วันเวลาปัจจุบัน 29 มี.ค. 2024, 06:03  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง




กลับไปยังกระทู้  [ 23 โพสต์ ]  ไปที่หน้า 1, 2  ต่อไป  Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 23 เม.ย. 2012, 16:58 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 23 เม.ย. 2012, 13:00
โพสต์: 69


 ข้อมูลส่วนตัว


ปกติสามีเป็นคนรักครอบครัวมาก เราอยู่ด้วยกันมา 9 ปีคะ ดิฉันมีลูกชายวัย 7 ขวบ 1 คน กับสามี เราก็ลำบากมาด้วยกัน กว่าจะมาถึงจุดนี้ได้ ตอนนี้สามี มีหน้าที่การงานดี ตำแหน่งงานสูง ก่อนนี้เมื่อ 7 ปีที่แล้วสามีก็เคยมีเหตุทำให้เราต้องกลายเป็นคนขี้ระแวงเนื่องจาก เคยมาผู้หญิงมาติดพัน แต่ตอนนั้น ยังไม่ได้อะไรมากและ สามีก็รักเรามากและก็เลิกติดต่อ กับคนนั้นไปคะ แต่ทำให้เรากลายเป็นคนขี้ระแวงเค้าตลอดเวลา และปัจจุบันนี้ สามีไปติดผู้หญิงอีกคนคะ ส่วนผู้หญิงก็เป็นคนในที่ทำงานเดียวกันกับสามี ผู้หญิง เอง ก็ รู้ว่าสามีเรา มีครอบครัว มีลูกมีภรรยา แต่ เค้าก็ยังเข้าหาสามีเรา เอาของมาให้สามีเราบ่อยๆ ด้วยความที่อยู่ใกล้กันในที่ทำงาน จนกลายเป็นไปแอบคบ กันตั้งแต่เมือไหร่ ดิฉันไม่แน่ใจ แต่รู้สึกจะเริ่มคบกันช่วงเดือน ตุลาคม 2554 ดิฉันพึ่งมารู้ ว่าเค้าคบกันเดือนปลายมีนาคม นี้เอง คือ ก่อนนี้ดิฉันไม่ได้ทำงา เพราะลาออกมาดูแล แม่สามี เนืองจากท่านเป้นอัมพฤต จนท่าน พึ่งจะเสีย ปลายเดือนมกราคม ดิฉันเสียใจมาก สามีก็เสียใจ แต่พอคุณแม่สามีเสีย กับกลายเป็นว่า เรื่องที่บ้านมีแต่เหตุให้ดิฉันกับสามีต้องทะเลาะ กัน โดยที่เป็นเรื่องเล็กน้อย ทั้งๆ ที่เมื่อ ก่อน สามี ไม่เคยจะทำร้ายจิตใจดิฉันเลย จนเค้ายอมรับว่า เค้ามีอีกคนและได้ออกไปจากบ้านไปอยู่ห้องกับผู้หญิงคนนั้น ดิฉันเสียใจมาก ร้องไห้ทุกวัน ญาติๆ ก็บอกแต่ว่า ให้ปล่อยเค้าไปก่อน ซึ้งดิฉันต้องอดทนมากๆ บางทีร้องไห้ บ่อย จนลืมตัวลูกมาเห็น ตอนนี้เค้าไปอยู่ห้องผู้หญิงคนนั้นได้ 1 เดือนแล้ว ดิฉัน หวังอยากให้ เค้ากลับมาและให้เราได้อยู่เป็นครอบครัวเหมือนเดิม แต่สามีบอกว่า จะไปอยู่กับ ผู้หญิงคนนั้นเลย ทำให้ดิฉันยิ่งเสียใจมากขึ้นไปอีก ดิฉันจะทำยังไงดีคะ ทุกวันนี้ เป็นทุกข์มาก ยิ่งคิดยิ่งทุกข์ ยิ่งแค้น ดิฉัน เคยคิดอยากอโหสิกรรม แต่ดิฉัน รู้ว่า ตอนนี้ไม่สามารถอโหสิกรรมได้เพราะ ใจดิฉันร้อนเหลือเกินคะ เค้าเคยขอ อโหสิกรรมจากดิฉันและจะไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้น แต่ดิฉัน บอกว่าไม่อโหสิกรรมให้แถมยังไปขอให้ผู้หญิงคนนั้นเป็นทุกข์ มากกว่าที่ดิฉันเป็น อีกเท่าทวีคูณ ดิฉันคงจะเพิ่มบาปให้ตัวเอง แล้วใช่มั้ยคะ ส่วนผู้หญิงคนนั้น ก็ไม่มีความรู้สึกว่าเค้าจะสำนึกผิดเลย เวลาดิฉันโทรคุยกับสามีเค้าจะพูดสอดขึ้นมาทุกครั้งทางโทรศัพท์ให้ดิฉันได้ยิน จึงทำให้ดิฉันยิ่งโกรธมากขึ้น ดิฉันพยายามจะปล่อยวางแต่ดิฉันปล่อยวางไม่ได้สักที เพราะดิฉันเองก็รักสามีมากเหลือเกิน ดิฉันจะทำยังไดีคะ ขอรบกวน ชี้ทางสว่างให้ดิฉันด้วยนะคะ ทุกวันนี้ดิฉัน เป็นทุกข์มากคะ เคยทำร้ยตัวเอง มาสามครั้งแล้ว ดิฉันเพิ่มบาปให้ตัวเองตลอด ทั้งๆ ที่รู้อยู่แก่ใจ แต่พอยิ่งคิดดิฉันก็ยิ่งแค้น พอพยายามไม่คิด ก็ทำไม่ได้ทุกทีคะ ใครก็ได้ช่วยดิฉันด้วยนะคะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 23 เม.ย. 2012, 21:49 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 5
สมาชิก ระดับ 5
ลงทะเบียนเมื่อ: 12 พ.ย. 2009, 13:38
โพสต์: 376

ชื่อเล่น: ต้น
อายุ: 0
ที่อยู่: นครสวรรค์

 ข้อมูลส่วนตัว


กรรมของชายชู้

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๖ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๘ ขุททกนิกาย วิมาน-เปตวัตถุ เถร-เถรีคาถา

ดิฉันไหว้โยมบิดามารดาและพวกญาติทั้งปวง แล้วออกบวชได้ ๗ วัน ก็ได้บรรลุวิชชา ๓ ดิฉันระลึกชาติหนหลังของตนได้ ๗ ชาติ วิบากแห่งกรรมอันชั่วช้าใด ซึ่งเป็นผลให้เกิดความไม่พอใจแก่สามี ดิฉันจะบอกวิบากแห่งกรรมนั้นแก่ท่าน ขอท่านจงมีใจเป็นหนึ่งแน่นอนฟังวิบากแห่งกรรมนั้นเถิด เมื่อก่อนดิฉันเป็นนายช่างทอง มีทรัพย์มาก อยู่ในนครเอรกกัจฉะ เป็นคนมัวเมาเพราะความมัวเมาด้วยความเป็นหนุ่ม ได้คบชู้ภรรยาของบุคคลอื่น ดิฉันจุติจากชาตินั้นแล้ว ต้องหมกไหม้อยู่ในนรกตลอดกาลนาน ครั้นพ้นจากนรกนั้นแล้วเกิดในท้องแห่งนางวานร พอคลอดได้ ๗ วัน วานรใหญ่ที่เป็นนายฝูงก็กัดอวัยวะสืบพันธุ์ของดิฉันเสีย นี่เป็นผลกรรมของดิฉันที่ได้คบชู้ภรรยาของชายอื่น ดิฉันทำกาละจุติจากกำเนิดวานรนั้นแล้ว เกิดในท้องนางแพะตาบอดทั้งขาก็ฉิ่งในแคว้นสินธู อยู่มาได้ ๑๒ ปี ก็ถูกเด็กตัดอวัยวะสืบพันธุ์เสีย ต่อมาเป็นโรคถูกหมู่หนอนฟอนที่อวัยวะสืบพันธุ์ นี่เพราะโทษที่ดิฉันคบชู้ภรรยาของชายอื่น ดิฉันจุติจากกำเนิดแพะนั้นแล้วเกิดในท้องแม่โคของพ่อค้าคนหนึ่ง เป็นลูกโคมีขนแดงเหมือนสีครั่งเมื่อล่วงได้ ๑๒ เดือน ก็ถูกตอน ดิฉันถูกเขาใช้เทียมไถและเข็นเกวียนต่อมาเป็นโคตาบอด เป็นโคกระจอก เป็นโคขี้โรค นี่เพราะโทษที่ดิฉันคบชู้ภรรยาของชายอื่น ดิฉันจุติจากกำเนิดโคนั้นแล้ว เกิดในเรือนของนางทาสีในถนน จะเป็นหญิงก็ไม่ใช่ เป็นชายก็ไม่เชิง นี่เพราะโทษที่ดิฉันคบชู้กับภรรยาของชายอื่น ดิฉันมีอายุได้ ๓๐ ปี ก็ถึงแก่กรรมแล้วมาเกิดเป็นลูกหญิงในสกุลช่างสานเสื่อ เป็นสกุลขัดสน มีทรัพย์น้อย ถูกแต่เจ้าหนี้รุมทวงอยู่เป็นนิตย์ ต่อมาเมื่อหนี้เจริญมากขึ้น พ่อค้าเกวียนคนหนึ่งมาริบทรัพย์สมบัติแล้ว ฉุดเอาดิฉันลงจากเรือนแห่งสกุล ภายหลังที่ดิฉันมีอายุครบ ๑๖ ปี บุตรของพ่อค้าเกวียนนั้นมีชื่อว่า คิริทาส ได้เห็นดิฉันเป็นสาวกำลังรุ่น มีจิตปฏิพัทธ์รักใคร่ขอไปเป็นภรรยา แต่นายคิริทาสนั้นมีภรรยาอื่นอีกคนหนึ่ง ซึ่งเป็นคนมีศีลทรงคุณสมบัติทั้งมียศ รักใคร่สามีเป็นอย่างดียิ่ง ดิฉันบังคับนายคิริทาสให้ขับไล่ภรรรยาของตน สามีทุกคนได้หย่าร้างดิฉันผู้บำรุงอยู่เหมือนนางทาสีไป นี่ผลกรรมที่ขับไล่ภรรยาของชายอื่น และการบังคับสามีให้ขับไล่ภรรยาตน ที่สุดแห่งบาปกรรมนั้นดิฉันทำเสร็จแล้ว.
http://www.84000.org/tipitaka/pitaka2/v ... 29&Z=10137


อรรถกถา ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท จิตตวรรคที่ ๓
หน้าต่างที่ ๙ / ๙

พวกผู้ชายประพฤติล่วงในภริยาทั้งหลายของชนอื่น ทำกาละแล้ว ไหม้ในนรกสิ้นแสนปีเป็นอันมาก เมื่อกลับมาสู่ชาติมนุษย์ ย่อมถึงภาวะเป็นหญิง สิ้น ๑๐๐ อัตภาพ
ถึงพระอานนทเถระ ผู้เป็นอริยสาวก มีบารมีบำเพ็ญมาแล้วตั้งแสนกัลป์ ท่องเที่ยวอยู่ในสงสาร ในอัตภาพหนึ่งได้บังเกิดในตระกูลช่างทอง ทำปรทารกรรม(เป็นชู้) ไหม้ในนรกแล้ว, ด้วยผลกรรมที่ยังเหลือ ได้กลับมาเป็นหญิงบำเรอเท้าแห่งชายใน ๑๔ อัตภาพ, ถึงการถอนพืช (เป็นหมัน) ใน ๗ อัตภาพ.
http://www.84000.org/tipitaka/attha/att ... 5&i=13&p=9

กรรมของหญิงชู้
พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๖ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๘ ขุททกนิกาย วิมาน-เปตวัตถุ เถร-เถรีคาถา

๑๒. กรรณมุณฑเปตวัตถุ
ว่าด้วยบุพกรรมของนางเวมานิกเปรต

มีคฤหบดีคนหนึ่ง เป็นอุบาสกผู้มีศรัทธา อยู่ในเมืองกิมพิละ หม่อมฉันเป็นภรรยาของอุบาสกนั้น เป็นคนทุศีล ประพฤตินอกใจเขา เมื่อหม่อมฉันนอกใจเขาอย่างนั้น สามีหม่อมฉันจึงพูดว่า การที่เธอประพฤตินอกใจฉันนั้นเป็นการไม่เหมาะไม่สมควร และหม่อมฉันได้กล่าวมุสาวาทสบถอย่างร้างแรงว่า ฉันไม่ได้ประพฤตินอกใจท่านด้วยกายหรือด้วยใจถ้าฉันประพฤตินอกใจท่านด้วยกายหรือด้วยใจ ขอให้สุนัขหูด้วนตัวนี้กัดกินอวัยวะน้อยใหญ่ของฉันเถิด วิบากแห่งกรรมอันลามก คือ การประพฤตินอกใจสามี และมุสาวาททั้งสอง อันหม่อมฉันได้เสวยแล้วตลอด ๗๐๐ ปี เพราะกรรมอันลามกนั้น สุนัขหูด้วนกัดกินอวัยวะน้อยใหญ่ของหม่อมฉัน ข้าแต่พระองค์ผู้ประเสริฐ พระองค์มีอุปการะแก่หม่อมฉันมาก พระองค์เสด็จมาที่นี้ เพื่อประโยชน์แก่หม่อมฉัน หม่อมฉันพ้นดีแล้วจากสุนัขหูด้วน ไม่มีความโศก ไม่มีภัยแต่ที่ไหนๆ ขอเดชะ หม่อมฉันขอถวายบังคมพระองค์ หม่อมฉันขอประนมอัญชลีวิงวอนว่า ขอพระองค์จงเสวยกามสุขอันเป็นทิพย์ รื่นรมย์อยู่กับหม่อมฉันเถิด.
http://www.84000.org/tipitaka/pitaka2/v ... 888&Z=3930


พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๖ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๘ สังยุตตนิกาย นิทานวรรค
๓. นิจฉวิตถีสูตร
[๖๕๒] ฯลฯ ท่านพระมหาโมคคัลลานะได้ตอบว่า เมื่อผมลงมาจาก
ภูเขาคิชฌกูฏ ได้เห็นหญิงผู้ไม่มีผิวหนังลอยอยู่ในเวหาส แร้งบ้าง กาบ้าง นก
ตะกรุมบ้าง ต่างก็โผถลาตามจิก ทึ้ง หญิงนั้น ได้ยินว่าหญิงนั้นส่งเสียงร้อง
ครวญคราง ฯลฯ ดูกรภิกษุทั้งหลาย หญิงนี้ได้เป็นหญิงประพฤตินอกใจสามีอยู่ในพระนครราชคฤห์นี้เอง ฯลฯ http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_it ... =16&A=6866


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 28 เม.ย. 2012, 10:39 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 02 ก.ย. 2011, 08:56
โพสต์: 22


 ข้อมูลส่วนตัว


เขาคงกำลังหลง เอาอะไรมาฉุดก็ไม่อยู่
ถ้าเขาไม่รัก ไม่รับผิดชอบครอบครัว
ก็ไม่รู้จะรั้งไว้ทำไม แต่ถ้าเขายังรับผิดชอบ
ส่งเสีย เลี้ยงดูเหมือนเดิม ก็คิดอีกที
ปัญหาของเรา เมื่อเขามีคนอื่น ขอเลิกเลยคะ
ทั้งๆที่เขาส่งเสียเรา แต่เขาก็ไม่ยอมเลิกกับเรา
และเขาก็หยุดคนนี้ไปคนใหม่ แต่เขาไม่จริงจังกับใคร
เรารู้เราก็ขอเลิกเหมือนเดิม เราไม่อยากอยู่กับเขา
ถ้าจะเป็นอย่างนี้ เราขอมีคนใหม่ดีกว่า
ผู้ชายไม่ได้มีคนเดียวในโลก
และโลกนี้ยังมีผู้ชายดี ๆ มีศีลธรรม
ถ้าเขาไม่ใช่คู่ของเรา ยังไงก็ไม่ได้อยู่ด้วยกัน
ถ้าต้องอยู่อย่างทุกข์ใจ ก็ตัดใจดีกว่า
วันหนึ่งเราจะต้องเจอคนดีๆ ที่เป็นคู่แท้
ได้แต่ปลอบใจ ต่างคนต่างปัญหา
แต่มันต้องมีทางออก กับทุกปัญหา
ยังไงก็ขอให้ผ่านมันไปได้นะคะ
:b8: :b8: :b8:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 28 เม.ย. 2012, 16:26 
 
ออฟไลน์
สมาชิกใหม่
สมาชิกใหม่
ลงทะเบียนเมื่อ: 22 เม.ย. 2012, 10:25
โพสต์: 5


 ข้อมูลส่วนตัว


ดิฉันผ่านอารมณ์นั้นมาแล้ว โกทธแค้น แช่งชักหักกระดูกผู้หญิงคนนั้นและคนที่รู้เห็นเป็นใจในการกระทำของสามีดิฉันทั้งที่รู้ว่ามันเป้นบาปเป็นกรรม เมื่อดิฉันรู้ก็ขอเลิกเลยค่ะทั้งๆ ที่ตัวเองก็ยังไม่มีงานทำด้วยซ้ำ เพราะดิฉันก็ต้องออกจากงานมาดูแลลูกที่เป็นเด็กพิเศษ มาเกือบ 10ปีแล้ว แต่สามีไม่ยอมเลิก ไม่ได้คิดว่ารู้สึกดีนะเพราะเจอทรยศแบบนี้ต่อให้อยู่กันต่อก็มีแต่ความทุกข์ ความระแวงระวัง หมดความเชื่อใจ ทุกันนี้อยู่ด้วยกันแบบไม่ยึดติดเขาแล้ว เราก็ทำหน้าทีแม่ เขาก็ทำหน้าที่พ่อไป ทะเลาะกันบ่อยๆ อยากเลิกเขาก็ไม่เลิก คงไม่หมดกรรมต่อกัน กรณีคุณกุหลาบดำเขาคงหลงมาก ใจเขาคงมืดบอดไปแล้ว ถ้าคิดว่าเขาโดนเสน่ห์ก็สวดมนต์ให้เขาบ่อยๆ ถ้ายังอยากอยู่กับเขาอีก เพื่อใจเขาจะสว่างขึ้นได้ เราดีกับแม่เขา ตัวเขา เขายังมองไม่เห็น ดิฉันคิดว่า ณ.ตอนนี้คุณต้องนึกถึงลูกให้มากที่สุด เขาต่างหากที่ต้องการคุณ ไม่ใช่สามีคุณแล้วในห้วงเวลาที่เขากำลังหลุ่มหลงอยู่ คุณกุหลาบดำต้องเริ่มมาดูใจตัวเอง มาดูแลตัวเอง ตั้งหลักให้ได้เร็วที่สุด ต้องไม่ยึดติดกับเขาคนนั้น จะยังโกทธยังแค้นมันก็คงต้องมีเพราะเรายังเป็นมนุษย์ ปุถุชน เวลาจะเป็นหนทางให้เราพบทางออกที่ดีที่สุด แต่อย่ามัวทำร้ายตัวเอง เหมือนดิฉันแม้ผ่านมาเป็นปี ยังมีความครุกรุ่นอยู่ในใจ แต่ดิฉันก็ทำตัวเองให้สวยไม่ให้เขามามีอิทธิพลกับใจของดิฉันอีก และก็กำลังเริ่มทำงานเลี้ยงตัวเอง ลูกเขาก็ต้องรับผิดชอบเพราะเราต้องออกจากงานมาตั้งนานเริ่มต้นใหม่คงยังมีไม่มากนัก ขอให้คุณกุหลาบดำ ตั้งหลักได้เร็วที่สุดเป็นกำลังใจให้ค่ะ ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนนั้นจริงที่สุด คำว่าให้เขาก่อนแล้วเราจะได้รับ คงใช้กับสามีพวกเราไม่ได้แล้วค่ะ กลายเป็นยิ่งให้กลับเป็นเหมือนลูกไก่ในกำมือเขาไป ทำใจอย่าไปยึดติดกับเขาให้ได้นะค่ะ สู้ ๆ ๆ ค่ะ พวกเราต้องทำได้ หมั่นทำบุญ ทำทาน ไถ่ชีวิต บริจาคโลงศพ ให้บ่อยๆ มันช่วยทำให้ใจเราร้อนน้อยลง ๆ ๆ แค้นน้อยลงๆ นะค่ะดิฉันได้อานิสงฆ์มาแล้ว ตอนนี้สงบขึ้นมากเย็นขึ้นมากเลยค่ะ ถ้าได้ไปปฏบัติธรรมด้วยคงดี แต่ดิฉันไปไม่ได้เพราะไม่มีใครดูลูกให้ค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้คุณกุหลาบดำค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 02 พ.ค. 2012, 14:49 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 23 เม.ย. 2012, 13:00
โพสต์: 69


 ข้อมูลส่วนตัว


ขอขอบคุณ ทุกความคิดเห็นคะ ขอบคุณ คุณทุกขใจหนอ มากนะคะ ตอนนี้ ดิฉันพยายามสวดมนต์ ทุกวัน อาจมีบางวันที่ไม่ได้สวด แต่ จะพยายาม สวดให้ได้ทุกวันคะ ทำบุญ มากขึ้น ตอนนี้ เริ่มทำใจ ได้บ้าง เย็นลงบ้าง แต่ บางครั้งเหมือน มันแวบเข้าหัวมาให้คิด พอคิด ก็โกรธแค้น ผู้หญิงสาปแช่งในใจ ด่าทอผู้หญิงคนนั้นในใจ เหมือนเรายังโกรธอยู่ แต่คิดน้อยลง แต่ยังมีคิด เหมือนอดคิดไม่ได้ เป็นลักณะนี้คะ ดิฉันจะพยายาม แต่ กลัวใจตัวเองจริงๆ คะ onion onion onion


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 05 พ.ค. 2012, 09:22 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 23 เม.ย. 2012, 13:00
โพสต์: 69


 ข้อมูลส่วนตัว


ผ่านมาได้เดือนกว่าๆแล้ว เหมือนจะดีขึ้น แต่ไม่ดีขึ้นสักทีคะ วันนี้ไม่รู้เป็นอะไร อยู่ๆ ก็อยากร้องไห้ ทั้งๆ ที่ไม่ได้ ร้องไห้มา 2 อาทิตแล้ว ก็คิดว่า ตัวเองพอจะทำใจได้แล้ว แต่อยู่ๆ ตั้งแต่เมื่อวาน เหมือนมีความรู้สึกอยากร้องไห้มากๆ คล้ายๆ มีความอึดอัด เหมือน มีความเศร้าอยู่เต็มหัวใจ อยากร้องไห้มากๆ ไม่เข้าใจตัวเองเลยคะ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร มีใครเคยมีความรู้สึกอย่างนี้มั้ยคะ cry cry cry


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 05 พ.ค. 2012, 16:22 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 26 เม.ย. 2012, 16:06
โพสต์: 59


 ข้อมูลส่วนตัว


เข้ามาร่วมด้วยค่ะ จะบอกว่าเราเป็นเหมือนคุณเลยค่ะ ...ผ่านมา 6 เดือนแล้ว ยังทำใจไม่ได้เลย นี่ก้อนอนร้องไห้ 2-3 วันติดๆ กัน ไหว้พระสวดมนต์ก้อร้องไห้เหมือนคนบ้า มันเศร้า มันบีบคั้น...อารมณ์เราเปลี่ยนไป นิสัยเปลี่ยนไปด้วย คนที่รู้จักยังทักว่าเราแรงขึ้น มีแต่แย่ เราพยายามจะอดทน เป็นเหมือนเพื่อนๆหลายๆคน นึกสาบแช่ง ญ. คนนั้น ทำให้สามีเราหลงไ้ด้ นึกสาปแช่งที่เธอลงทุนท้องเอาชีวิตลูกมาผูกสามีเราให้ได้ ความเจ็บปวดมันเกินจะบรรยาย เพื่อนบางคนยังดีนะคะ ยังเห็นหน้าสามีบ้าง เราไม่เห็นกันเลย มา 4 ปี แล้ว เห็นกันปีละ 3-4 ครั้งๆละ ไม่เกิน 7 วัน แย่กว่าเพื่อนบางคนอีก เราไม่มีลูกด้วย เพื่อนๆยังมีลูกที่สามารถให้ความรักเค้าดูแลเค้าได้ แต่เราไม่มีถูกทอดทิ้งให้อยู่คนเดียวมานานแล้ว เรายังมีแม่ที่เราต้องดูแล ความป่วยของแม่และความเครียดของเราคงผลักดันให้เค้าไปเพราะความเบื่อหน่ายมังคะ เพราะช่วงที่แม่ป่วยมา 4-5ปีีนี้เราเหนื่อยมาก เครียดด้วยสามีก้อดูไม่มีความสุขแต่เราไม่เฉลียวใจเลยเพราะเค้าไม่พูด ทำตัวปกติ พอได้ไปตปท.ได้ิอิสระ อยากทำอะไรก้อทำ เป็นนายตัวเอง(อยู่บ้านเราเป้นบ้านพ่อแม่ สามีย้ายเข้ามา) รายได้มากขึ้น เห็นชัดว่าเค้ามีความสุขมาก ยังคิดว่าถ้าเรารักเค้าควรปล่อยเค้าไปมีความสุข แต่เราเจ็บปวดทนเสียเค้าไปไม่ได้ ... คุยกันหลายทีสามีก้อยังยืนยันว่าไม่ทิ้่งไม่เลิก แต่เค้าก้อทำตัวแบบนี้แหละค่ะ อยู่ทางโน้นมีความสุข(เมียน้อยย้ายมาอยู่บ้านเดียวกัน ชาวบ้านรู้แต่สนับสนุนเค้า และยังช่วยกันดูแลคนท้องด้วยเพราะเห็นว่าอายุยังน้อย 22 ค่ะ มีแต่คนเอาใจเพราะเห็นว่าท้องและสามีเป้นคนมีสเน่ห์ มีน้ำใจ เข้ากัับคนเก่ง เลยเพื่อนเยอะมากทางโน้น) จนลืมเรา ต้องโทรตามและทะเลาะกันก่อนถึงจะยอมกลับ มันน่าเบื่อและสมเพชตัวเองยังไงชอบกลที่ต้องอ้อนวอนให้กลับบ้าน...เราอาการเดียวกับ จขกท.ค่ะ หดหู่ ซึมเศร้า อยากร้องไห้ อยู่ๆก้อเป็นแบบนั้น แต่เราจะเป็นตอนเย็นๆค่ะ เช้ามายังแค่เหงาๆ ความจริงสามีมีผุ้หญิงหลายคน...ตั้งแต่ไปตปท.แล้ว แต่มาจริงจังกะคนนี้เมื่อปลายปีนี่เอง และพอได้กันใหม่ๆก้อปล่อยท้องเลย เรายังงงว่า ญ.คนนี้กล้ามากที่ยอมมีลูก แสดงว่าสามีต้องไปให้คำมั่นสัญญาอะไรกะเธอไว้เยอะและคงเห็นแล้วว่าสามีเปย์ เพราะสามีจ่ายค่าเลี้ยงดูรายเดือนค่ะ ไม่บอกว่าเท่าไหร่ แต่เราเดาว่าคงเยอะจนพอใจ ..ในขณะที่สมัยแต่งงานใหม่ๆใช้เงินคนละกระเป๋า..และสามีสร้างหนี้สินตลอด เราก้อก้มหน้าก้มตาใช้หนี้ให้เพราะเราเงินเดือนเยอะกว่า...รายจ่ายในบ้านเราซื้อเราออกหมด...สามีเพิ่งจะมาให้เงินเดือนเราจริงจังตอนไปตปท.นี่เอง เราเกรงใจด้วยซ้ำเพราะสงสารว่าทำงานหนักหาเงินคนเดียว...เราได้แต่กล้ำกลืนน้ำตา ไม่อยากทะเลาะให้เค้ายิ่งห่าง แต่ความน้อยใจมันมากเกินจะเก็บจริงๆ...เลยแปรปรวนทุกวันนี้...ยิ่งคิดว่าเค้าเห็นหน้ากันทั้งวัน เอาอกเอาใจ พาไปฝากท้อง ไปหาหมอ หาซื้อเตรียมของให้ลูก มีความสุขรอวันเห็นหน้าลูก ไม่รุ้ว่าจิตใจเค้าสุขกันได้อย่างไรบนความทุกข์ของคนอื่น...และยิ่งได้ข่าวว่าสามีหึงหวงเมียน้อยคนนี้อย่างมาก ยิ่งเจ็บปวด เราปรุงแต่งไปเยอะมาก แต่ก้อมีข้อมูลด้วยค่ะ...เรื่องของเราคล้ายๆหลายคนที่เราเข้าไปอ่าน....มีแต่เป็นกำลังใจให้กันนะคะ...ว่าทุกคนเราต่างเป็นเพื่อนร่วมทุกข์เดียวกันนะคะ...


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 06 พ.ค. 2012, 06:59 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 10 ธ.ค. 2011, 07:44
โพสต์: 142

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ขอเป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้และเพื่อนๆในนี้ทั้งคุณกุหลาบดำ คุณทุกข์ใจหนอ คุณรุ่งอรุณที่ประสบปัญหาชีวิตคู่อยู่ตอนนี้นะคะ

คงไม่มีอะไรดีไปกว่าการปลอบใจและเห็นอกเห็นใจในความทุกข์ที่เผชิญอยู่ ไม่อยากให้จมอยู่กับมันมาก เพราะไม่มีประโยชน์อะไรเลย มีแต่จะทำให้ตัวเองเศร้าหมองและอมทุกข์อมโศกค่ะ คิดมากไปก็ใช่ว่าทุกสิ่งที่อยากให้เป็นมันจะเกิดขึ้นได้ในบัดดล ทุกคนล้วนมีความหวัง แต่ถ้าสิ่งที่คาดหวังไว้ไม่เป็นไปตามที่คิด มันก็จะนำมาแต่ความเสียใจ เอาหน้าสู้ฟ้าทำเพื่อวันนี้วันพรุ่งนี้ แล้วปล่อยหลังไว้กับอดีตจะดีกว่ามั้ยคะ ถ้าบรรดาคุณสามีและหญิงชู้ทุกคนคิดได้และรับรู้ความเสียใจของเหล่าภรรยาทั้งหลาย เรื่องเลวๆแบบนี้คงไม่เกิด แต่เพราะพวกเขาเหล่านั้นยังไม่ใช่ผู้เจริญและยึดมั่นในศีลธรรม เขาจึงได้ก่อกรรมทำเข็ญกันไม่เลิก ความสุขแบบนี้สุขได้ไม่นานค่ะ แต่จะทุกข์ถาวร ปล่อยให้เวรกรรมทำหน้าที่ของมันไปตามครรลองดีกว่าค่ะ แล้ววันหนึ่งพวกเขาเหล่านั้นก็จะเจ็บปวดและทุกข์ใจมากกว่าที่คุณประสบอยู่

รู้ว่าพูดง่ายทำยาก แต่ถ้าไม่ค่อยๆสลัดความทุกข์มันออกไป เริ่มต้นนับ 1..2..ใหม่ แล้วชีวิตเราจะพบความสุขได้อย่างไร จริงมั้ยคะ

:b53: :b39: :b53: :b39: :b53: :b39:

ปล.ขอส่งดอกไม้แทนกำลังใจ และให้ชีวิตกลับคืนมาสดใสอีกครั้งดั่งพระอาทิตย์ขึ้นที่นำความสว่างมาสู่โลกนะคะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 06 พ.ค. 2012, 10:20 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 23 เม.ย. 2012, 13:00
โพสต์: 69


 ข้อมูลส่วนตัว


tongue tongue ขอขอบคุณมากคะสำหรับทุกกำลังใจ ตอนนี้ได้แต่พยายาม ช่มจิตข่มใจไว้เท่านั้นคะ จะพยายามไม่โกรธ ไม่ผูกอาฆาต พยาบาท ไม่คิดแค้น ใจเรา อยาก อโหสิกรรม ให้เค้า เสียด้วยซ้ำ แต่ เรารู้ตัวเองคะว่า ยัง อาฆาตเค้าทั้งคู่อยู่ โดยเฉพาะ ผู้หญิง เรายิ่งคิดยิ่งแค้นยิ่งเกลียด ว่าจิตใจเค้าทำด้วยอะไรทั้งที่เค้าก็เป็น ญ เหมือนกับเรา ได้แต่พยายามอย่างถึงที่สุดไม่ให้ตัวเอง แค้นไปมากกว่านี้ กำลังพยายามทำใจปล่อยวาง ซึ่งเป็นสิ่งที่คิดว่าเราต้องทำให้ได้ เราไม่อยากทุกข์ ไม่อยากเศร้า ทุกวันเราจะทำอารมณ์ให้เบิกบาน แต่ ทำไม จิตชอบพาให้คิดอยู่เรื่อย พอสักพักทั้งๆ ที่ไม่ว่าง พยายามหาอะไรทำเพื่อไม่คิด แต่ ก็ ยังคงอดคิดไม่ได้อยู่ดี เหมือนกับเราไม่สามารถข่มจิตใจ ตัวเราเองได้เลยคะ เราอยากเข้มแข็งให้ได้มากกว่านี้จัง

:b48: :b48: :b48: :b48: :b48: :b48:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 09 พ.ค. 2012, 18:13 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 23 เม.ย. 2012, 13:00
โพสต์: 69


 ข้อมูลส่วนตัว


ก่อนอื่น ต้องขอขอบคุณ ในทุกๆ กระทู้ ที่ช่วยทำให้ ดิฉันเข้มแข็งขึ้น ตอนนี้ ดิฉัน รู้สึกดีขึ้นมาก ไม่ใช่ว่าสามีกลับมาหรือ อย่างไร เค้าไปอยู่ กับคนนั้นแล้ว และ ดิฉันก็คิดว่าปล่อยเค้าไปแล้วกันรั้งไว้ ก็มีแต่เราที่เศร้าเสียใจ ไม่เห็นเค้าจะมาใยดีอะไรเราเลย เค้าไม่ห่วงเราไม่ห่วงลูกเลย ซึ่ง พอเราคิดเราก็เสียใจตลอด แต่ เรามาคิดว่า เราไม่มีเวลามาเสียใจแล้ว เราต้องเข้มแข็ง เราจะไม่เสียใจให้กับ คนแบบนั้นแล้ว ยอมรับนะคะว่า มีบางครั้งที่เหมือนความคิดแวบเข้ามาในสมอง ดิฉันคิดแค่อย่างเดียวคะว่า ช่างมัน ช่างมัน เป็นคำที่ ติดปากดิฉันไปแล้วคะ (แต่ท่าจะให้ดีต้องช่างเค้าเนอะ^^) ยิ่งเราไปจองเวร ยิ่งอยากให้เค้าเจออะไรไม่ดี ดิฉันรู้สึกเหมือน ทุกอย่างมันกลับมาหาดิฉันหมดเลย ตอนนี้ ดิฉัน ไม่สนใจเค้าทั้งคู่แล้วคะ ใครจะเป็นยังไง ก็ ช่างมันคะ และพอคิดได้ ก็ทำให้ดิฉันสบายใจขึ้นมาก ตอนนี้ดิฉันก็สวดมนต์ทุกคืนตามปกติ ตักบาตรประจำวันที่เกิด กับวันพระ กินมังสวิรัสวันเกิดกับวันพระ ปล่อยสัตว์บาง ทำบุญทำทาน ซึ่งทำให้สบายใจขึ้นจริงๆคะ ดิฉันได้ฟังเทศน์เกี่ยวกับเรื่องความรัก จากซีดีที่ได้มาได้มาจากร้านมินิมาร์ทแถวบ้านคะ ฟังแล้วโดนมากชอบมากคะ เลยยิ่งคิดได้ไว กับอีกแผ่น ชื่อ ความรักถาม ธรรมมะตอบ ได้จากตอนที่ไปกราบเทพพระตรีมูลติ ฟังแค่ 2 แผ่นนี้อ่ะคะ คิดได้เลย คือฟังไปก็ค่อยๆ คิดตามไป แล้วก็ นั่งอ่านหนังสือ กฎแห่งกรรม ทำให้ดิฉันคิดว่า สงสัยชาติที่แล้วดิฉันคงไปทำเค้ามา เราเลยต้องมาใช้เค้า พอคิดได้แบบนี้ก็ เลย ถือว่า งั้นก็ ใช้ๆ กรรม ให้หมด แล้วเราก็มาทำความดี แทนดีกว่ากรรมน้อยลงความดีเพิ่มขึ้น คงจะดี ตอนนี้ดิฉันเริ่มจะมีความสุขเล็กๆ แล้ว คะ ท่าเค้ามาดิฉันก้แค่ ทักทาย และ วางเฉย ไม่สนใจอะไรมาก บางที เค้ามาก็ให้เค้าอยู่กับลูกดิฉันก็ออกไปเดินเล่นข้างนอกบ้าง เดินดูอะไรสวยๆ งามๆ อย่าได้แคร์คะ

ขอขอบคุณทุกกำลังใจและขอเป็นกำลังใจให้กับทุกๆคนด้วยนะคะ สู้ สู้ คะ :b17: :b17: :b17: :b17:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 10 พ.ค. 2012, 11:54 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 26 เม.ย. 2012, 16:06
โพสต์: 59


 ข้อมูลส่วนตัว


เข้ามาร่วมแชร์ความรู้สึก..อารมณ์เดียวกันคือแ้ค้น ญ.คนนั้นมากๆว่ารู้ทั้งรู้แต่ก้อไม่สนใจ ...เคยคิดอาฆาต..แต่ใจเราร้อนเป็นไฟเอง...เค้ามีความสุข...ของเราอาจจะหนักกว่ารึป่าวไม่รู้เพราะสามีไปอยู่กะทางโน้นไม่มาหาเราเลย หลายปีแล้ว..แต่ก้อยัีงไม่หย่าอย่างเป็นทางการแต่โดยพฤตินัยคือเลิกกันแล้วค่ะ..เราพยายามอยู่ให้ได้และก้ออยู่ได้...เพียงแต่ต้องสู้กับใจเราเองที่ไม่สงบสุข...เค้าสุข เราจะทุกข์ทำไม...ถ้าคิดถึงกรรมอย่างที่คุณบอกเห็นด้วยอย่างมากค่ะ...เราต้องเคยทำถึงไ้ด้รับผลอยู่่...ไปดูหมอดูมาเค้าก้อบอกใ้ห้เราเลิกกัีนเถอะเพราะเราทุกข์ทั้งๆที่ไม่ได้ทำผิด...แต่การรับวิบากก้อรับอยู่แล้ว...อยู่ที่ใจเราวางลงได้เมื่อไหร่ ใจสุขเมื่อไหร่ เรื่องราวทั้งหลายที่เป็นเหตุการณ์รอบๆจะไม่มีผลกะใจเลย.....เราอยู่ในช่วงทำใจและตัดสินใจว่าจะเอาอย่างไรกะชีวิต...ปล่อยไว้ก้อมีคนบอกว่าปัญหาต้องแก้แต่ของเราแก้ไม่ได้เพราะเค้ามีลูก คนแนะนำให้เราเสียสละ ปล่อยเค้าไปอยู่กะครอบครัวใหม่ สามีไม่หย่า แต่ไม่กลับมาอยู่ด้วย ถามทีไรเค้ายืนยันไม่หย่า...เราก้อไม่ถามแล้วตอนนี้คือเราอยู่กับตัวกับใจ อยากสงบนิ่งๆเพื่อคิดทางออกที่ดีที่สุด แต่เราต้องทุกข์น้อยที่สุดด้วย...เราเกิดมาเพื่อใช้กรรมเก่าแต่การใช้ต้องหมดซักวัน..แบบไหนไม่มีใครรู้ แต่กรรมใหม่เราต้องสร้างใหม่...สามีเป็นคนดีเสียเรื่องนี้ที่ทำพลาดแล้วเค้าบอกเค้าต้องรับผิดชอบทางโน้นให้เราอดทน เราก้อเลยคำว่าอดทนไปแล้ว...ติดตรงที่ยังรักสามีอยู่ถ้าไม่รัก ตัดคำว่ารักออกไปได้ทุกอย่างจบไปนานแล้ว...เราก้อไม่รู้ทำไมรักมากรักมายทั้งๆที่ก้อไม่ใช่จะดี 100% สามีรู้ว่าเรารักเค้าเลยยังคาๆไว้ คงรอเราทำใจได้เองวันนั้นเค้าจะได้ไม่รู้สึกผิดมั๊ง...ว่าไม่ได้เลิกกะเราก่อนอย่างที่สัญญากะเราไว้...เราเลิกเองไปเองต่างหาก...เราก้อรอวันเราทำใจได้เราจะไปจากเค้าเองค่ะ ...เราเห็นอนาคตตัวเองว่าเค้าไม่กลับแน่นอนเรากำลังทำใจ...วันนั้นคงมาถึง...ไม่นานค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 15 พ.ค. 2012, 23:51 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 23 เม.ย. 2012, 13:00
โพสต์: 69


 ข้อมูลส่วนตัว


ดิฉันไม่รู้จะบอกอย่างไรดี ถ้านับจากที่ดิฉันทราบเรื่อง ว่าสามีมีอีกคนก็คือวันที่ 22 มีนาคม ซึ่งถึงวันนี้ ยังไม่ถึง 2 เดือนเลย แต่ความรู้สึกเหมือนกับว่า เรื่องมันเกิดขึ้นมานานมาก เหมือนเราทุกข์มานานมาก เหมือนเค้าไปจากเรานานมาก ทั้ง ๆ ที่ ผ่านมาแค่ 2 เดือน แต่ยอมรับคะว่า เกือบ 2 เดือนมานี้ ดิฉันก็มี สุขบ้างทุกข์บ้าง พอเริ่มทำใจได้ เริ่มที่จะมีความสุข ก็เหมือนจะมีวิบาก มาทำให้ดิฉันต้องทุกข์ต้องมานั่งกลุ้มใจอีก บางครั้งดิฉันก็ท้อ แต่ก็พยายามไม่คิดมาก บางทีพอเราเริ่มเฉย เค้าก็จะมีเหตุให้เราต้องโกรธแค้นเค้าอีก จึงทำให้เราไม่ปล่อยวางสักที เราเองถ้าไม่ติดว่าต้องให้เค้าช่วยเรื่องค่าใช้จ่ายทั้งเราและลูก เราก็คงจะเลิกกับเค้าไปเลยคงจะดี จะได้ไม่ต้องมานั่งกลุ้มใจอยู่อย่างนี้ แต่ตอนนี้ติดที่ยังไม่สามารถเลิกกับเค้าได้ เราเลยคิดว่าจะหาอะไรทำตั้งตัวให้ได้ และเมื่อพร้อม ในทุกๆด้านดิฉันคงจะตัดสัมพันธ์กับเค้าได้หมดสิ้นเสียที บางทีก็ไม่รู้เหมือนกันว่าที่ดิฉันคิดนั้นถูกต้องหรือไม่ บอกตรงๆ คะ บางครั้งดิฉันเอง ก็สับสนมากไม่รู้จะทำยังไง จริงๆ คะ ใจหนึ่งก็อยากจะรอเค้ากลับมา อีก ใจหนึ่งก็อยากตัดสัมพันธ์ให้ จบๆ (เพียงแต่ตอนนี้ยังไม่สามารถทำได้ คะ เพราะต้องพึ่งเค้าอยู่ ) ดิฉันสับสนจริงๆคะ ไม่รู้จะทำยังไง กับ ชีวิตตัวเองจริงๆ คะ ยอมรับว่าเหนื่อยใจ มากมายคะ

onion onion onion onion onion onion onion onion onion


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 26 พ.ค. 2012, 21:53 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 23 เม.ย. 2012, 13:00
โพสต์: 69


 ข้อมูลส่วนตัว


ขณะนี้ดิฉันกำลัง เศร้า เสียใจมาก รู้สึกตำหนิตัวเอง ที่ไม่เข้มแข็งพอ ช่วงสองอาทิตที่เค้าไม่มาหาดิฉันกับลูก เหมือนดิฉันจะทำใจให้เริ่มมีความสุขได้บ้าง แต่ส่วนลึกบอกตรงๆคะว่าคิดถึงเค้าทุกวันยังคิดถึงอยู่ ทั้งๆ ที่เค้าทำให้ดิฉัน เศร้า เสียใจ มาก แต่ ดิฉันก็ยังคงรักเค้าอยู่ อยากให้เค้ากลับมาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน(นี้คือส่วนลึกที่ยังคงหวังนะคะ) แต่ใจที่ดิฉันคิดอีกใจก็คือผู้หญิงกับนิสัยระแวงเป็นของคู่กัน ดิฉันกลัวว่าจะอยู่กันไม่มีความสุขแล้วเป็นไปตามวัฏฏะอีก คือมานั่งทุกข์อีก

วันนี้เค้ามาหาดิฉันกับลูก หลังจากที่ไม่มาสองอาทิต ทั้งๆที่ดิฉันเตรียมใจรับสถานการณ์แล้ว ตอนเค้ายังไม่มาดิฉันก็คิดกับตัวเองว่าให้ใจเย็นๆ อย่าทำอะไรพลีพลาม อย่าร้อน ท่องพุธโธ ไว้ในใจ มีสติไว้นะ บอกกับตัวเองตลอด จนเค้ามาเห็นหน้าเค้า ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ที่เราคิดไว้หายไปหมด กลับกลายเป็นความห่วงหาอาวรณ์มาครอบงำ อยากให้เค้ากอดเรา อยากให้เค้าดีกับเราเหมือนเดิม ทั้งๆที่รู้ว่าเค้ารักและหลงคนนั้นมากกว่าเรามาก เค้าทำเหมือนเราไม่มีตัวตน เหมือนรังเกียจเราสายตาที่แข็งกร้าว การกระทำของเขาที่ ส่งข้อความแชททางมือถือ แล้วยิ้มให้กับข้อความอย่างมีความสุข การกระทำ ทั้งหมด ทำให้อารมณ์โกรธของดิฉันมันเพิ่่มขึ้น (ดิฉันคิดอยู่ในใจว่า เราทุกข์ขนาดนี้ คุณสองคนไม่รู้สึกเลยหรอ คุณสองคนยังมีความสุขกันได้อีกหรอ คุณสองคนมีความสุขกันจริงๆหรอ) พอดิฉันเห็นเค้ายิ้มกับข้อความอย่างมีความสุข ดิฉันเลยบอกเค้าว่า ถ้าคุณมาแล้วคุณไม่มีความสุข คุณก็ไปอยู่ที่ๆ คุณอยู่แล้วมีความสุขเถิดไม่ตองมาหรอก เค้าก็ตอบดิฉันว่า เค้ามาหาลูก ดิฉันเลยบอกว่าถ้ามาก็ อย่ามาทำให้เค้าเห็นการกระทำพวกนี้ มันทำให้เค้าทุกข์ให้เค้าเสียใจ เค้าก็อยู่สักพักแล้วก็กลับไป

ดิฉันคงแย่มากที่ไปไล่เค้าแบบนั้น ทั้งที่เค้ามาหาลูก ดิฉันยังทำใจไม่ได้ ดิฉันควรทำอย่างไรดีคะ ตอนนี้ดิฉันรู้สึกแย่จังคะ ทั้งๆ ที่ไหว้พระสวดมนต์มาตลอดตั้งแต่เดือนที่แล้ว แต่ดิฉันก็ยังมีโทสะ ให้อารมณ์เข้ามาครอบงำอยู่ ทั้งๆ ที่รู้ว่าเราต้องรับวิบากกรรม แต่เราก็ยังไปก่อกรรมให้เพิ่มขึ้นอีก ดิฉันอยากสงบจิต สงบใจ อยากวางเฉยเมื่อเค้ามา แต่พอเจอเค้าจริงๆ ตัวดิฉันเองกลับทำใจไม่ได้ ตอนนี้ดิฉันรู้สึกแย่มากๆ ใครช่วยแนะนำ ดิฉันด้วยนะคะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 28 พ.ค. 2012, 21:55 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 05 มี.ค. 2012, 18:55
โพสต์: 145


 ข้อมูลส่วนตัว


rolleyes
มาส่งกำลังใจให้นะคะ สถานการณ์ของเราเองก็ไม่ได้ดีไปกว่าหรอกคะ 555+++

ท้อใจมากมายเหนื่อย เบื่อ

ทางออกและทางแก้ปัญหาก็ไม่รู้ว่าอยู่ที่ใด หาอ่านเอาในนี้เหมือนกันคะ

วันที่ร้องไห้มากๆ คือวันที่ไม่ได้เข้ามาในนี้ ถ้าเข้ามาก็จะสงบลงบ้าง

ทำให้รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ใช้ของแปลก ใคร ๆ ก็เป็น มันเศร้ามากๆ นะคะ

เขียนได้เท่านี้ก่อนเดี๋ยวมันจะดึงอารมณ์เศร้ามาอีก s007


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 29 พ.ค. 2012, 17:18 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 10 ธ.ค. 2011, 07:44
โพสต์: 142

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


สาวๆคะ เข้มแข็งเข้าไว้นะคะ ขอให้ใช้สติ ทุกปัญหาย่อมมีทางแก้ค่ะ


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 23 โพสต์ ]  ไปที่หน้า 1, 2  ต่อไป

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 21 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร