วันเวลาปัจจุบัน 28 มี.ค. 2024, 13:29  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง




กลับไปยังกระทู้  [ 45 โพสต์ ]  ไปที่หน้า 1, 2, 3  ต่อไป  Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 29 พ.ย. 2011, 17:13 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 29 พ.ย. 2011, 13:41
โพสต์: 26


 ข้อมูลส่วนตัว


สวัสดีครับผมเองติดตามเวปบอร์ดนี้มานานแล้วแต่ยังไม่เคยเป็นสมาชิกซักที ในที่สุดต้องหาทางที่พึ่งทางใจเข้าเรื่องดีกว่าครับ ผมเองมีปัญหากับแฟนคืออาจจะเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆสำหรับคู่อื่นส่วนของคู่ผมเองเป็นเรื่องใหญ่ ผมกับแฟนคบหากันมาประมาณ1ปีกว่าๆ แฟนผมเองประทับใจผมเรื่องที่ผมเป็นคนที่เทคแคร์และช่วยเหลือดีมากไม่เคยเหน็ดเหนื่อยกับการให้ความช่วยเหลือเลย คบกันแรกเธอเองก็ประทับใจ เราก็มีเรื่องที่ต้องปรับความเข้าใจกันบ้าง เธอเคยบอกผมว่าไม่ต้องช่วยเหรออะไรมากเค้าสามารถทำเองได้ เราเองก็หวังดีบอกว่าไม่เป็นไรก็อยากจะช่วยเธอก็ยอมให้ช่วย แต่เธอเคยเอ่ยปากบอกความในใจว่าผมชอบบังคับผมเองก็ไม่รู้ว่าเธอหมายถึงอะไร แต่ก็ขอโทษแต่จะปรับตัวให้ดีขึ้น พอนานไปนานไปเข้าผมก็เจอเธอบ่อยขึ้น(อ้อ. ลืมบอกไปผมทำงานที่เดียวกันกับเธอแต่คนละหน่วยงาน)จนเพื่อนๆร่วมงานชมเธอว่าน่าอิจฉาจัง มีแฟนมาเทคแคร์ ซื้อขนมมาให้ อยากได้อะไรเสริฟถึงที่ ผมเองเป็นคนไม่ดื่มเหล้า ไม่เที่ยวเตร่ ทำงานเสร็จก็กลับบ้าน รอเธอโทรขอความช่วยเหลืออย่างเดียว ผมกับแฟนอายุห่างกัน2ปี (ผมเอง31และแฟน33)เธอเคยบอกผมว่าเธอไม่คิดจะแต่งงานกะผมเธอบอกว่าคนที่คบแล้วใช่และไม่ต้องปรับอะไรกันมากเท่านั้นถึงจะอยากใช้ชีวิตร่วมกัน ผมเองยังไม่ไช่ แต่คบแล้วก็ดูๆไปเธอเองก็ไม่มีใครมายุ่งอยู่แล้ว จนมาถึงช่วงประมาณเดือนที่แล้วช่วงน้ำท่วมเธอไม่สามารถขับรถได้เพราะเอารถไปจอดหลบน้ำผมเองก็อาสาไปรับส่งตลอดเจอกันตลอดจนเค้าเองแทบไม่ได้ทำอะไรด้วยตัวเองแต่เราก็ไม่ได้สังเกตุความรู้สึกเค้าจนมีวันแตกหักกัน เธอเองอยากไปกินข้าวแต่เธอเองไม่ได้บอกผมซึ่งผมเองโทรไปเจอพอดี ก็บอกว่า ทำไมไม่โทรบอกล่ะจะได้ส่งวันนั้นเธอบอกเลยว่า เธออึดอัดกับผม บอกให้เราเป็นเพื่อนกัน เธอบอกผมว่าความรู้สึกมันไม่ใช่ เธอมีความต้องการปลายนิ้วก้อยผมเองให้เท่ากำมือ มันเยอะเกินไป ในความรู้สึกเค้า ผมก็เลยบอกผมทำใจไม่ได้เธอก็บอกว่าผมเองรักตัวเองแต่ไม่รักเค้าเลยเห็นแต่ความสุขตัวเอง ผมเองก็เลยกลับบ้านมานั่งสงบสติก็เลยโทรบอกเค้าว่า ผมยอมเป็นเพื่อนเธอ เธอก็บอกว่าเราก็ยังคุยกันได้โทรมาหรือไม่โทรเค้าเองก็ไม่ว่า แต่ล่วงเกินความเป็นส่วนตัวแล้วเค้าจะบอกเราเอง เธอก็บอกว่าสถานะเพื่อนกับแฟนเธอไม่เคยแคร์เลย แฟนกลายเพื่อนและ เพื่อนกลายเป็นแฟนก็ยังได้ ผมฟังงี้ก็แอบมีความหวังบ้าง หลังจากวันนั้นที่เธอบอกเป็นประมาณ 5 วัน เธอโทรบอกอีกทีว่า มีความในใจจะบอกว่า เธอตอนนี้ไม่รักผมเลยเธอมานั่งคิดดูแล้ว บอกผมตรงๆดีกว่าปิดบัง แต่ผมก็บอกเธอนะผมรู้สึกดีและยังรักเธออยู่ถึงแม้ว่าจะถูกบอกไม่รักตรงๆ ตอนนี้ผมทุกข์ใจมากทำอะไรไม่ถูกเลย ประมาณ20วันแล้วยังอมทุกข์อยู่เลย เพื่อนก็พยายามปลอบใจให้เข้มแข็ง นิ่งเข้าไว้ ทำให้เค้ารู้สึกเห็นค่าเรา ผมเองก็ใช้เวลาที่ผ่านมานี้ปรับความรู้สึกที่มีต่อแฟน เค้าใจแฟนว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเกิดจากอะไร ผมยอมรับว่าที่ผ่านมาไม่เคยมองความรู้สึกแฟนเลย มีแต่ให้แต่ไม่เคยถาม ทุกวันนี้ก็เลยนานๆโทรไปทีนึงคุยแป้บๆ ไม่มีสิทธิไปถามเธอเลยว่าจะไปไหนทำไรเลย ได้แค่โทรไปเมื่อมีเรื่องจะไปถามเท่านั้นเหมือนว่าให้เธอมีความสำคัญ พอถามแบบนี้เธอก็มีความรู้สึกกลับมาบ้างถามไปไหนมาเหรอ กินข้าวยังอะไรแบบนี้ คือผมจะโทรไปเล่นๆไม่ได้เลยเธอจะถามว่า มีเรื่องอะไรรึเปล่า
ผมโทรไปเธอไม่ได้แต่เธอเห็นก็โทรกลับ ข้อความส่งไปถ้าเธอว่าเธอก็ตอบ ตอนนี้เครียดจริงๆไม่รู้จะเป็นไปในรูปแบบ ไหน


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 29 พ.ย. 2011, 17:22 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 29 พ.ย. 2011, 13:41
โพสต์: 26


 ข้อมูลส่วนตัว


ก็ได้แต่หวังว่าเธอจะเข้าใจผมบ้าง ผมเองตอนนี้ผมห่างกันแล้วคิดอะไรๆได้เยอะกับตัวเค้าความเป็นอิสระในตัวเค้า เค้าเป็นผู้หญิงที่มั่นใจในตัวเอง ทำอะไรทุกอย่างได้ไม่เคยง้อใคร เธอเคยอยากได้แฟนที่มาเติมเต็มชีวิตไม่ใช่มาอึดอัด ผมก็กว่าจะเข้าใจก็สายไป ผมควรปล่อยเธอให้ทำอย่างที่เธอต้องการคอยช่วยเหลือเธอเมื่อเธอต้องการ คิดอย่างผู้นำ ไม่ใช่บังคับจิตใจเธอ ไม่ปล่อยให้เธออยู่กับโลกส่วนตัวเธอเลย กว่าจะคิดได้ก็สายไป เฮ้อ.....รักเธอมากเลย อยากแก้ตัวอีกสักครั้งไม่รู้จะมีโอกาสนั้นมั้ย


แก้ไขล่าสุดโดย Krittinsr เมื่อ 29 พ.ย. 2011, 17:54, แก้ไขแล้ว 2 ครั้ง.

โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 29 พ.ย. 2011, 17:52 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 29 พ.ย. 2011, 13:41
โพสต์: 26


 ข้อมูลส่วนตัว


ฟุ้งซ่านไปหมดแล้ว...กลัวเค้าจะมีแฟนใหม่ ผมรู้ว่ามันทุกข์มากที่ความคิดวนเวียนในหัว เหมือนพายเรือในอ่าง ตอนคบกันไม่เคยคิดฟุ้งซ่านอะไรแบบนี้เลย ไม่เคยมีในหัวด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้อะไรต่ออะไรเกิดขึ้นในหัวเหมือนดอกเห็ด เพื่อนก็บอกว่าห่างซัก2-3วันค่อยโทรไปให้เค้าได้อยู่กับตัวเองไม่มีเราเว้นระยะห่าง เวลาคุยคุยก็อย่าไปคุยถึงเรื่องนี้ ให้คุยเหมือนเพื่อนทำทุกอย่างคล้ายเพื่อน จนเค้าสบายใจที่สุด อย่าแสดงว่าเราเศร้าให้เห็นถ้ายังอยากรักษาความสัมพันธ์นี้อยู่ กรรมใดของเราหนอ......


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 29 พ.ย. 2011, 21:42 
 
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 25 เม.ย. 2009, 02:43
โพสต์: 12233


 ข้อมูลส่วนตัว


เอายังงัยดี..ละหวา s002

คบคนที่ใช่....ดีที่สุด

คนที่เรารัก...ยังไม่ใช่
คนที่รักเรา..ก็ยังไม่ใช่

คนที่ใช่..ต้อง..คนที่รักเรา..และเราก็รักเขา

คนนี้ยังไม่ใช่..

แล้วกล้าเดินไปหาที่อื่น..ต่อมั้ย?

คนที่ใช่กำลังรอคุณอยู่..ก็ได้นะ... :b3:
อย่าช้าอืดอาดเสียละ.. :b6:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 29 พ.ย. 2011, 22:21 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 29 พ.ย. 2011, 13:41
โพสต์: 26


 ข้อมูลส่วนตัว


กบนอกกะลา เขียน:
เอายังงัยดี..ละหวา s002

คบคนที่ใช่....ดีที่สุด

คนที่เรารัก...ยังไม่ใช่
คนที่รักเรา..ก็ยังไม่ใช่

คนที่ใช่..ต้อง..คนที่รักเรา..และเราก็รักเขา

คนนี้ยังไม่ใช่..

แล้วกล้าเดินไปหาที่อื่น..ต่อมั้ย?

คนที่ใช่กำลังรอคุณอยู่..ก็ได้นะ... :b3:
อย่าช้าอืดอาดเสียละ.. :b6:


ตอนนี้ผมก็เข้าหาอ่านธรรมะ ให้ทำใจ ใช้สติเพื่อให้เห็นต้นเหตุของความทุกข์


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 29 พ.ย. 2011, 22:36 
 
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 25 เม.ย. 2009, 02:43
โพสต์: 12233


 ข้อมูลส่วนตัว


บางทีนะ....

เราทุกข์...เพราะเราเองอยากทุกข์..

ตรงนี้เห็นยาก..แต่...ก็ไม่จำเป็นต้องเห็น :b9:

การทำใจ..เฉย ๆ...ทำแค่บรรเทาอาการทุกข์..

แต่..หากใช้ปัญญา...หาทางนำเราออกจากทุกข์...ได้..จะดีที่สุด

ปัญญา..คืออะไร..ปัญญาคือการใคร่ครวญพิจารณาข้อธรรมะต่าง ๆ ที่จะใช้ดับทุกข์(ของเราขณะใดๆ)...พิจารณาจนเข้าใจ..จนซึ่งเข้าไปที่ใจ...เห็นจริงตามนั้นไป

พิจารณาอะไร.....ก็พิจารณาเรื่องบุญเรื่องกรรม...เห็นทุกอย่างเกิดแต่เหตุ....เข้าใจเรื่องบุปเพสันนิวาส...ไม่ได้ทำบุญด้วยกันมา..จะรักกันได้อย่างไร ...

คนที่เราทำบุญด้วย..มันก็ต้องมีอยู่แล้ว..นั้นแหละที่กำลังรอเราอยู่ :b12:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 29 พ.ย. 2011, 23:54 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


ความอบอุ่น ถ้ามากเกินก็ร้อน น้อยเกินก็หนาว
ความเอาใจใส่มากเกินก็จุ้นจ้าน น้อยเกินก็ห่างเหิน
ความรักก็เช่นกัน มากเกินก็ทุกข์ น้อยเกินก็ไม่สุข
รักกันบ้าง ลืมกันบ้าง ทุกอย่างก็จะลงตัว

นี่คือบทเรียนที่ผ่านไปอีกหนึ่งบท จะสอบตกหรือสอบได้
ก็สอบไปแล้ว....ใช้เป็นข้อคิดในบทเรียนต่อไป
ยังต้องเรียนรู้อีกหลายบท..... :b4: :b4:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 30 พ.ย. 2011, 06:47 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 29 พ.ย. 2011, 13:41
โพสต์: 26


 ข้อมูลส่วนตัว


กบนอกกะลา เขียน:
บางทีนะ....

เราทุกข์...เพราะเราเองอยากทุกข์..

ตรงนี้เห็นยาก..แต่...ก็ไม่จำเป็นต้องเห็น :b9:

การทำใจ..เฉย ๆ...ทำแค่บรรเทาอาการทุกข์..

แต่..หากใช้ปัญญา...หาทางนำเราออกจากทุกข์...ได้..จะดีที่สุด

ปัญญา..คืออะไร..ปัญญาคือการใคร่ครวญพิจารณาข้อธรรมะต่าง ๆ ที่จะใช้ดับทุกข์(ของเราขณะใดๆ)...พิจารณาจนเข้าใจ..จนซึ่งเข้าไปที่ใจ...เห็นจริงตามนั้นไป

พิจารณาอะไร.....ก็พิจารณาเรื่องบุญเรื่องกรรม...เห็นทุกอย่างเกิดแต่เหตุ....เข้าใจเรื่องบุปเพสันนิวาส...ไม่ได้ทำบุญด้วยกันมา..จะรักกันได้อย่างไร ...

คนที่เราทำบุญด้วย..มันก็ต้องมีอยู่แล้ว..นั้นแหละที่กำลังรอเราอยู่ :b12:


แฟนผมเค้าก็ปฏิบัติธรรมเหมือนกัน เค้าเคยเล่าเรื่องเล่านึงว่า การทำบุญทำกรรมร่วมกันมาในชาติก่อน ยกตัวอย่าง มีผู้หญิงจมน้ำคนหนึ่งอยู่ที่ชายฝั่ง ชายคนที่1เดินมาได้แค่ดูเฉยๆแล้วผ่านไป คนที่2เดินมาช่วยเหลือผายปอดพอผู้หญิงคนนั้นฟื้นชายคนนั้นก็จากไป ส่วนชายคนที่3เดินมาช่วยเหลือพาไปส่งเข้าการรักษาดูแลเป็นอย่างดีจนหายดีและความดีนี้เองจนเค้าใช้ชีวิตร่วมกันอย่างมีวามสุข. เค้าก็บอกเป็นอะไรประมาณนี้ให้ผมได้ทำใจว่าเราเองชาติก่อนได้้ทำกรรมร่วมกันมาแบบไหน. ส่วนผมเองก็พอเข้าใจเรื่องนี้ แต่ผมก็พูดถึงหลักความจริงกับเค้าว่ามันไม่มีใครรู้ได้ว่าาอดีตไปทำกรรมมาแบบชายผู้ใด แต่ปัจจุบันผมเองเชื่อว่าในเมื่อเราเป็นแฟนกันแล้ว รักแท้เจอกันเลยน่ะไม่มีหรอกมันต้องเกิดจากการที่เราช่วยกันทำให้มันเกิดขึ้นเองด้วยกันทั้งสองฝ่ายเธอปรับเข้าชั้นชั้้นปรับเข้าหาเธอจนเข้าใจกัน ผมไม่เชื่อที่ว่าเจอกันแล้วรักเลยเหมือนในละคร เธอก็บอกว่าเข้าใจแต่ก็เป็นในเรื่องของจิตใจอยู่ดี. ผมล่ะเฮ้ออออ........


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 30 พ.ย. 2011, 06:53 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 29 พ.ย. 2011, 13:41
โพสต์: 26


 ข้อมูลส่วนตัว


ทักทาย เขียน:
ความอบอุ่น ถ้ามากเกินก็ร้อน น้อยเกินก็หนาว
ความเอาใจใส่มากเกินก็จุ้นจ้าน น้อยเกินก็ห่างเหิน
ความรักก็เช่นกัน มากเกินก็ทุกข์ น้อยเกินก็ไม่สุข
รักกันบ้าง ลืมกันบ้าง ทุกอย่างก็จะลงตัว

นี่คือบทเรียนที่ผ่านไปอีกหนึ่งบท จะสอบตกหรือสอบได้
ก็สอบไปแล้ว....ใช้เป็นข้อคิดในบทเรียนต่อไป
ยังต้องเรียนรู้อีกหลายบท..... :b4: :b4:


ขอบคุณครับ ผมเองก็คงให้ในสิ่งที่เยอะเกินไปโดยไม่เคยเข้าใจตัวเค้าเลย โดยผมคิดเอาเองว่าเธอชอบแต่ไม่เคยถามความต้องการก่อน อึดอัดมั้ย หรือเต็มใจมั้ย ผมเองพอห่างกันสักพักก็นั่งคิดทบทวนดูก็มองเห็นอะไรๆบ้างเหมือนมองกันกว้างๆให้อิสระกันทั้งสองฝ่าย เพิ่งมาเห็นไม่รู้จะสายไปรึเปล่า


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 30 พ.ย. 2011, 07:22 
 
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 25 เม.ย. 2009, 02:43
โพสต์: 12233


 ข้อมูลส่วนตัว


Krittinsr เขียน:
......
รักแท้เจอกันเลยน่ะไม่มีหรอก.....
มันต้องเกิดจากการที่เราช่วยกันทำให้มันเกิดขึ้นเองด้วยกันทั้งสองฝ่าย....
เธอปรับเข้าชั้นชั้้นปรับเข้าหาเธอจนเข้าใจกัน
ผมไม่เชื่อที่ว่าเจอกันแล้วรักเลยเหมือนในละคร...
เธอก็บอกว่าเข้าใจแต่ก็เป็นในเรื่องของจิตใจอยู่ดี. ผมล่ะเฮ้ออออ........


มันไม่ใช่ว่าจะรักกันเลย....แต่มันจะมีอะไรบางอย่างเกิดกับใจทำให้ไปจากกันไม่ได้

มันแสดงออกมาแบบไม่มีเหตุผล...อะไรมารองรับ

บางครั้ง...บางคน...คิดหาเหตุผลต่าง ๆ นานา...ก็เพื่อไปสนับสนุนความไม่มีเหตุให้มีเหตุผลขึ้นมา..แค่นั้น

เรื่องรักนี้...มันเป็นได้จากกรรมทั้ง..กรรมเก่า..และ..กรรมใหม่

แต่...เรากำลังหาเหตุผลเพื่อทำให้ใจเราคลายจากทุกข์..ไม่ใช่หรอ?...ก็ต้องหาข้อคิดข้อธรรมเพื่อทำให้จิตเรามีกำลังขึ้นมา..ซิ

หรือว่า...กำลังหาช่องให้ได้เธอมาครอง...จึงจะสุขได้?

ทุกข์ทั้งมวล..เกิดจากใจไม่ยอมรับนับถือความจริง

เช่นว่า...ทุกคนต้องตาย...พอจะตายก็ทุกข์ใจ..เศร้าใจ...คิดว่าเราไม่น่าจะตายลักษณะนี้..เป็นต้น

ส่วนของคุณ...ความจริงไม่ใช่เรื่องรักเกิดได้อย่างไร

แต่..ความจริงของคุณคือ..เขาไม่ได้รู้สึกอย่างที่คุณคิด

เขาได้ศึกษา..และให้เวลาคุณพอสมควรแล้ว...เขาไม่ได้ตัดสินใจแบบไม่มีเหตุผล

คนที่เขาชอบสไตล์แบบคุณ..มีอยู่.. :b17:

ไม่ดีกว่าหรือ...ที่จะอยู่กับคนที่ชอบสไตล์แบบเรา? :b12:

การฝืนธรรมชาติ..มีผลเป็น..ทุกข์...

ทุกกรณี
:b4: :b4:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 30 พ.ย. 2011, 10:24 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 29 พ.ย. 2011, 13:41
โพสต์: 26


 ข้อมูลส่วนตัว


ขอบคุณครับสำหรับคำแนะนำ ผมเข้าใจแล้ว ยอมรับในสิ่งเกิดขึ้นไปแล้ว และจงภูมิใจที่ยังหลงเหลือความสัมพันธ์แบบเพื่อนที่เธอหยิบยื่นให้ แบบนี้ถูกต้องใช่มั้ยครับ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 30 พ.ย. 2011, 18:32 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 29 พ.ย. 2011, 13:41
โพสต์: 26


 ข้อมูลส่วนตัว


ตอนนี้ก็ยังทำใจไม่ได้อยู่ดี


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 30 พ.ย. 2011, 18:34 
 
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 25 เม.ย. 2009, 02:43
โพสต์: 12233


 ข้อมูลส่วนตัว


อ้างคำพูด:
ขอบคุณครับสำหรับคำแนะนำ ผมเข้าใจแล้ว ยอมรับในสิ่งเกิดขึ้นไปแล้ว และจงภูมิใจที่ยังหลงเหลือความสัมพันธ์แบบเพื่อนที่เธอหยิบยื่นให้ แบบนี้ถูกต้องใช่มั้ยครับ

ถูก..ครับผม Kiss Kiss

อ้างคำพูด:
ยังทำใจไม่ได้

ผมว่า..คุณทำใจได้แล้วแหละ..เพราะคุณมีความเข้าใจที่ถูกต้องแล้ว

แต่ที่ยังรู้สึกเฮิร์ท ๆ อยู่...มันเป็นเรื่องธรรมดา...เราไม่ใช่คนสมองเสื่อมนี้นา...จะทำเป็นจำอะไรไม่ได้

มันเป็นแค่ผลของ aftershock..ซึ่งจะแผ่วลง ๆ ตามกาลเวลา
:b4:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 30 พ.ย. 2011, 22:10 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


Krittinsr เขียน:
ตอนนี้ก็ยังทำใจไม่ได้อยู่ดี


สงสัย อึดอัด ขัดข้อง
หามูลเหตุที่ตัวเอง...พิจารณาจากข้างใน
ออกไปข้างนอก...แล้วจะได้คำตอบ
เมื่อได้คำตอบ ก็จะเข้าใจ
เมื่อเข้าใจ ไม่ต้องทำใจ
ใจจะทำเอง.... :b4: :b4:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 30 พ.ย. 2011, 22:17 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 29 พ.ย. 2011, 13:41
โพสต์: 26


 ข้อมูลส่วนตัว


ผมคงต้องทำตัวเองให้ดีที่สุด เวลาเจอหน้าเค้า รู้สึกดีให้เค้า ต้องดีใจเห็นคนรักมีความสุข แม้ความในใจเราเองมันไม่สามารถบอกใครรับรู้ได้ ว่ามันอึดอัด ทรมาน และต้องรับกับความจริง


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 45 โพสต์ ]  ไปที่หน้า 1, 2, 3  ต่อไป

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 8 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร