลา
ขันธ์เหล่านี้คือ จิต เจตสิก รูป
รวมเรียกว่าสังขารธรรม .........บางครั้งเรียกว่าสังขารเฉยๆ ก็มี
สังขารธรรมเหล่านี้ เป็นสิ่งที่มีจริง
มีอาการเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป พร้อมด้วยไตรลักษณ์คืออนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
แม้สังขารธรรมเหล่านี้เป็นอนัตตา คือเป็นไปตามเหตุปัจจัย24
แต่ก็เป็นสิ่งที่มีจริง
เกิดขึ้นจริง ตั้งอยู่จริง และดับไปจริง อยู่ตลอดเวลา

เพราะจิต อาศัยทวารทั้ง6 เกิดขึ้น ...........ทำให้ความรู้สึกว่ามีเราได้เกิดขึ้น
แต่เมื่อไร จิตเกิดโดยไม่อาศัยทวารทั้ง6 .................เมื่อนั้นไม่มีความรู้สึกว่ามีเรา

ในตลอดวันตลอดคืน กล่าวได้ว่า
จิตบางครั้งก็อาศัยทวารทั้ง6 เกิดขึ้น บางครั้งก็ไม่อาศัยทวารทั้ง6 สลับกันตลอดเวลา

ทวารทั้ง6 คือตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ

จิตที่อาศัยทวารทั้ง6 เกิดขึ้น เรียกว่า วิถีจิต
เมื่อ อยู่ในช่วงวิถีจิต ความรู้สึกตัวว่ามีเราอยู่....................เกิดขึ้นได้

แต่เมื่อจิต เกิดขึ้นโดยไม่อาศัยทวารทั้ง6 เรียกว่า จิตพ้นวิถี(วิถีวิมุตจิต) หรือภวังคจิตนั่นเอง

จิตที่เกิดได้โดยไม่อาศัยทวารใด ก็คือ จุติจิต ภวังคจิต และ ปฏิสนธิจิต

เมื่อจิตอยู่ในช่วงพ้นวิถี ..........ความรู้สึกว่ามีเรา ................เป็นอันไม่มี

เรา จึงเป็นแค่ความรู้สึกเท่านั้น ...............มิได้เป็นสิ่งที่มีจริงเหมือนขันธ์ทั้งหลาย

ถ้าหากความตายมาถึงก็ไม่เสียดายชีวิต เพราะได้พบและปฏิบัติธรรมในพุทธศาสนาครับ

ตอบอย่างมั่นใจมากเลย

เราและวันมีเมื่อคิด

สั้นๆ แต่คงความหมาย

ขณะจิต=ตามธรรม กามโภคี=ไม่มีเรา กล่องธรรม=ทุกนาที คือ ธรรม govit2552=ขณิกมรณะ ทุกคำตอบ ล้วนไม่ประมาทในธรรม

มีแต่ขันธ์เท่านั้น ที่ตาย

นี่ไม่ใช่คำตอบนะ
นี่เป็นคำถาม

พอดีอ่านกระทู้นี้แล้วก็ ระลึกไปถึง
เวทนาที่ปรากฎขณะเข้าสู่กระบวนการนั้น ๆ

มีเพียงขันธ์เท่านั้น ที่ตาย/ดับ
ใช่ หรือ ไม่

เหมือนคุ้น ๆ ว่าเคยได้ผ่านตา ผ่านหู
แต่นึกไม่ออกว่ามีการกล่าวในรายละเอียดว่าอย่างไร

ใครนึกออกบ้าง ช่วยที

จริงครับ ที่ตายๆกัน คือ ขันธ์ แต่จิตวิญญาณ หาตายไม่คงหาที่เกิดใหม่อยู่ร่ำไป เหนื่อยนะ

ผู้ที่เข้าไปเห็น ขันธ์ ตาย

เป็นผู้ที่ กำลังเห็นขันธ์นั้นตายอยู่ หรือกำลังตายอยู่ หรือตายไปแล้วอยู่ หรือไม่

เห็น ขันธ์ตาย

หรือเห็น มโนสังขาร



ทุกการปรากฎล้วนมีปัจจัย

จุดที่วิทยาศาสตร์ เข้ามาพ้องกับ พุทธศาสนา
คือ การแสวงหาความจริงที่ทนต่อการเพ่งพิสูจน์