ช่วยบอกหน่อยค่ะ อยากรู้จริงๆ ถ้าผู้ชายมีภรรยาอยู่แล้วและผู้หญิงก็มีสามีอยู่แล้ว แต่ทั้งสองคนนี้ลักลอบได้เสียกัน ผู้รู้ช่วยอธิบายถึงกรรมของสองคนนี้ให้ดิฉันฟังหน่อยได้ไหมคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ

โทษของการเป็นชู้ (ดังตฤณ)
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=27&t=30960

สรุปสั้นๆ โทษของการเป็นชู้

๑) ทุกข์ทางใจ...รู้ๆ กันทั้งโลก ทุกชาติทุกภาษา ว่าเพศสัมพันธ์เป็นเรื่องบาดใจ แม้แต่การแตะเนื้อต้องตัวคนมีเจ้าของด้วยความกำหนัด ก็นับว่าสมควรอดสูใจได้แล้ว เพราะรู้อยู่เต็มอกว่าจะมากหรือน้อยก็เป็นการล่วงละเมิดสมบัติต้องห้ามของผู้อื่นอยู่ดี

๒) การสั่งสมบาป...ไม่มีการผิดประเวณีครั้งใดที่ทำให้จิตของเราสว่างขึ้น มีแต่จะหม่นหมองลง กับทั้งไม่มีแก่ใจคิดอะไรในทางดี ในทางที่เจริญเอาเลย

๓) ความเป็นอยู่ที่เลวร้าย...การผิดประเวณีแต่ละครั้งคือการไม่ให้เกียรติผู้อื่น ซึ่งก็มีผลสะท้อนให้นับถือตนเองน้อยลง พูดง่ายๆ ว่าได้สมบัติทางเพศของคนอื่นมา เพื่อเสียความนับถือตัวเองไป จิตของหญิงร้ายและชายโฉดเปรียบเหมือนคนที่จุ่มศีรษะลงไปในเมือกลื่นจนชุ่มโชก ย่อมไม่ได้รู้สึกถึงความแห้งสบาย แม้จมูกได้กลิ่นหอมของสวนดอกไม้ แต่ใจลึกๆ ก็เหมือนได้กลิ่นเหม็นของกามผิดๆ อยู่เกือบตลอดเวลา

ชอบลายเซ็นต์นะครับ รู้ใดก็ไม่ประเสริฐ เท่ารู้แจ้งด้วยปัญญา
ตรงนี้คงหมายถึง การรู้ว่าสิ่งต่างๆ มันไม่เที่ยงแท้แน่นอน
ไม่มีอะไรคงทนถาวร ดินยังแตก ถนนยังแยก มีพบมีจาก
มีแต่ความพลัดพรากจากของรักของชอบใจ สิ่งต่างๆ ที่ไ่ม่
เป็นไปดั่งใจปรารถนา ล้วนมีแต่ความทุกข์

อะไรที่่ดูเหมือนควบคุม เป็นเจ้าของได้ ก็เป็นได้แต่ชั่วครั้ง
ชั่วคราว ดูๆไปแล้วแทบไม่มีอะไรในโลกนี้เป็นเราหรือเป็น
ของๆ เราเสียเลย เหตุนี้นี่กระมัง

ธรรมอันเกิดมี หรือมีในใจเรา ในตนในตัวเรา คงทำให้ใคร
หลายๆ คนต้องไปยึดถือ ดึงดัน ให้สิ่งที่มันไม่เที่ยงแท้แน่นอน
พยายามไขว่คว้าในสิ่งที่ต้องพลัดพรากจากเราไปอย่างแน่นอน
ไม่วันใดก็วันหนึ่ง ขนาดตัวเราเอง ยังบังคับยังสั่งให้ใจเราเย็น
ใจเราดี ให้เรามีสติ ให้มีปัญญายังไม่ได้

ก็คงเป็นเรื่องยากจริงๆ ที่จะไปบังคับให้ใครต่อใครนั้นมาเป็น
ไปอย่างใจเราต้องการ ที่คนเราส่วนใหญ่เลยต้องทุกข์เพราะ
ผิดหวัง เพราะไม่สมปราถนา ก็คงเพราะไม่มีความเข้าใจใน
ธรรมชาติ ในสิ่งเหล่านี้จริงๆ



เรื่องของกรรม พระท่านว่าเป็นอจินไตย คือไม่ควรคิด หากไป
คิดก็จะมีส่วน หรือคล้ายๆ จะต้องเสียสติ ไปกับเรื่องนั้นๆ ที่คิด
เพราะอะไร ก็เพราะคนเราส่วนใหญ่ ขนาดการกระทำแสดงออก
ทางกาย ทางวาจาคำพูด ทางใจความรู้สึกคิดนึก กรรม ๓ อย่าง
นี้ที่ีเป็นของตนเองแท้ๆ ไม่ค่อยได้รู้ได้เห็น ทั้งๆ ที่เป็นเจ้าของๆ
กรรม(ทำ พูด คิด)เช่น

เวลาอยากไปรู้เรื่องของคนอื่น(ที่ไม่ใช่คนรักคนรู้จัก) ถ้าใจบุคคลนั้น
คำนึงถึงด้วย พื้นฐานของความปราถนาดี เมตตา อยากให้คนอื่น
มีความสุข แม้จะไม่รู้ไม่เห็น ถึงความประสบสุขประสบทุกข์ของ
คนอื่น แต่ชุดความคิดของบุคคลนั้น ก็พอจะชักชวนความรู้สึก
นึกคิดจินตนาการและอารมณ์ต่างๆ ให้เป็นไปในทางทีดี

กลับกัน ถ้าตั้งอยู่บนพื้นฐานของความโกรธ ไม่พอใจ อิจฉาริษยา
หวงแหน ผูกโกรธ อาฆาตพยาบาท แม้ถึงจะไม่รู้ไม่เห็น สุขทุกข์
ของคนอื่น แต่ชุดความคิดของบุคคลนั้น ก็จะชักชวนความรู้สึก
นึกคิดจินตนาการและอารมณ์ต่างๆ ให้เป็นไปในทางที่ไม่ดี

ที่นี้ถ้าเป็นพื้นฐานของความปรารถนาดี เื่มื่อไปยิ่งไปพบไปเจอ
บุคคลที่เราอยากรู้ ปรากฏกำลังมีความสุข นั่นก็ยิ่งทำให้เรายินดีและ
หากเขามีความทุกข์ เราก็จะเห็นอกเห็นใจบุคคลนั้นขึ้นมา

แต่ถ้าเป็นพื้นฐานร้ายๆ ที่ตรงข้ามกัน เมื่อไปถึง ไปพบไปเจอ
บุคคลที่เราอยากรู้ ปรากฏกำลังมีความสุข นั่นก็ยิ่งทำให้เรา
รู้สึกร้ายๆ รุ่นแรงยิ่งขึ้น และหากเขามีความทุกข์ เราก็จะีมีแต่
ตำหนิ สบถชิงชังถึงกับสมน้ำหน้าบุคคลนั้นขึ้นมา

ลองได้เป็นเรื่องที่อยากรู้ ของบุคคลที่เป็นที่รักที่พอใจ ที่ยึดถือ
ว่าเป็นของๆ เราด้วยแล้ว เช่นสามีภรรยา ก็คงมีแต่ความทุกข์
ล้วนๆ จริงๆ ปัญญาใดๆ ธรรมใดๆ ที่มีในตนคงจะไม่สามารถ
ช่วยเหลือบุคคลนั้นๆ ได้

นี้แหละกรรมที่พอเห็นได้ ความคิด คำพูด การกระทำของเราเอง
ส่วนความสุขความทุกข์ เห็นก็ดีไ่ม่เห็นก็ดี ได้แสดงแล้วว่าเป็น
สิ่งที่ไม่ควรไปคิดให้เสียเวลา เพราะเขาสุข แล้วกลายเป็นเรา
ต้องทุกข์ ถ้าเขาเศร้าแล้วเรากลายเป็น สมน้ำหน้า นั่นเท่ากับว่า
ไม่ได้มีประโยชน์ำ่ำก่อให้เกิด ความเจริญงอกงามในปัญญาในธรรม
เอาเสียเลย ยิ่งทำให้ปิดกั้นปัญญา และเต็มไปด้วยอธรรม

ก็ขนาดว่ากรรมเราเองยังรู้ยากอย่างนี้ แล้วหากยังไม่แสวงหา
อรรถธรรม ไม่ข่มใจ ทำจิตใจให้สงบ ไม่รู้ถึงการกระทำ คำพูด
และความคิดตนเองแล้ว บุคคลนั้นๆ นอกจากเป็นคนหลงลืมจม
อยู่กับอดีตที่ผ่านไปแ้ล้ว ยังไม่พอยังปรุงแต่งจินตนาการไปใน
สิ่งต่างๆ นานาๆ ไปจนฟุ้งซ่าน หาชีวิตหาจิตหาใจในปัจจุบัน
ของตนไม่เจอ ละเมอหลงๆ

แล้วหากยิ่งไปคอยไปมองไปเฝ้าหา ในสิ่งที่คิดไปหาไปก็ีมีส่วนแต่
จะทำให้คล้ายเสียสติ ถึงตรงนี้สิ่งใดเป็นประโยชน์ คนเราควร
จะเลือกสิ่งนั้นนะครับ สิ่งใดเป็นโทษ คนเราก็ไม่ควรยึดถือใน
สิ่งนั้นเอาไว้ มีสติกลับมาอยู่กับตัวเอง ให้ตัวกับใจกลับมาอย่า
เสียเวลาพาจิตพาใจไปให้เดือดร้อนวุ่นวาย

ก็ถ้าใจถ้าจิตนี้ฝึกดีแล้ว อยู่บนพื้นฐานของปัญญา เมตตา ต่อให้
ไม่รู้ไม่เห็นก็มีความสุข หากไม่ข่มจิตข่มใจ เจริญสติ ไม่ฝึกใจ
แล้วตั้งอยู่บนพื้นฐานของความไม่รู้เช่นนี้ ความทุกข์เท่านั้นที่
ถึงไ่ม่ต้องการ ถึงไม่ไขว้คว้า อย่างไรเสียก็ได้มาเป็นเราของเรา
แน่นอน แม้จะรู้เห็นกรรมหรือไม่รู้เห็นก็ตาม ขอเจริญพร

สาูธุ กรรมของใครก็ของคนนั้น ช่วยเหลือกันไม่ได้จิงๆ ขอบคุณทุกความคิดเห็นค่ะ

พระพุทธเจ้าสอนเรื่องโทษของการเป็นชู้

วันหนึ่งพระเจ้าปเสนทิโกศล ทรงช้างเผือกเสด็จเลียบพระนคร ได้ทอดพระเนตรเห็นหญิงงามนางหนึ่งยืนอยู่ชั้นบนของปราสาท 7 ชั้น ทรงมีพระทัยเสน่หาในนางขึ้นมาทันที พระองค์ได้ทรงพยายามหาวิธีการที่จะได้นางมาเป็นบาทบริจาริกา เมื่อทรงทราบว่านางเป็นหญิงมีสามีแล้ว ก็ได้มีพระบัญชานำชายผู้เป็นสามีของนางมาเป็นคนใช้อยู่ในพระราชวัง ต่อมาพระองค์ได้รับสั่งชายให้คนนี้เดินทางไปทำงานอย่างหนึ่งอันเป็นงานที่ ไม่มีทางจะทำได้สำเร็จได้ โดยรับสั่งให้เดินทางไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง ซึ่งอยู่ห่างไกลถึง 12 ไมล์ แล้วให้ไปนำดอกโกมุท ดอกอุบล และดินสีอรุณจากนาคพิภพกลับมาถวายพระองค์ที่กรุงสาวัตถีในเย็นวันเดียวกัน ให้ทันเวลาสรงสนานของพระองค์ ทั้งนี้โดยพระองค์มีพระราชประสงค์จะสังหารชายผู้นี้หากเขากลับมาไม่ทันเวลา แล้วริบเอาภรรยาของเขามาเป็นบาทบริจาริกาของพระองค์ ชายผู้เป็นสามีรีบไปนำกล่องอาหารจากภรรยาแล้วออกเดินทางไปแสวงหาสิ่งที่พระราชาทรงต้องการในทันที ในระหว่างทางเขาได้แบ่งอาหารให้แก่เพื่อนร่วมทาง และเขาก็ยังแบ่งข้าวจำนวนหนึ่งโยนลงไปเลี้ยงปลาในน้ำ แล้วร้องตะโกนขึ้นว่า ? ข้าแต่เทพยดาและนาคทั้งหลายผู้สถิตอยู่ในแม่น้ำแห่งนี้ พระราชาปเสนทิโกศลมีพระราชบัญชาให้ ข้าพเจ้าไปนำดอกโกมุท ดอกอุบล และดินสีอรุณกลับไปถวายพระองค์ วันนี้ข้าพเจ้าได้แบ่งปันอาหารให้แก่เพื่อนร่วมทางของข้าพเจ้า และข้าพเจ้าก็ยังได้นำอาหารเลี้ยงปลาในแม่น้ำแล้วด้วย บัดนี้ข้าพเจ้าขอแบ่งส่วนบุญส่วนกุศลให้แก่พวกท่านทั้งหลาย ขอท่านทั้งหลายจงได้เมตตาไปนำดอกโกมุท ดอกอุบล และดินสีอรุณมาให้ข้าพเจ้าด้วยเถิด? พระยานาค เมื่อได้ยินคำประกาศของชายผู้นั้นแล้ว ก็ได้แปลงร่างเป็นชายชราไปนำดอกโกมุท ดอกอุบลและดินสีอรุณมาให้ชายผู้นั้น

ในเย็นวันนั้น พระเจ้าปเสนทิโกศลทรงเกรงว่าชายหนุ่มอาจจะกลับมาทันเวลา จึงได้มีรับสั่งให้ปิดประตูเมืองก่อนกำหนด เมื่อชายหนุ่มเดินทางมาถึงและพบว่าประตูเมืองปิดเช่นนั้น ก็ได้โยนดินอรุณไว้บนกำแพงเมืองและแขวนดอกโกมุทและดอกอุบลไว้บนธรณีประตู จากนั้นเขาได้ตะโกนประกาศออกมาดังๆว่า ? ชาวเมืองผู้เจริญทั้งหลาย ขอท่านทั้งหลายจงรับทราบเถิดว่า ข้าพเจ้าได้ปฏิบัติภารกิจที่ได้รับมอบ หมายจากพระราชาสำเร็จลุล่วงแล้ว พระราชาทรงมีแผนที่จะฆ่าข้าพเจ้าด้วยเหตุไม่สมควร? หลังจากนั้นชายหนุ่มก็เดินทางจากประตูวังไปที่วัดพระเชตวันเพื่อจะลี้ภัยและ ก็พบว่าบรรยากาศในวัดมีความสงบร่มรื่นดียิ่งนัก

ขณะเดียวกัน ข้างพระเจ้าปเสนทิโกศล มีความกระสันด้วยแรงกามราคะ จนไม่สามารถหลับพระเนตรลงได้ ทรงครุ่นคิดหาวิธีที่จะสังหารชายหนุ่มในตอนเช้าแล้วยึดภรรยาของเขามาเป็นบาทบิจาริกาของพระองค์ เมื่อถึงเที่ยงคืนพระองค์ก็ได้สดับเสียงประหลาดว่า ทุ. ส. น. โส. ซึ่งความจริงแล้วเป็นเสียงของพวกเปรต 4 ตนที่เสวยทุกข์ทรมานอยู่ในนรกชั้นโลหกุมภี เมื่อได้ทรงสดับเสียงประหลาดนี้แล้วก็ทรงมีพระทัยหวาดหวั่น เมื่อรุ่งอรุณของวันใหม่พระองค์ได้ทรงสอบถามปุโรหิตถึงเรื่องนี้ ปุโรหิตได้ทูลว่าจะเกิดอันตรายถึงแก่ชีวิตแก่พระองค์ จะต้องหาทางแก้ด้วยการบูชายัญ แต่ต่อมาพระองค์ได้เสด็จไปเข้าเฝ้าพระศาสดาโดยคำกราบทูลของพระนางมัลลิการาช เทวี เมื่อพระศาสดาสดับเรื่องเสียงประหลาดเหล่านั้นแล้ว ทรงอธิบายแก่พระราชาว่าเป็นเสียงของเปรต 4 ตนที่เกิดอยู่ในโลหกุมภีนรก เปรต 4 ตนเหล่านี้เคยเกิดเป็นชายหนุ่มลูกเศรษฐีในสมัยพระพุทธเจ้าพระนามว่ากัสสปะ และได้ตกนรกชั้นโลหกุมภีเพราะประกอบกรรมชั่วเป็นชู้สู่สมกับภรรยาของชายอื่น พระราชาสดับแล้วก็เกิดความสังเวชพระทัยและทรงเกิดความตระหนักถึงผลกรรมชั่ว ร้ายที่จะบังเกิดจากการเป็นชู้กับภรรยาของผู้อื่น และตัดสินพระทัยว่า ?จำเดิมแต่นี้ไป เราจักไม่ผูกความพอใจในภรรยาของชายอื่น? เพราะว่า ?แค่เราได้แต่คิดว่าจะเป็นชู้กับภรรยาของคนอื่นก็มีความทุกข์ทรมานใจจนนอน ไม่หลับ ตลอดทั้งคืน?

จากนั้นพระราชาได้กราบทูลพระศาสดาว่า ?ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์ทราบความที่ราตรียาวนานในวันนี้ ? ข้างชายหนุ่มที่นั่งอยู่ไม่ไกลจากที่นั้น ได้กราบพระศาสดาว่า ?ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พระราชาทรงทราบความที่ราตรียาวนานในวันนี้ ส่วนข้าพระองค์เองได้ทราบความที่หนทางแค่โยชน์เดียวไกลมากในวันวาน?

พระศาสดาทรงนำถ้อยคำของพระราชาและของชายหนุ่มนั้นมาผสมผสานกัน แล้วตรัสพระธรรมบท พระคาถาที่ 60 ว่า

ทีฆา ชาครโต รตฺติ ทีฆํ สนฺตสฺส โยชนํ

ทีโฆ พาลาน สํสาโร สทฺธมฺมํ อวิชานตํฯ

กลางคืนยาว นานมาก สำหรับคนที่นอนไม่หลับ ระยะทางแค่โยชน์เดียวไกลมาก สำหรับผู้ที่เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าแล้ว สังสารวัฏ (การเวียนว่ายตายเกิด) เนิ่นนานมาก สำหรับคนพาลที่ไม่รู้สัจธรรม.

เมื่อจบพระสัทธรรมเทศนา ชายหนุ่มได้บรรลุพระโสดาปัตติผล ชนเหล่าอื่นอีกเป็นจำนวนมาก ก็ได้บรรลุพระอริยผลทั้งหลาย มีพระโสดาปัตติผลเป็นต้น พระสัทธรรมเทศนามีประโยชน์แก่มหาชนแล้ว.

กราบขอบพระคุณที่มา :: วัดป่าโนวิเวก

กราบอนุโมทนาบุญกับผู้เจริญในธรรมและกัลยาณมิตรทุกท่านนะเจ้าค่ะ

อนุโมทนาสาธุ

ค่ะ

สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทนามิ